Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

dis-jicio

  • 1 disicio

    dīs-ĭcĭo (or dissĭcio, Lucr. 3, 639; less correctly, dis-jĭcio), jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw asunder; to drive asunder; to scatter, disperse (freq. in poets and historians, esp. since the Aug. per.; not in Cic., Plaut., or Ter.).
    I.
    In gen.:

    partibus disjectis disque supatis,

    Lucr. 1, 651; cf. id. 1, 1020:

    materies,

    id. 2, 939:

    vis animaï (with dispertita and discissa),

    id. 3, 639:

    equi,

    id. 5, 400:

    in vasta urbe lateque omnibus disjectis moenibus,

    i. e. distributed, stretching out in various directions, Liv. 24, 2; cf. id. 24, 33 fin.:

    disjecta nube,

    Plin. 2, 49, 50, § 134:

    nubes,

    Ov. M. 10, 179:

    nubila,

    id. ib. 1, 328:

    membra,

    id. ib. 3, 724; cf.:

    corpora ponto (with age diversos),

    Verg. A. 1, 70:

    rates,

    id. ib. 1, 43; cf.:

    naves passim,

    Liv. 30, 24:

    naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23 et saep.:

    frontem mediam mentumque securi,

    Verg. A. 12, 308; cf.: scyphus in duas partes disjectus, Varr. ap. Gell. 3, 14, 3:

    crinem disjecta Venus,

    with dishevelled hair, Sil. 5, 203;

    of money,

    to squander, Val. Max. 3, 5, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    Milit. t. t., to disperse, scatter, rout the enemy:

    ea (phalange) disjecta,

    Caes. B. G. 1, 25, 2; Liv. 44, 41; Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12 B.: Sall. C. 61, 3; id. J. 50, 6; Nep. Milt. 2 al.:

    hostium disjecta frangere,

    the scattered enemy, Amm. 29, 4.—
    B.
    Pregn., to dash to pieces, lay in ruins, destroy; to frustrate, thwart, bring to naught.
    1.
    Lit.:

    arcem a fundamentis,

    Nep. Timol. 3, 3:

    moenia urbium,

    id. ib. § 2; Ov. M. 12, 109:

    statuas,

    Suet. Caes. 75:

    sepulchra,

    id. ib. 81 al.:

    globum consensionis,

    to dissolve, Nep. Att. 8, 4:

    pecuniam,

    i. e. to squander, Val. Max. 3, 5, 2; cf. absol.: dide, disice, per me licet, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37.—
    2.
    Trop. (i. q. discutere, II. B. 2.):

    dissice compositam pacem,

    Verg. A. 7, 339; so,

    pacem,

    Sil. 2, 295:

    rem,

    Liv. 2, 35:

    consilia ducis,

    id. 25, 14:

    cogitationem regiam,

    Vell. 1, 10:

    exspectationem novarum tabularum,

    Suet. Caes. 42.

    Lewis & Short latin dictionary > disicio

  • 2 disjicio

    dis-jicio, v. disicio.

    Lewis & Short latin dictionary > disjicio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»