-
1 dis-crepō
dis-crepō uī, —, āre, to differ in sound, be discordant, fail to harmonize: (fides) paulum.—Fig., to disagree, be inconsistent, be different, vary, differ, be at odds: si quid discrepet: quae inter conlegas discrepare videatis: tres duces discrepantes, prope ut defecerint, L.: nec multum discrepat aetas, V.: nullā in re: in eo inter se: oratio verbis discrepat, sententiis congruens: de ceteris rebus: ab aliorum iudiciis: factum a sententiā legis: facta cum dictis: sibi: Vino acinaces discrepat, H.: Primo ne medium discrepet, H.—To be disputed, be in question: causa latendi discrepat, O.— Impers: cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet, L.: inter auctores: nec discrepat, quin, etc., L.: cum haud ferme discreparet, quin, etc., hardly a doubt remained, Cs. -
2 discrepo
dis-crĕpo, ŭi, 1, v. n., to differ in sound, to sound differently, discordantly, not to harmonize (for syn. cf.: differo, disto, intersum).I.Lit. (rare;II.perh. only in Cic.): ut in fidibus aut tibiis, quamvis paulum discrepent, tamen id a sciente animadverti solet: sic videndum est in vita, ne forte quid discrepet, etc.,
Cic. Off. 1, 40 fin.; id. Rep. 2, 42, 69; id. de Or. 3, 50, 196.—Far more freq.,Trop., to disagree, be different, to vary, differ:B.peccata, quia discrepant, aeque discrepant,
Cic. Fin. 4, 27, 75:oratio verbis discrepans, sententiis congruens,
id. Leg. 1, 10 fin.:tres duces discrepantes, prope ut, etc.,
Liv. 26, 41: nec multum discrepat aetas, * Verg. A. 10, 434 et saep.: eadem dicit;nulla in re discrepat,
Cic. Verr. 2, 5, 46:de ceteris rebus discrepantium philosophorum,
id. Tusc. 4, 28, 61:verbo inter se discrepare, re unum sonare,
id. Off. 3, 21, 83; cf. id. Inv. 2, 49, 144:discrepare ab aequitate sapientiam,
id. Rep. 3, 9; so with ab, id. Off. 1, 40, 145; id. de Or. 3, 30, 118; id. Planc. 17, 42 al.:facta ejus cum dictis discrepare,
Cic. Fin. 2, 30; so with cum, id. ib. 4, 22; Varr. L. L. 9, § 102 Müll.:ipsi sibi singuli discrepantes,
id. de Or. 3, 50, 196; id. Tusc. 4, 13, 29; so with dat., Hor. C. 1, 27, 6; id. S. 1, 6, 92; id. Ep. 2, 2, 194; id. A. P. 152; Pers. 6, 18 al.—Transf.: res discrepat, and more freq. impers. discrepat, there is a difference of opinion respecting something (esp. a fact), it is a matter of dispute, it is undecided (opp. convenit):incidi in rem multum discrepantem auctorum opinionibus,
Vell. 1, 7, 2; cf.:causa latendi discrepat,
Ov. F. 6, 572:cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet,
Liv. 3, 31 fin.; cf.: veneno quidem occisum, convenit;ubi autem discrepat,
Suet. Claud. 44; so with rel. clause, Liv. 29, 25, 1:id, quod haud discrepat,
id. 9, 46; cf. Suet. Vit. 2:nec discrepat, quin dictator eo anno A. Cornelius fuerit,
Liv. 8, 40; so with quin, id. 25, 28, 3; cf. Weissenb. ad Liv. 2, 1, 3:inter scriptores rerum,
id. 38, 56:inter auctores,
id. 22, 61; 29, 25.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский