-
1 diligente
diligentediligente [dili'dlucida sans unicodeʒfontεnte]aggettivofleißig; (accurato) sorgfältigDizionario italiano-tedesco > diligente
2 diligente
đili'xenteadjeifrig, fleißig, geschäftigadjetivodiligentediligente [dili'xeDC489F9Dn̩DC489F9Dte]num1num (cuidadoso) sorgfältignum2num (aplicado) fleißignum3num (ágil) flink3 diligente
(ital.)fleißig, eifrig, sorgfältig; mit Fleiß4 utor
ūtor, ūsus sum, ūtī, von etwas Gebrauch machen, etwas gebrauchen, anwenden, benutzen, sich etw. zunutze machen, einer Sache sich bedienen, auch etw. genießen, einer Sache sich erfreuen, I) eig.: A) im allg.: a) m. Abl.: servis, amicis, Plaut.: operā alcis, Plaut.: Samiis vasis, Plaut.: oculis recte, recht sehen, Plaut.: istoc oculo utor minus, sehe nicht recht gut damit, Plaut.: armis, Cic.: oratione, reden, Cic.: hāc voce, so reden, Cic.: ut Ciceronis utar verbo, Sen., od. ut verbo Ciceronis utar, Quint.: uti aetatis vitio, Cic.: temporibus sapienter, sich in die Umstände schicken, Nep.: ebenso uti foro, Ter.: uti suo largius, verschwenden, vertun, Sall.: male uti lege, das G. mißbrauchen, Cic.: pace uti, den Frieden annehmen, Liv., od. in Frieden leben, Cic. u. Caes.: virtus se utitur (entwickelt sich) suo iure, Sen. de tranqu. anim. 4, 7. – cornibus urorum pro poculis uti, Caes.: pro laurea corona myrteā semper uti, Val. Max.: huius capellae corio usum esse pro scuto, Lact. – uti alqo in servilia eius artis ministeria, Liv.: uti somno et cibo in vitam, non in voluptatem, Vell.: uti eā criminatione in alqm, Cic. – uti alqo (teste) contra alqm, als Zeugen anführen, Lact. – instrumenta, quibus ad lanificia utuntur, Colum.: uti Siciliā ad omnes res, Cic.: potentiā suā numquam aut raro ad impotentiam uti, Vell.: ea, quibus ad res divinas uti solemus, Colum. – m. dopp. Abl., vel imperatore vel milite me utimini, Sall. Cat. 20, 16: iis... inimicissimis crudelissimisque usum, Cic. ad Att. 3, 13, 2: et locis altis positas turris (= turres) Hispania habet, quibus et speculis et propugnaculis adversus latrones utuntur, Liv. 22, 19, 6. – b) m. Acc.: quam rem etiam nomine eodem medici utuntur, Varro: ferrum uteretur, Aur. Vict.: quod quisquam uti possit, Plaut.: ne filius quidem quidquam utitur, Cic. – huic omnia utenda ac possidenda tradiderat, Cic.: alci scyphos utendos dare, zum Gebrauche leihen, Plaut.: utenda vasa rogare, sich zum Gebrauche leihen, Plaut.: u. so artoptam ex proximo utendam petere, Plaut.: u. beneficium quod datum utendum est (auf Borg geben), repetundi copia est, Plaut.: auris utendas dare, Enn. – m. dopp. Acc., alqm uti placidum et clementem, Plaut. trin. 827 Sch.2 (Ritschl gegen die Überlieferung placido te et clementi). – c) absol.: divitiae (expetuntur), ut utare, zum (materiellen) Gebrauche, Cic.: tot annos in utendo exhauserunt, Quint.: et quaerere et uti, Gebrauch davon machen, Hor.: negavit se uti, er schlug es aus, Cic.: ebenso non uterer, ich würde es ausschlagen, Cic.: quem ad modum in tribunis consulari potestate usi sunt, wie sie es bei der Wahl von Tr. mit kons. Gew. gehalten haben, Liv. 4, 43, 5. – B) insbes.: 1) mit jmd. umgehen, Umgang haben, Trebonio multos annos utor, Cic.: maioribus, Hor. – 2) von etwas leben, huic dederis, unde utatur, Ter.: habere quī utar, Cic. – 3) genießen, cibis bonis, Cels.: vino modice, Cels.: lacte et herbis, Ov.: ut pecus uti possit (sc. aquā), trinken, Varro: dicam, ut sibi penum aliud adornet, siquidem sese uti volet, woll' er darben nicht, Plaut. capt. 920. – 4) fleischlich gebrauchen, mulieribus, Lampr. Heliog. 30. § 3 u. 5. – 5) uti frui, als jurist. t.t., den Nießbrauch von etwas haben, mit Abl., alienis rebus, ICt.: absol., ICt. – II) übtr.: 1) im Besitze eines Gegenstandes sein, besonders einen Gegenstand in irgend einer Beschaffenheit haben, patre diligente, Nep.: adversis ventis, Cic.: proeliis secundis usus erat, hatte glücklich gefochten, hatte glückliche Schlachten geliefert, Cic.: valetudine bonā, genießen, Caes.: honore, eine Ehrenstelle bekleiden, Cic. – 2) brauchen, nötig haben, ambitione nihil uterer, Cic.: ea nihil hoc loco utimur, brauchen wir hier nicht, reden davon nicht, Cic. – / aktive Nbf. uto, wovon utito, Cato r.r. 96, 2 u.a.: utunto, Corp. inscr. Lat. 12, 589, 9: Infin. utere, Cl. Mamert. de stat. anim. 1, 3. p. 30, 13 Engbr.: vgl. Prisc. 44, 4. – pass., utitur, Nov. com. 43: utetur, Priap. 44, 4. – parag. Infin. utier, Plaut. Cas. 220. Ter. Phorm. 603. Corp. inscr. Lat. 1, 33. lin. 5. – arch. Infin. Präs. utei, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 1, 10; 1, 206, 74. 76. 78. – altlat. oetor, wov. oetantur, Corp. inscr. Lat. 1, 200. no. X I.p. 79: oesus sit, Cic. de legg. 3, 12 (in einer Gesetzesformel), u. parag. Infin. oetier, Fest. 246 (b), 2. – Über die Konstruktion von utor vgl. P. Langen in Wölfflins Archiv 3, 329 f.
5 buscavidas
6 cuidadoso
kwiđa'đosoadjsorgfältig, vorsichtig, achtsamcuidadosocuidadoso , -a [kwiða'ðoso, -a]num1num (diligente) sorgfältignum2num (preocupado) fürsorglich7 solícito
so'liθitoadjzuvorkommend, bereitwillig, fürsorglichsolícitosolícito , -a [so'liθito, -a](diligente) fleißig; (cuidadoso) sorgfältig8 utor
ūtor, ūsus sum, ūtī, von etwas Gebrauch machen, etwas gebrauchen, anwenden, benutzen, sich etw. zunutze machen, einer Sache sich bedienen, auch etw. genießen, einer Sache sich erfreuen, I) eig.: A) im allg.: a) m. Abl.: servis, amicis, Plaut.: operā alcis, Plaut.: Samiis vasis, Plaut.: oculis recte, recht sehen, Plaut.: istoc oculo utor minus, sehe nicht recht gut damit, Plaut.: armis, Cic.: oratione, reden, Cic.: hāc voce, so reden, Cic.: ut Ciceronis utar verbo, Sen., od. ut verbo Ciceronis utar, Quint.: uti aetatis vitio, Cic.: temporibus sapienter, sich in die Umstände schicken, Nep.: ebenso uti foro, Ter.: uti suo largius, verschwenden, vertun, Sall.: male uti lege, das G. mißbrauchen, Cic.: pace uti, den Frieden annehmen, Liv., od. in Frieden leben, Cic. u. Caes.: virtus se utitur (entwickelt sich) suo iure, Sen. de tranqu. anim. 4, 7. – cornibus urorum pro poculis uti, Caes.: pro laurea corona myrteā semper uti, Val. Max.: huius capellae corio usum esse pro scuto, Lact. – uti alqo in servilia eius artis ministeria, Liv.: uti somno et cibo in vitam, non in voluptatem, Vell.: uti eā criminatione in alqm, Cic. – uti alqo (teste) contra alqm, als Zeugen anführen, Lact. – instrumenta, quibus ad lanificia utuntur, Colum.: uti Siciliā ad omnes res, Cic.: potentiā suā numquam aut raro ad impotentiam uti, Vell.: ea, quibus ad res divinas uti solemus, Colum. – m.————dopp. Abl., vel imperatore vel milite me utimini, Sall. Cat. 20, 16: iis... inimicissimis crudelissimisque usum, Cic. ad Att. 3, 13, 2: et locis altis positas turris (= turres) Hispania habet, quibus et speculis et propugnaculis adversus latrones utuntur, Liv. 22, 19, 6. – b) m. Acc.: quam rem etiam nomine eodem medici utuntur, Varro: ferrum uteretur, Aur. Vict.: quod quisquam uti possit, Plaut.: ne filius quidem quidquam utitur, Cic. – huic omnia utenda ac possidenda tradiderat, Cic.: alci scyphos utendos dare, zum Gebrauche leihen, Plaut.: utenda vasa rogare, sich zum Gebrauche leihen, Plaut.: u. so artoptam ex proximo utendam petere, Plaut.: u. beneficium quod datum utendum est (auf Borg geben), repetundi copia est, Plaut.: auris utendas dare, Enn. – m. dopp. Acc., alqm uti placidum et clementem, Plaut. trin. 827 Sch.2 (Ritschl gegen die Überlieferung placido te et clementi). – c) absol.: divitiae (expetuntur), ut utare, zum (materiellen) Gebrauche, Cic.: tot annos in utendo exhauserunt, Quint.: et quaerere et uti, Gebrauch davon machen, Hor.: negavit se uti, er schlug es aus, Cic.: ebenso non uterer, ich würde es ausschlagen, Cic.: quem ad modum in tribunis consulari potestate usi sunt, wie sie es bei der Wahl von Tr. mit kons. Gew. gehalten haben, Liv. 4, 43, 5. – B) insbes.: 1) mit jmd. umgehen, Umgang haben, Trebonio multos annos utor, Cic.: maioribus, Hor. – 2) von————etwas leben, huic dederis, unde utatur, Ter.: habere quī utar, Cic. – 3) genießen, cibis bonis, Cels.: vino modice, Cels.: lacte et herbis, Ov.: ut pecus uti possit (sc. aquā), trinken, Varro: dicam, ut sibi penum aliud adornet, siquidem sese uti volet, woll' er darben nicht, Plaut. capt. 920. – 4) fleischlich gebrauchen, mulieribus, Lampr. Heliog. 30. § 3 u. 5. – 5) uti frui, als jurist. t.t., den Nießbrauch von etwas haben, mit Abl., alienis rebus, ICt.: absol., ICt. – II) übtr.: 1) im Besitze eines Gegenstandes sein, besonders einen Gegenstand in irgend einer Beschaffenheit haben, patre diligente, Nep.: adversis ventis, Cic.: proeliis secundis usus erat, hatte glücklich gefochten, hatte glückliche Schlachten geliefert, Cic.: valetudine bonā, genießen, Caes.: honore, eine Ehrenstelle bekleiden, Cic. – 2) brauchen, nötig haben, ambitione nihil uterer, Cic.: ea nihil hoc loco utimur, brauchen wir hier nicht, reden davon nicht, Cic. – ⇒ aktive Nbf. uto, wovon utito, Cato r.r. 96, 2 u.a.: utunto, Corp. inscr. Lat. 12, 589, 9: Infin. utere, Cl. Mamert. de stat. anim. 1, 3. p. 30, 13 Engbr.: vgl. Prisc. 44, 4. – pass., utitur, Nov. com. 43: utetur, Priap. 44, 4. – parag. Infin. utier, Plaut. Cas. 220. Ter. Phorm. 603. Corp. inscr. Lat. 1, 33. lin. 5. – arch. Infin. Präs. utei, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 1, 10; 1, 206, 74. 76. 78. – altlat. oetor, wov. oetantur, Corp. inscr. Lat. 1, 200. no. X I.p. 79: oesus sit, Cic. de legg. 3, 12 (in————einer Gesetzesformel), u. parag. Infin. oetier, Fest. 246 (b), 2. – Über die Konstruktion von utor vgl. P. Langen in Wölfflins Archiv 3, 329 f.9 assiduo
assiduoassiduo , -a [as'si:duo]aggettivo1 (costante) ausdauernd, beharrlich2 (regolare) ständig, dauernd; (cliente) Stamm-3 (diligente) beständig, fleißigDizionario italiano-tedesco > assiduo
10 attento
attentoattento , -a [at'tεnto]I aggettivoaufmerksam; (diligente) gewissenhaft; (accurato) sorgfältig; sta attento! pass auf!II Interjektionpass auf, VorsichtDizionario italiano-tedesco > attento
См. также в других словарях:
diligente — adjetivo 1. Que hace las cosas con cuidado, atención o interés, u obra con rapidez o prontitud: empleado diligente, trabajadora diligente, alumno diligente … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
diligenté — diligenté, ée (di li jan té, tée) part. passé. Cet écolier diligenté par son professeur. SUPPLÉMENT AU DICTIONNAIRE DILIGENTÉ, ÉE. Ajoutez : Terme de procédure. Hâté, pressé. Attendu qu il résulte des documents produits, et notamment de l… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
diligente — /dili dʒɛnte/ agg. [dal lat. dilĭgens entis, part. pres. di diligĕre amare ]. 1. [che ha e mostra diligenza: uno scolaro d. ] ▶◀ accurato, laborioso, meticoloso, operoso, rigoroso, scrupoloso, solerte, volenteroso. ↑ zelante. ◀▶ disattento,… … Enciclopedia Italiana
diligente — adj. 2 g. Que tem ou emprega diligência, ativo, zeloso … Dicionário da Língua Portuguesa
diligente — (Del lat. dilĭgens, entis). 1. adj. Cuidadoso, exacto y activo. 2. Pronto, presto, ligero en el obrar … Diccionario de la lengua española
diligente — di·li·gèn·te p.pres., agg. 1. p.pres. → diligere 2a. agg. CO di qcn., che agisce con diligenza, con zelo e precisione: un impiegato diligente, una massaia operosa e diligente; essere, mostrarsi diligente a scuola, sul lavoro; un allievo diligente … Dizionario italiano
diligente — (Del lat. diligens, tis.) ► adjetivo 1 Que hace las cosas con cuidado, esmero e interés: ■ es muy diligente en su trabajo. ANTÓNIMO negligente 2 Que hace las cosas con rapidez y presteza: ■ se disponía diligente a terminar sus deberes. * * *… … Enciclopedia Universal
diligente — ● diligent, diligente adjectif (latin diligens, entis, attentif) Littéraire Appliqué, zélé, actif, assidu : Soin diligent. Qui agit avec rapidité et efficacité : Messager diligent. ● diligent, diligente (expressions) adjectif (latin diligens,… … Encyclopédie Universelle
diligente — {{#}}{{LM D13475}}{{〓}} {{SynD13787}} {{[}}diligente{{]}} ‹di·li·gen·te› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} {{<}}1{{>}} Que hace las cosas con mucho cuidado y exactitud: • Es muy diligente y me ayuda mucho en el taller.{{○}} {{<}}2{{>}} Que actúa con prontitud … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
Diligente (Дилижант) — «Diligente» («Дилижант») корвет (Франция) Тип: корвет (Франция). Водоизмещение: 508 тонн. Размеры: 25,6 м х 7 м. Вооружение: двадцать 18 фунтовых орудий. Спущен на воду: 1803 г. Приводится изображение на 1803 г. Со времен Непобедимой Армады… … Энциклопедия кораблей
diligente — {{hw}}{{diligente}}{{/hw}}agg. 1 Che agisce od opera con cura assidua e scrupolosa: scolaro –d; SIN. Coscienzioso, scrupoloso; CONTR. Negligente. 2 Che è fatto con scrupolosa attenzione e accuratezza; SIN. Preciso … Enciclopedia di italiano