Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

diligente

  • 1 diligente

    diligente
    diligente [dili'dlucida sans unicodeʒfontεnte]
      aggettivo
    fleißig; (accurato) sorgfältig

    Dizionario italiano-tedesco > diligente

  • 2 diligente

    đili'xente
    adj
    eifrig, fleißig, geschäftig
    adjetivo
    diligente
    diligente [dili'xeDC489F9Dn̩DC489F9Dte]
    num1num (cuidadoso) sorgfältig
    num2num (aplicado) fleißig
    num3num (ágil) flink

    Diccionario Español-Alemán > diligente

  • 3 diligente

    (ital.)
    fleißig, eifrig, sorgfältig; mit Fleiß

    Italo-Tedesco di Musica > diligente

  • 4 utor

    ūtor, ūsus sum, ūtī, von etwas Gebrauch machen, etwas gebrauchen, anwenden, benutzen, sich etw. zunutze machen, einer Sache sich bedienen, auch etw. genießen, einer Sache sich erfreuen, I) eig.: A) im allg.: a) m. Abl.: servis, amicis, Plaut.: operā alcis, Plaut.: Samiis vasis, Plaut.: oculis recte, recht sehen, Plaut.: istoc oculo utor minus, sehe nicht recht gut damit, Plaut.: armis, Cic.: oratione, reden, Cic.: hāc voce, so reden, Cic.: ut Ciceronis utar verbo, Sen., od. ut verbo Ciceronis utar, Quint.: uti aetatis vitio, Cic.: temporibus sapienter, sich in die Umstände schicken, Nep.: ebenso uti foro, Ter.: uti suo largius, verschwenden, vertun, Sall.: male uti lege, das G. mißbrauchen, Cic.: pace uti, den Frieden annehmen, Liv., od. in Frieden leben, Cic. u. Caes.: virtus se utitur (entwickelt sich) suo iure, Sen. de tranqu. anim. 4, 7. – cornibus urorum pro poculis uti, Caes.: pro laurea corona myrteā semper uti, Val. Max.: huius capellae corio usum esse pro scuto, Lact. – uti alqo in servilia eius artis ministeria, Liv.: uti somno et cibo in vitam, non in voluptatem, Vell.: uti eā criminatione in alqm, Cic. – uti alqo (teste) contra alqm, als Zeugen anführen, Lact. – instrumenta, quibus ad lanificia utuntur, Colum.: uti Siciliā ad omnes res, Cic.: potentiā suā numquam aut raro ad impotentiam uti, Vell.: ea, quibus ad res divinas uti solemus, Colum. – m. dopp. Abl., vel imperatore vel milite me utimini, Sall. Cat. 20, 16: iis... inimicissimis crudelissimisque usum, Cic. ad Att. 3, 13, 2: et locis altis positas turris (= turres) Hispania habet, quibus et speculis et propugnaculis adversus latrones utuntur, Liv. 22, 19, 6. – b) m. Acc.: quam rem etiam nomine eodem medici utuntur, Varro: ferrum uteretur, Aur. Vict.: quod quisquam uti possit, Plaut.: ne filius quidem quidquam utitur, Cic. – huic omnia utenda ac possidenda tradiderat, Cic.: alci scyphos utendos dare, zum Gebrauche leihen, Plaut.: utenda vasa rogare, sich zum Gebrauche leihen, Plaut.: u. so artoptam ex proximo utendam petere, Plaut.: u. beneficium quod datum utendum est (auf Borg geben), repetundi copia est, Plaut.: auris utendas dare, Enn. – m. dopp. Acc., alqm uti placidum et clementem, Plaut. trin. 827 Sch.2 (Ritschl gegen die Überlieferung placido te et clementi). – c) absol.: divitiae (expetuntur), ut utare, zum (materiellen) Gebrauche, Cic.: tot annos in utendo exhauserunt, Quint.: et quaerere et uti, Gebrauch davon machen, Hor.: negavit se uti, er schlug es aus, Cic.: ebenso non uterer, ich würde es ausschlagen, Cic.: quem ad modum in tribunis consulari potestate usi sunt, wie sie es bei der Wahl von Tr. mit kons. Gew. gehalten haben, Liv. 4, 43, 5. – B) insbes.: 1) mit jmd. umgehen, Umgang haben, Trebonio multos annos utor, Cic.: maioribus, Hor. – 2) von etwas leben, huic dederis, unde utatur, Ter.: habere quī utar, Cic. – 3) genießen, cibis bonis, Cels.: vino modice, Cels.: lacte et herbis, Ov.: ut pecus uti possit (sc. aquā), trinken, Varro: dicam, ut sibi penum aliud adornet, siquidem sese uti volet, woll' er darben nicht, Plaut. capt. 920. – 4) fleischlich gebrauchen, mulieribus, Lampr. Heliog. 30. § 3 u. 5. – 5) uti frui, als jurist. t.t., den Nießbrauch von etwas haben, mit Abl., alienis rebus, ICt.: absol., ICt. – II) übtr.: 1) im Besitze eines Gegenstandes sein, besonders einen Gegenstand in irgend einer Beschaffenheit haben, patre diligente, Nep.: adversis ventis, Cic.: proeliis secundis usus erat, hatte glücklich gefochten, hatte glückliche Schlachten geliefert, Cic.: valetudine bonā, genießen, Caes.: honore, eine Ehrenstelle bekleiden, Cic. – 2) brauchen, nötig haben, ambitione nihil uterer, Cic.: ea nihil hoc loco utimur, brauchen wir hier nicht, reden davon nicht, Cic. – / aktive Nbf. uto, wovon utito, Cato r.r. 96, 2 u.a.: utunto, Corp. inscr. Lat. 12, 589, 9: Infin. utere, Cl. Mamert. de stat. anim. 1, 3. p. 30, 13 Engbr.: vgl. Prisc. 44, 4. – pass., utitur, Nov. com. 43: utetur, Priap. 44, 4. – parag. Infin. utier, Plaut. Cas. 220. Ter. Phorm. 603. Corp. inscr. Lat. 1, 33. lin. 5. – arch. Infin. Präs. utei, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 1, 10; 1, 206, 74. 76. 78. – altlat. oetor, wov. oetantur, Corp. inscr. Lat. 1, 200. no. X I.p. 79: oesus sit, Cic. de legg. 3, 12 (in einer Gesetzesformel), u. parag. Infin. oetier, Fest. 246 (b), 2. – Über die Konstruktion von utor vgl. P. Langen in Wölfflins Archiv 3, 329 f.

    lateinisch-deutsches > utor

  • 5 buscavidas

    sustantivo masculino y femenino
    buscavidas
    buscavidas [buska'βiðas]
    num1num (curioso) Schnüffler(in) masculino (femenino)
    num2num (diligente) Lebenskünstler(in) masculino (femenino)

    Diccionario Español-Alemán > buscavidas

  • 6 cuidadoso

    kwiđa'đoso
    adj
    sorgfältig, vorsichtig, achtsam
    ( femenino cuidadosa) adjetivo
    cuidadoso
    cuidadoso , -a [kwiða'ðoso, -a]
    num1num (diligente) sorgfältig
    num2num (preocupado) fürsorglich

    Diccionario Español-Alemán > cuidadoso

  • 7 solícito

    so'liθito
    adj
    zuvorkommend, bereitwillig, fürsorglich
    ( femenino solícita) adjetivo
    solícito
    solícito , -a [so'liθito, -a]
    (diligente) fleißig; (cuidadoso) sorgfältig

    Diccionario Español-Alemán > solícito

  • 8 utor

    ūtor, ūsus sum, ūtī, von etwas Gebrauch machen, etwas gebrauchen, anwenden, benutzen, sich etw. zunutze machen, einer Sache sich bedienen, auch etw. genießen, einer Sache sich erfreuen, I) eig.: A) im allg.: a) m. Abl.: servis, amicis, Plaut.: operā alcis, Plaut.: Samiis vasis, Plaut.: oculis recte, recht sehen, Plaut.: istoc oculo utor minus, sehe nicht recht gut damit, Plaut.: armis, Cic.: oratione, reden, Cic.: hāc voce, so reden, Cic.: ut Ciceronis utar verbo, Sen., od. ut verbo Ciceronis utar, Quint.: uti aetatis vitio, Cic.: temporibus sapienter, sich in die Umstände schicken, Nep.: ebenso uti foro, Ter.: uti suo largius, verschwenden, vertun, Sall.: male uti lege, das G. mißbrauchen, Cic.: pace uti, den Frieden annehmen, Liv., od. in Frieden leben, Cic. u. Caes.: virtus se utitur (entwickelt sich) suo iure, Sen. de tranqu. anim. 4, 7. – cornibus urorum pro poculis uti, Caes.: pro laurea corona myrteā semper uti, Val. Max.: huius capellae corio usum esse pro scuto, Lact. – uti alqo in servilia eius artis ministeria, Liv.: uti somno et cibo in vitam, non in voluptatem, Vell.: uti eā criminatione in alqm, Cic. – uti alqo (teste) contra alqm, als Zeugen anführen, Lact. – instrumenta, quibus ad lanificia utuntur, Colum.: uti Siciliā ad omnes res, Cic.: potentiā suā numquam aut raro ad impotentiam uti, Vell.: ea, quibus ad res divinas uti solemus, Colum. – m.
    ————
    dopp. Abl., vel imperatore vel milite me utimini, Sall. Cat. 20, 16: iis... inimicissimis crudelissimisque usum, Cic. ad Att. 3, 13, 2: et locis altis positas turris (= turres) Hispania habet, quibus et speculis et propugnaculis adversus latrones utuntur, Liv. 22, 19, 6. – b) m. Acc.: quam rem etiam nomine eodem medici utuntur, Varro: ferrum uteretur, Aur. Vict.: quod quisquam uti possit, Plaut.: ne filius quidem quidquam utitur, Cic. – huic omnia utenda ac possidenda tradiderat, Cic.: alci scyphos utendos dare, zum Gebrauche leihen, Plaut.: utenda vasa rogare, sich zum Gebrauche leihen, Plaut.: u. so artoptam ex proximo utendam petere, Plaut.: u. beneficium quod datum utendum est (auf Borg geben), repetundi copia est, Plaut.: auris utendas dare, Enn. – m. dopp. Acc., alqm uti placidum et clementem, Plaut. trin. 827 Sch.2 (Ritschl gegen die Überlieferung placido te et clementi). – c) absol.: divitiae (expetuntur), ut utare, zum (materiellen) Gebrauche, Cic.: tot annos in utendo exhauserunt, Quint.: et quaerere et uti, Gebrauch davon machen, Hor.: negavit se uti, er schlug es aus, Cic.: ebenso non uterer, ich würde es ausschlagen, Cic.: quem ad modum in tribunis consulari potestate usi sunt, wie sie es bei der Wahl von Tr. mit kons. Gew. gehalten haben, Liv. 4, 43, 5. – B) insbes.: 1) mit jmd. umgehen, Umgang haben, Trebonio multos annos utor, Cic.: maioribus, Hor. – 2) von
    ————
    etwas leben, huic dederis, unde utatur, Ter.: habere quī utar, Cic. – 3) genießen, cibis bonis, Cels.: vino modice, Cels.: lacte et herbis, Ov.: ut pecus uti possit (sc. aquā), trinken, Varro: dicam, ut sibi penum aliud adornet, siquidem sese uti volet, woll' er darben nicht, Plaut. capt. 920. – 4) fleischlich gebrauchen, mulieribus, Lampr. Heliog. 30. § 3 u. 5. – 5) uti frui, als jurist. t.t., den Nießbrauch von etwas haben, mit Abl., alienis rebus, ICt.: absol., ICt. – II) übtr.: 1) im Besitze eines Gegenstandes sein, besonders einen Gegenstand in irgend einer Beschaffenheit haben, patre diligente, Nep.: adversis ventis, Cic.: proeliis secundis usus erat, hatte glücklich gefochten, hatte glückliche Schlachten geliefert, Cic.: valetudine bonā, genießen, Caes.: honore, eine Ehrenstelle bekleiden, Cic. – 2) brauchen, nötig haben, ambitione nihil uterer, Cic.: ea nihil hoc loco utimur, brauchen wir hier nicht, reden davon nicht, Cic. – aktive Nbf. uto, wovon utito, Cato r.r. 96, 2 u.a.: utunto, Corp. inscr. Lat. 12, 589, 9: Infin. utere, Cl. Mamert. de stat. anim. 1, 3. p. 30, 13 Engbr.: vgl. Prisc. 44, 4. – pass., utitur, Nov. com. 43: utetur, Priap. 44, 4. – parag. Infin. utier, Plaut. Cas. 220. Ter. Phorm. 603. Corp. inscr. Lat. 1, 33. lin. 5. – arch. Infin. Präs. utei, Corp. inscr. Lat. 1, 204. col. 1, 10; 1, 206, 74. 76. 78. – altlat. oetor, wov. oetantur, Corp. inscr. Lat. 1, 200. no. X I.p. 79: oesus sit, Cic. de legg. 3, 12 (in
    ————
    einer Gesetzesformel), u. parag. Infin. oetier, Fest. 246 (b), 2. – Über die Konstruktion von utor vgl. P. Langen in Wölfflins Archiv 3, 329 f.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > utor

  • 9 assiduo

    assiduo
    assiduo , -a [as'si:duo]
      aggettivo
     1 (costante) ausdauernd, beharrlich
     2 (regolare) ständig, dauernd; (cliente) Stamm-
     3 (diligente) beständig, fleißig

    Dizionario italiano-tedesco > assiduo

  • 10 attento

    attento
    attento , -a [at'tεnto]
     aggettivo
    aufmerksam; (diligente) gewissenhaft; (accurato) sorgfältig; sta attento! pass auf!
     II Interjektion
    pass auf, Vorsicht

    Dizionario italiano-tedesco > attento

См. также в других словарях:

  • diligente — adjetivo 1. Que hace las cosas con cuidado, atención o interés, u obra con rapidez o prontitud: empleado diligente, trabajadora diligente, alumno diligente …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • diligenté — diligenté, ée (di li jan té, tée) part. passé. Cet écolier diligenté par son professeur. SUPPLÉMENT AU DICTIONNAIRE    DILIGENTÉ, ÉE. Ajoutez :    Terme de procédure. Hâté, pressé. Attendu qu il résulte des documents produits, et notamment de l… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • diligente — /dili dʒɛnte/ agg. [dal lat. dilĭgens entis, part. pres. di diligĕre amare ]. 1. [che ha e mostra diligenza: uno scolaro d. ] ▶◀ accurato, laborioso, meticoloso, operoso, rigoroso, scrupoloso, solerte, volenteroso. ↑ zelante. ◀▶ disattento,… …   Enciclopedia Italiana

  • diligente — adj. 2 g. Que tem ou emprega diligência, ativo, zeloso …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • diligente — (Del lat. dilĭgens, entis). 1. adj. Cuidadoso, exacto y activo. 2. Pronto, presto, ligero en el obrar …   Diccionario de la lengua española

  • diligente — di·li·gèn·te p.pres., agg. 1. p.pres. → diligere 2a. agg. CO di qcn., che agisce con diligenza, con zelo e precisione: un impiegato diligente, una massaia operosa e diligente; essere, mostrarsi diligente a scuola, sul lavoro; un allievo diligente …   Dizionario italiano

  • diligente — (Del lat. diligens, tis.) ► adjetivo 1 Que hace las cosas con cuidado, esmero e interés: ■ es muy diligente en su trabajo. ANTÓNIMO negligente 2 Que hace las cosas con rapidez y presteza: ■ se disponía diligente a terminar sus deberes. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • diligente — ● diligent, diligente adjectif (latin diligens, entis, attentif) Littéraire Appliqué, zélé, actif, assidu : Soin diligent. Qui agit avec rapidité et efficacité : Messager diligent. ● diligent, diligente (expressions) adjectif (latin diligens,… …   Encyclopédie Universelle

  • diligente — {{#}}{{LM D13475}}{{〓}} {{SynD13787}} {{[}}diligente{{]}} ‹di·li·gen·te› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} {{<}}1{{>}} Que hace las cosas con mucho cuidado y exactitud: • Es muy diligente y me ayuda mucho en el taller.{{○}} {{<}}2{{>}} Que actúa con prontitud …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Diligente (Дилижант) — «Diligente» («Дилижант») корвет (Франция) Тип: корвет (Франция). Водоизмещение: 508 тонн. Размеры: 25,6 м х 7 м. Вооружение: двадцать 18 фунтовых орудий. Спущен на воду: 1803 г. Приводится изображение на 1803 г. Со времен Непобедимой Армады… …   Энциклопедия кораблей

  • diligente — {{hw}}{{diligente}}{{/hw}}agg. 1 Che agisce od opera con cura assidua e scrupolosa: scolaro –d; SIN. Coscienzioso, scrupoloso; CONTR. Negligente. 2 Che è fatto con scrupolosa attenzione e accuratezza; SIN. Preciso …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»