Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

digressi

  • 1 digredior

    dī-grĕdĭor, gressus, 3, v. dep. n. [gradior], to go apart or asunder, to separate, part; to go away, depart, = discedere (class.).
    I.
    Lit.:

    luna tum congrediens cum sole, tum digrediens,

    Cic. N. D. 2, 40, 103; cf.:

    digredimur paulum rursumque ad bella coimus,

    Ov. M. 9, 42:

    ita utrique digrediuntur,

    Sall. J. 22 fin.; cf.:

    digredimur flentes,

    Ov. H. 18, 117:

    ubi digressi,

    Verg. A. 4, 80.—With term. a quo:

    numquam est a me digressus,

    Cic. Sull. 12:

    ab aliquo,

    id. Fam. 4, 12; 12, 18; id. Att. 3, 9; Caes. B. C. 1, 57, 4; Sall. J. 18, 11; Liv. 22, 7 al.; cf.:

    a marito,

    to abandon, Suet. Caes. 43:

    a colloquio Caninii,

    Caes. B. C. 1, 26, 4; Liv. 39, 35:

    a Corcyra,

    id. 42, 37:

    ex eo loco,

    Caes. B. C. 1, 72, 4; cf.:

    ex colloquio,

    Liv. 35, 38:

    domo,

    Sall. J. 79, 7:

    triclinio,

    Suet. Ner. 43; cf. id. Aug. 74:

    inde,

    id. Tib. 6 al. — Absol.:

    hos ego digrediens lacrimis affabar obortis,

    Verg. A. 3, 492; cf. id. 5, 650; Tac. A. 1, 27; id. H. 3, 69 al.:

    dein statim digrediens,

    stepping aside, Sall. J. 94, 2 Kritz. —With term. ad quem:

    ambo in sua castra digressi,

    Sall. J. 109, 3; Tac. A. 4, 74; 6, 1; cf.:

    in urbem ad capessendos magistratus,

    id. Agr. 6:

    ad sua tutanda,

    id. A. 4, 73; Front. Strat. 1, 4, 3:

    Seleuciam,

    Tac. A. 2, 69:

    domum,

    id. ib. 2, 30:

    digredientem eum cum Caesare circumsistunt,

    id. ib. 1, 27.
    II.
    Trop., to go aside, deviate, depart. —With term. a quo: nos nostro officio nihil digressos esse.
    * Ter.
    Ph. 4, 5, 10.—
    B.
    Esp., in speaking or writing, to digress (but de-gredi, which is sometimes found in edd. in this sense is incorrect, v. h. v.):

    digredi ab eo, quod proposueris,

    Cic. de Or. 2, 77, 311:

    parumper a causa,

    id. Brut. 93 [p. 579] fin.:

    de causa,

    id. Inv. 1, 51 fin.:

    ex eo et regredi in id,

    Quint. 10, 6, 5.— Absol.:

    saepe datur ad commovendos animos digrediendi locus,

    Cic. de Or. 2, 77, 312; so ib. 2, 19, 80; Quint. 3, 11, 26; 4, 3, 17:

    verum huc longius, quam voluntas fuit, ab epistola Timarchidi digressa est oratio mea,

    Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:

    sed eo jam, unde huc digressi sumus, revertamur,

    id. N. D. 3, 23 fin.; cf. id. Brut. 87 fin.; Quint. 2, 4, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > digredior

  • 2 Faden

    Faden, filum (auch uneig. = zusammenhängende Folge, Verlauf einer Erzählung etc.). – linum. linea (dicker, aus mehreren Fasern zusammengedrehter Faden, Schnur). – licĭum (Weberfaden und Faden eines aufgetanen Gewebes, Dröselfaden). – tenor (uneig., fortlaufende, ununterbrochene Folge der Rede, der Erzählung). [854] – Sprichw., an einem seidenen Faden hangen, admodum tenui filo suspensum esse od. tenui filo pendēre (Val. Max. 6, 4, 1. Ov. ex Pont. 4, 3, 35). – Uneig., um den Faden (in der Rede) nicht zu verlieren, ne longius abeam: um den Faden der Erzählung etc wieder aufzunehmen, anzuknüpfen, ut ad propositum revertar; ut redeamus ad id, unde devertimus: ut revertamur ad id, unde digressi sumus; ut eo revertar, unde sum digressus: doch ich nehme jetzt den F. der Erzählung, der Rede wieder auf, sed iam, unde huc digressa est, eo redeat narratio; sed iam redeat oratio illuc, unde deflexit; sed eo iam od. sed iam ad id, unde huc digressi sumus, revertamur; sed iam, unde exorsa est oratio, eo revertatur; auch bl. sed illuc redeo od. redeamus; sed illuc revertor od. revertamur: ich nehme den F. der Geschichte wieder auf, ad temporum ordinem redeo: den F. (der Rede) abreißen, zerreißen, orationem praecīdere od. incīdere.

    deutsch-lateinisches > Faden

  • 3 dīgredior

        dīgredior gressus, ī, dep.    [dis- + gradior], to go apart, go asunder, separate, part, go away, depart: Hos digrediens adfabar, at parting, V.: dein digrediens, stepping aside, S.: luna tum congrediens cum sole, tum digrediens: Digredimur paulum, O.: numquam est a me digressus: a parentibus, S.: ab nuntiis, L.: ex eo loco, Cs.: bello e tanto, V.: domo, S.: ambo in sua castra digressi, S.: in urbem ad capessendos magistratūs, Ta.—Fig., to go aside, deviate, depart: nostro officio, T.: de causā: a causā.— To digress: ab eo, quod proposueris: unde huc digressi sumus: ab epistulā digressa est oratio: Post hinc digressus iubeo, etc., V.
    * * *
    digredi, digressus sum V DEP
    come/go away, depart; digress, leave (subject of discussion)

    Latin-English dictionary > dīgredior

  • 4 globatim

    globātim [ globo ]
    толпами, во множестве ( digressi Amm)

    Латинско-русский словарь > globatim

  • 5 revertor

    re-vertor, reversus sum (чаще revertī), revertī semidepon.
    1) приходить назад, возвращаться (ab Oceăno in patriam Just; ex itinere Cs, C; domum Pl etc.; nescit vox missa reverti H)
    r. ad sani tatem Csобразумиться
    in gratiam cum aliquo r. L, Sen, Pt — примириться с кем-л.
    2) вновь заговаривать, возвращаться ( revertamur eodem unde digressi sumus C)
    3) обращаться, направляться ( ira alicujus in aliquem revertitur T)

    Латинско-русский словарь > revertor

  • 6 digredior

    dī-gredior, gressus sum, gredī (dis u. gradior), scheidend hinweg-, weggehen, ab-, fortgehen, sich entfernen, sich trennen, scheiden (Ggstz. congredi), I) eig.: inde, Auct. b. Afr.: ab alqo, Cic.: a mari, Auct. b. Afr.: a colloquio, Caes.: ex eo loco, Caes.: de via in semitam, Plaut.: u. bl. viā, Liv.: domo, Sall.: finibus, castris, Vell.: a marito, sich trennen, Suet.: per aëra, Ov.: sol digreditur ad austrum, Plin. – II) übtr., abgehen, sich entfernen, abschweifen, a) im allg.: officio, Ter.: de causa, Cic.: a causa, Cic.: nusquam a veritate, Amm. – b) in der Rede: digredi ab eo, quod proposueris, Cic.: sed eo, unde huc digressi sumus, revertamur, Cic.: antequam digrediamur a Scythia, Solin.

    lateinisch-deutsches > digredior

  • 7 dispalor

    dis-pālor, ātus, ārī, überall umherschweifen, umherschweifend sich zerstreuen, tanto plures passim dispalantur, Sisenn. hist. fr. inc. 134 (bei Non. 101, 7): multitudo dispalata, Nep. Hann. 5, 2: ab signis digressi omnes ac dispalati, Sisenn. hist. 3. fr. 35 (bei Non. 101, 6): qui dispalati in agris relictis navibus in hostium venerunt potestatem, Nep. Lys. 1, 2. – übtr., multitudo in artes vitasque varias dispalata, Ps. Sall. de rep. 2, 5, 6. – Vgl. dispalo.

    lateinisch-deutsches > dispalor

  • 8 reverto

    re-verto (revorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, u. revertor (revortor), versus (vorsus) sum, vertī (vortī), I) umkehren, zurückkehren, zurückkommen, a) eig.: ex itinere, Cic.: ex Asia, Iustin.: ex hostium castris, Sen. rhet.: a foro, Plaut.: ab Scythia, a Sicilia, Iustin.: ab exsilio, Suet. u. Tac.: ad alqm, Caes.: Laodiceam, Cic.: domum, Ter.: tridui viam progressi rursus reverterunt, Caes. – m. dopp. Nom., consules praedā ingenti partā victores (als S.) reverterunt, Liv. 7, 17, 5: cum victor a Mithridatico bello revertisset, Cic. Acad. 2, 3: a bello inermis revertor, Sen. suas. 2, 8. – poet. v. lebl. Subjj., multa videbis retro repulsa revorti, Lucr.: Tiberim reverti, Hor.: sol reversus, Manil. – b) bildl., in gratiam cum alqo, sich versöhnen, Liv.: in gratiam cum fato, Sen.: ad sanitatem, zu besserer Einsicht kommen, Caes.: ad vitam, Lucr.: poena reversura est in caput tuum, wieder zurückfallen, Ov.: ad alqm oder adversum alqm, jmd. ersatzpflichtig machen, sich an ihn halten, bei verkauften Dingen usw., ICt.: ad bonos mores, Sen. rhet.: malum in civitatem reverterat, Sall. – bes. in der Rede, rursus igitur eodem revertamur, Cic.: ut eo revertar, unde sum digressus, Quint.: ut unde huc fleximus revertamur, Amm.: sed illuc revertor, Nep.: ut ad me revertar, um wieder auf mich zu kommen, Cic.: sed ut ad propositum revertar, Sen.: ad propositum revertar, Cic.: sed iam ad propositum revertamur, Cic.: nunc ad destinatum revertamur, Solin.: tempus est ad oceani oras reverti, Solin.: sed iam ad id, unde digressi sumus, revertamur, Cic.: verum uti Lilybaeum, unde digressa est oratio, revertamur, Cic.: verum ut ad classem, quo ex loco sum digressus, revertar, Cic.: nunc ad ordinem revertamur, wollen wir den Faden der Erzählung wieder aufnehmen, Vopisc. – II) übtr., reverti, sich wenden, scribam tibi tres libros, ad quos revertare, si qua in re quaeres etc., Varro: revertitur ad commodum, betrifft den Nutzen, Cic.: ne ira victoris in tribunos reverteretur, Tac. – / Vor dem Zeitalter des Augustus ist das Partiz. reversus selten (bei Cic. nur Phil. 6, 10, bei Caes. nur b. G. 6, 42, 1) u. ebenso das Pers. reversus sum (nur bei Nep. Them. 5, 2; u. außerdem Vell. 2, 42, 3 ed. Kritz [Halm revectus est]. Val. Max. 5, 1, 1 u. 5, 3, 4. Plin. 8, 82 u. 9, 27. Hyg. fab. 131. Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17 u. Spät.); in den Präsens-Formen ist dagegen das Aktivum kritisch sicher nur Lucr. 5, 1151 u. Pompon. com. 81. Augustin. serm. 194, 5 Mai (wo ad Marciam revertere). – Parag. Infin. revertier, Phaedr. 4, 18, 14.

    lateinisch-deutsches > reverto

  • 9 Thema

    Thema, propositio. propositum. res propo. sita. id quod propositum est (der Gegenstand, worüber zu reden sich jmd. vorgenommen hat od. einem aufgegeben ist). – proposita oratio (zur Aufgabe genommene Rede). – quaestio. id quod quaerimus (die zur Beantwortung aufgeworfene Frage, der Vorwurf einer philosophischen Erörterung). – argumentum (der Inhalt, Stoff, das Sujet, worüber man schreibt, z.B. eines Briefes, epistulae). – res (die Sache, um die es sich handelt). – causa (der Gegenstand, um den sich eine Verhandlung dreht, sowohl vor Gericht als bei Disputationen, z.B. sich von jmd. ein Th. [zur Unterhaltung] ausbitten, alqm poscere causam disserendi). – positio od. quod positum est (der aufgestellte Satz, die Sentenz, worüber in den Schulen disputiert wird). – vom Th. abkommen, abschweifen, a proposito aberrare od. declinare od. egredi: zu weit vom Th. abkommen, longius labi: jmds. Rede schweift zu weit vom Th. ab, alcis oratio ab eo, quod propositum est, longius aberrat: auf das Th. zurückkommen, ad propositum reverti: doch ich kehre od. komme (von meiner Abschweifung) zum Th. zurück, sed eo iam, unde huc digressi sumus, revertamur; sed iam ad propositum revertamur; sed unde huc [2282] digressa est, eodem redeat oratio; sed redeat unde aberravit oratio: jmd. von seinem Th. abbringen, abführen, abziehen, alqm velut de spatio auferre: zu weit vom Th. abziehen, longius ab incepto trahere (v. Lebl.): es wird ein Th. aufgestellt für ihre Unterhaltung, iis ponitur, de quo disputent.

    deutsch-lateinisches > Thema

  • 10 digredior

    dī-gredior, gressus sum, gredī (dis u. gradior), scheidend hinweg-, weggehen, ab-, fortgehen, sich entfernen, sich trennen, scheiden (Ggstz. congredi), I) eig.: inde, Auct. b. Afr.: ab alqo, Cic.: a mari, Auct. b. Afr.: a colloquio, Caes.: ex eo loco, Caes.: de via in semitam, Plaut.: u. bl. viā, Liv.: domo, Sall.: finibus, castris, Vell.: a marito, sich trennen, Suet.: per aëra, Ov.: sol digreditur ad austrum, Plin. – II) übtr., abgehen, sich entfernen, abschweifen, a) im allg.: officio, Ter.: de causa, Cic.: a causa, Cic.: nusquam a veritate, Amm. – b) in der Rede: digredi ab eo, quod proposueris, Cic.: sed eo, unde huc digressi sumus, revertamur, Cic.: antequam digrediamur a Scythia, Solin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > digredior

  • 11 dispalor

    dis-pālor, ātus, ārī, überall umherschweifen, umherschweifend sich zerstreuen, tanto plures passim dispalantur, Sisenn. hist. fr. inc. 134 (bei Non. 101, 7): multitudo dispalata, Nep. Hann. 5, 2: ab signis digressi omnes ac dispalati, Sisenn. hist. 3. fr. 35 (bei Non. 101, 6): qui dispalati in agris relictis navibus in hostium venerunt potestatem, Nep. Lys. 1, 2. – übtr., multitudo in artes vitasque varias dispalata, Ps. Sall. de rep. 2, 5, 6. – Vgl. dispalo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dispalor

  • 12 reverto

    re-verto (revorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, u. revertor (revortor), versus (vorsus) sum, vertī (vortī), I) umkehren, zurückkehren, zurückkommen, a) eig.: ex itinere, Cic.: ex Asia, Iustin.: ex hostium castris, Sen. rhet.: a foro, Plaut.: ab Scythia, a Sicilia, Iustin.: ab exsilio, Suet. u. Tac.: ad alqm, Caes.: Laodiceam, Cic.: domum, Ter.: tridui viam progressi rursus reverterunt, Caes. – m. dopp. Nom., consules praedā ingenti partā victores (als S.) reverterunt, Liv. 7, 17, 5: cum victor a Mithridatico bello revertisset, Cic. Acad. 2, 3: a bello inermis revertor, Sen. suas. 2, 8. – poet. v. lebl. Subjj., multa videbis retro repulsa revorti, Lucr.: Tiberim reverti, Hor.: sol reversus, Manil. – b) bildl., in gratiam cum alqo, sich versöhnen, Liv.: in gratiam cum fato, Sen.: ad sanitatem, zu besserer Einsicht kommen, Caes.: ad vitam, Lucr.: poena reversura est in caput tuum, wieder zurückfallen, Ov.: ad alqm oder adversum alqm, jmd. ersatzpflichtig machen, sich an ihn halten, bei verkauften Dingen usw., ICt.: ad bonos mores, Sen. rhet.: malum in civitatem reverterat, Sall. – bes. in der Rede, rursus igitur eodem revertamur, Cic.: ut eo revertar, unde sum digressus, Quint.: ut unde huc fleximus revertamur, Amm.: sed illuc revertor, Nep.: ut ad me revertar, um wieder auf mich zu kommen, Cic.: sed ut ad propositum revertar, Sen.: ad propositum re-
    ————
    vertar, Cic.: sed iam ad propositum revertamur, Cic.: nunc ad destinatum revertamur, Solin.: tempus est ad oceani oras reverti, Solin.: sed iam ad id, unde digressi sumus, revertamur, Cic.: verum uti Lilybaeum, unde digressa est oratio, revertamur, Cic.: verum ut ad classem, quo ex loco sum digressus, revertar, Cic.: nunc ad ordinem revertamur, wollen wir den Faden der Erzählung wieder aufnehmen, Vopisc. – II) übtr., reverti, sich wenden, scribam tibi tres libros, ad quos revertare, si qua in re quaeres etc., Varro: revertitur ad commodum, betrifft den Nutzen, Cic.: ne ira victoris in tribunos reverteretur, Tac. – Vor dem Zeitalter des Augustus ist das Partiz. reversus selten (bei Cic. nur Phil. 6, 10, bei Caes. nur b. G. 6, 42, 1) u. ebenso das Pers. reversus sum (nur bei Nep. Them. 5, 2; u. außerdem Vell. 2, 42, 3 ed. Kritz [Halm revectus est]. Val. Max. 5, 1, 1 u. 5, 3, 4. Plin. 8, 82 u. 9, 27. Hyg. fab. 131. Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17 u. Spät.); in den Präsens-Formen ist dagegen das Aktivum kritisch sicher nur Lucr. 5, 1151 u. Pompon. com. 81. Augustin. serm. 194, 5 Mai (wo ad Marciam revertere). – Parag. Infin. revertier, Phaedr. 4, 18, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > reverto

  • 13 exinde

    ex-indē, and apocopated exin (like dein, proin, from deinde, proinde; cf.

    also: dein etiam saepe et exin pro deinde et exinde dicimus,

    Cic. Or. 45, 154; also exim, like him, illim, istim; acc. to the best MSS. in Enn. ap. Fest. p. 356, 4; Plaut. Poen. 3, 6, 9; Lucr. 3, 160; Verg. A. 7, 341; 8, 306; 12, 92; Tac. A. 14, 48 al.; M. Aurel. ad Fronto, p. 54; cf. exsim, eutheôs, Gloss. Philox.; v. Lachm. ad Lucr. p. 148; Wagn. ad Verg. A. 7, 341, and tom. 5, p. 437; v. Ritschl, Rhein. Mus. 7, 472 sqq.; Lorenz ad Plaut. Most. 218), adv., from there, from that place, thence (freq., but not in Ter., Caes., or Quint.).
    I.
    In space (very rare;

    not in Cic.): utcumque in alto ventus est, Epidice, exin velum vortitur,

    from there, thence, Plaut. Ep. 1, 1, 47; id. Poen. 3, 6, 9:

    si servus cujusquam in ecclesiam altariave armatus... irruerit, exinde protinus abstrahatur,

    Cod. Just. 1, 12, 4:

    regionem Commagenam, exim Cappadociam, inde Armenios petivit,

    Tac. A. 15, 12.—
    B.
    Transf., in (local) succession, after that, next in order, next:

    at vero quanta maris est pulchritudo!... exin mari finitimus aër, etc.,

    Cic. N. D. 2, 39, 101: hinc Equus summum contingit caput alvo... exin contortis Aries cum cornibus haeret, id. poët. ib. 2, 43, 111:

    auxiliares Galli Germanique in fronte, post quos pedites sagittarii, dein quatuor legiones... exin totidem aliae legiones,

    Tac. A. 2, 16.
    II.
    In time, after that, thereafter, then: exin compellare pater me voce videtur, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 45, ed. Vahl.): POPULI PARTES IN TRIBUS DISTRIBUUNTO;

    EXIN PECUNIAS, AEVITATES, ORDINES PARTIUNTO,

    Cic. Leg. 3, 3, 7:

    exin cuidam rustico Romano dormienti visus est venire qui diceret, etc.... exin filium ejus esse mortuum, etc.,

    id. Div. 1, 26, 55: quisque suos patimur Manes;

    exinde per amplum Mittimur Elysium,

    Verg. A. 6, 743:

    ad Mundam exinde castra Punica mota,

    Liv. 24, 42, 1.—
    b.
    After ubi or postquam (cf. deinde, II. d.):

    ostium ubi conspexi, exinde me ilico protinam dedi,

    Plaut. Curc. 2, 3, 84:

    postquam alium repperit... me exinde amovit loco,

    id. Truc. 1, 1, 63.—
    B.
    Transf.
    1.
    In an enumeration or succession of events, after that, then, next, furthermore (cf. deinde, II. A. b.): pone petunt, exim referunt ad pectora tonsas, Enn. s. v. tonsam, p. 356 Müll. (Ann. v. 236, ed. Vahl.): incenditque animum famae venientis amore;

    Exin bella viro memorat, quae, etc.,

    Verg. A. 6, 891:

    exin se cuncti divinis rebus ad urbem Perfectis referunt,

    id. ib. 8, 306; Liv. 31, 4, 4; 31, 6, 2; 37, 47, 8; 40, 35, 2;

    42, 9, 8: Suillio corruptionem militum... exin adulterium Poppaeae, ac postremum mollitiam corporis objectante,

    Tac. A. 11, 2; cf. id. ib. 15, 41.—
    2.
    In late Lat., i. q. ex illo tempore, from that time, since then:

    quem morem vestis exinde gens universa tenet,

    Just. 1, 2:

    cum post motam et omissam quaestionem res ad nova dominia bona fide transierint, et exinde novi viginti anni intercesserint, etc.,

    Cod. Just. 7, 33; Dig. 10, 1, 4; 41, 6, 4; 49, 15, 12.—With ut, cum, ex quo:

    exinde, ut curiam participare coepi,

    App. Mag. p. 289; so,

    exinde ut,

    id. M. 2, p. 120:

    exinde cum ex astu a magistro digressi sumus,

    id. ib. 1, p. 113:

    videri legatum habere jurisdictionem non exinde, ex quo mandata est, sed, etc.,

    Dig. 1, 16, 4, § 6; 5, 1, 67; Cod. Just. 2, 22; 4, 32.—
    III.
    In other relations, in which a going out or forth takes place.
    A.
    (Acc. to ex, III. E.) To indicate the origin or occasion of an event (post-class.), thence:

    nec quicquam idonei lucri exinde cepimus, sed vulnera,

    App. M. 6, p. 184; Cod. Just. 1, 3, 35: quodcumque exinde incommodum ecclesiae contigerit, ib. 1, 2, 14.—
    B.
    (Acc. to ex, III. H.) To indicate a rule, measure, or standard, hence, accordingly (anteclass.): proinde ut quisque fortuna utitur, ita praecellet;

    atque exinde sapere eum omnes dicimus,

    Plaut. Ps. 2, 3, 14; cf.:

    ut fama 'st homini, exin solet pecuniam invenire,

    id. Most. 1, 3, 71; id. Truc. 1, 1, 64; id. Poen. 3, 5, 9; id. Ep. 1, 1, 47:

    ad molas alii asellis, alii vaccis ac mulis utuntur, exinde ut pabuli facultas est,

    according as, Varr. R. R. 1, 20, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > exinde

  • 14 globatim

    glŏbātim, adv. [globus], in clusters, bands, troops (late Lat.):

    per vicina digressi praedones,

    Amm. 27, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > globatim

См. также в других словарях:

  • CYZICUS — I. CYZICUS a Thessalis oriundus. Fuit enim ex Aeneo Apollinis et Stilbes filio natus, qui, relictâ Thessaliâ, ubi fuerat ortus. in Hellespontum se contulit atque ibi regnavit, et Aenetem, Eufori Thraciae Regis filiam, uxorem duxit, ex qua Cyzicum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIODORUS — I. DIODORUS Alexandrin, fil. Pollionis philosophi eius, qui composuit Dictionarium Attic. floruit Adriani temp. Suid Diodoros paraeterea duos e Lydia Tiberii temp. Strab. commemorat, ambos oratores. II. DIODORUS Antiochen. Tarsensis Praesul.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FRANCIA Occid — (orientalis enim est Prov. Germ. et Franconia dicitur) pars Galliae inter Ligerim, et Sequanam, quae proprie La France â Gallis nominatur, licet apud Italos, nomen Franciae toti Galliae, erceptâ magnâ Belgicae parte, tribuatur, Claud. de laude… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • brisée — Brisée, f. C est rompure, mais en pluriel Brisées sont les rameaux brisez que les veneurs questans descoupent et jettent à costé parmy le chemin, pour retrouver la beste et sçavoir r entrer en leur enceincte, Indago, Selon ce on dit, retourner… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»