-
1 diffido
dif-fīdo, fīsus (post-class. perf. diffidi), 3, v. n., to distrust; to be diffident or distrustful, to despair (freq. and class.).(α).With dat. (so most freq.):(β).eum potius (corrupisse), qui sibi aliqua ratione diffideret, quam eum, qui omni ratione confideret,
Cic. Clu. 23, 63:sibi,
Plaut. Rud. prol. 82; Cic. Prov. Cons. 16, 38:memoriae alicujus,
id. Part. Or. 17, 59:sibi patriaeque,
Sall. C. 31, 3:suis rebus,
Caes. B. G. 5, 41, 5:veteri exercitui,
Sall. J. 52, 6; 32, 5; 46, 1;75, 1: suae atque omnium saluti,
Caes. B. G. 6, 38, 2:summae rei,
id. B. C. 3, 94 fin.:perpetuitati bonorum,
Cic. Fin. 2, 27, 86:ingenio meo,
id. Mur. 30, 63:huic sententiae,
id. Tusc. 5, 1, 3: prudentiae tuae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 6:rei publicae,
Cic. Fam. 5, 13, 3:illis (viris),
Ov. H. 10, 97:caelestibus monitis,
id. M. 1, 397 et saep.— Pass. impers.:cur M. Valerio non diffideretur,
Liv. 24, 8; so Tac. A. 15, 4.—With a dependent clause:* (γ).antiquissimi invenire se posse, quod cuperent, diffisi sint,
Cic. Ac. 2, 3; id. Quint. 24, 77; id. Or. 1, 3; 28, 97; Caes. B. G. 6, 36; Quint. 10, 1, 126 al.; cf.:quos diffidas sanos facere, facies,
Cato R. R. 157, 13:quem manu superare posse diffiderent,
Nep. Alcib. 10, 4.—With ne:(δ).ne terras aeterna teneret,
Lucr. 5, 980.—Rarely with abl. (after the analogy of fido and confido):(ε).diffisus occasione,
Suet. Caes. 3 Burm. and Oud.; so,paucitate suorum,
Front. Strat. 1, 8, 5 Oud.:paucitate cohortium (al. paucitati),
Tac. H. 2, 23:potestate,
Lact. 5, 20 (also Caes. B. C. 1, 12, 2, several good MSS. have voluntate; and id. ib. 3, 97, 2: eo loco, v. Oud. on the former pass.).—Absol.:(facis) ex confidente actutum diffidentem denuo,
Plaut. Merc. 5, 2, 15:jacet, diffidit, abjecit hastas,
Cic. Mur. 21, 45:ita graviter aeger, ut omnes medici diffiderent. id, Div. 1, 25, 53: de Othone, diffido,
id. Att. 12, 43, 2 al. —Hence, diffīdens, entis, P. a., without self-confidence, diffident, anxious, Suet. Claud. 35; id. Tib. 65. — Adv.: diffīdenter, without self-confidence, diffidently (very rare): timide et diffidenter attingere aliquid, * Cic. Clu. 1, 1:agere,
Liv. 32, 21, 8:incedere,
Amm. 26, 7, 13.— Comp.:timidius ac diffidentius bella ingredi,
Just. 38, 7, 4.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский