-
1 diffamo
dif-fāmo, āvī, ātum, āre [ fama ]1) разглашать, предавать гласности, распространять (sermonem Vlg; diffamata religio Chiistiana Aug); расславить ( adulterium O)d. prava T — распускать дурные слухи2) обесславить, лишить доброго имени, опорочить ( aliquem probroso carmine T) -
2 diffamo
dif-fāmo, āvī, ātum, āre (dis u. fama), unter die Leute bringen, I) im üblen Sinne, etwas ruchbar machen, jmd. verschreien, verlästern, verunglimpfen, verleumden, adulterium, Ov.: prava, üble Gerüchte verbreiten, Tac.: alqm procacibus scriptis, Tac.: alqm probris, Apul.: homo quispiam turpitudine pristinae vitae diffamatissimus (höchst verschrien, verrufen), Gell. 18, 3, 3. (Hertz defamatissimus). – diffamat (er verbreitet das üble Gerücht) m. folg. Acc. u. Infin., Apul. met. 4, 10. – II) im guten Sinne, a) übh.: sermonem, Vulg. Marc. 1, 45. – b) preisen, feiern, deus diffamatur, Augustin. de mor. ecl. 14: diffamatā et praevalescente religione Christianā, Augustin. de civ. dei 2, 21: venator studiis popularibus diffamatus, Augustin. conf. 4, 14.
-
3 diffamo
dif-fāmo, āvī, ātum, āre (dis u. fama), unter die Leute bringen, I) im üblen Sinne, etwas ruchbar machen, jmd. verschreien, verlästern, verunglimpfen, verleumden, adulterium, Ov.: prava, üble Gerüchte verbreiten, Tac.: alqm procacibus scriptis, Tac.: alqm probris, Apul.: homo quispiam turpitudine pristinae vitae diffamatissimus (höchst verschrien, verrufen), Gell. 18, 3, 3. (Hertz defamatissimus). – diffamat (er verbreitet das üble Gerücht) m. folg. Acc. u. Infin., Apul. met. 4, 10. – II) im guten Sinne, a) übh.: sermonem, Vulg. Marc. 1, 45. – b) preisen, feiern, deus diffamatur, Augustin. de mor. ecl. 14: diffamatā et praevalescente religione Christianā, Augustin. de civ. dei 2, 21: venator studiis popularibus diffamatus, Augustin. conf. 4, 14. -
4 diffamo
dif-fāmo, āvi, ātum, 1, v. a. [fama], to spread abroad by an ill report; to publish, divulge.I.Prop. (rare and not anteAug.):B.vulgat adulterium diffamatumque parenti Indicat,
Ov. M. 4, 236; cf.prava,
Tac. A. 14, 22:nomen pessimum super virginem,
Vulg. Deut. 22, 19.—To decry, defame, malign:II.viros feminasque procacibus scriptis,
Tac. A. 1, 72; cf.:aliquem probroso carmine,
id. ib. 15, 49: aliquem probris, Ap. M. 1, p. 107; Vulg. Matt. 9, 31.— With acc. and inf.: diffamat, incendio repentino domum suam possideri, Ap. M. 4, p. 147.—To declare, make known, proclaim widely (late Lat.):Deus diffamatur,
Aug. de Morib. Eccl. 14:sermonem,
Vulg. Marc. 1, 45. -
5 diffamatus
diffāmātus, a, um, s. dif-fāmo.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский