-
1 devii
Eng. deviate -
2 devii
-
3 devii
dévier -
4 devii
turn -
5 dévier
devii -
6 देवी
දෙවී devii devī fa goddess; a queen. -
7 deviare
1. io devio, tu devii; вспом. avere1) отклоняться, отходить ( от прямого пути)deviare a sinistra — отклониться [уйти] влево
2) отойти, отклониться, удалиться, отступить2. io devio, tu devii1) отклонить, повернуть, отвести••2) отвлечь, отвести* * *гл.общ. переводить, сходить с рельсов, отводить (воду и т.п.), (da q.c.) отклоняться (от+G), отводить, отклоняться, изменять направление, изменять (тему разговора и т.п.) -
8 anfractus [2]
2. ānfrāctus (āmfr.), ūs, m. (an u. frango), die Umbrechung = Umbiegung, Krümmung, I) eig.: nihil incisum angulis, nihil anfractibus, Cic.: bes. von der kreisförmigen Bewegung der Sonne (nach der Annahme der Alten), solis, Cic. de rep. 6, 12 (Plur.): annui anfractus, jährlicher Umlauf der Sonne, Kreislauf des Jahres, Cic.: von der Krümmung der Hörner, Plin.: v. der Windung der Schlange, Val. Flacc.: v. Regenbogen, Val. Flacc.: bes. häufig Krümmung des Weges u. anderer Örtlichkeiten, anfr. curvus vallis, Verg.: rectā regione, si nullus anfractus intercederet, Caes.: in anfractum (Ggstz. in porrectum, geradeaus), ICt. – Plur., devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: anfr. viarum, montium, litorum, Liv.: anfr. callium, Curt.: aurium curvi anfr., krumme Gänge, Arnob.: anfr. sinuosi, Veget. mil.: tortuosi, Ambros.: multiplices terrarum (der Erdschichten) anfr., Sen.: Europam curvis anfractibus urguet, Val. Flacc. – II) übtr.: 1) vom Recht, die krummen Gänge, Winkelzüge, auf denen der Sachwalter es verfolgen muß, iudiciorum, Cic.: iuris, Quint. – u. von den verschiedenen Wegen bei Behandlung einer Sache, quae omnia infinitos anfractus habent, bei denen man tausenderlei Wege einschlagen kann, Quint. – 2) im Reden, die Weitschweifigkeit, der Umschweif, Cic. u. Quint. – oratio sit circumscripta non longo anfractu (= ambitu), Periode, Cic.
-
9 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.
-
10 отклонение
отклон||е́ние1. (в сторону) deflankigo, deflankiĝo, deklin(iĝ)o, devio;2. (отказ) malakcepto;\отклонениеи́ть malakcepti;\отклонениеи́ться deklin(iĝ)i, deflankiĝi, devii;\отклонениея́ть(ся) см. отклони́ть(ся).* * *с.1) desviación f, apartamiento mотклоне́ние от вертика́ли — desplomo m
отклоне́ние от горизонта́ли — desnivel m
отклоне́ние от ку́рса — deriva f
отклоне́ние от но́рмы — divergencia de la norma, aberración f, anomalía f
отклоне́ние от те́мы — digresión f
2) ( отказ) rechazamiento m, repulsa f3) спец., физ. desviación f, declinación f; aberración fдопусти́мое отклоне́ние — tolerancia f, desviación admisible
* * *с.1) desviación f, apartamiento mотклоне́ние от вертика́ли — desplomo m
отклоне́ние от горизонта́ли — desnivel m
отклоне́ние от ку́рса — deriva f
отклоне́ние от но́рмы — divergencia de la norma, aberración f, anomalía f
отклоне́ние от те́мы — digresión f
2) ( отказ) rechazamiento m, repulsa f3) спец., физ. desviación f, declinación f; aberración fдопусти́мое отклоне́ние — tolerancia f, desviación admisible
* * *n1) gener. (îáêàç) rechazamiento, apartamiento, (от вертикали) desplome (m), digresión (от темы), repulsa, desplomo (от вертикального положения), desviación, detracción, divagación (от темы), divergencia, recusación, varìación (магнитной стрелки)2) Av. deriva3) eng. desvio, error, excursión (напр., фазы при фазовой модуляции), ladeo, deflexión, inflexión4) law. anulación de la instancia (èñêà), declaración sin lugar (èñêà), denegación, derrota, improbación, inadmisión, negación, rechazable, sobreseimiento (èñêà), sobreseimiento definitivo (èñêà)5) commer. desplome6) econ. declinación, rechazamiento, rechazo, variación, desvìo, sesgo, variancia, varianza7) special. aberración -
11 уклон
укло́н1. (покатость) deklivo;2. (направленность) direkto, inklino;шко́ла с техни́ческим \уклоном la lernejo kun teknika direkto;3. полит. devio, deflankiĝo;\уклоне́ние 1. deflankiĝo;2. перен. deflankiĝo, evito;\уклони́ться 1. (в сторону) deflankiĝi, devii;2. перен. (отклониться от чего-л.) deflankiĝi;eviti (избежать);\уклончивый evitema;\уклоня́ться см. уклони́ться.* * *м.( покатость)1) inclinación f; pendiente f, cuesta f, declive m ( склон)идти́ под укло́н — ir cuesta abajo, descender (непр.) vi
2) ( отклонение) inclinación f; desviación f (тж. полит.); desviacionismo m (полит.)ле́вый, пра́вый укло́н — desviación de izquierda, de derecha
3) перен. ( направленность) tendencia f, inclinación fгуманита́рный укло́н — opción de humanidades
укло́н в сто́рону то́чных нау́к — opción de ciencias exactas
шко́ла с техни́ческим укло́ном — escuela con orientación técnica
* * *м.( покатость)1) inclinación f; pendiente f, cuesta f, declive m ( склон)идти́ под укло́н — ir cuesta abajo, descender (непр.) vi
2) ( отклонение) inclinación f; desviación f (тж. полит.); desviacionismo m (полит.)ле́вый, пра́вый укло́н — desviación de izquierda, de derecha
3) перен. ( направленность) tendencia f, inclinación fгуманита́рный укло́н — opción de humanidades
укло́н в сто́рону то́чных нау́к — opción de ciencias exactas
шко́ла с техни́ческим укло́ном — escuela con orientación técnica
* * *n1) gener. cuesta, declive (склон), desviacionismo (полит.), desviación (тж. полит.), inclinación, pendiente2) liter. (направленность) tendencia3) econ. desvìo, sesgo4) politics. desviación -
12 anfractus
1. ānfrāctus, a, um (an u. frango), gekrümmt, gebogen, per anfracta undique spatia, Amm. 29, 5, 37. – subst., ānfrāctum, ī, n., die Krümmung, Varr. LL. 7, 15: Plur., terrarum anfracta, Att. fr. 336: cavata aurium anfracta, Varr. sat. Men. 387.————————2. ānfrāctus (āmfr.), ūs, m. (an u. frango), die Umbrechung = Umbiegung, Krümmung, I) eig.: nihil incisum angulis, nihil anfractibus, Cic.: bes. von der kreisförmigen Bewegung der Sonne (nach der Annahme der Alten), solis, Cic. de rep. 6, 12 (Plur.): annui anfractus, jährlicher Umlauf der Sonne, Kreislauf des Jahres, Cic.: von der Krümmung der Hörner, Plin.: v. der Windung der Schlange, Val. Flacc.: v. Regenbogen, Val. Flacc.: bes. häufig Krümmung des Weges u. anderer Örtlichkeiten, anfr. curvus vallis, Verg.: rectā regione, si nullus anfractus intercederet, Caes.: in anfractum (Ggstz. in porrectum, geradeaus), ICt. – Plur., devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: anfr. viarum, montium, litorum, Liv.: anfr. callium, Curt.: aurium curvi anfr., krumme Gänge, Arnob.: anfr. sinuosi, Veget. mil.: tortuosi, Ambros.: multiplices terrarum (der Erdschichten) anfr., Sen.: Europam curvis anfractibus urguet, Val. Flacc. – II) übtr.: 1) vom Recht, die krummen Gänge, Winkelzüge, auf denen der Sachwalter es verfolgen muß, iudiciorum, Cic.: iuris, Quint. – u. von den verschiedenen Wegen bei Behandlung einer Sache, quae omnia infinitos anfractus habent, bei denen man tausenderlei Wege einschlagen kann, Quint. – 2) im Reden, die Weitschweifigkeit, der Umschweif, Cic. u. Quint. – oratio sit circumscripta non longo anfractu————(= ambitu), Periode, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > anfractus
-
13 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac————secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316. -
14 devius
1) в стороне от дороги, боковой, recta navigatione contemta, litora devia sectari (1. 7 C. 11, 1). 2) блуждающий, fide devius (1. 5 C. Th. 16, 7);devii errores rebaptisantium (1. 3 C. Th. 16, 6).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > devius
-
15 deviare
deviare v. ( devìo, devìi) I. intr. (aus. avere) 1. dévier, s'écarter: urtando l'ostacolo, la palla deviò verso destra en heurtant l'obstacle, la balle dévia vers la droite. 2. (abbandonare una via per un'altra, fare una deviazione) faire un détour: l'auto deviò per un sentiero a destra la voiture fit un détour en prenant un sentier à droite. 3. ( fig) dévier, s'écarter, se détourner: deviare dai propri principi s'écarter de ses principes. 4. ( Mar) s'écarter: deviare dalla rotta laisser porter. 5. ( Aer) dévier, s'écarter: deviare dalla rotta s'écarter de sa trajectoire. II. tr. 1. dévier: il prisma devia i raggi di luce le prisme dévie les rayons de la lumière; deviare il traffico dévier la circulation. 2. (rif. a treno, tram) dévier, ( ant) aiguiller. 3. (El) shunter, court-circuiter: deviare la corrente court-circuiter le courant. 4. ( Idr) dériver, détourner, dévier: hanno deviato il corso del fiume ils ont détourné le cours du fleuve. 5. ( fig) ( sviare) détourner: deviare l'attenzione di qcu. détourner l'attention de qqn. -
16 devia
dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).I.Lit.:B.iter,
a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:oppidum,
Cic. Pis. 36 fin.:saltus,
Liv. 41, 19:calles,
id. 22, 14:rura,
Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:per aspera ac devia,
Suet. Tib. 60:in devia terrarum,
Luc. 4, 161.—Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:2.Anagnini, cum essent devii, etc.,
Cic. Phil. 2, 41, 106:gens,
Liv. 34, 20:montani,
id. 34, 16:civitas,
Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:uxores (i. e. capellae),
id. ib. 1, 17, 6:scortum,
i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:equus,
leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—Poet., inaccessible:II.limina,
Prop. 4 (5), 9, 27.—Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,
Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:via,
Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:nihil quasi devium loqui,
i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:homo in omnibus consiliis praeceps et devius,
Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:devius aequi,
Sil. 1, 57; cf.:pectora recti,
id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init. — Adv. does not occur. -
17 devius
dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).I.Lit.:B.iter,
a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:oppidum,
Cic. Pis. 36 fin.:saltus,
Liv. 41, 19:calles,
id. 22, 14:rura,
Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:per aspera ac devia,
Suet. Tib. 60:in devia terrarum,
Luc. 4, 161.—Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:2.Anagnini, cum essent devii, etc.,
Cic. Phil. 2, 41, 106:gens,
Liv. 34, 20:montani,
id. 34, 16:civitas,
Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:uxores (i. e. capellae),
id. ib. 1, 17, 6:scortum,
i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:equus,
leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—Poet., inaccessible:II.limina,
Prop. 4 (5), 9, 27.—Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,
Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:via,
Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:nihil quasi devium loqui,
i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:homo in omnibus consiliis praeceps et devius,
Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:devius aequi,
Sil. 1, 57; cf.:pectora recti,
id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init. — Adv. does not occur.
См. также в других словарях:
P. G. Cristea — Petre G. Cristea (31 January 1909 – 6 July 1995) is considered by many to be Romania s best racing driver. Cristea was born in Bucharest, Romania. Having a passion for motor vehicles, he forged his ID card in 1925 and obtained his driving licence … Wikipedia
PERVIUM — Aur. Victori, quod Aelio Lampridio in Alexandro Seu. c. 8. transitorium dicitur. Pervium enim, quod pertransiri potest. Hinc perviae Urbes Marcellino, quae in transitu occurrunt, et per quas in itinere faciundo transeundum est, quaeque… … Hofmann J. Lexicon universale
devení — vb., ind. prez. 1 sg. şi 3 pl. devín, 2 sg. devíi, imperf. 3 sg. deveneá; conj. prez. 3 sg. şi pl. devínã … Romanian orthography
deveni — DEVENÍ, devín, vb. IV. intranz. 1. A se transforma, a se preface în..., a lua, a primi aspectul sau forma de... 2. A începe sau a ajunge să fie; a se face. A deveni profesor. 3. (fam.; în expr.) Cum devine cazul (sau chestia) = cum stau lucrurile … Dicționar Român