-
1 derelinquo
derelinquo, ĕre, reliqui, relictum - tr. - [st2]1 [-] abandonner, délaisser. [st2]2 [-] laisser après soi, laisser après sa mort. - derelinquere pactum, Hier.: être infidèle à son engagement.* * *derelinquo, ĕre, reliqui, relictum - tr. - [st2]1 [-] abandonner, délaisser. [st2]2 [-] laisser après soi, laisser après sa mort. - derelinquere pactum, Hier.: être infidèle à son engagement.* * *Derelinquo, derelinquis, dereliqui, penul. prod. derelictum, derelinquere. Delaisser. -
2 derelinquo
-
3 derelinquo
-
4 derelinquo
dē-relinquo, līquī, lictum, ere, I) von etwas weggehen und es zurücklassen, ohne sich weiter darum zu kümmern = etwas auf immer verlassen, im Stiche lassen, gänzlich aufgeben, A) eig.: agrum, Varro fr.: agros latos fertilesque deserere totasque arationes derelinquere, Cic.: si me frater non dereliquisset, Sen. rhet.: ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelicti, Cic.: o derelictos homines ab humanitate! Cornif. rhet. – haec oppida atque oram maritimam pro derelicto habere, als ganz aufgegeben (= als herrenloses Gut) betrachten, Cic. – derelicta regio, menschenleere (Ggstz. regio celebris), Cornif. rhet.: incultum et derelictum (herrenloser) solum, Cic. – B) übtr., hintansetzen = vernachlässigen, derelictus ab amicis, Cic.: qui quoniam suum ius non deseruit... derelinquo iam communem causam, Cic. – II) übh. hinterlassen, zurücklassen, Curt. 9, 4 (14), 8 u. Spät.
-
5 derelinquo
dē-relinquo, līquī, lictum, ere, I) von etwas weggehen und es zurücklassen, ohne sich weiter darum zu kümmern = etwas auf immer verlassen, im Stiche lassen, gänzlich aufgeben, A) eig.: agrum, Varro fr.: agros latos fertilesque deserere totasque arationes derelinquere, Cic.: si me frater non dereliquisset, Sen. rhet.: ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelicti, Cic.: o derelictos homines ab humanitate! Cornif. rhet. – haec oppida atque oram maritimam pro derelicto habere, als ganz aufgegeben (= als herrenloses Gut) betrachten, Cic. – derelicta regio, menschenleere (Ggstz. regio celebris), Cornif. rhet.: incultum et derelictum (herrenloser) solum, Cic. – B) übtr., hintansetzen = vernachlässigen, derelictus ab amicis, Cic.: qui quoniam suum ius non deseruit... derelinquo iam communem causam, Cic. – II) übh. hinterlassen, zurücklassen, Curt. 9, 4 (14), 8 u. Spät.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > derelinquo
-
6 derelinquo
dē-relinquo, līquī, lictum, ere1) оставлять, покидать, бросать (aliquem Sen; castra derelicta L)naves ab aestu derelictae Cs — суда, оставшиеся (на берегу) после прилива, т. е. застигнутые отливом2) пренебрегать, запускать ( agrum Vr)aliquid pro derelicto habere C — считать что-л. брошенным (выморочным, бесхозным)3) поздн. оставлять после своей смерти (magnum aes alienum Hier) -
7 derelinquo
derelinquere, dereliqui, derelictus V TRANSleave behind/abandon/discard; forsake/desert; neglect; leave derelict; bequeath -
8 derelinquo
to forsake, desert, abandon. -
9 derelinquo
dē-rĕlinquo, līqui, lictum, 3, v. a.I.In the class. lang., to forsake wholly, to abandon, desert (good prose): cf.:2.Ti. Gracchum a Q. Tuberone derelictum videbamus,
Cic. Lael. 11, 37:ut aratores agros latos ac fertiles desererent totasque arationes derelinquerent,
id. Verr. 2, 3, 51, § 120:serere aliquid in inculto et derelicto solo,
id. Brut. 4, 16: naves ab aestu derelictae, * Caes. B. G. 3, 13 fin.:castra,
Liv. 39, 50, 5; cf. 37, 8, 5;10, 17, 5: in arce praesidium dereliquit,
Curt. 9, 4:perditi atque ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelicti,
Cic. Cat. 1, 10, 25; cf.:ut me quasi pro derelicta sis habiturus,
Plaut. Truc. 4, 4, 14; Cic. Att. 8, 1:communem causam (with deserere),
Cic. Caecin. 35 fin.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:Dominum,
Vulg. 1 Reg. 12, 10 et saep.—To leave behind:II.in qua (arce) praesidium dereliquit,
Curt. 9, 4, 8:filium quem privatum dereliquerat,
Sall. J. 5 fin.; Treb. Pol. Trig. Tyr. 12.—In late Lat., to leave behind, to bequeath:libros de gente Romana conscriptos,
Arn. 5, p. 161:derelictum magnum aes alienum,
Hier. Ep. 108, 30. -
10 derelictus
[st1]1 [-] derelictus, a, um: part. passé de derelinquo; abandonné. - pro derelicto habere, Cic.: laisser à l'abandon, négliger. [st1]2 [-] derelictŭs, ūs, m.: abandon. - rem derelictui habere: Gell. laisser qqch à l'abandon.* * *[st1]1 [-] derelictus, a, um: part. passé de derelinquo; abandonné. - pro derelicto habere, Cic.: laisser à l'abandon, négliger. [st1]2 [-] derelictŭs, ūs, m.: abandon. - rem derelictui habere: Gell. laisser qqch à l'abandon.* * *Derelictus, Participium. Plin. Delaissé.\Derelictus ab omni spe. Cic. Delaissé et destitué de toute esperance, N'ayant aucune esperance.\Incultum et derelictum solum. Cic. Terre delaissee en friche.\Derelicta et Celebris regio, contraria. Author ad Heren. Contree deserte et inhabitee.\Pro derelicto habere rem aliquam. Cic. Avoir une chose pour delaissee, et n'en plus tenir compte.\Derelictus, huius derelictus. Gel. Arborem suam vineamque habuerat derelictui. Il n'avoit tenu compte de sa vigne. -
11 derelictus
1. dērelictus, a, um, s. derelinquo.————————2. dērelictus, Dat. uī, m. (derelinquo), das Hintansetzen = Vernachlässigen, arborem suam vineamque derelictui habere, vernachlässigen, Gell. 4, 12, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > derelictus
-
12 derelictus
1.dērĕlictus, a, um, Part., from derelinquo.2.dērĕlictus, ūs, m. [derelinquo], an abandoning; trop., a neglecting, neglect:aliquid habere derelictui,
Gell. 4, 12, 2. -
13 derelictio
dērelictio, ōnis f. [ derelinquo ]недостаток заботливости, отсутствие внимания, пренебрежение ( communis utilitatis C) -
14 derelictus
-
15 derelictio
dērelictio, ōnis, f. (derelinquo), die Hintansetzung, communis utilitatis, Cic. de off. 3, 30. Augustin. epist. 140, 43.
-
16 derelictus [2]
2. dērelictus, Dat. uī, m. (derelinquo), das Hintansetzen = Vernachlässigen, arborem suam vineamque derelictui habere, vernachlässigen, Gell. 4, 12, 1.
-
17 derelictio
dērelictio, ōnis, f. (derelinquo), die Hintansetzung, communis utilitatis, Cic. de off. 3, 30. Augustin. epist. 140, 43.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > derelictio
-
18 dērelictiō
dērelictiō ōnis, f [derelinquo], an abandoning, disregard, neglect: communis utilitatis.* * *neglect, disregard; abandoning -
19 dērelictus
dērelictus adj. [P. of derelinquo], solitary, deserted: angulus provinciae: solum.* * *Iderelicta, derelictum ADJabandoned, derelict (places/sites)II -
20 derelictio
dērĕlictĭo, ōnis, f. [derelinquo], an abandoning; trop., a disregarding, neglecting:communis utilitatis,
Cic. Off. 3, 6, 30.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ALIÉNATION — Le mot «aliénation» est, aujourd’hui, en langue française, un mot malade. Il souffre de cette affection que certains lexicologues appellent «surcharge sémantique»: à force de signifier trop, il risque de ne plus rien signifier du tout. La… … Encyclopédie Universelle
ԼՔԱՆԵՄ — (լքի, լիք.) NBH 1 0908 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 12c ն. (լծ. լտ. լինքուօ, լիքուի). λείπω, παραλύω linquo, derelinquo, dejicio, rejicio, negligo. Ի բաց կամ ʼի վայր թողուլ. ընկնուլ յերեսաց. ʼի բաց արձակել՝ լուծանելքակել՝ մերժել… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՎԱՅՐ — (ի, աց, եւ ից եւ ուց.) NBH 2 0778 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c, 14c գ. τόπος locus, spatium եւ ὄπου ἑάν quocumque եւ այլն. Տեղի ո՛րպիսի եւ իցէ. եւ միջոց կամ ծագ տեղւոյ եւ ժամանակի, սահման. կողմն … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)