-
1 depugno
depugno, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - combattre à mort, combattre, livrer bataille. - depugnato proelio, Plaut. Men. 5, 6, 31: le combat une fois terminé. - depugnatum est, Liv. 7.26: le combat a eu lieu. - morti depugnare, Sil. 10, 475: lutter contre la mort.* * *depugno, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - combattre à mort, combattre, livrer bataille. - depugnato proelio, Plaut. Men. 5, 6, 31: le combat une fois terminé. - depugnatum est, Liv. 7.26: le combat a eu lieu. - morti depugnare, Sil. 10, 475: lutter contre la mort.* * *Depugno, depugnas, pen. prod. depugnare. Combatre.\Collatis signis depugnare. Plaut. Combatre à enseignes desployees.\Classe. Plin. Combatre sur la mer.\Depugnare cum animo suo. Plaut. Se debatre avec son esprit, Combatre contre soymesme. -
2 depugno
dē-pugno, āvī, ātum āreа) вести решительный бой, бороться с ожесточением (cum aliquo C etc.; d. feras Dig)si depugnandum foret Ap — на случай, если придётся вступить в бойб) дать решительное сражение (d. acie instructā Cs); выдержать бой -
3 depugno
dē-pūgno, āvī, ātum, āre, I) bis zur Entscheidung-, auf Leben und Tod kämpfen (vgl. Gernh. Cic. de sen. 10, 32), a) intr.: ratio depugnandi, Veget. mil.: extra ordinem depugnatum ire, Cato fr.: dep. collatis signis, Plaut.: acie, Liv.: acie instructā, Caes.: cum egressis haud procul moenibus, Liv.: haud quaquam certamine dubio cum Gallis, Liv.: cum Romanis adversus Manium Curium, Hyg. fr.: adversus Teutonos, Frontin.: v. Zweikampf, cum alqo (secum), Cl. Quadr.: cum Hectore, Cic.: so von den Gladiatoren, Cic.: armis pro salute aegri, Suet.: cum bestiis, ad bestias, ICt. – übtr., cum fame, Plaut.: voluptas depugnat cum honestate, Cic. – b) tr. auf Leben und Tod bekämpfen, sues, Enn. ann. 105: feram, Ulp. dig. 3, 1, 1, 6: übtr., depugnata turbinibus navigia, Tert. de anim. 52. – II) auskämpfen, depugnato proelio, Plaut. Men. 989. – / Parag. Infin. depugnarier, Plaut. Cas. 344.
-
4 depugno
dē-pūgno, āvī, ātum, āre, I) bis zur Entscheidung-, auf Leben und Tod kämpfen (vgl. Gernh. Cic. de sen. 10, 32), a) intr.: ratio depugnandi, Veget. mil.: extra ordinem depugnatum ire, Cato fr.: dep. collatis signis, Plaut.: acie, Liv.: acie instructā, Caes.: cum egressis haud procul moenibus, Liv.: haud quaquam certamine dubio cum Gallis, Liv.: cum Romanis adversus Manium Curium, Hyg. fr.: adversus Teutonos, Frontin.: v. Zweikampf, cum alqo (secum), Cl. Quadr.: cum Hectore, Cic.: so von den Gladiatoren, Cic.: armis pro salute aegri, Suet.: cum bestiis, ad bestias, ICt. – übtr., cum fame, Plaut.: voluptas depugnat cum honestate, Cic. – b) tr. auf Leben und Tod bekämpfen, sues, Enn. ann. 105: feram, Ulp. dig. 3, 1, 1, 6: übtr., depugnata turbinibus navigia, Tert. de anim. 52. – II) auskämpfen, depugnato proelio, Plaut. Men. 989. – ⇒ Parag. Infin. depugnarier, Plaut. Cas. 344. -
5 depugno
depugnare, depugnavi, depugnatus Vfight hard/it out, do battle; fight against and kill (in arena); stop fighting -
6 depugno
dē-pugno, āvi, ātum, 1, v. n. and a.I.To fight eagerly, fight out; to contend, combat violently.A.Prop. (freq. and class.):B.collatis signis,
Plaut. Cas. 2, 5, 44; cf. Liv. 34, 46:acie instructā, * Caes, B. G. 7, 28: multi depugnant gemitusque edunt,
Lucr. 4, 1015:haud procul moenibus,
Liv. 10, 37; cf. id. 34, 46; 40, 34:adversus aliquem,
Front. Strat. 2, 4, 6 et saep.:Torquatus cum Gallo apud Anienem depugnavit,
Cic. Fin. 2, 22, 73:ad depugnandum,
Nep. Them. 4, 4;so of single combat,
Cic. Tusc. 4, 22; id. Fin. 2, 22, 73; Suet. Caes. 39;and as a t. t. of gladiatorial combats,
id. ib. 2, 17 fin.; Asin. Pollio, ap. Cic. Fam. 10, 32, 3; Quint. 8, 5, 12 Spald.;in the latter sense also with an object: feram,
Dig. 3, 1, 1, § 6; cf.bestias,
ib. 48, 8, 11.— Pass. impers.:ante depugnabitur,
Cic. Att. 16, 11, 6: so,depugnarier,
Plaut. Cas. 2, 5, 36:depugnatum est,
Liv. 7, 26; 9, 39.—Transf. out of the milit. sphere:* II.cum animo suo,
Plaut. Trin. 2, 2, 29:cum fame,
id. Stich. 4, 2, 47:morti,
Sil. 10, 475.—And in a figure borrowed from the lang. of gladiators:unum par, quod depugnet, reliquum est voluptas cum honestate,
Cic. Ac. 2, 46; cf.:natura atque luxuria depugnant (flores),
rival one another, Plin. 21, 8, 22, § 46: indocti stolidique et depugnare parati, * Hor. Ep. 2, 1, 184.—To fight to the end, stop fighting: depugnato proelio, " the day after the fair," Plaut. Men. 5, 6, 31. -
7 depugno
, depugnavi, depugnatum, depugnare 1давать (окончательное) сражение -
8 depugnatio
dēpugnatio, ōnis f. [ depugno ]решающая борьба, решительный бой Cato, Veg -
9 depugnatio
dēpūgnātio, ōnis, f. (depugno), der entscheidende Kampf, Cato de re mil. fr. 10 (bei Non. 204, 32) u. (auch im Plur.) Veget. mil. 3, 20 u. ö. – übtr., forensium certaminum depugnationes, Firm. math. 4 praef.
-
10 depugnatio
dēpūgnātio, ōnis, f. (depugno), der entscheidende Kampf, Cato de re mil. fr. 10 (bei Non. 204, 32) u. (auch im Plur.) Veget. mil. 3, 20 u. ö. – übtr., forensium certaminum depugnationes, Firm. math. 4 praef.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depugnatio
-
11 depugnatio
dēpugnātĭo, ōnis, f. [depugno], a violent fighting, eager contest (ante- and postclass.).I.Prop., Cato ap. Non. 204, 32; Veg. Mil. 3, 30 et saep.—II.Transf.A.Of debate: forensium certaminum depugnationes, Firm. Math. 4 praef.—B.A defacing:humani oris,
Tert. Spect. 18.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский