-
1 sospirato
aggжеланный, желаемый, долгожданныйSyn:Ant: -
2 deprecated
deprecated /ˈdɛprəkeɪtɪd/a. -
3 deprecare
deprecare v.tr. ( deprèco, deprèchi) 1. ( disapprovare) blâmer, désapprouver: tutti hanno deprecato la sua condotta tout le monde a blâmé sa conduite. 2. ( lett) ( scongiurare) conjurer. -
4 deprecatus
dē-prĕcor, ātus, 1, v. dep. a.I.To avert, ward off (from one's self or others) by earnest prayer; to deprecate; also to pray, to intercede for the averting of any evil, or to obtain pardon for any transgression (cf. Gell. 6, 16, 3).A.In gen. (for syn. cf.: averto, averrunco, avoco, revoco —freq. and class.), constr. with the acc. (rei v. personae), the inf., the acc. and inf., ne, quominus, quin, and absol.(α).With acc. rei:(β).ullam ab sese calamitatem,
Cic. Verr. 2, 1, 60 fin.; cf.:ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
id. Cat. 1, 11: quibus servitutem mea miseria deprecor? Enn. ap. Gell. 6, 16, 9; cf.:ego meae cum vitae parcam, letum inimico deprecer?
id. ib. §10: qui nullum genus supplicii deprecatus est neque recusavit,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:mortem,
Caes. B. G. 7, 40, 6; cf.:non jam mortem neque aerumnas, tantummodo inimici imperium et cruciatus corporis deprecor,
Sall. J. 24, 10:periculum,
Caes. B. C. 1, 5; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3 (with refugere), Liv. 3, 58:poenam,
id. 40, 15:ignominiam,
id. 27, 20 fin.:iram senatus,
id. 39, 35:praecipiendi munus,
Quint. 2, 12, 12 et saep.—Of abstract subjects:Claudii invidiam Gracchi caritas deprecabatur,
averted, Cic. Rep. 6, 2 (ap. Gell. 6, 16, 11; and Non. 290, 17).—With acc. pers., usually in the sense of praying:(γ).quem deprecarentur, cum omnes essent sordidati?
Cic. Sest. 12: in hoc te deprecor, ne, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:Patres, ne festinarent decernere, etc.,
Liv. 34, 59:senatum litteris deprecatus est, ne, etc.,
Suet. Caes. 29:dispensatorem deprecati sumus, ut, etc.,
Petr. 30, 9:deos mala (opp. bona rogare),
Sen. Q. N. 2, 33; cf.:hoc superos, hoc te quoque deprecor,
Val. Fl. 8, 53:numina versu,
Petr. 133, 2: Dominum, Vulg. [p. 552] Esth. 14, 3 et saep.—Less freq. in the sense of averting:lecto te solum, lecto te deprecor uno,
Prop. 2, 34, 17 (3, 32, 7 M.).—With inf.:* (δ).umbram accipere,
Stat. Th. 8, 116; Luc. 9, 213.—With acc. and inf., to plead in excuse:(ε).postquam errasse regem et Jugurthae scelere lapsum deprecati sunt,
Sall. J. 104, 4.—With ne:(ζ).primum deprecor, ne me, etc.,
Cic. Fin. 2, 1:unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,
Caes. B. G. 2, 31, 4:spem ne nostram fieri patiare caducam, deprecor,
Ov. H. 15 (16), 170; cf. no., b; so,opp. to postulo ut,
Liv. 40, 15, 8.—And with the dat. of the person for whom one entreats: deprecari alicui ne vapulet, Plaut. As. grex 5.—With quominus:(η).neque illum se deprecari, quominus pergat,
Liv. 3, 9, 10 (but non precarere is the true reading in Cic. Fin. 2, 24, 79 fin.).—So very rarelywith quin:(θ).quin gravedinem ipsi ferat frigus,
Cat. 44, 18.—With ut (rarely):(ι).deprecatus esse dicitur, ut se tertium in amicitiam reciperent,
Lact. 5, 17, 23; cf.supra,
Petr. 30, 9.—Absol.:B.pro amico, pro republica deprecari,
Cic. Sest. 12 fin.; cf. Suet. Claud. 21; id. Vit. 14:arma deponat, roget, deprecetur,
Cic. Phil. 5, 1, 3; id. Or. 40, 138; Caes. B. G. 4, 7, 3; Quint. 5, 13, 2; *Verg. A. 12, 931 al.—In relig. lang., to imprecate: diras devotiones in eum deprecata, Ap. M. 9, p. 227.—2.Transf.:II.quasi non totidem mox deprecor illi Assidue,
execrate, Cat. 92, 3 (dictum est quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor, Gell. 6, 16, 5).—To pray for, intercede in behalf of (that which is in danger):vitam alicujus ab aliquo,
Cic. Sull. 26; cf. vitam sibi, Auct. B. Afr. 89, 3;paucos dies exsolvendo donativo deprecatum,
Tac. H. 1, 41:quos senatus non ad pacem deprecandam, sed ad denuntiandum bellum miserat,
Cic. Fam. 12, 24. Also with personal objects:a vobis deprecor custodem salutis meae,
Cic. Planc. 42, 102:nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,
id. Agr. 2, 36 fin.:te assiduae lacrimae C. Marcelli deprecantur,
id. Fam. 4, 7 fin. —Sometimes, by zeugma, deprecor is used in both senses, I. and II., with different objects: non mortem sed dilationem mortis deprecantur, Justin. 11, 9, 14; Gronov. ad loc.► dēprĕcātus, in pass. signif.:deprecatum bellum,
Just. 8, 5, 4: deprecato summo numine, Ap. M. 11, p. 270. -
5 deprecor
dē-prĕcor, ātus, 1, v. dep. a.I.To avert, ward off (from one's self or others) by earnest prayer; to deprecate; also to pray, to intercede for the averting of any evil, or to obtain pardon for any transgression (cf. Gell. 6, 16, 3).A.In gen. (for syn. cf.: averto, averrunco, avoco, revoco —freq. and class.), constr. with the acc. (rei v. personae), the inf., the acc. and inf., ne, quominus, quin, and absol.(α).With acc. rei:(β).ullam ab sese calamitatem,
Cic. Verr. 2, 1, 60 fin.; cf.:ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
id. Cat. 1, 11: quibus servitutem mea miseria deprecor? Enn. ap. Gell. 6, 16, 9; cf.:ego meae cum vitae parcam, letum inimico deprecer?
id. ib. §10: qui nullum genus supplicii deprecatus est neque recusavit,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:mortem,
Caes. B. G. 7, 40, 6; cf.:non jam mortem neque aerumnas, tantummodo inimici imperium et cruciatus corporis deprecor,
Sall. J. 24, 10:periculum,
Caes. B. C. 1, 5; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3 (with refugere), Liv. 3, 58:poenam,
id. 40, 15:ignominiam,
id. 27, 20 fin.:iram senatus,
id. 39, 35:praecipiendi munus,
Quint. 2, 12, 12 et saep.—Of abstract subjects:Claudii invidiam Gracchi caritas deprecabatur,
averted, Cic. Rep. 6, 2 (ap. Gell. 6, 16, 11; and Non. 290, 17).—With acc. pers., usually in the sense of praying:(γ).quem deprecarentur, cum omnes essent sordidati?
Cic. Sest. 12: in hoc te deprecor, ne, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:Patres, ne festinarent decernere, etc.,
Liv. 34, 59:senatum litteris deprecatus est, ne, etc.,
Suet. Caes. 29:dispensatorem deprecati sumus, ut, etc.,
Petr. 30, 9:deos mala (opp. bona rogare),
Sen. Q. N. 2, 33; cf.:hoc superos, hoc te quoque deprecor,
Val. Fl. 8, 53:numina versu,
Petr. 133, 2: Dominum, Vulg. [p. 552] Esth. 14, 3 et saep.—Less freq. in the sense of averting:lecto te solum, lecto te deprecor uno,
Prop. 2, 34, 17 (3, 32, 7 M.).—With inf.:* (δ).umbram accipere,
Stat. Th. 8, 116; Luc. 9, 213.—With acc. and inf., to plead in excuse:(ε).postquam errasse regem et Jugurthae scelere lapsum deprecati sunt,
Sall. J. 104, 4.—With ne:(ζ).primum deprecor, ne me, etc.,
Cic. Fin. 2, 1:unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,
Caes. B. G. 2, 31, 4:spem ne nostram fieri patiare caducam, deprecor,
Ov. H. 15 (16), 170; cf. no., b; so,opp. to postulo ut,
Liv. 40, 15, 8.—And with the dat. of the person for whom one entreats: deprecari alicui ne vapulet, Plaut. As. grex 5.—With quominus:(η).neque illum se deprecari, quominus pergat,
Liv. 3, 9, 10 (but non precarere is the true reading in Cic. Fin. 2, 24, 79 fin.).—So very rarelywith quin:(θ).quin gravedinem ipsi ferat frigus,
Cat. 44, 18.—With ut (rarely):(ι).deprecatus esse dicitur, ut se tertium in amicitiam reciperent,
Lact. 5, 17, 23; cf.supra,
Petr. 30, 9.—Absol.:B.pro amico, pro republica deprecari,
Cic. Sest. 12 fin.; cf. Suet. Claud. 21; id. Vit. 14:arma deponat, roget, deprecetur,
Cic. Phil. 5, 1, 3; id. Or. 40, 138; Caes. B. G. 4, 7, 3; Quint. 5, 13, 2; *Verg. A. 12, 931 al.—In relig. lang., to imprecate: diras devotiones in eum deprecata, Ap. M. 9, p. 227.—2.Transf.:II.quasi non totidem mox deprecor illi Assidue,
execrate, Cat. 92, 3 (dictum est quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor, Gell. 6, 16, 5).—To pray for, intercede in behalf of (that which is in danger):vitam alicujus ab aliquo,
Cic. Sull. 26; cf. vitam sibi, Auct. B. Afr. 89, 3;paucos dies exsolvendo donativo deprecatum,
Tac. H. 1, 41:quos senatus non ad pacem deprecandam, sed ad denuntiandum bellum miserat,
Cic. Fam. 12, 24. Also with personal objects:a vobis deprecor custodem salutis meae,
Cic. Planc. 42, 102:nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,
id. Agr. 2, 36 fin.:te assiduae lacrimae C. Marcelli deprecantur,
id. Fam. 4, 7 fin. —Sometimes, by zeugma, deprecor is used in both senses, I. and II., with different objects: non mortem sed dilationem mortis deprecantur, Justin. 11, 9, 14; Gronov. ad loc.► dēprĕcātus, in pass. signif.:deprecatum bellum,
Just. 8, 5, 4: deprecato summo numine, Ap. M. 11, p. 270.
См. также в других словарях:
deprecato — {{hw}}{{deprecato}}{{/hw}}part. pass. di deprecare ; anche agg. 1 Non desiderato, non auspicato: nella deprecata ipotesi di un insuccesso. 2 Biasimato, censurato, disapprovato: comportamento deprecato da tutti … Enciclopedia di italiano
deprecato — de·pre·cà·to p.pass., agg. → deprecare … Dizionario italiano
DEPR — deprecato (International » Italian) … Abbreviations dictionary
augurato — part. pass. di augurare; anche agg. desiderato, sperato CONTR. deprecato … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
auspicato — part. pass. di auspicare; anche agg. fausto, felice, benedetto CONTR. deprecato, inauspicato □ infausto, infelice … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
desiderato — part. pass. di desiderare; anche agg. agognato, ambito, aspettato, atteso, cercato, augurato, sognato, sospirato, invocato, vagheggiato, concupito, corteggiato □ richiesto, ricercato, voluto CONTR. odiato, disprezzato, sdegnato, indesiderato,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
sospirato — part. pass. di sospirare; anche agg. aspettato, atteso, desiderato, bramato (lett.), agognato, anelato, invocato, vagheggiato □ rimpianto CONTR. odiato, detestato, deprecato □ temuto … Sinonimi e Contrari. Terza edizione