Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

deperĕo

  • 1 depereo

    deperĕo, īre, ĭī, ĭtum - intr. - être perdu, périr, mourir. - tr. et intr. - aimer éperdument.    - deperiet = deperibit, Vulg. Eccl. 31.    - aliquem (amore) deperire: aimer éperdument qqn.    - deperire alicujus amore: aimer éperdument qqn.    - deperire amore in aliquo: aimer éperdument qqn.    - corpus, in quo deperibat, Curt. 8: corps pour lequel il mourait d'amour.    - uxore, quam propter formae pulchritudinem deperibat, Just.: épouse, qu'il aimait éperdument à cause de sa beauté.    - perexigua pars illius exercitus superest; magna pars deperiit, quod accidere tot proeliis fuit necesse, Caes. BC. 3: une toute petite partie de cette armée subsiste maintenant; une grande partie a péri, ce qui devait nécessairement arriver à la suite de tant de combats.    - nonnullae tempestate deperierant naves, Caes. BG. 5: quelques navires avaient péri dans la tempête.
    * * *
    deperĕo, īre, ĭī, ĭtum - intr. - être perdu, périr, mourir. - tr. et intr. - aimer éperdument.    - deperiet = deperibit, Vulg. Eccl. 31.    - aliquem (amore) deperire: aimer éperdument qqn.    - deperire alicujus amore: aimer éperdument qqn.    - deperire amore in aliquo: aimer éperdument qqn.    - corpus, in quo deperibat, Curt. 8: corps pour lequel il mourait d'amour.    - uxore, quam propter formae pulchritudinem deperibat, Just.: épouse, qu'il aimait éperdument à cause de sa beauté.    - perexigua pars illius exercitus superest; magna pars deperiit, quod accidere tot proeliis fuit necesse, Caes. BC. 3: une toute petite partie de cette armée subsiste maintenant; une grande partie a péri, ce qui devait nécessairement arriver à la suite de tant de combats.    - nonnullae tempestate deperierant naves, Caes. BG. 5: quelques navires avaient péri dans la tempête.
    * * *
        Depereo, deperis, pen. corr. deperiui vel deperii, deperitum, pen. corr. deperire. Perir du tout, Deperir.
    \
        Deperierunt naues. Caesar. Sont peries.
    \
        Decor lachrymis deperit. Ouid. La beaulté se pert par plourer.
    \
        Deperire aliquam, pro Vehementer amare. Plaut. Estre perdu de force d'amour, L'aimer jusques au mourir.
    \
        Deperit sapor. Plin. La saveur se pert.

    Dictionarium latinogallicum > depereo

  • 2 depereo

    dē-pereo, iī, (itum), īre [pass. к deperdo ]
    погибать, пропадать (naves deperierunt Cs; igne d. PM)
    d. amore alicujus L etc., d. in aliquo QC или d. aliquem (aliquam) Pl, Ter, Ctl etc. — быть без памяти влюблённым в кого-л.
    quid deperit legibus (dat.) si...? Tert — какой ущерб потерпят законы, если...?

    Латинско-русский словарь > depereo

  • 3 depereo

    dē-pereo, periī, peritūrus, īre, zugrunde gehen, umkommen, verloren gehen, verderben, v. Dingen, deperire in usu (v. Gerätschaften), Col.: enitere, ut scida ne qua depereat, Cic.: quā condicione pars quarta fere crediti deperibat, Suet.: m. Dat., ea non debere multorum notitiae deperire, Augustin. de civ. dei 22, 8. p. 577, 24 D2. – v. leb. Wesen, si servus deperisset, verloren gegangen wäre (durch Tod od. Flucht), Cic.: gens hominum vitio deperitura fuit, Ov.: bes. im Kampfe, si quis eorum (militum) deperisset, Varro LL.: magna pars (illius exercitus) deperiit, Caes.: v. Tieren: intra breve tempus repente, Veget. mul.: m. Dat., ut quidquid gregi deperierit ex fetibus impleatur, Paul. sent. 3, 6, 20. – Insbes., dep. amore alcis, jmd. heftig od. sterblich lieben, in jmd. sterblich verliebt sein, Liv. u.a. (s. Deder. Dict. 6, 5): so auch in alqo, Curt.: alqm (alqam), Komik., Catull., Iustin. u. Lact.: alqm amore, Fronto: alqm impotente amore, Catull.: alqam misere, Plaut.: übtr.: dep. in sapientiam, Augustin. serm. 391, 5. – / Futur. deperiet (st. deperibit), Vulg. Sirach 31, 7. Greg. Tur. hist. Franc. 4, 5.

    lateinisch-deutsches > depereo

  • 4 depereo

    dē-pereo, periī, peritūrus, īre, zugrunde gehen, umkommen, verloren gehen, verderben, v. Dingen, deperire in usu (v. Gerätschaften), Col.: enitere, ut scida ne qua depereat, Cic.: quā condicione pars quarta fere crediti deperibat, Suet.: m. Dat., ea non debere multorum notitiae deperire, Augustin. de civ. dei 22, 8. p. 577, 24 D2. – v. leb. Wesen, si servus deperisset, verloren gegangen wäre (durch Tod od. Flucht), Cic.: gens hominum vitio deperitura fuit, Ov.: bes. im Kampfe, si quis eorum (militum) deperisset, Varro LL.: magna pars (illius exercitus) deperiit, Caes.: v. Tieren: intra breve tempus repente, Veget. mul.: m. Dat., ut quidquid gregi deperierit ex fetibus impleatur, Paul. sent. 3, 6, 20. – Insbes., dep. amore alcis, jmd. heftig od. sterblich lieben, in jmd. sterblich verliebt sein, Liv. u.a. (s. Deder. Dict. 6, 5): so auch in alqo, Curt.: alqm (alqam), Komik., Catull., Iustin. u. Lact.: alqm amore, Fronto: alqm impotente amore, Catull.: alqam misere, Plaut.: übtr.: dep. in sapientiam, Augustin. serm. 391, 5. – ⇒ Futur. deperiet (st. deperibit), Vulg. Sirach 31, 7. Greg. Tur. hist. Franc. 4, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depereo

  • 5 depereo

    deperire, deperivi(ii), deperitus V
    perish/die; be lost/totally destroyed; be much in love with/love to distraction

    Latin-English dictionary > depereo

  • 6 depereo

    to perish, be utterly ruined.

    Latin-English dictionary of medieval > depereo

  • 7 depereo

    dē-pĕrĕo, ii ( fut. deperiet for -ibit, Vulg. Eccl. 31, 7), 4, v. n., to go to ruin, perish, die; to be lost, undone.
    I.
    In gen. (class.):

    neque adaugescit quicquam neque deperit inde (sc. de materia),

    Lucr. 2, 296:

    tempestate naves,

    Caes. B. G. 5, 23:

    perexigua pars illius exercitus superest, magna pars deperiit,

    id. B. C. 3, 87; cf. id. B. G. 7, 31, 4: si servus deperisset, had been lost (by death or flight), Cic. Top. 3, 15:

    ut scida ne qua depereat,

    id. Att. 1, 20 fin.:

    qui deperiit minor uno mense vel anno,

    has died, Hor. Ep. 2, 1, 40 et saep.:

    (auro) rerum uni nihil igne deperit,

    Plin. 33, 3, 19, § 59:

    decor vultus ejus deperiit,

    faded, Vulg. Jacob. 1, 11.—
    II.
    In partic., to be desperately in love with, dying with love for a person (not in Cic., neither in Verg., Hor., nor Ovid, but freq. in Plaut.).—Constr.: aliquem (amore), more rarely alicujus amore, in aliquo; and absol.:

    ut hic te efflictim deperit,

    Plaut. Am. 1, 3, 19:

    aliquam (with deamare),

    id. Ep. 2, 2, 35:

    aliquam,

    id. Cas. 1, 1, 19; id. Bac. 3, 3, 66 et saep.; Ter. Heaut. 3, 2, 14;

    Catull. 100, 2: amore aliquam deperire,

    Plaut. Cist. 1, 3, 43; cf.:

    illum deperit impotente amore, Catull. 35, 12: amore mulierculae,

    Liv. 27, 15; cf.:

    amore sui,

    Suet. Vesp. 22:

    cum laceratum corpus, in quo deperibat, intueretur,

    Curt. 8, 6, 8.— Absol.:

    rogas? deperit,

    Plaut. Ep. 1, 1, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > depereo

  • 8 deperiet

    dēperiet Vlg, GT (= deperibit) fut. к depereo

    Латинско-русский словарь > deperiet

  • 9 deperdo

    dē-perdo, perdidī, perditum, ere, I) zugrunde richten, verderben, sutor inopiā deperditus, d.i. gänzlich heruntergekommen, verarmt, Phaedr.: deperditus (deperdita) alcis amore, in jmd. sterblich verliebt, Suet. u. Val. Max.: u. so poet., deperditus alqā, Prop., in alqa, Catull. – II) etwas verlieren, einbüßen, a) einen Teil von einem Ganzen, paucos ex suis, Caes.: nihil sui, Caes.: aliquid (quid) summā, Hor.: apud alqm de existimatione sua, Cic.: tantum eius existimationis, ut etc., Caes.: ne quid deperdat ex significatu, Mar. Victorin. 1, 4, 33. p. 13, 14 K. – b) ein Ganzes, colorem, Plin.: non solum bona, sed etiam honestatem, Cic.: linguae usum, Ov. – / Das Passiv zu deperdo ist depereo, w. s.

    lateinisch-deutsches > deperdo

  • 10 deperdo

    dē-perdo, perdidī, perditum, ere, I) zugrunde richten, verderben, sutor inopiā deperditus, d.i. gänzlich heruntergekommen, verarmt, Phaedr.: deperditus (deperdita) alcis amore, in jmd. sterblich verliebt, Suet. u. Val. Max.: u. so poet., deperditus alqā, Prop., in alqa, Catull. – II) etwas verlieren, einbüßen, a) einen Teil von einem Ganzen, paucos ex suis, Caes.: nihil sui, Caes.: aliquid (quid) summā, Hor.: apud alqm de existimatione sua, Cic.: tantum eius existimationis, ut etc., Caes.: ne quid deperdat ex significatu, Mar. Victorin. 1, 4, 33. p. 13, 14 K. – b) ein Ganzes, colorem, Plin.: non solum bona, sed etiam honestatem, Cic.: linguae usum, Ov. – ⇒ Das Passiv zu deperdo ist depereo, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deperdo

  • 11 deamo

    dĕ-ămo, āvi, ātum, 1, v. a., to be desperately in love with, to love dearly or passionately (ante-class.), "vehementius amare," Non. 97, 21 (cf. depereo).
    I.
    Prop.:

    illa, quam tuus gnatus annos multos deamat, deperit,

    Plaut. Epid. 2, 2, 35; id. Poen. 4, 2, 72; Afran. ap. Non. l. l. (v. 357 Ribbeck): Laber. ap. Charis. l, p. 84 P. (v. 41 Ribbeck).—
    II.
    Transf.
    A.
    Of things, to be quite in love with, delighted with:

    deamavi... lepidissima munera,

    Plaut. Poen. 5, 4, 3; cf.:

    dona deamata acceptaque,

    id. Truc. 4, 1, 5: deamo te, Syre, I am greatly obliged to you, * Ter. Heaut. 4, 6, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > deamo

  • 12 demorior

    dē-mŏrĭor, mortuus, 3, v. dep. n., to die off, to die, depart, decease (i. e. from an office, out of a circle of associates, etc., cf. Fabri ad Liv. 23, 21, 7. In the class. per. only in the perf. or part. perf.; not found in Caes. and the Aug. poets).
    I.
    Lit.:

    paene sum fame demortuus,

    Plaut. Stich. 1, 3, 62:

    cum esset ex veterum numero quidam senator demortuus,

    Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:

    tantum hominum demortuum esse, ut, etc.,

    Liv. 40, 19; 26, 23; Curt. 8, 10:

    alii sunt alias, nostrique familiares fere demortui,

    Cic. Att. 16, 11 fin.:

    posse evenire, ut demoriantur mancipia,

    Dig. 4, 4, 11, § 5.—So in pub. law lang.:

    in demortui (magistratus) locum creatur, sufficitur, etc.,

    Liv. 5, 31 Drak.; 23, 21 sq.; Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9; Suet. Caes. 41 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To depart, be gone:

    potationes plurimae demortuae, Quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!

    Plaut. Stich. 1, 3, 58:

    demortua vocabula,

    obsolete, Gell. 9, 2, 11.—
    B.
    With acc. pers., to be dying for love of any one (cf. depereo):

    ea demoritur te,

    Plaut. Mil. 4, 1, 23; 4, 2, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > demorior

  • 13 deperditus

    dē-perdo, dĭdi, dĭtum, 3, v a.
    I.
    To destroy, ruin (so only in the part. perf., and rare):

    sator inopia deperditus,

    i. e. impoverished, Phaedr. 1, 14, 1:

    ut est deperditus Io,

    i. e. desperately in love, Prop. 2, 30, 29 (3, 28, 29 M.); cf.

    amore,

    Suet. Dom. 3:

    deperditum intelligitur, quod in rerum natura esse desiit,

    Gai. Dig. 5, 3, 21.—More freq. and class.,
    II.
    To lose:

    qui non solum bona sed etiam honestatem miseri deperdiderunt,

    Cic. Prov. Cons. 5, 11:

    nihil sui,

    Caes. B. G. 1, 43, 8:

    vitalem sensum,

    Lucr. 3, 526:

    folia (arbores),

    Plin. 16, 22, 34, § 82:

    colorem,

    id. 37, 8, 33, § 112 al.:

    gratiam,

    Plaut. Ep. 1, 1, 9:

    tantum ejus opinionis,

    Caes. B. G. 5, 54 fin.:

    bonam famam,

    Hor. S. 1, 2, 61:

    usum linguae,

    Ov. M. 5, 562 al.:

    ne quid ex his deperdat,

    Cic. Tusc. 5, 14; cf.:

    paucos ex suis (nostri),

    Caes. B. G. 3, 28 fin.:

    ne quid apud vos de existimatione sua deperderet,

    Cic. Font. 9, 19; so,

    quid de libertate,

    id. Verr. 2, 2, 30:

    nihil de jure civitatis,

    id. Caecin. 35, 102:

    paululum admodum de celeritate (stilus),

    Quint. 10, 7, 24:

    ne quid Summa deperdat metuens, aut ampliet ut rem,

    Hor. S. 1, 4, 32:

    quod ex naufragio expulsum est... non est in derelicto, sed in deperdito,

    Dig. 41, 2, 21; cf. ib. 5, 3, 21 (for the pass. of deperdo, depereo is used).—Hence, * dēperdĭtus, a, um, P. a. (acc. to no. II.), corrupt, abandoned, Gell. 5, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > deperditus

  • 14 deperdo

    dē-perdo, dĭdi, dĭtum, 3, v a.
    I.
    To destroy, ruin (so only in the part. perf., and rare):

    sator inopia deperditus,

    i. e. impoverished, Phaedr. 1, 14, 1:

    ut est deperditus Io,

    i. e. desperately in love, Prop. 2, 30, 29 (3, 28, 29 M.); cf.

    amore,

    Suet. Dom. 3:

    deperditum intelligitur, quod in rerum natura esse desiit,

    Gai. Dig. 5, 3, 21.—More freq. and class.,
    II.
    To lose:

    qui non solum bona sed etiam honestatem miseri deperdiderunt,

    Cic. Prov. Cons. 5, 11:

    nihil sui,

    Caes. B. G. 1, 43, 8:

    vitalem sensum,

    Lucr. 3, 526:

    folia (arbores),

    Plin. 16, 22, 34, § 82:

    colorem,

    id. 37, 8, 33, § 112 al.:

    gratiam,

    Plaut. Ep. 1, 1, 9:

    tantum ejus opinionis,

    Caes. B. G. 5, 54 fin.:

    bonam famam,

    Hor. S. 1, 2, 61:

    usum linguae,

    Ov. M. 5, 562 al.:

    ne quid ex his deperdat,

    Cic. Tusc. 5, 14; cf.:

    paucos ex suis (nostri),

    Caes. B. G. 3, 28 fin.:

    ne quid apud vos de existimatione sua deperderet,

    Cic. Font. 9, 19; so,

    quid de libertate,

    id. Verr. 2, 2, 30:

    nihil de jure civitatis,

    id. Caecin. 35, 102:

    paululum admodum de celeritate (stilus),

    Quint. 10, 7, 24:

    ne quid Summa deperdat metuens, aut ampliet ut rem,

    Hor. S. 1, 4, 32:

    quod ex naufragio expulsum est... non est in derelicto, sed in deperdito,

    Dig. 41, 2, 21; cf. ib. 5, 3, 21 (for the pass. of deperdo, depereo is used).—Hence, * dēperdĭtus, a, um, P. a. (acc. to no. II.), corrupt, abandoned, Gell. 5, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > deperdo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»