-
1 depeculor
depeculor, āri, peculatus sum [st2]1 [-] dépouiller, voler. [st2]2 [-] au fig. ravir, enlever. [st2]3 [-] sens passif: être volé, être pillé.* * *depeculor, āri, peculatus sum [st2]1 [-] dépouiller, voler. [st2]2 [-] au fig. ravir, enlever. [st2]3 [-] sens passif: être volé, être pillé.* * *Depeculor, pen. prod. depecularis, depeculatus sum, depeculari. Cic. Piller aucun, Le despouller de son bien.\Depeculari laudem alicuius. Cic. Abolir par larrecin l'honneur et memoire des faicts d'aucun. -
2 dēpecūlor
dēpecūlor ātus, ārī [cf. peculium], to despoil, plunder, strip: delubra: Apollonium argento.— To embezzle, acquire by fraud: laudem familiae.* * *depeculari, depeculatus sum V DEPdefraud/embezzle, deprive by fraud; steal/rob/plunder/despoil/rifle; diminish -
3 depeculor
dē-pecūlor, ātus sum, ārī depon. [ peculium ]1) ограбить, разграбить (domos rhH.; fana C)aliquem omni argento d. C — отобрать у кого-л. все деньги2) отнимать, лишать (laudem, honorem C) -
4 depeculor
dē-pecūlor, ātus sum, ārī (de und peculium; also gleichs. vom Eigentum entblößen), ausplündern, an etw. (bes. an einem öffentlichen Eigentum) einen Raub od. einen Unterschleif begehen, civitates, regna, domos omnium, Cornif. rhet.: fana, Cic.: alqm omni argento spoliare atque d., Cic.: cur pro isto, qui laudem honoremque familiae vestrae depeculatus est, pugnas? der an dem Ruhm und an der Ehre eurer Familie (nämlich an dem von P. Scipio den Segestanern zurückgegebenen Dianae simulacrum) zum Räuber geworden ist, Cic. Verr. 4, 79. – / Aktive Form dēpecūlo, āre, Lucil. 683 (wo archaist. Infin. Fut. akt. depeculassere, wofür Marx mit L. Müller despeculassere, Ribbeck depopulassere): u. Infin. depeculari passiv, Cael. Antip. fr. bei Prisc. 8, 19.
-
5 depeculor
dē-pecūlor, ātus sum, ārī (de und peculium; also gleichs. vom Eigentum entblößen), ausplündern, an etw. (bes. an einem öffentlichen Eigentum) einen Raub od. einen Unterschleif begehen, civitates, regna, domos omnium, Cornif. rhet.: fana, Cic.: alqm omni argento spoliare atque d., Cic.: cur pro isto, qui laudem honoremque familiae vestrae depeculatus est, pugnas? der an dem Ruhm und an der Ehre eurer Familie (nämlich an dem von P. Scipio den Segestanern zurückgegebenen Dianae simulacrum) zum Räuber geworden ist, Cic. Verr. 4, 79. – ⇒ Aktive Form dēpecūlo, āre, Lucil. 683 (wo archaist. Infin. Fut. akt. depeculassere, wofür Marx mit L. Müller despeculassere, Ribbeck depopulassere): u. Infin. depeculari passiv, Cael. Antip. fr. bei Prisc. 8, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculor
-
6 depeculor
dē-pĕcūlor, ātus (and old Act. fut. infin. depeculassere, Lucil. ap. Non. 97, 9; cf. Neue, Form. 2, 421, and v. infra), 1, v. dep. a. [peculium], to despoil, pillage, rifle, plunder, embezzle (very rare).I.Prop.:II.Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,
Cic. Verr. 2, 4, 17.—Trop.:► In pass.laudem honoremque alicujus,
i. e. to detract from, diminish, Cic. Verr. 2, 4, 36.signif.: ubi senatus intellexit populum depeculari (aposulousthai), Cael. ap. Prisc. p. 793 P.:me impune irrisum esse habitum, depeculatum eis,
Plaut. Ep. 3, 4, 83 (dub. v. depeculatus). -
7 depeculator
-
8 depeculatus
dēpecūlatus, (ūs) m. [ depeculor ]ограбление, обкрадывание Pl -
9 depeculo
dēpecūlo, —, —, āre арх. LM = depeculor -
10 depeculator
dēpecūlātor, ōris, m. (depeculor), der Berauber, Plünderer, bes. öffentlichen Eigentums, Cic. de or. 3, 106; Pis. 96: aerarii, Cic. I. Verr. 2: depositi vidualis, Ambros. in psalm. 40, 27.
-
11 depeculatus
dēpecūlātus, ū (Dat.), m. (depeculor), das Ausplündern, depeculatu me meis esse habitum, Plaut. Epid. 520; vgl. Paul. ex Fest. 75, 11.
-
12 depeculator
dēpecūlātor, ōris, m. (depeculor), der Berauber, Plünderer, bes. öffentlichen Eigentums, Cic. de or. 3, 106; Pis. 96: aerarii, Cic. I. Verr. 2: depositi vidualis, Ambros. in psalm. 40, 27.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculator
-
13 depeculatus
dēpecūlātus, ū (Dat.), m. (depeculor), das Ausplündern, depeculatu me meis esse habitum, Plaut. Epid. 520; vgl. Paul. ex Fest. 75, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculatus
-
14 depeculo
dē-pecūlo, s. depeculor ⇒.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculo
-
15 dēpecūlātor
dēpecūlātor ōris, m [depeculor], a plunderer, embezzler: aerari: suus (i. e. eorum).* * *fraud; plunderer, embezzler (Cas) -
16 depeculator
dēpĕcūlātor, ōris, m. [depeculor], a plunderer, embezzler:aerarii,
Cic. Verr. 1, 1, 2; id. de Or. 3, 27, 106; id. Pis. 40, 96. -
17 depeculatus
dēpĕcūlātus, ūs, m. (depeculor], a plundering: depeculatus a pecore dicitur. Qui enim populum fraudat, peculatus poena tenetur, Paul. ex Fest. p. 75, 11 Müll.: depeculatu (dat.) me meis esse habitum, Plaut. Ep. 3, 4, 83 Jacob. (dub. al. depeculatum).
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский