Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

depeculor

  • 1 depeculor

    depeculor, āri, peculatus sum [st2]1 [-] dépouiller, voler. [st2]2 [-] au fig. ravir, enlever. [st2]3 [-] sens passif: être volé, être pillé.
    * * *
    depeculor, āri, peculatus sum [st2]1 [-] dépouiller, voler. [st2]2 [-] au fig. ravir, enlever. [st2]3 [-] sens passif: être volé, être pillé.
    * * *
        Depeculor, pen. prod. depecularis, depeculatus sum, depeculari. Cic. Piller aucun, Le despouller de son bien.
    \
        Depeculari laudem alicuius. Cic. Abolir par larrecin l'honneur et memoire des faicts d'aucun.

    Dictionarium latinogallicum > depeculor

  • 2 dēpecūlor

        dēpecūlor ātus, ārī    [cf. peculium], to despoil, plunder, strip: delubra: Apollonium argento.— To embezzle, acquire by fraud: laudem familiae.
    * * *
    depeculari, depeculatus sum V DEP
    defraud/embezzle, deprive by fraud; steal/rob/plunder/despoil/rifle; diminish

    Latin-English dictionary > dēpecūlor

  • 3 depeculor

    dē-pecūlor, ātus sum, ārī depon. [ peculium ]
    1) ограбить, разграбить (domos rhH.; fana C)
    aliquem omni argento d. C — отобрать у кого-л. все деньги
    2) отнимать, лишать (laudem, honorem C)

    Латинско-русский словарь > depeculor

  • 4 depeculor

    dē-pecūlor, ātus sum, ārī (de und peculium; also gleichs. vom Eigentum entblößen), ausplündern, an etw. (bes. an einem öffentlichen Eigentum) einen Raub od. einen Unterschleif begehen, civitates, regna, domos omnium, Cornif. rhet.: fana, Cic.: alqm omni argento spoliare atque d., Cic.: cur pro isto, qui laudem honoremque familiae vestrae depeculatus est, pugnas? der an dem Ruhm und an der Ehre eurer Familie (nämlich an dem von P. Scipio den Segestanern zurückgegebenen Dianae simulacrum) zum Räuber geworden ist, Cic. Verr. 4, 79. – / Aktive Form dēpecūlo, āre, Lucil. 683 (wo archaist. Infin. Fut. akt. depeculassere, wofür Marx mit L. Müller despeculassere, Ribbeck depopulassere): u. Infin. depeculari passiv, Cael. Antip. fr. bei Prisc. 8, 19.

    lateinisch-deutsches > depeculor

  • 5 depeculor

    dē-pecūlor, ātus sum, ārī (de und peculium; also gleichs. vom Eigentum entblößen), ausplündern, an etw. (bes. an einem öffentlichen Eigentum) einen Raub od. einen Unterschleif begehen, civitates, regna, domos omnium, Cornif. rhet.: fana, Cic.: alqm omni argento spoliare atque d., Cic.: cur pro isto, qui laudem honoremque familiae vestrae depeculatus est, pugnas? der an dem Ruhm und an der Ehre eurer Familie (nämlich an dem von P. Scipio den Segestanern zurückgegebenen Dianae simulacrum) zum Räuber geworden ist, Cic. Verr. 4, 79. – Aktive Form dēpecūlo, āre, Lucil. 683 (wo archaist. Infin. Fut. akt. depeculassere, wofür Marx mit L. Müller despeculassere, Ribbeck depopulassere): u. Infin. depeculari passiv, Cael. Antip. fr. bei Prisc. 8, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculor

  • 6 depeculor

    dē-pĕcūlor, ātus (and old Act. fut. infin. depeculassere, Lucil. ap. Non. 97, 9; cf. Neue, Form. 2, 421, and v. infra), 1, v. dep. a. [peculium], to despoil, pillage, rifle, plunder, embezzle (very rare).
    I.
    Prop.:

    Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,

    Cic. Verr. 2, 4, 17.—
    II.
    Trop.:

    laudem honoremque alicujus,

    i. e. to detract from, diminish, Cic. Verr. 2, 4, 36.
    In pass.
    signif.: ubi senatus intellexit populum depeculari (aposulousthai), Cael. ap. Prisc. p. 793 P.:

    me impune irrisum esse habitum, depeculatum eis,

    Plaut. Ep. 3, 4, 83 (dub. v. depeculatus).

    Lewis & Short latin dictionary > depeculor

  • 7 depeculator

    dēpecūlātor, ōris m. [ depeculor ]
    грабитель, расхититель ( aerarii C)

    Латинско-русский словарь > depeculator

  • 8 depeculatus

    dēpecūlatus, (ūs) m. [ depeculor ]
    ограбление, обкрадывание Pl

    Латинско-русский словарь > depeculatus

  • 9 depeculo

    dēpecūlo, —, —, āre арх. LM = depeculor

    Латинско-русский словарь > depeculo

  • 10 depeculator

    dēpecūlātor, ōris, m. (depeculor), der Berauber, Plünderer, bes. öffentlichen Eigentums, Cic. de or. 3, 106; Pis. 96: aerarii, Cic. I. Verr. 2: depositi vidualis, Ambros. in psalm. 40, 27.

    lateinisch-deutsches > depeculator

  • 11 depeculatus

    dēpecūlātus, ū (Dat.), m. (depeculor), das Ausplündern, depeculatu me meis esse habitum, Plaut. Epid. 520; vgl. Paul. ex Fest. 75, 11.

    lateinisch-deutsches > depeculatus

  • 12 depeculator

    dēpecūlātor, ōris, m. (depeculor), der Berauber, Plünderer, bes. öffentlichen Eigentums, Cic. de or. 3, 106; Pis. 96: aerarii, Cic. I. Verr. 2: depositi vidualis, Ambros. in psalm. 40, 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculator

  • 13 depeculatus

    dēpecūlātus, ū (Dat.), m. (depeculor), das Ausplündern, depeculatu me meis esse habitum, Plaut. Epid. 520; vgl. Paul. ex Fest. 75, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculatus

  • 14 depeculo

    dē-pecūlo, s. depeculor .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depeculo

  • 15 dēpecūlātor

        dēpecūlātor ōris, m    [depeculor], a plunderer, embezzler: aerari: suus (i. e. eorum).
    * * *
    fraud; plunderer, embezzler (Cas)

    Latin-English dictionary > dēpecūlātor

  • 16 depeculator

    dēpĕcūlātor, ōris, m. [depeculor], a plunderer, embezzler:

    aerarii,

    Cic. Verr. 1, 1, 2; id. de Or. 3, 27, 106; id. Pis. 40, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > depeculator

  • 17 depeculatus

    dēpĕcūlātus, ūs, m. (depeculor], a plundering: depeculatus a pecore dicitur. Qui enim populum fraudat, peculatus poena tenetur, Paul. ex Fest. p. 75, 11 Müll.: depeculatu (dat.) me meis esse habitum, Plaut. Ep. 3, 4, 83 Jacob. (dub. al. depeculatum).

    Lewis & Short latin dictionary > depeculatus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»