-
1 vocō
vocō āvī, ātus, āre [VOC-], to call, summon, invoke, call together, convoke: (patrem) blandā voce: hominum multitudinem ex omni provinciā vocat, Cs.: classico ad concilium milites ad tribunos, L.: patribus vocatis, V.: Fertur haec moriens pueris dixisse vocatis, H.: ut in senatum vocarentur qui, etc., L.: in contionem vocari placuit, L.— Poet.: Tum cornix plenā pluviam vocat voce, i. e. announces, V.: pugnas, i. e. declare war, V.— To call upon, invoke, appeal to: Voce vocans Hecaten, invoking, V.: ventis vocatis, V.: Auxilio deos, V.: vos (deos) in verba, as witnesses, O.: Quem vocet divōm populus, H.: votis imbrem, call down, V.: (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus, H.—In legal proceedings, to cite, summon: in ius: vocatus Ariston purgare sese, L.—As a guest, to bid, invite, ask: alqm ad cenam, T.: ad prandium volgo: Spatium Vocandi dabitur, i. e. for sending invitations, T.—To call, invite, exhort, summon, urge, stimulate: me ad vitam: quam in spem me.—To challenge, defy: centuriones hostīs, si introire vellent, vocare coeperunt, Cs.: cum hinc Aetoli vocarent ad bellum, L.: cantu vocat in certamina divos, V.—To call by name, name, denominate, designate, entitle: urbem Romam, Enn. ap. C.: regem illum unum: ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus, L.: me miserum vocares, H.: patrioquo vocat de nomine mensem, names after, O.: se Quirinum vocari: Sive tu Lucina probas vocari, H.—To call, bring, draw, put, set, place: apud milites me in invidiam: in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt, succeeded to a share: me ad Democritum vocas, refer: eam (causam) in iudicium, bring to trial: quae fecisti, in iudicium voco, I call to account: sub iudicium singula verba, O.: si ad calculos eum res p. vocet, L.: Italiam ad exitium vocas, i.e. threaten with ruin.—Of things, to invite, call, summon, incite, arouse: lenis crepitans vocat Auster in altum, V.: Quāque vocant fluctūs, O.: Carthaginiensīs fessos nox ad quietem vocabat, L.: ipso anni tempore ad gerendum bellum vocari, Cs.* * *vocare, vocavi, vocatus Vcall, summon; name; call upon -
2 denomino
denominare, denominavi, denominatus V TRANSdenominate, designate; give a name to (usu. from source expressed/implied) -
3 adnoto
an-nŏto (better adn-), āvi, ātum, 1, v. a., to put a note to something, to write down something, to note down, remark, comment on (only in post-Aug. prose, like its derivatives annotatio, annotator, annotamentum, etc.).I.A.. In gen.:B.ut meminisset atque adnotaret, quid et quando et cui dedisset,
Col. 12, 3, 4:in scriptis adnotare quaedam ut tumida,
Plin. Ep. 9, 26, 5:liber legebatur, adnotabatur,
id. ib. 3, 5, 10; so Suet. Gram. 24:quā in re et aliud adnotare succurrit,
Plin. 7, 48, 49, § 157:quod annales adnotavere,
id. 34, 6, 11, § 24:de quibus in orthographiā pauca adnotabo,
Quint. 1, 14, 7 al. —Hence,= animadvertere, to observe, perceive:C.cum adnotāsset insculptum monumento militem Gallum, etc.,
Suet. Ner. 41.—Adnotare librum, to give a book some title, to entitle, denominate: ausus est libros suos philalêtheis adnotare, Lact. 5, 3 fin. —D.Annotari, to be distinguished, noted for something:II.haec litora pisce nobili adnotantur,
Plin. 3, 5, 9, § 60.—Judic. t. t.A.To enter or register an absent person among the accused:B.absens requirendus, adnotandus est, ut copiam sui praestet,
Dig. 48, 17, 1.—To note or designate one, already condemned, for punishment:quos, quia cives Romani erant, adnotavi in urbem remittendos,
Plin. Ep. 10, 97; so id. ib. 3, 16; 7, 20; id. Pan. 56 Schwarz; Suet. Calig. 27. -
4 annoto
an-nŏto (better adn-), āvi, ātum, 1, v. a., to put a note to something, to write down something, to note down, remark, comment on (only in post-Aug. prose, like its derivatives annotatio, annotator, annotamentum, etc.).I.A.. In gen.:B.ut meminisset atque adnotaret, quid et quando et cui dedisset,
Col. 12, 3, 4:in scriptis adnotare quaedam ut tumida,
Plin. Ep. 9, 26, 5:liber legebatur, adnotabatur,
id. ib. 3, 5, 10; so Suet. Gram. 24:quā in re et aliud adnotare succurrit,
Plin. 7, 48, 49, § 157:quod annales adnotavere,
id. 34, 6, 11, § 24:de quibus in orthographiā pauca adnotabo,
Quint. 1, 14, 7 al. —Hence,= animadvertere, to observe, perceive:C.cum adnotāsset insculptum monumento militem Gallum, etc.,
Suet. Ner. 41.—Adnotare librum, to give a book some title, to entitle, denominate: ausus est libros suos philalêtheis adnotare, Lact. 5, 3 fin. —D.Annotari, to be distinguished, noted for something:II.haec litora pisce nobili adnotantur,
Plin. 3, 5, 9, § 60.—Judic. t. t.A.To enter or register an absent person among the accused:B.absens requirendus, adnotandus est, ut copiam sui praestet,
Dig. 48, 17, 1.—To note or designate one, already condemned, for punishment:quos, quia cives Romani erant, adnotavi in urbem remittendos,
Plin. Ep. 10, 97; so id. ib. 3, 16; 7, 20; id. Pan. 56 Schwarz; Suet. Calig. 27. -
5 cognomino
cognōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [id.].I.To furnish with a surname, to surname, denominate (mostly post-Aug.;II.only once in Cic.): amaracum Phrygium,
Plin. 21, 11, 39, § 67; 21, 3, 7, § 10; * Quint. 4, 1, 2; Suet. Tib. 17.—In part. pass.: quo ex facto ipse posterique ejus Torquati sunt cognominati, Quadr. ap. Gell. 9, 13, 19; Suet. Aug. 7; Plin. 35, 10, 37, § 112; 33, 10, 17, § 133; Flor. 3, 5, 1: verba cognominata, i. e. synonyms, * Cic. Part. Or. 15, 53.— -
6 denomino
dē-nōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a., to name, to designate specifically, to denominate (not ante-Aug.; most freq. in Quint.): hinc (sc. ab Lamo) Lamiae denominati, * Hor. Od. 3, 17, 3; cf. Auct. Her. 4, 32; Quint. 1, 5, 71:multa sunt et Graece et Latine non denominata,
id. 8, 2, 4:etiam in iis, quae denominata sunt (opp. res plurimae carent appellationibus),
id. 12, 10, 34:de re denominata (opp. de communi appellatione),
id. 3, 6, 41; Gell. 2, 26, 6; 3, 19, 5. -
7 voco
vŏco, āvi, ātum ( inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, v. a. and n. [Sanscr. vak-, to say; Gr. root Wep:, in epos, word; eipon, said], to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).I.Lit.A.In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):B.quis vocat? quis nominat me?
Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110:Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,
Caes. B. C. 2, 1:Dumnorigem ad se vocat,
id. B. G. 1, 20:populum Romanum ad arma,
id. B. C. 1, 7:milites ad concilium classico ad tribunos,
Liv. 5, 47, 7:aliquem in contionem,
Cic. Ac. 2, 47, 144;for which, contionem,
Tac. A. 1, 29:concilium,
Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167:patribus vocatis,
Verg. A. 5, 758:ipse vocat pugnas,
id. ib. 7, 614:fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,
Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare):populumque ac senatum auxilio vocare,
Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.— Absol.:in senatum vocare (sc. patres),
Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.— Impers.:in contionem vocari placuit,
Liv. 24, 28, 1:cum in senatum vocari jussissent,
id. 2, 55, 10.— Poet.:tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,
i. e. announces, Verg. G. 1, 388; so,ventos aurasque,
Lucr. 5, 1086:voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,
invoking, Verg. A. 6, 247:patrios Voce deos,
id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8:ventis vocatis,
Verg. A. 3, 253:numina magna,
id. ib. 3, 264;12, 181: auxilio deos,
id. ib. 5, 686:divos in vota,
id. ib. 5, 234;7, 471: vos (deos) in verba,
as witnesses, Ov. F. 5, 527:quem vocet divum populus,
Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5:votis imbrem,
to call down, Verg. G. 1, 157.— Poet. with inf.:hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,
Hor. C. 2, 18, 40.—In partic.1.To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito):2.in jus vocas: sequitur,
Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.—To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus:3.me vocato,
Plaut. Stich. 4, 2, 20:si quis esum me vocat,
id. ib. 1, 3, 28:aliquem ad cenam,
Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9:vulgo ad prandium,
id. Mur. 34, 72:domum suam istum non fere quisquam vocabat,
id. Rosc. Am. 18, 52:nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,
Plaut. Capt. 1, 1, 7:convivam,
id. As. 4, 1, 23:spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,
Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so,too, bene vocas! verum vocata res est,
id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas;tum gratia'st,
id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.—In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.:b.quod me ad vitam vocas,
Cic. Att. 3, 7, 2:haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?
id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.—Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524:4.lenis crepitans vocat Auster in altum,
Verg. A. 3, 70; cf.:quāque vo. cant fluctus,
Ov. R. Am. 532:Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,
Liv. 28, 15, 12:me ad studium (feriae),
Phaedr. 3, prol. 9:quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,
Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.— Pass.:cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,
Caes. B. G. 7, 32. — Poet., with inf.:sedare sitim fluvii fontesque vocabant,
Lucr. 5, 945.—To challenge:5.centuriones... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,
Caes. B. G. 5, 43:cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,
Liv. 34, 43, 5:vocare hostem et vulnera mereri,
Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.—To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.):6.cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,
Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam katalêpsin illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17:urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,
Just. 15, 4, 8:ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,
Liv. 45, 33, 8:me miserum vocares,
Hor. Ep. 1, 7, 92:non possidentem multa vocaveris Recte beatum,
id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after:lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,
Lucr. 6, 908:patrioque vocant de nomine mensem,
Ov. F. 3, 77.— Pass.:ego vocor Lyconides,
Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3:jam lepidus vocor,
id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33:a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur... se deum esse et Quirinum vocari,
Cic. Rep. 2, 10, 20:syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,
Hor. A. P. 251:patiens vocari Caesaris ultor,
id. C. 1, 2, 43:sive tu Lucina probas vocari,
id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.:Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,
Cat. Orig. 3, fr. 1:ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,
Tac. A. 1, 15.—In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.—II.Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition:ne me apud milites in invidiam voces,
Cic. Phil. 2, 24, 59:aliquem in odium aut invidiam,
id. Off. 1, 25, 86:cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,
id. Verr. 2, 5, 4, § 10:aliquem in luctum,
id. Att. 3, 7, 2:in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,
succeeded to a share, id. Caecin. 4, 12; so,aliquem in partem curarum,
Tac. A. 1, 11:in portionem muneris,
Just. 5, 2, 9:me ad Democritum vocas,
to refer, Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects:ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,
I call to account, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so,aliquid in judicium,
id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.:singula verba sub judicium,
Ov. P. 1, 5, 20:ad calculos vocare amicitiam,
Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3:nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 72, 291:aliquid in dubium,
id. Inv. 2, 28, 84:templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,
bring to destruction, reduce to ruin, destroy, id. Cat. 1, 5, 12.
См. также в других словарях:
denominate — de‧nom‧i‧nate [dɪˈnɒmneɪt ǁ ˈnɑːm ] verb [transitive] FINANCE to officially measure or set the value of something such as a bond or a currency according to the value of a particular currency: • International lenders will often force an… … Financial and business terms
Denominate — De*nom i*nate, a. [L. denominatus, p. p.] Having a specific name or denomination; specified in the concrete as opposed to abstract; thus, 7 feet is a denominate quantity, while 7 is mere abstract quantity or number. See {Compound number}, under… … The Collaborative International Dictionary of English
denominate — I verb call, call by name, christen, classify, coin, denominare, denote, designate, distinguish by name, dub, entitle, give a name to, give title to, label, name, phrase, signify, specify, style, term, title II index denominate III index call ( … Law dictionary
denominate — [dē näm′ə nāt΄, dinäm′ə nāt΄; ] for adj., usually [, dē näm′ənit, di näm′ənit] vt. denominated, denominating [< L denominatus, pp. of denominare, to name < de , intens. + nominare: see NOMINATE] to give a specified name to; call adj. being… … English World dictionary
Denominate — De*nom i*nate, v. t. [imp. & p. p. {Denominated}; p. pr. & vb. n. {Denominating}.] [L. denominatus, p. p. of denominare to name; de + nominare to call by name. See {Nominate}.] To give a name to; to characterize by an epithet; to entitle; to… … The Collaborative International Dictionary of English
denominate — 1550s, from L. denominatus, pp. of denominare to name (see DENOMINATION (Cf. denomination)). Related: Denominated; denominating … Etymology dictionary
denominate — ► VERB 1) formal call; name. 2) (be denominated) (of sums of money) be expressed in a specified monetary unit. ORIGIN Latin denominare, from nominare to name … English terms dictionary
denominate — UK [dɪˈnɒmɪneɪt] / US [dɪˈnɑmɪˌneɪt] verb [transitive] Word forms denominate : present tense I/you/we/they denominate he/she/it denominates present participle denominating past tense denominated past participle denominated economics to say what… … English dictionary
denominate — transitive verb Etymology: Latin denominatus, past participle of denominare, from de + nominare to name more at nominate Date: circa 1552 1. to give a name to ; designate 2. to express or designate in some denomination < will denominate … New Collegiate Dictionary
denominate number — Compound Com pound, a. [OE. compouned, p. p. of compounen. See {Compound}, v. t.] Composed of two or more elements, ingredients, parts; produced by the union of several ingredients, parts, or things; composite; as, a compound word. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
denominate — /di nom euh nayt /, v.t., denominated, denominating. to give a name to; denote; designate. [1545 55; < L denominatus (ptp. of denominare), equiv. to de DE + nominatus; see NOMINATE] * * * … Universalium