Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

delphīn

  • 1 delphin

    delphīn, īnis, m. (c. delphinus) dauphin (cétacé de l'ordre des mammifères).    - [gr]gr. δελϕίν, ῖνος.    - nom. delphin, Poëta ap. Pers. 1, 94; acc. delphīna, Ov. M. 6, 120; id. F. 2, 114; 6, 471; abl. delphine, Ov. M. 11, 237; plur. nom. delphines, Virg. En. 8, 673; Ov. M. 1, 302; id. Tr. 3, 10, 43 al.; gén. delphinum, Prop. 3, 17, 25 (4, 16, 25 M.); Virg. En. 3, 428 al.; acc. delphinas, id. E. 8, 56.
    * * *
    delphīn, īnis, m. (c. delphinus) dauphin (cétacé de l'ordre des mammifères).    - [gr]gr. δελϕίν, ῖνος.    - nom. delphin, Poëta ap. Pers. 1, 94; acc. delphīna, Ov. M. 6, 120; id. F. 2, 114; 6, 471; abl. delphine, Ov. M. 11, 237; plur. nom. delphines, Virg. En. 8, 673; Ov. M. 1, 302; id. Tr. 3, 10, 43 al.; gén. delphinum, Prop. 3, 17, 25 (4, 16, 25 M.); Virg. En. 3, 428 al.; acc. delphinas, id. E. 8, 56.
    * * *
        Delphin, delphinis: vel Delphinus, delphini, penul. prod. Plin. Un daulphin.

    Dictionarium latinogallicum > delphin

  • 2 delphin

    delphīn (реже delphīs), īnis m. V, O etc. = delphinus

    Латинско-русский словарь > delphin

  • 3 delphin

    delphīn, s. delphīnus.

    lateinisch-deutsches > delphin

  • 4 delphin

    delphīn, s. delphinus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delphin

  • 5 delphin

    delphīnus, i, and in the pure Greek form ( poet.) delphīn, īnis (once also nom., delphis, = delphis, Avien. Arat. 699; cf. Serv. Verg. G. 1, 162; Prisc. p. 689 P.), m., = delphin, a dolphin.
    (α).
    Form delphinus, Plin. 9, 8, 7, § 20 sq.; Plin. Ep. 9, 33, 4 sq.; Gell. 7, 8; Cic. N. D. 27, 77; id. Div. 2, 70 fin.; Hor. A. P. 30; Juv. 6, 590; 10, 14.—
    (β).
    Form delphin (cf. Phoc. Ars, p. 1705 P.); nom. delphin, Poëta ap. Pers. 1, 94; acc. delphīna, Ov. M. 6, 120; id. F. 2, 114; 6, 471; abl. delphine, Ov. M. 11, 237; plur. nom. delphines, Verg. A. 8, 673; Ov. M. 1, 302; id. Tr. 3, 10, 43 al.; gen. delphinum, Prop. 3, 17, 25 (4, 16, 25 M.); Verg. A. 3, 428 al.; acc. delphinas, id. E. 8, 56.—
    II.
    Meton.
    A.
    The Dolphin, a constellation.
    (α).
    Nom. Delphinus, Col. 11, 2, 45; gen. delphini, Varr. R. R. 2, 5, 13; Col. 11, 2, 57. —
    (β).
    Nom. delphin, Ov. F. 1, 457; 6, 720; acc. delphina, Ov. F. 2, 79; 6, 471.—
    B.
    A water-organ shaped like a dolphin:

    aerei,

    Vitr. 10, 13.—
    C.
    Certain showy articles of furniture, or perhaps mere ornaments on furniture, so called from their shape, Plin. 33, 11, 53, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > delphin

  • 6 delphin

    dolphin; ornament shaped like a dolphin; (part of water organ); constellation

    Latin-English dictionary > delphin

  • 7 delphinus

    delphīnus, ī, m. u. bei klass. Dichtern u. in nachaug. Prosa (in reingriech. Form) delphīn ( selten delphīs), phīnis, m. (griech. klass. δελφίς, bei Spät. δελφίν, während die Römer delphin vorzogen, s. Prisc. 6, 18 u. 7, 46), der Delphin, I) der Delphin, Tummler, eine Walfischart (Delphinus, Delphis, L.), Form -us, Acc. fr., Cic. u.a. – Form -in, im Nom., Poëta b. Pers. 1, 94: Akk. delphinem, Solin. 12, 7: griech. Akk. delphina, Abl. delphine, Ov.: Plur., Nom. delphines, Verg., Ov. u. Solin.: Genet. delphinum, Verg., Prop. u. Solin.: griech. Akk. delphinas, Verg. u. Solin. – II) meton.: A) das Gestirn Delphin, Varro u.a. Klassiker. – Form -in, im Nom., Ov. u. Hyg.: griech. Akk. Sing. delphina, Ov. – Form -is, Nom., Avien. Arat. 700. – B) ein wie ein Delphin geformter Heber an der Wasserorgel, der Delphin, Vitr. 10, 8, 1. – C) ein wie ein Delphin gestaltetes Prunkgerät, der Delphin, Plin. 33, 147.

    lateinisch-deutsches > delphinus

  • 8 delphinus

    delphīnus, ī, m. u. bei klass. Dichtern u. in nachaug. Prosa (in reingriech. Form) delphīn ( selten delphīs), phīnis, m. (griech. klass. δελφίς, bei Spät. δελφίν, während die Römer delphin vorzogen, s. Prisc. 6, 18 u. 7, 46), der Delphin, I) der Delphin, Tummler, eine Walfischart (Delphinus, Delphis, L.), Form -us, Acc. fr., Cic. u.a. – Form -in, im Nom., Poëta b. Pers. 1, 94: Akk. delphinem, Solin. 12, 7: griech. Akk. delphina, Abl. delphine, Ov.: Plur., Nom. delphines, Verg., Ov. u. Solin.: Genet. delphinum, Verg., Prop. u. Solin.: griech. Akk. delphinas, Verg. u. Solin. – II) meton.: A) das Gestirn Delphin, Varro u.a. Klassiker. – Form -in, im Nom., Ov. u. Hyg.: griech. Akk. Sing. delphina, Ov. – Form -is, Nom., Avien. Arat. 700. – B) ein wie ein Delphin geformter Heber an der Wasserorgel, der Delphin, Vitr. 10, 8, 1. – C) ein wie ein Delphin gestaltetes Prunkgerät, der Delphin, Plin. 33, 147.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delphinus

  • 9 delphinus

    delphīnus, i, and in the pure Greek form ( poet.) delphīn, īnis (once also nom., delphis, = delphis, Avien. Arat. 699; cf. Serv. Verg. G. 1, 162; Prisc. p. 689 P.), m., = delphin, a dolphin.
    (α).
    Form delphinus, Plin. 9, 8, 7, § 20 sq.; Plin. Ep. 9, 33, 4 sq.; Gell. 7, 8; Cic. N. D. 27, 77; id. Div. 2, 70 fin.; Hor. A. P. 30; Juv. 6, 590; 10, 14.—
    (β).
    Form delphin (cf. Phoc. Ars, p. 1705 P.); nom. delphin, Poëta ap. Pers. 1, 94; acc. delphīna, Ov. M. 6, 120; id. F. 2, 114; 6, 471; abl. delphine, Ov. M. 11, 237; plur. nom. delphines, Verg. A. 8, 673; Ov. M. 1, 302; id. Tr. 3, 10, 43 al.; gen. delphinum, Prop. 3, 17, 25 (4, 16, 25 M.); Verg. A. 3, 428 al.; acc. delphinas, id. E. 8, 56.—
    II.
    Meton.
    A.
    The Dolphin, a constellation.
    (α).
    Nom. Delphinus, Col. 11, 2, 45; gen. delphini, Varr. R. R. 2, 5, 13; Col. 11, 2, 57. —
    (β).
    Nom. delphin, Ov. F. 1, 457; 6, 720; acc. delphina, Ov. F. 2, 79; 6, 471.—
    B.
    A water-organ shaped like a dolphin:

    aerei,

    Vitr. 10, 13.—
    C.
    Certain showy articles of furniture, or perhaps mere ornaments on furniture, so called from their shape, Plin. 33, 11, 53, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > delphinus

  • 10 Grampus griseus

    1. LAT Grampus griseus G. Cuvier
    3. ENG Risso's [grey, white-headed] dolphin, (grey, mottled, Risso's white-headed) grampus
    4. DEU Rundkopfdelphin m, gestreifter Delphin m, Risso's Delphin m, Gramper m
    5. FRA dauphin m gris [de Risso]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Grampus griseus

  • 11 Lagenorhynchus acutus

    2. RUS атлантический белобокий [атлантический короткоголовый, атлантический острорылый] дельфин m
    3. ENG (Atlantic) white-sided dolphin, Atlantic white-sided porpoise, jumper, whitesided bottlenose
    4. DEU Weißseitendelphin m, nordischer Kurzschnauzen-Delphin m [Springer m, Delphin m], Weißschnauzendelphin m
    5. FRA dauphin m à flancs blancs, lagénorhynque m à bec pointu

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Lagenorhynchus acutus

  • 12 Delphis

    I idis f. [ Delphi ]
    дельфийка, т. е. Дельфийская пифия M
    II Delphis, idis adv. f. III delphis редко = delphin

    Латинско-русский словарь > Delphis

  • 13 Arion

    Arīōn (auf Inschr. Arīo), onis, Akk. onem u. poet. ona, m. (Ἀρίων), I) der bekannte, von einem Delphin gerettete griechische Zitherspieler aus Methymna auf Lesbos, Liebling des Periander von Korinth, Gell. 16, 19. Cic. Tusc. 2, 67. Plin. 9, 28. Verg. ecl. 8, 56. Ov. fast. 2, 91 u. 95. – Dav. Arīonius, a, um (Ἀριόνιος), arionisch, nomen, Ov.: lyra, Prop. u. Ov. – II) das von Neptun dem Adrastus geschenkte, mit Sprache u. Sehergabe begabte Pferd (vgl. Adrastus), vocalis, Prop. 2, 34, 37: Adrasteus, Stat. silv. 1, 1, 52: Nereidum stabulis nutritus Arion, Claud. IV. cons. Hon. 553. – III) ein pythagorëischer Philosoph, Zeitgenosse Platos, Cic. de fin. 5, 87. Val. Max. 8, 7. ext. 3.

    lateinisch-deutsches > Arion

  • 14 aurigatio

    aurīgātio, ōnis, f. (aurigo), das Wettfahren, -rennen in der Rennbahn, Suet. Ner. 35. Chalcid. Tim. 22 C.: übtr., v. Delphin, Gell. 6 (7), 8, 4 (Plur.).

    lateinisch-deutsches > aurigatio

  • 15 cetus

    cētus, ī, m. (κητος, τό), I) allgemeiner Name aller walfischartigen Tiere (beluae marinae), als Walfisch, Hai, Delphin, Plaut., Varr. fr. u. Cels. – auch griech. (το κητος) cetos, Plin.: u. Plur. cete (κήτεα, zsgzg. κήτη), Verg. u. Plin. – II) übtr., der Walfisch, ein Sternbild der südl. Halbkugel, Vitr. u.a.

    lateinisch-deutsches > cetus

  • 16 delphinulus

    delphīnulus, ī, m. (delphinus), der kleine Delphin, Alcim. Avit. ep. 78.

    lateinisch-deutsches > delphinulus

  • 17 lascivia

    lascīvia, ae, f. (lascivus), der Mutwille, I) im guten Sinne, die Schäkerei, ausgelassene Lustigkeit, -Fröhlichkeit, hilaritas et lascivia, Cic.: lusus atque lascivia, Cic.: nec lasciviā nec risu, Cic.: lasc. piscium, Pacuv. tr. fr.: v. Delphin, Plin. ep. 9, 33, 9: übtr., naturae, Plin.: lascivia virgarum, auf dessen Rücken die Prügel ihren Mutwillen ausüben, d.i. der oft Schläge bekommt, Plaut. – II) im üblen Sinne, a) die Ausgelassenheit, Überhebung, Zügellosigkeit, zügellose Laune, ungebundene-, zügellose Lebensweise, Ausschweifungen (Ggstz. continentia, modestia), quos soluto imperio licentia atque lascivia corruperat, Sall.: modestiam praeferre (zur Schau tragen) et lasciviā uti, v. Frauen, Tac.: per lasciviam ad certamen luctandi accendi, Tac.: lasciviam a vobis prohibetote, haltet Überhebung (in religiösen Dingen) von euch fern, überhebt euch nicht, Liv.: oculorum lasciviā (an wollüstigen Blicken) omnes feminas anteire, Iustin.; vgl. oculi (sunt aptissimi) ad petulantem lasciviam, Rut. Lup.: Ggstz., Plinio in poëmatis lasciviam, in moribus constitisse censuram (strenge Lebensweise), Auson. Cento nupt. (XXVIII) 4. p. 146, 14 Schenkl. – Plur., temulentiae lasciviae, Val. Max.: pares lasciviae ad cupidinem et fastidia, Tac.: lascivias exercuisse cum filia, seinen Lüsten gefrönt haben, Arnob. – b) die Ziererei, Geziertheit im Ausdruck, Quint. 2, 5, 22: verb. lascivia deliciaeque (Blümelei), Ouint. 10, 1, 43.

    lateinisch-deutsches > lascivia

  • 18 piscis

    piscis, is, m. (zu gotisch fisks, ahd. fisc), der Fisch, I) eig.: spinae (Gräten) piscium, Cic. fr.: piscis femina, Ov.: curvus piscis, der Delphin, Sil.: p. multinummus, Varro fr.: pisces minuti, Varro fr.: p. putridus, Sen.: p. apriculus, Apul.: p. aurata, Goldbrassen, Apic.: p. lupus, Meerwolf, Apic.: pisces scorpiones, Apic.: amnici pisces, Solin.: siluri pisces, Solin. – pisces capere, Plaut., Cic. u.a. (u. so hic iaculo pisces, illic capiuntur ab hamis, Ov.): exenterare hunc piscem, Vulg.: mare non sane piscibus pretiosis abundat, Plin. ep. – Sing. kollektiv, Plin. 11, 281. Ov. met. 2, 13: lacus piscem suggerit, Plin. ep. 2, 8, 1. – II) übtr., als Gestirn, pisces, die Fische, Ov. u. Colum.: pisces gemini od. gemelli (einer nach Süden, der andere nach Norden gehend), Ov.: piscis maior, anderes Gestirn am südlichen Himmel, Avien. Arat. 106, auch piscis aquosus, Verg. georg. 4, 234.

    lateinisch-deutsches > piscis

  • 19 repandus

    repandus, a, um, rückwärts (aufwärts) gebogen, -gekrümmt, crura, Sen. fr.: dorsum, des Delphins, Plin. (dah. vom Delphin, repandus in undas desiluit, Ov.): calceoli, eine Art Schnabelschuhe, Cic.: cervix, Plin.: tela, die zurückgebogenen Hauer des Ebers, Sidon.: lilium, Vulg.: m. Genet., pecus nasi rostrique repandum, Lucil. 212 (vgl. repandirostrus).

    lateinisch-deutsches > repandus

  • 20 vagina [1]

    1. vāgīna, ae, f., die Scheide des Schwertes, die Degenscheide, I) eig.: gladius vaginā vacuus, ein bloßes Schwert, Cic.: promptus vaginā gladius (Ggstz. conditus rursus), ein blank gezogenes Schwert, Suet.: gladium e vagina educere, Cic.: vaginā eripere ferrum od. ensem, Verg.: telum vaginā nudare, Nep.: strictum vaginā detegere ensem, Sil.: gladium cruentum in vaginam recondere, Cic. (vgl. im Bilde, senatus consultum inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, Cic.): condere vaginae (Lokativ) gladium, Prudent. psych. 105: vaginā gladius eius elapsus decĭdit, Val. Max. – II) übtr., für jedes ähnliche Behältnis, die Scheide, die Hülle, corpus... animae quasi vagina, Plin. 7, 174: omnia principalia viscera membranis propriis ac velut vaginis inclusit providens natura, Plin. 11, 198. – Insbes., a) = cunnus, die Scheide, Plaut. Pseud. 1181. – b) der Balg der noch verborgenen Ähre, der Schoßbalg, Varro u. Cic. – c) die Löcher, in die die Tiere aus dem Katzengeschlechte ihre Klauen zurückziehen, Plin. 8, 41: u.v. Delphin, aculeos velut vaginā condens, Plin. 8, 25. – d) vaginae terebrarum, die Handgriffe der Bohrer, Plin. 16, 230. – / Vulg. bagina, Edict. Diocl. 7, 37 (wo bagina spathae, Säbelscheide).

    lateinisch-deutsches > vagina [1]

См. также в других словарях:

  • Delphin — Del phin, Delphine Del phine, a. [See {Dauphin}.] Pertaining to the dauphin of France; as, the Delphin classics, an edition of the Latin classics, prepared in the reign of Louis XIV., for the use of the dauphin (in usum Delphini). [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Delphin — Del phin, n. [L. delphinus a dolphin.] (Chem.) A fatty substance contained in the oil of the dolphin and the porpoise; called also {phocenin}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Delphīn — (Delphinus L.), 1) Gattung der Wallfische; in beiden Kinnladen sind mehr od. weniger kegelförmige Zähne, der Kopf steht im Verhältniß mit dem Körper; Spritzloch halbmondförmig; sind Raubthiere, einige Arten sind so zutraulich, daß sie aufs Rufen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Delphin — Delphin, Bezeichnung für die früher in Delphinform gestalteten Henkel bronzener Geschützrohre; dann ein Kriegswerkzeug der Alten: ein eiserner Kolben mit Widerhaken, den man auf feindliche Schiffe herabfallen ließ, um diese zu zerschmettern oder… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Delphīn — Delphīn, Sternbild am nördlichen Himmel, zwischen Adler und Pegasus, in der Nähe der Milchstraße, vgl. Beilage zu »Fixsterne«. Es stellt den D. vor, der den Arion wohlbehalten durchs Meer trug …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Delphin — Delphīn, s. Delphine. – D., Sternbild am nördl. Himmel, vier Sterne 3. und 4. Größe, einen Rhombus bildend …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Delphin — Delphin, Delphinus, eine Gattung der Cetaceen oder fischartigen Säugethiere mit in beiden Kiefern deutlich ausgebildeten Zähnen; Körper cylindrisch, oft sehr groß, Schnauze fast durchgängig schnabelförmig. Die D.e leben gesellig in fast allen… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Delphin — Sm ein Meeressäugetier erw. fach. (13. Jh.), mhd. delfīn Entlehnung. Ist entlehnt aus l. delphīnus, dieses aus gr. delphís ( ĩnos), zu gr. delphýs f. Gebärmutter, (Tierjunges) . Das /n/ wird aus flektierten Formen in den Nominativ übernommen. So… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Delphin — Das Wort Delfin bzw. Delphin bezeichnet eine Tierfamilie, siehe Delfine ein Wappentier in der Heraldik, siehe Wal (Wappentier) einen Schwimm Stil, siehe Delphinschwimmen ein Sternbild, siehe Delphin (Sternbild) eine österreichische Lokomotive… …   Deutsch Wikipedia

  • Delphin — For other uses, see Delphin (disambiguation). The Delphin (dolphin) was a German midget submarine created during World War II. Designed in 1944, only three prototypes were created by the Kriegsmarine by the end of the war, all of which were… …   Wikipedia

  • Delphin — *1. Einem Delphin das Schwimmen lehren. Etwas sehr Unnöthiges thun. *2. Einen Delphin an den Schwanz binden. (Altgr.) Etwas Verkehrtes thun, weil der Schwanz des Delphins schlüpfrig ist und er an diesem Theile nicht gefasst werden kann. Jemand… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»