delikwent

См. также в других словарях:

• delikwent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. delikwentncie; lm M. delikwentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} z dystansem o osobie, z którą ma się do czynienia, zależnej od mówiącego : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… …   Słownik języka polskiego

• wielki — 1. Krzyczeć, wołać, mówić itp. wielkim głosem a) «krzyczeć, mówić bardzo głośno»: – Niech żyje król! – wołał wielkim głosem Bradley. – Hej, napełnijcie puchary! W. Żukrowski, Tablice. b) «usilnie domagać się czegoś, ostrzegać przed czymś»: Po… …   Słownik frazeologiczny

• delikwentka — ż III, CMs. delikwentkatce; lm D. delikwentkatek forma ż. od delikwent …   Słownik języka polskiego

• skazaniec — m II, DB. skazaniecańca, W. skazaniecańcze (skazaniecańcu); lm M. skazaniecańcy, DB. skazaniecańców «człowiek skazany wyrokiem sądowym na ciężką karę, zwłaszcza na śmierć; delikwent» …   Słownik języka polskiego

• delikwentka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. delikwentkatce; lm D. delikwentkatek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. delikwent. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień