Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dehortor

  • 1 dehortor

    dehortor, āri, ātus sum dissuader, détourner de.    - dehortari + prop. inf.: dissuader de.    - dehortari ut: dissuader de.    - aliquem dehortari: dissuader qqn.    - multa me dehortantur a vobis, Sall. J. 31: bien des motifs m'éloignent de vous.    - multa me dehortata sunt huc prodire, Cato ap. Gell. 13, 24, 15: bien des choses m'ont détourné de paraître ici.
    * * *
    dehortor, āri, ātus sum dissuader, détourner de.    - dehortari + prop. inf.: dissuader de.    - dehortari ut: dissuader de.    - aliquem dehortari: dissuader qqn.    - multa me dehortantur a vobis, Sall. J. 31: bien des motifs m'éloignent de vous.    - multa me dehortata sunt huc prodire, Cato ap. Gell. 13, 24, 15: bien des choses m'ont détourné de paraître ici.
    * * *
        Dehortor, dehortaris, dehortari. Terent. Desenhorter, Desconseiller.

    Dictionarium latinogallicum > dehortor

  • 2 dehortor

    de-hortor, ātus sum, ārī, jmdm. abraten (Ggstz. hortari, invitare), alqm (v. leb. Wesen u. Lebl.), Plaut. u. Cic.: alqm ab alqo, Sall. – m. folg. ne u. Konj., dehortatus est me, ne illam tibi darem, Ter. – m. folg. Infin., multa me dehortata sunt huc prodire, Cato fr.: plura de Iugurtha scribere dehortatur me fortuna mea, Sall.: M. Piso repetere Suriam dehortatus est, Tac. – absol., immo, si erit occasio, haud dehortor, Plaut.: ne frustra dehortando impedire (consilium meum) conemini, Nep.

    lateinisch-deutsches > dehortor

  • 3 dehortor

    de-hortor, ātus sum, ārī, jmdm. abraten (Ggstz. hortari, invitare), alqm (v. leb. Wesen u. Lebl.), Plaut. u. Cic.: alqm ab alqo, Sall. – m. folg. ne u. Konj., dehortatus est me, ne illam tibi darem, Ter. – m. folg. Infin., multa me dehortata sunt huc prodire, Cato fr.: plura de Iugurtha scribere dehortatur me fortuna mea, Sall.: M. Piso repetere Suriam dehortatus est, Tac. – absol., immo, si erit occasio, haud dehortor, Plaut.: ne frustra dehortando impedire (consilium meum) conemini, Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dehortor

  • 4 dehortor

    de-hortor, ātus sum, ārī depon.
    разубеждать, отсоветовать, отговаривать (aliquem Pl, C; aliquid facere Sl, T)
    d. aliquem ab aliquo Sl — пытаться увести (удалить) кого-л. от кого-л. (разлучить кого-л. с кем-либо)

    Латинско-русский словарь > dehortor

  • 5 dehortor

    dehortari, dehortatus sum V DEP
    dissuade; advise (person) against an action; deter, have restraining influence

    Latin-English dictionary > dehortor

  • 6 dehortor

    dĕ-hortor, ātus, 1 ( per tmesin de me hortatur, Enn., v. the foll.), v. dep. a., to advise to the contrary; to dissuade (rare but class.):

    res ipsa me aut invitabit aut dehortabitur, * Cic Pis. 39, 94: multa me dehortantur a vobis,

    dissuade me from espousing your cause, Sall. J. 31: Hannibal audaci tum pectore de me hortatur, Ne bellum faciam, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9, and ap. Non. 195, 21; so,

    me ne darem,

    Ter. Ph. 5, 7, 17.—With inf.: multa me dehortata sunt huc prodire, Cato ap. Gell. 13, 24, 15:

    plura de Jugurtha scribere dehortatur me fortuna mea,

    Sall. J. 24, 4; Tac. A. 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > dehortor

  • 7 adhortor

    ad-hortor, ātus sum, āri, aufmuntern, mahnen, anfeuern, antreiben, durch Worte ermutigen (v. Pers.u. personif. Ggstdn., Ggstz. dehortor), omnes cohortes ordinesque, Caes.: praeterquam res te adhortatur tua, Ter.: milites, Liv.: alqm ad laudem, Cic.: in bellum, Tac.: in officium (v. Lehren, Ggstz. a scelere deterrere), Sen. ep. 94, 37: alqm ad defendendam rem publicam, Cic. Phil. 2, 89: adversus haec... adhortare te (ermanne dich) et indura, Sen. ep. 4, 6: de re frumentaria, Caes.: m. ut u. Konj., Cic. Phil. 1, 22 u. 2, 51: m. ne u. Konj., Suet. Caes. 81, 4: m. quo enixius u. Konj., Suet. Tib. 50, 3: m. bl. Konj., Ter. eun. 583. Caes. b.c. 1, 21, 4. Sall. Iug. 56, 2. Liv. 6, 15, 5: m. Infin., Sen. de ira 3, 15, 3. Plin. pan. 66: absol., Liv. 1, 25, 1; 4, 41, 4; 22, 5, 1. – / Partic. adhortatus passiv, Cass. Hemin. bei Prisc. 8, 15. Cael. Aur. acut. 2, 3, 17.

    lateinisch-deutsches > adhortor

  • 8 dehortatio

    dehortātio, ōnis, f. (dehortor), das Abmahnen, Tert. adv. Marc. 4, 15 extr.: Ggstz. adhortatio, Diom. 464, 19.

    lateinisch-deutsches > dehortatio

  • 9 dehortativus

    dehortātīvus, a, um (dehortor), zum Abmahnen geeignet, abmahnend, dehortativum est ›ne‹, Prisc. 15, 31: deh. sententiae, Isid. 2, 21, 21.

    lateinisch-deutsches > dehortativus

  • 10 dehortator

    dehortātor, ōris, m. (dehortor), der Abmahner, Augustin. Acad. 2, 2, 3.

    lateinisch-deutsches > dehortator

  • 11 dehortatorius

    dehortātōrius, a, um (dehortor), abmahnend, Tert. apol. 22.

    lateinisch-deutsches > dehortatorius

  • 12 adhortor

    ad-hortor, ātus sum, āri, aufmuntern, mahnen, anfeuern, antreiben, durch Worte ermutigen (v. Pers.u. personif. Ggstdn., Ggstz. dehortor), omnes cohortes ordinesque, Caes.: praeterquam res te adhortatur tua, Ter.: milites, Liv.: alqm ad laudem, Cic.: in bellum, Tac.: in officium (v. Lehren, Ggstz. a scelere deterrere), Sen. ep. 94, 37: alqm ad defendendam rem publicam, Cic. Phil. 2, 89: adversus haec... adhortare te (ermanne dich) et indura, Sen. ep. 4, 6: de re frumentaria, Caes.: m. ut u. Konj., Cic. Phil. 1, 22 u. 2, 51: m. ne u. Konj., Suet. Caes. 81, 4: m. quo enixius u. Konj., Suet. Tib. 50, 3: m. bl. Konj., Ter. eun. 583. Caes. b.c. 1, 21, 4. Sall. Iug. 56, 2. Liv. 6, 15, 5: m. Infin., Sen. de ira 3, 15, 3. Plin. pan. 66: absol., Liv. 1, 25, 1; 4, 41, 4; 22, 5, 1. – Partic. adhortatus passiv, Cass. Hemin. bei Prisc. 8, 15. Cael. Aur. acut. 2, 3, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adhortor

  • 13 dehortatio

    dehortātio, ōnis, f. (dehortor), das Abmahnen, Tert. adv. Marc. 4, 15 extr.: Ggstz. adhortatio, Diom. 464, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dehortatio

  • 14 dehortativus

    dehortātīvus, a, um (dehortor), zum Abmahnen geeignet, abmahnend, dehortativum est ›ne‹, Prisc. 15, 31: deh. sententiae, Isid. 2, 21, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dehortativus

  • 15 dehortator

    dehortātor, ōris, m. (dehortor), der Abmahner, Augustin. Acad. 2, 2, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dehortator

  • 16 dehortatorius

    dehortātōrius, a, um (dehortor), abmahnend, Tert. apol. 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dehortatorius

  • 17 dehortatio

    dĕhortātĭo, ōnis, f. [dehortor], a dissuading, Tert. adv. Marc. 4, 15 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dehortatio

  • 18 DISCOURAGE

    [V]
    DETERREO (-ERE -TERRUI -TERRITUM)
    INFRINGO (-ERE -FREGI -FRACTUM)
    AFFLICTO (-ARE -AVI -ATUM)
    ADFLICTO (-ARE -AVI -ATUM)
    DEHORTOR (-ARI -ATUS SUM)
    DISSUADEO (-ERE -SUASI -SUASUM)
    APSTERREO (-ERE -UI -ITUS)
    - BE DISCOURAGED

    English-Latin dictionary > DISCOURAGE

  • 19 DISSUADE

    [V]
    DISSUADEO (-ERE -SUASI -SUASUM)
    DEHORTOR (-ARI -ATUS SUM)
    DEPELLO (-ERE -PULI -PULSUM)

    English-Latin dictionary > DISSUADE

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»