-
101 deficient
недостающий; неполный; дефицитный -
102 déficient
adj. défissyê (Albanais) / défissyin (Villards-Thônes), -TA, -E. -
103 deficient
недостаточный; недостающий; неполный; лишенный (чего-либо); не имеющий (чего-либо) -
104 déficient
1. niepełny2. niezupełny -
105 deficient
puudulik, ebaküllaldane -
106 deficient
несовершенный, недостаточный; неполный, лишенный чего-л. -
107 deficient
-
108 deficient
несовершенный; недостаточный; недостающий -
109 déficient,
e adj. (lat. deficiens) 1. непълен, недостатъчен, дефицитен; 2. който ими физически или умствен недостатък, дефектен. -
110 déficient
-E adj.1. (insuffisant) недоста́точный, непо́лный*; дефици́тный 2. (anormal) дефекти́вный, неполно́ценный, отста́лый (mentalement);les enfants déficients — де́ти с дефе́ктом разви́тия, дефекти́вные де́ти
-
111 deficient
недостаточный; дефицитный; неполный; недостающий -
112 deficient
-
113 deficient
adjнедостаточный; недостающийEnglish-russian dctionary of contemporary Economics > deficient
-
114 deficient
adj.deficiente (unsatisfactory) -
115 deficient
недостаточеннедостаточныйнедостающийнеполныйнесовершенный -
116 deficient
дефицитный (мутант, обусловленный отсутствием к.-л. признака)Англо-русский словарь промышленной и научной лексики > deficient
-
117 DEFICIENT
[A]ASSUMPTIVUS (-A -UM)ADSUMPTIVUS (-A -UM)CASSUS (-A -UM)MANCUS (-A -UM) -
118 deficient
mangelfuld -
119 deficient
utilstrækkelig -
120 Deficient
Physiology & Biochemistryகுறைவுள்ள
См. также в других словарях:
déficient — déficient, iente [ defisjɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1290; lat. deficiens, p. prés. de deficere « manquer » 1 ♦ Qui présente une déficience. Organisme déficient. Intelligence déficiente. ⇒ faible, insuffisant. N. Les déficients auditifs, moteurs. ⇒… … Encyclopédie Universelle
deficient — DEFICIÉNT, Ă, deficienţi, te, adj. Care are o insuficienţă organică sau mintală. ♦ Care produce mai puţin decât trebuie, decât e planificat. ♦ (Substantivat) Persoană lipsită de anumite facultăţi fizice sau psihice. Un deficient mintal. [pr.: ci… … Dicționar Român
Deficient — De*fi cient, a. [L. deficiens, entis, p. pr. of deficere to be wanting. See {Defect}.] Wanting, to make up completeness; wanting, as regards a requirement; not sufficient; inadequate; defective; imperfect; incomplete; lacking; as, deficient… … The Collaborative International Dictionary of English
Deficient-ly — Deficient De*fi cient, a. [L. deficiens, entis, p. pr. of deficere to be wanting. See {Defect}.] Wanting, to make up completeness; wanting, as regards a requirement; not sufficient; inadequate; defective; imperfect; incomplete; lacking; as,… … The Collaborative International Dictionary of English
deficient — adj Deficient, defective mean showing lack of something necessary. The words are sometimes used interchangeably though they tend to diverge in their meanings. Deficient typically implies a falling short in the amount, quantity, or force… … New Dictionary of Synonyms
deficient — I adjective attenuated, barren, below par, blemished, defective, depleted, devoid, disappointing, discontenting, empty, falling short, faulty, few, flawed, hollow, impaired, imperfect, impoverished, in arrears, inadequate, incompetent, incomplete … Law dictionary
déficient — déficient, ente (dé fi si an, an t ) adj. Terme d arithmétique. Nombre déficient, ou, substantivement, un déficient, nombre dont les parties aliquotes ou facteurs font une somme moindre que le nombre lui même. 10 est un nombre déficient, la somme … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
deficient — [dē fish′ənt, difish′ənt] adj. [L deficiens: see DEFICIENCY] 1. lacking in some essential; incomplete; defective 2. inadequate in amount, quality, or degree; not sufficient n. a deficient person or thing deficiently adv … English World dictionary
Deficient — (v. lat.), 1) fehlend; deficiente pecunia, beim Mangel am Gelde; 2) abtrünnig; 3) ein Schuldner, der nicht bezahlt; 4) entkräftet, dienstuntauglich geworden; so Deficientenpriester, in der katholischen Kirche die zur seelsorglichen Amtsführung… … Pierer's Universal-Lexikon
Deficient — Deficient, in der kathol. Kirche ein für seine Amtsführung unfähig gewordener Geistlicher, der sein Amt für einstweilen oder immer abgeben muß; sein Gehalt heißt D.engehalt … Herders Conversations-Lexikon
deficient — 1580s, from L. deficientem (nom. deficiens), prp. of deficere to desert, revolt, fail, from de down, away (see DE (Cf. de )) + facere to do, perform (see FACTITIOUS (Cf. factitious)) … Etymology dictionary