-
1 dedignari
отвергать (1. 17 C. 7, 4. 1. 28 C. Th. 11, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > dedignari
-
2 indignari
1) считать недостойным, негодовать на что, сердиться, contaminationi (1. 2 § 3 D. 48, 5. 1. 4 pr. D. 29, 4);2) отвергать, презирать = dedignari (1. 2 § 20 C. 1, 17. 1. 6 C. 8, 49. 1. 34 pr. C. 8, 54).Indignatio, негодование, lex parem in eos, qui deprehensi sunt, indignationem exigit (1. 32 pr. D. 48, 5); наказание, competenti indignationi subici (1. 2 C. 11, 57. 1. 6 C. 11, 40).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > indignari
См. также в других словарях:
dedignar — (del lat. «dedignāri»; ant.) tr. Desdeñar. * * * dedignar. (Del lat. dedignāri). tr. desus. Desdeñar, despreciar, desestimar. Era u. t. c. prnl … Enciclopedia Universal
desdeñar — (Del lat. dedignari, rehusar como indigno.) ► verbo transitivo 1 Tratar con desdén o indiferencia: ■ desdeñaba a la servidumbre y subordinados. SINÓNIMO despreciar 2 Desestimar o desechar una cosa: ■ no hay que desdeñar esa posibilidad. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
dédaigner — (dé dè gné) v. a. Marquer du dédain pour quelqu un ou quelque chose. Cette fierté d âme qui dédaigne les serviles bienséances. • Vous n êtes point pour elle un homme à dédaigner, CORN. Cinna, II, 1. • Gardez vous de rien dédaigner, Surtout… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CITRUS — nomen quô diversissimae arbores duae Veteribus indigitatae sunt, ἡ ςθύα scil. καὶ ἡ Μηδικὴ μηλέα, thya et Medica seu Citrea malus, de qua modo dictum. Et quidem thya seu Citrus Veter. peculiaris Cyrenaicae et Hammoniacae Libyes arbor, iuxta… … Hofmann J. Lexicon universale
MARIUS — I. MARIUS Arviragi fil. Britannorum Rex, Pictos vicit. A. C. 70. Ei successit fil. Coylus, A. C. 93. Polyd. Virg. hist. l. 2. et 3. II. MARIUS interremptis Victorinô, Lollianô et posthumô, triduô tantum imperavit: vir quidem strenuus, ac… … Hofmann J. Lexicon universale
RITUALES Libri — Hetruscorum olim celebres teste Festô, in quibus scriptum erat, quô ritu urbes condantur, arae aedesque sacrentur; Curiae, Tribus et Centuriae distribuantur, Cicer. de Div. l. 1. Nempe rittbus maxima parte Gentilium Sacra constabant, cacozeliâ… … Hofmann J. Lexicon universale
disdegnare — di·sde·gnà·re v.tr. (io disdégno) CO 1. non reputare degno di sé, avere a sdegno: disdegnare di aver rapporti con certe persone Sinonimi: disprezzare, respingere, sdegnare. Contrari: apprezzare, pregiare, stimare. 2. non apprezzare, rifiutare:… … Dizionario italiano
disdegnare — v. tr. [lat. disdegnare, rifacimento di dedignari ] (coniug. come degnare ). [avere a sdegno: d. la compagnia di certe persone ] ▶◀ (non com.) abominare, detestare, (lett.) dispregiare, esecrare, schifare, (lett.) spregiare, (lett.) sprezzare.… … Enciclopedia Italiana
Dedignation — De|di|gna|ti|on* die; <aus lat. dedignatio »Verschmähung, Verweigerung« zu dedignari, vgl. ↑dedignieren> (veraltet) Verachtung, Geringschätzung … Das große Fremdwörterbuch
dedignieren — de|di|gnie|ren <aus gleichbed. lat. dedignari zu ↑de... u. dignus »würdig«> (veraltet) unter seiner Würde finden, verschmähen … Das große Fremdwörterbuch
disdain — [14] Disdain comes via Old French desdeigner from *disdignāre, a Vulgar Latin alteration of Latin dēdignāri ‘scorn’. This was a compound verb formed from the prefix dē ‘un , not’ and dignāre ‘consider worthy’ (source of English deign [13]). => … The Hutchinson dictionary of word origins