Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

dedignari

  • 1 concupisco

    con-cupīsco, pīvī od. piī, pītum, ere (con u. cupio), etw. erwünschen, nach etw. Begehren (Verlangen) tragen, begehrlich sein, sich mit dem Wunsche nach etw. tragen, etw. zum Ziele seiner Wünsche machen, auf etw. Anspruch machen, etwas beanspruchen (Ggstz. spernere, respuere, abnuere, contemnere, pertimescere, dedignari), α) m. Acc.: non pecuniam, non opes, sed caritatem civium et gloriam, Cic.: domum aut villam, Sall.: mortem gloriosam, Cic.: tyrannidem, Nep.: omnia omnium, seiner Begehrlichkeit keine Grenze setzen, Cic.: maiora, Nep.: tribunos plebis, Liv.: saepe stomachus hunc (cibum) respuit, etiamsi mens concupiscit, Cels.: im Passiv, cum est concupita pecunia, Cic.: cum laetitia, ut adepta iam aliquid concupitum, ecferatur ac gestiat, Cic. – mit Ang. wem? concupisco nihil mihi, Planc. in Cic. ep. – zugl. m. Ang. wie? alqd intemperanter, Nep.: signa, tabulas, supellectilem, vestem infinite, sein Begehren nach Statuen usw. ins Unendliche treiben, Cic.: haec ad insaniam, Cic. – m. Ang. worin? in adversa valetudine vinum aut frigidam aquam, Cels.: aquas in flore maxime concupiscit (faba), Plin. – β) m. Infin.: scindere eugium, Laber, fr.: ducere alqam in matrimonium, Cic.: pervertere civitatem, Nep.: concupiit scire, quis aut quid faceret? Petr. – γ) m. Acc. u. Infin. Pass.: cum discerpi senatorem concupisset, Suet. Cal. 28. – δ) absol.: fingebat et metum, quo magis concupisceret, Tac.: abiit iam tempus quo posses videri concupisse, Tac.

    lateinisch-deutsches > concupisco

  • 2 dignor

    dignor, ātus sum, ārī (dignus), I) würdigen, für würdig halten, alqm honore, Verg. u. Suet.: alqm non sermone, non visu, Tac.: m. dopp. Acc., alqm filium, für würdig halten, sein Sohn zu heißen (Ggstz. dedignari), Curt.: alqm virum (Gatten), Ov. – m. Infin., Sen. u.a. – II) für anständig halten, wollen, Belieben tragen, in der Kaiserzeit = geruhen, m. Infin., Catull. 64, 407. Verg. Suet. u.a. – / Parag. Infin. dignarier, Sulpic. sat. 64.

    lateinisch-deutsches > dignor

  • 3 concupisco

    con-cupīsco, pīvī od. piī, pītum, ere (con u. cupio), etw. erwünschen, nach etw. Begehren (Verlangen) tragen, begehrlich sein, sich mit dem Wunsche nach etw. tragen, etw. zum Ziele seiner Wünsche machen, auf etw. Anspruch machen, etwas beanspruchen (Ggstz. spernere, respuere, abnuere, contemnere, pertimescere, dedignari), α) m. Acc.: non pecuniam, non opes, sed caritatem civium et gloriam, Cic.: domum aut villam, Sall.: mortem gloriosam, Cic.: tyrannidem, Nep.: omnia omnium, seiner Begehrlichkeit keine Grenze setzen, Cic.: maiora, Nep.: tribunos plebis, Liv.: saepe stomachus hunc (cibum) respuit, etiamsi mens concupiscit, Cels.: im Passiv, cum est concupita pecunia, Cic.: cum laetitia, ut adepta iam aliquid concupitum, ecferatur ac gestiat, Cic. – mit Ang. wem? concupisco nihil mihi, Planc. in Cic. ep. – zugl. m. Ang. wie? alqd intemperanter, Nep.: signa, tabulas, supellectilem, vestem infinite, sein Begehren nach Statuen usw. ins Unendliche treiben, Cic.: haec ad insaniam, Cic. – m. Ang. worin? in adversa valetudine vinum aut frigidam aquam, Cels.: aquas in flore maxime concupiscit (faba), Plin. – β) m. Infin.: scindere eugium, Laber, fr.: ducere alqam in matrimonium, Cic.: pervertere civitatem, Nep.: concupiit scire, quis aut quid faceret? Petr. – γ) m. Acc. u. Infin. Pass.: cum discerpi senatorem concupis-
    ————
    set, Suet. Cal. 28. – δ) absol.: fingebat et metum, quo magis concupisceret, Tac.: abiit iam tempus quo posses videri concupisse, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concupisco

  • 4 dignor

    dignor, ātus sum, ārī (dignus), I) würdigen, für würdig halten, alqm honore, Verg. u. Suet.: alqm non sermone, non visu, Tac.: m. dopp. Acc., alqm filium, für würdig halten, sein Sohn zu heißen (Ggstz. dedignari), Curt.: alqm virum (Gatten), Ov. – m. Infin., Sen. u.a. – II) für anständig halten, wollen, Belieben tragen, in der Kaiserzeit = geruhen, m. Infin., Catull. 64, 407. Verg. Suet. u.a. – Parag. Infin. dignarier, Sulpic. sat. 64.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dignor

См. также в других словарях:

  • dedignar — (del lat. «dedignāri»; ant.) tr. Desdeñar. * * * dedignar. (Del lat. dedignāri). tr. desus. Desdeñar, despreciar, desestimar. Era u. t. c. prnl …   Enciclopedia Universal

  • desdeñar — (Del lat. dedignari, rehusar como indigno.) ► verbo transitivo 1 Tratar con desdén o indiferencia: ■ desdeñaba a la servidumbre y subordinados. SINÓNIMO despreciar 2 Desestimar o desechar una cosa: ■ no hay que desdeñar esa posibilidad. SINÓNIMO… …   Enciclopedia Universal

  • dédaigner — (dé dè gné) v. a. Marquer du dédain pour quelqu un ou quelque chose. Cette fierté d âme qui dédaigne les serviles bienséances. •   Vous n êtes point pour elle un homme à dédaigner, CORN. Cinna, II, 1. •   Gardez vous de rien dédaigner, Surtout… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • CITRUS — nomen quô diversissimae arbores duae Veteribus indigitatae sunt, ἡ ςθύα scil. καὶ ἡ Μηδικὴ μηλέα, thya et Medica seu Citrea malus, de qua modo dictum. Et quidem thya seu Citrus Veter. peculiaris Cyrenaicae et Hammoniacae Libyes arbor, iuxta… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MARIUS — I. MARIUS Arviragi fil. Britannorum Rex, Pictos vicit. A. C. 70. Ei successit fil. Coylus, A. C. 93. Polyd. Virg. hist. l. 2. et 3. II. MARIUS interremptis Victorinô, Lollianô et posthumô, triduô tantum imperavit: vir quidem strenuus, ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RITUALES Libri — Hetruscorum olim celebres teste Festô, in quibus scriptum erat, quô ritu urbes condantur, arae aedesque sacrentur; Curiae, Tribus et Centuriae distribuantur, Cicer. de Div. l. 1. Nempe rittbus maxima parte Gentilium Sacra constabant, cacozeliâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • disdegnare — di·sde·gnà·re v.tr. (io disdégno) CO 1. non reputare degno di sé, avere a sdegno: disdegnare di aver rapporti con certe persone Sinonimi: disprezzare, respingere, sdegnare. Contrari: apprezzare, pregiare, stimare. 2. non apprezzare, rifiutare:… …   Dizionario italiano

  • disdegnare — v. tr. [lat. disdegnare, rifacimento di dedignari ] (coniug. come degnare ). [avere a sdegno: d. la compagnia di certe persone ] ▶◀ (non com.) abominare, detestare, (lett.) dispregiare, esecrare, schifare, (lett.) spregiare, (lett.) sprezzare.… …   Enciclopedia Italiana

  • Dedignation — De|di|gna|ti|on* die; <aus lat. dedignatio »Verschmähung, Verweigerung« zu dedignari, vgl. ↑dedignieren> (veraltet) Verachtung, Geringschätzung …   Das große Fremdwörterbuch

  • dedignieren — de|di|gnie|ren <aus gleichbed. lat. dedignari zu ↑de... u. dignus »würdig«> (veraltet) unter seiner Würde finden, verschmähen …   Das große Fremdwörterbuch

  • disdain — [14] Disdain comes via Old French desdeigner from *disdignāre, a Vulgar Latin alteration of Latin dēdignāri ‘scorn’. This was a compound verb formed from the prefix dē ‘un , not’ and dignāre ‘consider worthy’ (source of English deign [13]). => …   The Hutchinson dictionary of word origins

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»