Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

decor

  • 21 comitor

    comitor, ātus sum, āri (comes), I) jmds. Begleiterabgeben, sich jmdm. als Begleiteranschließen, jmd. od. etw. begleiten, a) von leb. Wesen: alqm, Caes.: alqm in exsilium, Suet: alqm fugā, Verg. – currum alcis triumpho, Suet.: iter alcis, Verg. – absol., comitabantur viginti sociae cohortes, Tac.: lanigerae comitantur oves, Verg.: domino comitante, Ov.: poet., nubere non comitante deo (Hymenäus), ohne Zustimmung des H., Prop.: paucis comitantibus, Ov. u. Tac. – b) übtr., v. lebl. Subjj.: comitatur artem decor, Quint. – m. Dat. = jmdm. (als Begleiter) zur Seite stehen, mit jmd. verbunden sein, illi iniusto domino aliquamdiu in rebus gerendis prospera fortuna comitata est, Cic.: tardis mentibus virtus non facile comitatur, Cic. – absol., etiamsi nulla comitetur infamia, Cic. – II) insbes., einem Toten das Geleite geben, jmd. zu Grabe geleiten, alqm, Nep. u. Verg.

    lateinisch-deutsches > comitor

  • 22 deceo

    deceo, uī, ēre (zu decor, decus), zieren, ziemen, I) eig., a) v. Lebl., äußerlich zieren, kleiden, wohl od. gutstehen, wohl od. gutlassen (Ggstz. dedecere; vgl. Fronto de oratt. p. 159, 13 N.: nam convenire et decere et aptum esse et congruere Graeci ἡρμόσθαι appellant), m. Ang. wen (wem)? im Acc., quin me aspice et contempla, ut haec (vestis) me deceat, Plaut.: quem decet muliebris ornatus, quem incessus psaltriae, Cic.: neminem decet intertexta pluribus notis vestis, Quint.: te toga picta decet, Prop.: quem tenues decuere togae nitidique capilli, Hor.: habitus triumphalis feminas non decet, Quint.: forma viros neglecta decet, Ov.: neglecta decet multas (virgines) coma, Ov.: decet alba quidem pudor ora, Ov.: alba (weiße Tracht) decent Cererem; vestes Cerealibus albas sumite, Ov.: hic illum mire pudor decuit, Sen. – ohne Ang. wen (wem)? rarus in publicum egressus idque velatā parte oris, ne satiaret aspectum, vel quia sic decebat (weil es ihr so gut stand), Tac. ann. 13, 45. – b) v. Pers., prangen, Macrobii praecipuā decent pulchritudine, Solin. 30, 10. – II) übtr., den Verhältnissen nach zieren = stehen, wohl anstehen, wohlanständig sein, sich ziemen od. geziemen, sich schicken, schicklich sein, in der Ordnung sein (Ggstz. dedecere), wobei zu bemerken, daß decet oft durch es würde sich geziemen, decebat u. decuit durch es hätte sich ge ziemt, würde sich geziemt haben, übersetzt werden muß, α) m. Subjekts-Nom., teils m. Ang. wen (wem)? im Acc., arta decet sanum comitem toga, Hor.: illa ornamenta decere me et convenire eis rebus, quas gesseram, non putabam, Cic.: non velle experiri quam se aliena deceant; id enim maxime quemque decet, quod est cuiusque maxime suum, Cic. – teils (archaist.) m. Ang. wen (wem)? für wen? im Dat., istuc facinus nostro generi non decet, Plaut. Amph. 820 (vgl. unten no. β u. γ). – teils ohne Ang. wen? servare id, quod deceat (v. Dichter), Cic.: et quod decet honestum est et quod honestum est decet, Cic.: ita fere officia reperientur, cum quaeretur, quid deceat et quid aptum sit personis, temporibus, aetatibus, Cic. – m. Ang. worin? durch in m. Abl., ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre, Cic. – m. Ang. bei wem? durch apud m. Akk., u. wobei? durch Abl., neque eadem in voce, gestu, incessu apud principem, senatum, populum, magistratus, privato publico iudicio, postulatione, actione decent, Quint. 11, 3, 150. – β) m. Subjekts-Infin., u. zwar teils m. Acc. u. Infin. Act. u. Pass., oratorem irasci minime decet, simulare non dedecet, Cic.: omnes hommes ab odio, amicitia, ira atque misericordia vacuos esse decet, Sall.: omnes bonos rei publicae subvenire decebat, Sall.: non quidquid patrum plebisque est, consules, tribunos, deos, hominesque omnes armatos opem ferre, in Capitolium currere decuit? Liv.: m. Acc. u. Infin. Pass. (s. Klotz Nachtr. zu Cic. Tusc. p. 21. Wopkens Lectt. Tull. p. 71), atque in eo disputant, contaminari non decere fabulas, Ter.: num dubitas, quin specimen naturae capi deceat ex optima quaque natura? Cic.: sicut aut sola aut prima pensari decet... tanto regi (= a tanto rege), Liv. 34, 58, 8. – teils (archaist.) m. Dat. u. Infin., ita uti liberali esse ingenio decuit, Ter. Hec. 164: decet tantae maiestati eas servare leges, quibus etc., Paul. dig. 32, 1, 23: certa est enim ratio, quā deceat philosopho ob decretam sibi publice statuam gratias agere, Apul. flor. 16. p. 23, 4 Kr. – teils m. bl. Infin., iniusta impetrare non decet, Plaut.: exemplis grandioribus decuit uti, Cic. – m. vorhergeh. allgem. Pronom.-Nom., nihil est quod tam deceat, quam in omni re gerenda consilioque servare constantiam, Cic. – γ) ohne Subjekt, teils m. Ang. wen (wem)? durch Acc., facis, ut te decet, Ter.: ita uti fortes decet milites, Ter.: illum decet, Quint. – teils (archaist.) m. Ang. wem? od. für wen? durch Dat. (s. Ussing Plaut. Amph. 813. Hildebr. Apul. de mund. 1. p. 336), ut decet lenonis familiae, Plaut.: ita nobis decet, Ter.: haec primum ut fiant, deos quaeso, ut vobis decet, Ter.: locum editiorem, quam victoribus decebat, capit, Sall. hist. fr. 1, 98 (100). – teils (archaist.) m. Ang. wem? od. für wen? im Abl., ut meque teque maxume atque ingenio nostro decuit (= dignum erat), Plaut. asin. 577. – teils ganz absol., fecisti ut decuerat, Ter.: perge, decet, Verg.: res... paulo ante confecta est; minus quidem illa severe quam decuit, non tamen omnino dissolute, Cic.: quo maiorem spem habeo nihil fore aliter ac deceat, Cic.: cuius a rne corpus crematum est, quod contra decuit ab illo meum (sc. cremari), wogegen es sich geschickt hätte, daß der meinige von jenem verbrannt würde, Cic.

    lateinisch-deutsches > deceo

  • 23 decoriter

    decoriter, Adv. (2. decor), zierlich, schön, Apul. met. 5, 22 u. 11, 3. Iul. Val. 1, 24. p. 33, 24 K.

    lateinisch-deutsches > decoriter

  • 24 decorus

    decōrus, a, um (decor) = ευπρεπής, I) geziemend, wohlanständig, schicklich, ehrenhaft (Ggstz. indecorus, turpis), a) adi.: vox, actio, Quint.: decorus est senis sermo, Cic.: neque autem idem ubique aut licet aut decorum est, Quint.: cum persuasum sit nihil hominem nisi quod honestum decorumque sit aut admirari aut optare aut expetere oportere, Cic.: contra ea pleraque nostris moribus sunt decora, quae apud illos turpia putantur, Nep.: decorum est m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., actuariis autem minutis Patras accedere sine his impedimentis non satis visum est decorum, Cic.: ut vix satis decorum videretur eum plures dies esse in Crassi Tusculano, Cic.: dulce et decorum est pro patria mori, Hor.: nec tam turpe fuit vinci, quam contendisse decorum est, Ov. – m. Dat. (für wen?), color albus praecipue decorus deo est cum in ceteris tum maxime in textili, Cic.: alci decorum est m. folg. Infin., zB. decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus, Liv.: Compar., id agebat decorius militi, quam si deflueret (coma), Auct. itin. Alex. 6 (13). – m. ad u. Akk., nos aeris, argenti, auri venas penitus abditas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras, Cic. de nat. deor. 2, 151. – m. Abl. (nach der Analogie von dignus), facinora puerilia... neque te decora neque tuis virtutibus, Plaut. mil. 619. – m. pro u. Abl., decorum pro causa ratus, si etc., Tac. hist. 3, 7. – b) subst., decōrum, ī, n., das Geziemende, Schickliche, Anständige (griech. το πρέπον), ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius, quam quid deceat videre; πρέπον appellant hoc Graeci, nos dicamus sane decorum, Cic.: haec ita intellegi possumus existimare ex eo decoro, quod poëtae sequuntur, Cic.: Plur., Tac. ann. 3, 5 u. 3, 47. – II) in der äußern Erscheinung usw., anständig, anmutig, zierlich, graziös, glänzend, stattlich, edel, delubra deûm, Lucr.: aedes, Hor.: arma, Sall.: arma habilia magis quam decora, Liv.: arma, quae maxime decora erant, Curt.: dec. corpus, Tac.: facies, palaestra, Hor. – v. Abstr., genus (Abkunst), Tac.: verba, anständige, Hor.: ingenia, edle, schöne Talente, Tac.: quae... poëticis magis decora fabulis quam incorruptis rerum gestarum monumentis traduntur, mehr im Schmucke dichterischer Sagen als nach unverfälschten Geschichtsdenkmalen, Liv. praef. § 6. – v. leb. Wesen, m. Abl. wodurch? fuit staturā elevatā (gerader) decorus, Capit.: Phoebus decorus fulgente arcu, Hor.: dea decora formāque armisque, Ov.: satis decorus etiam Graecā facundiā, Tac. – m. ab (von seiten) u. Abl., boves ab aspectu decori, Col. 6, 1, 2. – absol., im Compar. u. Superl., quo decorior Ganymedes aut carior suo amatori? Tert. ad nat. 2, 10 extr.: eum (Zenonem) longe decorissimum fuisse, Apul. apol. 4.

    lateinisch-deutsches > decorus

  • 25 dedecor

    dē-decor, coris, verunzierend, verunehrend, entehrend, schändend, v. Pers., Sall. hist. fr. 3, 74 (91): alga, Auson. ep. 9, 5 (Schenkl liest decolor): vita, Stat. Theb. 11, 760.

    lateinisch-deutsches > dedecor

  • 26 incomparabilis

    in-comparābilis, e, unvergleichbar, unvergleichlich, a) v. Pers.: magister, Quint. 1, 2, 11: maritus, Corp. inscr. Lat. 11, 863: coniux, Corp. inscr. Lat. 5, 69 u. 9, 1741 (wo incumbar. [so!]): Superl., alumnus incomparabilissimus, Corp. inscr. Lat. 6, 1487. p. 851: coniux dulcissima et incomparabilissima, Corp. inscr. Lat. 10, 2030. – b) v. Abstr.: invicti animi sublimitas, Plin. 7, 94: vita, Corp. inscr. Lat. 11, 1502: decor, Vulg. Iudith 10, 4: clamor, ibid. 14, 18: Compar., et quanto incomparabilior est illa divinitatis gloria, Ambros. de Isaac et anim. 8. § 78. – / vulg. incomparāvilis, Corp. inscr. Lat. 14, 1010 u. 1767. – Abl. Sing. auch incomparabile, Corp. inscr. Lat. 8, 3166.

    lateinisch-deutsches > incomparabilis

  • 27 indecor

    in-decor, ōris = indecoris, Charis. 85, 27. Prisc. 6, 47.

    lateinisch-deutsches > indecor

  • 28 intractatus

    intractātus (intrectātus), a, um (in u. tracto), unbehandelt, I) eig.: equus intractatus et novus, nicht zugerittenes, Cic. de amic. 68: lanae rudes et intrectatae, ungekrempelte, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 5, 57. – II) übtr.: a) unversucht, ne quid inausum aut intractatum scelerisve dolive fuisset, Verg. Aen. 8, 205 sq. – b) ungesucht, decor, Gratt. cyn. 134.

    lateinisch-deutsches > intractatus

  • 29 quidam

    quidam, quaedam, quoddam u. subst. quiddam, ein gewisser, I) eig., zur Bezeichnung der qualitativen Unbestimmtheit, v. Pers.u. Dingen, die zwar bestimmt als von allen anderen derselben Gattung unterschieden gedacht werden, deren Name oder nähere Verhältnisse aber nicht angegeben werden, weil sie entweder nicht weiter bekannt sind, oder weil man sie nicht genau bestimmen will, a) übh.: quidam leno, Turpil. fr.: Virginius quidam, Eutr.: quidam viri, Titin. fr.: cum sit quaedam certa vox, Cic.: quodam tempore, zu einer gewissen Zeit, Cic. – subst., quidam ex advocatis, Cic.: quidam de collegis nostris, Cic.: neutr., quiddam divinum, etwas Göttliches, Cic.: mit folg. Genet., quiddam mali, Cic. – b) quidam, verb. quasi quidam, tamquam quidam, velut (veluti) quidam, bei Adji. u. Substst. zur Milderung oder Hebung eines adäquaten Ausdruckes, deutsch mildernd = sozusagen, gewissermaßen, eine Art von, ein Anstrich von, hebend = wahrhaft, ganz, förmlich, so recht, sogar, incredibilis quaedam magnitudo ingenii atque consilii, eine, ich darf wohl sagen, unglaubliche Größ, Cic.: qui virtutem duram et quasi ferream esse quandam volunt, sozusagen eiserne, Cic.: munere quodam (gewissermaßen) necessitatis et gravi opere perfungimur, Cic.: omnes artes, quae ad humanitatem pertinent, habent quoddam commune vinculum et quasi cognatione quādam inter se continentur, Cic.: ad omnes meos impetus quasi murus quidam boni nomen imperatoris opponitur, Cic.: tamquam stellis quibusdam, Cic.: cum Graeciam veluti tempestas quaedam occupasset, Iustin.: est vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: decor oris cum quadam maiestate, Tac. – hebend, novum quoddam genus dicendi, eine ganz neue, Cic.: ebenso grato quodam scelere, Cic.: divina quaedam facultas eloquendi, eine wahrhaft g., Quint. Über die Verbindung quasi quidam od. quidam quasi s. Kühner Cic. Tusc. 4, 11. Beier Cic. de off. 1, 30. p. 67. Stürenburg Cic. Arch. 2. p. 30 sqq. (ed. 1). – II) Plur. quīdam, quaedam, für die quantitative Unbestimmtheit, einige, etliche, quidam dies, Cic.: quaedam quaestiones, Cic.: quidam... alii, Liv. – subst. mit Genet., Macedonum fere omnibus et quibusdam Andriorum, ut remanerent, persuasit, Liv. 31, 45, 7: quidam bonorum caesi, Tac. ann. 1, 49. – / arch. Dat. Sing. quoidam, Plaut. trin. 342.

    lateinisch-deutsches > quidam

  • 30 quousque

    quo-usque, Adv., I) im Raume, wie weit, quousque penetratura (sit) avaritia, Plin. 33, 3: quousque degredi (de via) debeam, Gell. 1, 3, 15: übtr., wie weit, inwiefern, quousque patitur decor, Quint. 1, 5, 63. – II) in der Zeit, wie lange, nam quousque? Li. Usque ad mortem volo, Plaut.: quousque tandem abutere, Catilina, patientiā nostrā? Cic.: quae quousque tandem patiemini? Sall. – / Getrennt quo enim usque, Cic. Phil. 3, 3: quo te spectabimus usque, Mart. 2, 64, 9 (wo quo lang ist).

    lateinisch-deutsches > quousque

  • 31 anonyme

    anɔnim
    adj
    anonym, namenlos
    anonyme
    anonyme [anɔnim]
    anonym; décor, vêtement nichts sagend

    Dictionnaire Français-Allemand > anonyme

  • 32 envers

    ɑ̃vɛʀ
    1. prep
    2. m
    envers
    envers [ãvεʀ]
    Beispiel: envers quelqu'un/quelque chose jdm/einer S. gegenüber; Beispiel: avoir une dette envers quelqu'un; (financière) jemandem Geld schulden; (morale) in jemandes Schuld stehen; Beispiel: son mépris envers quelqu'un/quelque chose seine/ihre Verachtung für jemanden/etwas
    d'une feuille de papier Rückseite féminin; d'une étoffe, d'un vêtement linke Seite; d'une assiette, feuille d'arbre Unterseite féminin
    Wendungen: l'envers du décor die Kehrseite der Medaille; à l'envers (dans le mauvais sens) verkehrt herum; (à rebours) umgekehrt; (de bas en haut) auf dem Kopf; (à reculons) rückwärts; (en désordre) durcheinander; Beispiel: tout marche à l'envers alles geht schief familier

    Dictionnaire Français-Allemand > envers

  • 33 fastueux

    fastɥø
    adj
    luxuriös, prunkvoll
    fastueux
    fastueux , -euse [fastɥø, -øz]
    cadre, décor prächtig; fête glanzvoll; vie luxuriös

    Dictionnaire Français-Allemand > fastueux

  • 34 paisible

    pezibl
    adj
    2) ( tranquille) ruhig, still
    paisible
    paisible [pezibl]
    décor, endroit friedlich; vie, quartier ruhig

    Dictionnaire Français-Allemand > paisible

  • 35 parure

    paʀyʀ
    f
    1) Schmuck m
    2) ( décor) Zier f
    parure
    parure [paʀyʀ]
    1 (bijoux) Schmuck masculin; Beispiel: parure de diamants Diamant[en]schmuck
    2 (ensemble de pièces de linge) Beispiel: parure en soie seidene Wäschegarnitur; Beispiel: parure de lit Bettgarnitur féminin

    Dictionnaire Français-Allemand > parure

  • 36 scène

    sɛn
    f
    1) Bühne f, Schaubühne f
    2) ( tribune) Podium n
    3) ( lieu) Schauplatz m
    4) ( action) Szene f
    5) CINE Szene f
    scène
    scène [sεn]
    1 (spectacle) Szene féminin; Beispiel: scène d'amour Liebesszene
    2 (querelle) Szene féminin; Beispiel: scène de jalousie Eifersuchtsszene; Beispiel: scène de ménage Ehekrach masculin; Beispiel: faire une scène à quelqu'un jdm eine Szene machen
    3 (estrade) Bühne féminin; (séquence) Szene féminin; Beispiel: entrer en scène auftreten; Beispiel: mettre une histoire en scène eine Geschichte auf der Bühne darstellen; Beispiel: mettre une pièce de théâtre en scène ein Theaterstück inszenieren; Beispiel: en scène! auf die Bühne!
    4 (décor) Bühnenbild neutre
    5 d'un crime, drame Schauplatz masculin

    Dictionnaire Français-Allemand > scène

  • 37 agreeable

    adjective
    1) (pleasing) angenehm; erfreulich [Anblick]
    2) (coll.): (willing to agree)

    be agreeable [to something] — [mit etwas] einverstanden sein

    * * *
    adjective (pleasant: She is a most agreeable person.) angenehm
    * * *
    agree·able
    [əˈgri:əbl̩]
    1. (pleasant) angenehm; weather freundlich
    he's quite an \agreeable guy er ist ein recht netter Bursche
    \agreeable spot hübsches Fleckchen [Erde] fam
    mutually \agreeable für beide [Seiten] akzeptabel [o annehmbar]
    to be \agreeable to sb für jdn akzeptabel [o annehmbar] sein
    to be \agreeable to sth einer S. dat zustimmen, mit etw dat einverstanden sein
    bring your wife too, if she's \agreeable bring deine Frau mit, wenn sie einverstanden ist
    * * *
    [ə'griːəbl]
    adj
    1) (= pleasant) angenehm; decor, behaviour nett
    2) pred (= willing to agree) einverstanden

    are you agreeable to that?, is that agreeable to you? — sind Sie damit einverstanden?

    * * *
    agreeable [əˈɡriːəbl] adj (adv agreeably)
    1. angenehm (to dat oder für):
    agreeably surprised (disappointed) angenehm überrascht (enttäuscht)
    2. liebenswürdig, sympathisch, nett (Person etc)
    3. einverstanden (to mit):
    be agreeable to doing sth damit einverstanden oder bereit sein, etwas zu tun;
    is that agreeable to you? sind Sie damit einverstanden?
    4. (to) übereinstimmend (mit), entsprechend (dat), gemäß (dat)
    * * *
    adjective
    1) (pleasing) angenehm; erfreulich [Anblick]
    2) (coll.): (willing to agree)

    be agreeable [to something] — [mit etwas] einverstanden sein

    * * *
    adj.
    angenehm adj.

    English-german dictionary > agreeable

  • 38 greige

    [greɪʒ]
    1. (undyed, unfinshed) textile Roh-
    2. ( fig pej fam: colourless) clothing, surroundings, decor farblos wirkend attr
    * * *
    [greɪZ]
    adj
    textiles naturfarben
    * * *
    greige [ɡreıʒ] adj & s Textilindustrie besonders US naturfarben(e Stoffe pl)

    English-german dictionary > greige

  • 39 comitor

    comitor, ātus sum, āri (comes), I) jmds. Begleiterabgeben, sich jmdm. als Begleiteranschließen, jmd. od. etw. begleiten, a) von leb. Wesen: alqm, Caes.: alqm in exsilium, Suet: alqm fugā, Verg. – currum alcis triumpho, Suet.: iter alcis, Verg. – absol., comitabantur viginti sociae cohortes, Tac.: lanigerae comitantur oves, Verg.: domino comitante, Ov.: poet., nubere non comitante deo (Hymenäus), ohne Zustimmung des H., Prop.: paucis comitantibus, Ov. u. Tac. – b) übtr., v. lebl. Subjj.: comitatur artem decor, Quint. – m. Dat. = jmdm. (als Begleiter) zur Seite stehen, mit jmd. verbunden sein, illi iniusto domino aliquamdiu in rebus gerendis prospera fortuna comitata est, Cic.: tardis mentibus virtus non facile comitatur, Cic. – absol., etiamsi nulla comitetur infamia, Cic. – II) insbes., einem Toten das Geleite geben, jmd. zu Grabe geleiten, alqm, Nep. u. Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comitor

  • 40 deceo

    deceo, uī, ēre (zu decor, decus), zieren, ziemen, I) eig., a) v. Lebl., äußerlich zieren, kleiden, wohl od. gutstehen, wohl od. gutlassen (Ggstz. dedecere; vgl. Fronto de oratt. p. 159, 13 N.: nam convenire et decere et aptum esse et congruere Graeci ἡρμόσθαι appellant), m. Ang. wen (wem)? im Acc., quin me aspice et contempla, ut haec (vestis) me deceat, Plaut.: quem decet muliebris ornatus, quem incessus psaltriae, Cic.: neminem decet intertexta pluribus notis vestis, Quint.: te toga picta decet, Prop.: quem tenues decuere togae nitidique capilli, Hor.: habitus triumphalis feminas non decet, Quint.: forma viros neglecta decet, Ov.: neglecta decet multas (virgines) coma, Ov.: decet alba quidem pudor ora, Ov.: alba (weiße Tracht) decent Cererem; vestes Cerealibus albas sumite, Ov.: hic illum mire pudor decuit, Sen. – ohne Ang. wen (wem)? rarus in publicum egressus idque velatā parte oris, ne satiaret aspectum, vel quia sic decebat (weil es ihr so gut stand), Tac. ann. 13, 45. – b) v. Pers., prangen, Macrobii praecipuā decent pulchritudine, Solin. 30, 10. – II) übtr., den Verhältnissen nach zieren = stehen, wohl anstehen, wohlanständig sein, sich ziemen od. geziemen, sich schicken, schicklich sein, in der Ordnung sein (Ggstz. dedecere), wobei zu bemerken, daß decet oft durch es würde sich geziemen, decebat u. decuit durch es hätte sich ge-
    ————
    ziemt, würde sich geziemt haben, übersetzt werden muß, α) m. Subjekts-Nom., teils m. Ang. wen (wem)? im Acc., arta decet sanum comitem toga, Hor.: illa ornamenta decere me et convenire eis rebus, quas gesseram, non putabam, Cic.: non velle experiri quam se aliena deceant; id enim maxime quemque decet, quod est cuiusque maxime suum, Cic. – teils (archaist.) m. Ang. wen (wem)? für wen? im Dat., istuc facinus nostro generi non decet, Plaut. Amph. 820 (vgl. unten no. β u. γ). – teils ohne Ang. wen? servare id, quod deceat (v. Dichter), Cic.: et quod decet honestum est et quod honestum est decet, Cic.: ita fere officia reperientur, cum quaeretur, quid deceat et quid aptum sit personis, temporibus, aetatibus, Cic. – m. Ang. worin? durch in m. Abl., ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre, Cic. – m. Ang. bei wem? durch apud m. Akk., u. wobei? durch Abl., neque eadem in voce, gestu, incessu apud principem, senatum, populum, magistratus, privato publico iudicio, postulatione, actione decent, Quint. 11, 3, 150. – β) m. Subjekts-Infin., u. zwar teils m. Acc. u. Infin. Act. u. Pass., oratorem irasci minime decet, simulare non dedecet, Cic.: omnes hommes ab odio, amicitia, ira atque misericordia vacuos esse decet, Sall.: omnes bonos rei publicae subvenire decebat, Sall.: non quidquid patrum plebisque est, consules, tribunos, deos, hominesque omnes armatos opem
    ————
    ferre, in Capitolium currere decuit? Liv.: m. Acc. u. Infin. Pass. (s. Klotz Nachtr. zu Cic. Tusc. p. 21. Wopkens Lectt. Tull. p. 71), atque in eo disputant, contaminari non decere fabulas, Ter.: num dubitas, quin specimen naturae capi deceat ex optima quaque natura? Cic.: sicut aut sola aut prima pensari decet... tanto regi (= a tanto rege), Liv. 34, 58, 8. – teils (archaist.) m. Dat. u. Infin., ita uti liberali esse ingenio decuit, Ter. Hec. 164: decet tantae maiestati eas servare leges, quibus etc., Paul. dig. 32, 1, 23: certa est enim ratio, quā deceat philosopho ob decretam sibi publice statuam gratias agere, Apul. flor. 16. p. 23, 4 Kr. – teils m. bl. Infin., iniusta impetrare non decet, Plaut.: exemplis grandioribus decuit uti, Cic. – m. vorhergeh. allgem. Pronom.-Nom., nihil est quod tam deceat, quam in omni re gerenda consilioque servare constantiam, Cic. – γ) ohne Subjekt, teils m. Ang. wen (wem)? durch Acc., facis, ut te decet, Ter.: ita uti fortes decet milites, Ter.: illum decet, Quint. – teils (archaist.) m. Ang. wem? od. für wen? durch Dat. (s. Ussing Plaut. Amph. 813. Hildebr. Apul. de mund. 1. p. 336), ut decet lenonis familiae, Plaut.: ita nobis decet, Ter.: haec primum ut fiant, deos quaeso, ut vobis decet, Ter.: locum editiorem, quam victoribus decebat, capit, Sall. hist. fr. 1, 98 (100). – teils (archaist.) m. Ang. wem? od. für wen? im Abl., ut meque teque maxume atque ingenio nostro decuit (=
    ————
    dignum erat), Plaut. asin. 577. – teils ganz absol., fecisti ut decuerat, Ter.: perge, decet, Verg.: res... paulo ante confecta est; minus quidem illa severe quam decuit, non tamen omnino dissolute, Cic.: quo maiorem spem habeo nihil fore aliter ac deceat, Cic.: cuius a rne corpus crematum est, quod contra decuit ab illo meum (sc. cremari), wogegen es sich geschickt hätte, daß der meinige von jenem verbrannt würde, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deceo

См. также в других словарях:

  • décor — décor …   Dictionnaire des rimes

  • décor — [ dekɔr ] n. m. • decore 1530; de décorer 1 ♦ Ce qui sert à décorer (un édifice, un intérieur). ⇒ décoration. Décor somptueux. Boudoir avec décor Louis XV. Un décor high tech. ♢ Dessin, motif. Tissu à décor floral. 2 ♦ Représentation figurée du… …   Encyclopédie Universelle

  • Decor — Décor Le décor au théâtre ou dans un film désigne le lieu et l environnement dans lesquels se passe l action. Pour les films, certains complexes cinématographiques possèdent des décors fixes, comme à Hollywood ou à Cinecittà. Il existe un César… …   Wikipédia en Français

  • decor — DECÓR, decoruri, s.n. 1. Ansamblu de obiecte care servesc la crearea cadrului în care se desfăşoară un spectacol de teatru, balet, film. ♦ fig. Cadru, ambianţă în care se petrece o acţiune; peisaj, tablou. 2. Ceea ce serveşte pentru a decora… …   Dicționar Român

  • decor — UK [ˈdeɪkɔː(r)] / UK [ˈdekɔː(r)] / US [ˈdeɪˌkɔr] / US [deɪˈkɔr] or décor UK / US noun [countable/uncountable] Word forms decor : singular decor plural decors the style of decoration and furniture in a building a friendly hotel with stylish decor …   English dictionary

  • décor — decor UK [ˈdeɪkɔː(r)] / UK [ˈdekɔː(r)] / US [ˈdeɪˌkɔr] / US [deɪˈkɔr] or décor UK / US noun [countable/uncountable] Word forms decor : singular decor plural decors the style of decoration and furniture in a building a friendly hotel with stylish… …   English dictionary

  • decor — (del lat. «decor, ōris»; ant.) m. Decoro o decoración. * * * decor. (Del lat. decor, ōris). m. ant. Adorno, decencia …   Enciclopedia Universal

  • decor — 1897, from Fr. décor (18c.), back formation from décorer to decorate (14c.), from L. decorare (see DECORATE (Cf. decorate)). It thus duplicates L. decor beauty, elegance, charm, grace, ornament. Originally a theater term in English; general use… …   Etymology dictionary

  • décor — or decor [dā kôr′, dā′kôr΄] n. [Fr < L decor, beauty, elegance < decere: see DECORATE] 1. decoration 2. the decorative scheme of a room, stage set, etc …   English World dictionary

  • decor — decor, d ecor d[ e]cor . [Fr. d[ e]cor, fr. d[ e]corer to decorate, fr. L decorare. See {decorate}.] 1. the layout, style, and furnishings of a livable interior. Syn: interior decoration. [WordNet 1.5 +PJC] 2. decoration[2]. [PJC] 3. (Theater) A… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • decòr — decor m. décor. voir ornament …   Diccionari Personau e Evolutiu

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»