declaration

princĭpĭum, ii, n. [princeps], a beginning, commencement, origin (class.; syn.: primordia, initium).

In gen.:

origo principii nulla est: nam ex principio oriuntur omnia,

Cic. Tusc. 1, 23, 54:

quid est cujus principium aliquod sit, nihil sit extremum?

id. N. D. 1, 8, 20:

nec principium, nec finem habere,

id. Sen. 21, 78:

cujus criminis neque principium invenire, neque evolvere exitum possum,

id. Cael. 23, 56:

hic fons, hoc principium est movendi,

id. Rep. 6, 25, 27:

bellorum atque imperiorum,

id. Balb. 3, 9:

principium pontis,

Tac. A. 1, 69:

principio lucis,

at daybreak, Amm. 25, 5, 1:

in principiis dicendi,

at the commencement of a speech, Cic. de Or. 1, 26, 121;

so of a declaration in a lawsuit,

Juv. 6, 245:

suave quoddam principium dicendi,

Amm. 30, 4, 19: principia ducere ab aliquo, to derive, deduce:

omnium rerum magnarum principia a dis immortalibus ducuntur,

id. Vatin. 6, 14:

principium urbis,

id. Off. 1, 17, 54:

scribendi recte sapere est et principium et fons,

Hor. A. P. 309:

omne principium huc refer,

id. C. 3, 6, 6:

a Jove principium,

Verg. E. 3, 60:

anni,

Liv. 1, 4:

a sanguine Teucri Ducere principium,

Ov. M. 13, 705:

capessere,

to begin, Tac. A. 15, 49.—Adverb.: principio, a principio, in principio, at or in the beginning, at first:

principio... postea, etc.,

Cic. Div. 2, 35, 75:

principio generi animantium omni est a naturā tributum, ut se tueatur,

id. Off. 1, 4, 11; id. Tusc. 2, 22, 53; id. Fin. 1, 6, 17; Ter. Eun. 5, 8, 39; id. And. 3, 3, 38; Verg. A. 6, 214; Cic. Off. 3, 5, 21; so,

a principio: ac vellem a principio te audissem, etc.,

id. Att. 7, 1, 2:

dixeram a principio, de re publicā ut sileremus,

id. Brut. 42, 157:

in principio,

id. de Or. 1, 48, 210:

principio ut,

as soon as, Plaut. Merc. prol. 40; v. Ritschl ad h. l.— Rarely of the boundaries of a country or people:

adusque principia Carmanorum,

Amm. 23, 6, 74.—

In partic.

Plur., beginnings, foundations, principles, elements (class.):

bene provisa et diligenter explorata principia ponantur,

Cic. Leg. 1, 13, 37:

juris,

id. ib. 1, 6, 18:

naturae,

id. Off. 3, 12, 52;

for which: principia naturalia,

id. Fin. 3, 5, 17; cf. id. ib. 2, 11, 35:

principia rerum, ex quibus omnia constant,

first principles, elements, id. Ac. 2, 36, 117.—

Prov.: obsta principiis (cf. the French: ce n'est que le premier pas qui coute),

Ov. R. Am. 91.—

That makes a beginning, that votes first: tribus principium fuit, pro tribu Q. Fabius primus scivit, Lex Thoria, Rudorff. p. 142; Lex Appar. ap. Haubold, Moment. Leg. p. 85; Plebissc. ap. Front. Aquaed. 129:

Faucia curia fuit principium,

was the first to vote, Liv. 9, 38 fin. —

In gen., a beginner, originator, founder, ancestor ( poet.):

Graecia principium moris fuit,

Ov. F. 2, 37:

mihi Belus avorum Principium,

ancestor, progenitor, Sil. 15, 748.—Here, too, prob. belongs PRINCIPIA SACRA, Æneas and [p. 1446] his successors in Lavinium, ancestors whom the Latins and Romans honored as deities, Inscr. Orell. 2276.—

In milit. lang.: princĭpĭa, ōrum, n.

The foremost ranks, the front line of soldiers, the front or van of an army:

post principia,

behind the front, Liv. 2, 65; cf.:

hic ero post principia, inde omnibus signum dabo,

Ter. Eun. 4, 7, 11: post principia paulatim recedunt, Sisenn. ap. Non. 135, 31: deinde ipse paulatim procedere;

Marium post principia habere,

Sall. J. 50, 2:

traversis principiis, in planum deducit,

id. ib. 49, 6:

equites post principia collocat,

Liv. 3, 22; Tac. H. 2, 43. —

The staff-officers, members of the council of war (post-class.):

mittere principia,

Front. Strat. 2, 5, 30:

a principiis salutari,

Treb. Pol. Trig. Tyr. 10:

advocatis legionum principiis et turmarum,

Amm. 25, 5, 1; Cod. 12, 47, 1.—

A large open space in a camp, in which were the tents of the general, lieutenants, and tribunes, together with the standards, and where speeches were made and councils held; the general's quarters:

jura reddere in principiis,

Liv. 28, 24:

in principiis ac praetorio in unum sermones confundi,

id. 7, 12:

castrorum,

Just. 11, 6, 6:

in castris,

Varr. R. R. 3, 4, 1:

in principiis statuit tabernaculum, eoque omnes cotidie convenire (jussit), ut ibi de summis rebus consilia caperentur,

Nep. Eum. 7, 2; Suet. Oth. 1; 6; Flor. 3, 10, 12:

primores centurionum et paucos militum in principia vocat,

Tac. H. 3, 13; 1, 48; Dig. 49, 16, 12; cf. Front. Strat. 4, 1, 16.—

Precedence, preference, the first place:

principium ergo, columenque omnium rerum preti margaritae tenent,

Plin. 9, 35, 54, § 106. —

Plur., selections, selected passages:

principiorum libri circumferuntur, quia existimatur pars aliqua etiam sine ceteris esse perfecta,

Plin. Ep. 2, 5, 12.—

In partic., mastery, dominion (post-class.): archê, magisterium, magistratus, praesidatus, principium, Gloss. Philox.: in Graeco principii vocabulum, quod est archê, non tantum ordinativum, sed et potestativum capit principatum, Tert. adv. Hermog. 19.

prōnuntĭātĭo ( prōnunc-), ōnis, f. [id.].

A public declaration, publication, proclamation:

quā pronuntiatione factā,

Caes. B. C. 2, 25 fin. —Of the decision of a judge, Cic. Clu. 20, 56; Petr. 80; Dig. 48.— Of the proclamation of a public crier, Val. Max. 4, 8, 5.—

Expression, speech:

cujus opera Graeca pronuntiatione strategemata dicuntur,

Val. Max. 7, 4, 1:

certum est, quod ex ipsā pronuntiatione apparet,

Dig. 45, 1, 74.—

In partic.

In rhet., delivery, action, manner, Cic. Inv. 1, 7, 9; Auct. Her. 3, 11, 19:

bona,

id. 3, 15, 27; Quint. 11, 3, 1 et saep.; Suet. Calig. 53; Val. Max. 8, 10, 1; Plin. Ep. 2, 14, 12.—

In logic, a proposition:

quid est, cur non omnis pronuntiatio aut vera aut falsa sit?

Cic. Fat. 11, 26.—

Transf., a single articulate sound:

elementa proprie dicuntur ipsae pronuntiationes,

Prisc. 539 P.

prōnuntĭātĭo ( prōnunc-), ōnis, f. [id.].

A public declaration, publication, proclamation:

quā pronuntiatione factā,

Caes. B. C. 2, 25 fin. —Of the decision of a judge, Cic. Clu. 20, 56; Petr. 80; Dig. 48.— Of the proclamation of a public crier, Val. Max. 4, 8, 5.—

Expression, speech:

cujus opera Graeca pronuntiatione strategemata dicuntur,

Val. Max. 7, 4, 1:

certum est, quod ex ipsā pronuntiatione apparet,

Dig. 45, 1, 74.—

In partic.

In rhet., delivery, action, manner, Cic. Inv. 1, 7, 9; Auct. Her. 3, 11, 19:

bona,

id. 3, 15, 27; Quint. 11, 3, 1 et saep.; Suet. Calig. 53; Val. Max. 8, 10, 1; Plin. Ep. 2, 14, 12.—

In logic, a proposition:

quid est, cur non omnis pronuntiatio aut vera aut falsa sit?

Cic. Fat. 11, 26.—

Transf., a single articulate sound:

elementa proprie dicuntur ipsae pronuntiationes,

Prisc. 539 P.

rĕnuntĭātĭo ( rĕnunc-), ōnis, f. [renuntio].

Publicists' and jurid. t. t., a report, declaration, proclamation, notice, announcement (class.), Cic. Verr. 2, 1, 34, § 88:

Caesio renuntiat, se dedisse: cognoscite renuntiationem ex litteris publicis,

id. ib. 2, 3, 39, §

89: suffragiorum,

id. Planc. 6, 14:

non eundem esse ordinem dignitatis et renuntiationis (sc. magistratus), propterea quod renuntiatio gradus habeat,

id. Mur. 8, 18:

alicujus,

Plin. Pan. 77, 1:

interest nostrā, ne fallamur in modi renuntiatione,

Dig. 11, 6, 1.—

A giving notice or warning (post-class.):

voluntate distrahitur societas renuntiatione,

Dig. 17, 2, 63 fin.; 17, 2, 65, § 3; 6 al.

rĕnuntĭātĭo ( rĕnunc-), ōnis, f. [renuntio].

Publicists' and jurid. t. t., a report, declaration, proclamation, notice, announcement (class.), Cic. Verr. 2, 1, 34, § 88:

Caesio renuntiat, se dedisse: cognoscite renuntiationem ex litteris publicis,

id. ib. 2, 3, 39, §

89: suffragiorum,

id. Planc. 6, 14:

non eundem esse ordinem dignitatis et renuntiationis (sc. magistratus), propterea quod renuntiatio gradus habeat,

id. Mur. 8, 18:

alicujus,

Plin. Pan. 77, 1:

interest nostrā, ne fallamur in modi renuntiatione,

Dig. 11, 6, 1.—

A giving notice or warning (post-class.):

voluntate distrahitur societas renuntiatione,

Dig. 17, 2, 63 fin.; 17, 2, 65, § 3; 6 al.

vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2 (viden', i.e. videsne, Plaut. Ep. 2, 2, 37; Ter. Eun. 2, 2, 10; 2, 2, 34; 4, 6, 16; Cat. 61, 98; Tib. 2, 2, 17; Verg. A. 6, 779; inf. viderier, Cic. Dom. 53, 136; Ter. Hec. 5, 1, 33:

vidĕ,

Plaut. Ps. 1, 1, 46), v. a. and n. [Sanscr. root vid-, vēda, know; vindāmi, find; cf. vēda-s, sacred book; Gr. root id, Wid-, in eidon, saw; oida, know; Germ. wissen; Engl. wit, wot], to see, perceive, with the eyes (syn. cerno).

Lit.

In gen.: Ph. Tun' me vidisti? Sc. Atque his quidem oculis. Ph. Carebis, credo, Qui plus vident, quam quod vident. Sc. Numquam hercle deterrebor, Quin viderim id quod viderim, Plaut. Mil. 2, 4, 15 sq.:

clare oculis video,

id. ib. 3, 1, 35:

nos enim ne nunc quidem oculis cernimus ea, quae videmus, etc.,

Cic. Tusc. 1, 20, 46; id. de Or. 3, 40, 161:

Considium, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,

Caes. B. G. 1, 22 fin.:

mulieres et pueri qui visum processerant,

Sall. J. 94, 5:

ut juvat pastas oves Videre properantes domum! Videre fessos vomerem inversum boves Collo trahentes languido!

Hor. Epod. 2, 62 sq.:

serpentes atque videres Infernas errare canes,

id. S. 1, 8, 35 et saep.—With ut and ind. (poët.):

viden', ut geminae stant vertice cristae?

Verg. A. 6, 779:

viden' ut faces Splendidas quatiunt comas?

Cat. 61, 77.—With ut and subj.:

nonne vides, ut tota tremor pertemptet equorum Corpora?

Verg. G. 3, 250:

nonne vides ut... Antennae gemant?

Hor. C. 1, 14, 3.— Pass.:

ubi sol sex mensibus continuis non videtur,

Varr. R. R. 1, 2, 4:

a se disertos visos esse multos,

Quint. 8, praef. § 13; cf. id. 12, 1, 21:

consulis ante pedes ire viderer eques,

Ov. P. 4, 9, 18.— Absol., to see, i. e. to have the eyes open, to be awake, Verg. E. 6, 21.— Impers. pass.: De. Vide sis modo etiam. Ly. Visum'st, Plaut. Merc. 2, 2, 52; id. As. 3, 3, 95.—

Transf.

Of things ( poet.), to see:

(Apenninus) Gallica rura videt,

Luc. 2, 429:

et casus abies visura marinos,

i. e. to experience, Verg. G. 2, 68.—

Of places, etc., to look out on, afford a view of (post-Aug.):

triclinium hortum et gestationem videt,

Plin. Ep. 2, 17, 13.—

Of the other senses, to perceive, observe any thing:

vidistin' toto sonitus procurrere caelo?

Prop. 2, 16 (3, 8), 49:

mugire videbis Sub pedibus terram et descendere montibus ornos,

Verg. A. 4, 490:

tum videres Stridere secretā divisos aure susurros,

Hor. S. 2, 8, 77:

naso poljam haec quidem videt plus quam oculis,

Plaut. Mil. 4, 6, 44.—

In partic., to see on purpose, to look at any thing:

vide sis signi quid siet,

Plaut. Am. 2, 2, 155; cf.:

vide, tali ubi sint,

id. Most. 1, 3, 151:

illud vide, os ut sibi distorsit carnufex,

Ter. Eun. 4, 4, 3:

vide, si non os inpudens Videtur,

id. ib. 5, 1, 23; cf.:

specta me, a threatening expression,

Plaut. As. 1, 2, 19 al.: quin tu me vides? only look at me! i. e. see what I have done! Cic. Pis. 25, 61.—

Trop.

In gen., to see with the mind's eye, to perceive, mark, observe, discern, understand, comprehend, be aware, know, etc. (class.;

syn. percipio): ad te, ut video, comminus accessit,

Cic. Att. 2, 2, 2:

quem exitum ego tam video animo, quam ea, quae oculis cernimus,

id. Fam. 6, 3, 2:

aperte enim adulantem nemo non videt,

sees through, detects, id. Lael. 26, 99:

si dormientes aliquid animo videre videamur,

id. Ac. 2, 40, 125:

aliquid in somnis,

id. N. D. 1, 29, 82:

somnia,

id. Div. 2, 71, 147:

quod ego, cur nolim, nihil video,

id. Fam. 9, 6, 2:

nonne vobis videtur is animus qui plus cernat et longius, videre se ad meliora proficisci: ille autem cui obtusior est acies non videre?

id. Sen. 23, 83.—With comp., plus, etc.:

ut is qui illusus sit plus vidisse videatur,

to have seen farther, had more insight, Cic. Lael. 26, 99:

videre acutius atque acrius vitia in dicente quam recta,

id. de Or. 1, 25, 116:

aliena melius videre et dijudicare,

Ter. Heaut. 3, 1, 97 (95): cum me vidisse plus fateretur, se speravisse meliora, that I had seen farther, Cic. Phil. 2, 15, 39; cf.:

sin autem vos plus in re publicā vidistis,

id. Imp. Pomp. 22, 64; cf.:

vos universos in consule deligendo plurimum vidisse fateantur,

id. Agr. 2, 37, 103:

di vatesque eorum in futurum vident,

Liv. 6, 12.—With two accs.:

quem virum Crassum vidimus,

Cic. Sen. 17, 61; cf.:

officiorum conjunctione me privatum videbam,

id. Brut. 1, 1:

cum invidiosum se propter nimias opes viderit,

Just. 32, 4, 4.—With ut and ind. (poët.):

nonne vides, croceos ut Tmolus odores, India mittit ebur,

Verg. G. 1, 56.—

In partic.

To look at, look to, consider, to think or reflect upon (cf.:

reputo, considero): duae condiciones sunt: utram tu accipias, vide,

Plaut. Bacch. 4, 9, 118:

nunc ea videamus, quae contra ab his disputari solent,

Cic. Ac. 2, 13, 40:

id primum videamus, quātenus amor in amicitiā progredi debeat,

id. Lael. 11, 36:

sed videamus Herculem ipsum,

id. Tusc. 2, 8, 20 Klotz ad loc.:

quamobrem et haec videnda et pecuniae fugienda cupiditas,

id. Off. 1, 20, 68:

te moneo: videas etiam atque etiam et consideres, quid agas, quo progrediare, etc.,

id. Verr. 2, 5, 68, § 174:

legi Bruti epistolam non prudenter rescriptam: sed ipse viderit,

let him see to that himself, id. Att. 12, 21, 1; so,

viderit,

Ov. A. A. 2, 371; id. Tr. 5, 2, 43; cf.:

quam id recte faciam, viderint sapientes,

Cic. Lael. 3, 10; and:

quae (ars) quam sit facilis, illi viderint, qui, etc.... deinde etiam tu ipse videris, qui eam artem facilem esse dicis,

id. de Or. 1, 58, 246:

viderint ista officia viri boni,

id. Quint. 17, 55.—

To look out for, see to, care for, provide:

atque idem (sapiens) ita acrem in omnis partis aciem intendit, ut semper videat sedem sibi ac locum sine molestiā vivendi,

Cic. Tusc. 4, 17, 38:

antecesserat Statius, ut prandium nobis videret,

i. e. provide, id. Att. 5, 1, 3:

dulciculae potionis aliquid videamus et cibi,

id. Tusc. 3, 19, 46:

aliud lenius (vinum),

Ter. Heaut. 3, 1, 50:

Philippum dixisse constabat, videndum sibi aliud esse consilium, illo senatu se rem publicam gerere non posse,

Cic. de Or. 3, 1, 2:

absque eo esset, Recte ego mihi vidissem,

Ter. Phorm. 1, 4, 12.—

To take care, see to it, make sure, with final clause:

navem idoneam ut habeas, diligenter videbis,

Cic. Fam. 16, 1, 2; cf.:

videret, ut quam primum tota res transigeretur,

id. Quint. 5, 20:

ne fortuna mea desit, videte,

Liv. 6, 18, 8.— Impers. pass.:

videndum est, ne absit benignitas... tum, ut pro dignitate cuique tribuatur,

Cic. Off. 1, 14, 42:

ut Latine loquamur, non solum videndum est ut verba efferamus ea, etc.,

id. de Or. 3, 11, 40; cf.:

vos videte, quid aliae faciant isto loco feminae: et ne, cum velitis, exire non liceat,

id. Fam. 14, 18, 2.—

To see, i. e. reach, attain, obtain, enjoy.

In gen.:

qui suo toto consulatu somnum non viderit,

Cic. Fam. 7, 30, 1.—

Esp., to see, live to see a period or event:

ex multis diebus, quos in vitā celeberrimos laetissimosque viderit,

Cic. Lael. 3, 12:

utinam eum diem videam, cum, etc.,

id. Att. 16, 11, 1:

duxi uxorem: quam ibi miseriam vidi!

Ter. Ad. 5, 4, 13:

spero multa vos liberosque vestros in re publicā bona esse visuros,

Cic. Mil. 28, 78:

multas jam summorum imperatorum clarissimas victorias aetas nostra vidit,

id. ib. 28, 77:

tantum pro! degeneramus a parentibus nostris, ut praeter quam oram illi Punicas vagari classes dedecus esse imperii sui duxerint, eam nos nunc plenam hostium jam factam videamus,

Liv. 22, 14, 6; cf. id. 6, 14, 4.—

Pregn., to see, i. e. go to see, visit (colloq.; cf.:

viso, inviso): sed Septimium vide et Laenatem,

Cic. Att. 12, 14, 1:

quā re etiam Othonem vide,

id. ib. 12, 37, 4:

videbis ergo hominem, si voles,

id. ib. 4, 12 init.:

mane videas Plinium domi,

Plin. Ep. 1, 5, 8; Suet. Tib. 7.— Pass., to receive attention, be visited, Amm. 14, 7, 10.—

Me vide, rely on me, trust me, believe me, a formula of exhortation and assurance (ante-class.), Plaut. Trin. 3, 3, 79 Brix ad loc.; id. Mil. 2, 4, 23 Lorenz ad loc.; id. Rud. 3, 3, 18; id. Merc. 5, 4, 53; Ter. And. 2, 2, 13; id. Phorm. 4, 4, 30.—

Pass., to be looked upon or regarded in any manner, i. e. to seem, appear to be or do any thing:

numquam periculi fugā committendum est, ut imbelles timidique videamur,

Cic. Off. 1, [p. 1989] 24, 83:

ne id, quod speciem haberet honesti, pugnaret cum eo, quod utile videretur,

id. ib. 3, 2, 7:

multo rem turpiorem fore et iniquiorem visum iri intellegebant,

id. Verr. 2, 2, 17, § 42; cf. id. de Or. 3, 11, 42:

ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis,

id. Lael. 7, 23.—Parenthet. (cf. c. infra):

cum ceteris, ut quidem videor, tum mihi ipse displiceo,

Cic. Fam. 4, 13, 3:

ea vocabula non, ut videntur, easdem res significant,

id. ib. 3, 34, 84.—With dat. of pers.:

cetera, quae quibusdam admirabilia videntur, etc.,

Cic. Lael. 23, 86:

digna mihi res cum omnium cognitione tum nostrā familiaritate visa est,

id. ib. 1, 4:

idonea mihi Laelii persona visa est, quae, etc.,

id. ib.:

a naturā mihi videtur potius quam ab indigentiā orta amicitia,

id. ib. 8, 27:

quae Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo,

id. Fin. 2, 13, 43:

quod idem Scipioni videbatur,

id. ib. 4, 14.—Parenthet. (cf. c. infra):

quam nostris libris satis diligenter, ut tibi quidem videmur, expressimus,

Cic. Att. 8, 11, 1:

Philargyrus omnia de te, ut mihi quidem visus est, narravit,

id. Fam. 4, 13, 3.—

With inf.:

de familiari illo tuo videor audisse,

Cic. de Or. 2, 10, 40; id. N. D. 1, 21, 58:

satis facere rei publicae videmur, si, etc.,

id. Cat. 1, 1, 2:

ut beate vixisse videar, quia, etc.,

id. Lael. 4, 15:

solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vitā tollunt,

id. ib. 13, 47:

videre jam videor populum a senatu disjunctum,

id. ib. 12, 41; cf.:

te vero, Caecili, quem ad modum sit elusurus, videre jam videor,

id. Div. in Caecil. 14, 45:

vere videor posse contendere,

Nep. Att. 12, 4:

audire videor undique congerentes nomina poëtarum,

Quint. 10, 1, 56; Vell. 2, 14, 1; Plin. Ep. 10, 61 (69), 1; id. Pan. 17, 1.—With dat. of pers., Cic. Lael. 14, 51:

videor mihi perspicere ipsius animum,

id. Fam. 4, 13, 5:

hoc mihi videor videre,

id. Inv. 2, 57, 171. —

With nom. and inf.:

ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur,

Cic. Lael. 21, 78:

ut tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur,

id. ib. 1, 3:

quae (sapientia) videtur in hominem cadere posse,

id. ib. 26, 100: visus 'st in somnis pastor ad me adpellere, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 B. and K.:

ut Aratus ab Jove incipiendum putat, ita nos rite coepturi ab Homero videmur,

Quint. 10, 1, 46.—With dat. of pers.:

divitior mihi et affluentior videtur esse vera amicitia,

Cic. Lael. 16, 58.—

Impers., with acc. and inf. (rare; cf.

creditur, in the same constr., and dicitur): non mihi videtur, ad beate vivendum satis posse virtutem,

Cic. Tusc. 5, 5, 12:

aliis videtur, non incohatam sed perfectam probationem hoc nomen accipere,

Quint. 5, 10, 5 Spald.:

quae vult videri, se esse prudentiam,

Cic. Off. 3, 17, 71:

quia videbatur et Limnaeam eodem tempore oppugnari posse,

Liv. 36, 13, 9 Weissenb. ad loc.— Absol.:

sed mihi contra ea videtur,

Sall. J. 85, 2:

seque facile, ut mihi videtur, expediunt,

Cic. Fin. 1, 20, 66; id. Marcell. 3, 10.—

In official decisions, as a guarded opinion instead of a positive declaration:

majores nostri voluerunt, quae jurati judices cognovissent, ea non ut esse facta, sed ut videri pronuntiarent,

Cic. Ac. 2, 47, 146:

fecisse videri pronuntiat,

id. Verr. 2, 5, 6, § 14:

cum pontifices decressent, videri posse sine religione eam partem areae mihi restitui,

id. Att. 4, 2, 3:

consul adjecit Senatusconsultum, Ambraciam non videri vi captam esse,

Liv. 38, 44, 6:

Scipionis sententiam sequuntur, uti ante certam diem Caesar exercitum dimittat: si non faciat, eum adversus rempublicam facturum videri,

Caes. B. C. 1, 2.—

Pregn., videtur (alicui), it seems proper, right, or fit, it seems good to any one; he ( she, etc.) pleases, likes.

With dat. of pers.:

tibi si videbitur, villis iis utere, quae, etc.,

Cic. Fam. 14, 7, 3:

velim Lentulum puerum visas eique de mancipiis, quae tibi videbitur, attribuas,

id. Att. 12, 28, 3:

qui imitamur, quos cuique visum est,

id. Off. 1, 32, 118:

ut consul, quem videretur ei, cum imperio mitteret, qui, etc.,

Liv. 31, 3, 2; 29, 20, 4: si ei videretur, integram rem ad senatum reiceret, if he pleased, a formula of politeness, Liv. 26, 16, 4 Weissenb. ad loc.;

31, 4, 2: ut, si videretur ei, maturaret venire,

id. 34, 46, 5.—

Without dat.:

ubi visum est, sub vesperum dispersi discedunt,

Caes. B. G. 5, 58: eam quoque, si videtur, correctionem explicabo, Cic. Ac. 1, 9, 35:

nunc, si videtur, hoc, illud alias,

id. Tusc. 1, 11, 23: M. Num non vis audire, etc.? A. Ut videtur, as you will, id. ib. 1, 32, 77:

si videatur,

Liv. 6, 25, 2; 26, 22, 7.