-
1 deceive
[di΄si:v] v խաբել, մոլորության մեջ գցել. deceive oneself ինքն իրեն խաբել. If my memory doesn’t deceive me Եթե հիշողությունս ինձ չի դա վաճանում. be deceived in one’s hopes հու սախաբ լինել. be deceived into խաբելով ստիպել (մի բան անել) -
2 wrong
I[rɔŋ] n անճշտություն, սխալ. չարիք, վնաս. անարդարություն, անիրավություն. be wrong սխալվել, մոլորվել. do smb a wrong չարիք գոր ծել մեկի նկատմամբ. right a wrong ուղղել չա րիքը/սխալը. know right from wrong չարն ու բա րին տարբերել. Two wrongs don’t make a right Չա րիքը չարիքով չեն ուղղում. I admit I was in the wrong Ընդունում եմ սխալս/մեղքս. Don’t put yourself in the wrong Զգուշացեք, դուք սրա համար պատասխան կտաքII[rɔŋ] a ոչ ճիշտ, վատ. It is wrong to tell lies Ստելը վատ է. You were wrong to deceive her Լավ բան չէր ձեր կողմից նրան խաբելը. What’s wrong in the occassional drink? կտկ. Ի՞նչ վատ բան կա մեկ-մեկ խմելու մեջ. (ոչ ճիշտ, սխալ) a wrong answer սխալ պատասխան. We’ve come the wrong way Մենք սխալ ճանապարհով եկանք. do smth in the wrong way ոչ ճիշտ ձևով անել. a wrong note կեղծ նոտա. the wrong word փխբ. սխալ/անպատեհ բառը. take the wrong thing սխալմամբ ուրիշ բան վերցնել. come on the wrong day օրը շփո թել. wrong number ! (հեռ.) Սխալ եք ըն կել/հավաքել. all wrong բացարձա կապես/լրիվ սխալ come at the wrong time ոչ հարմար պահին գալ. the wrong thing to say ոչ տեղին արտա հայ տություն. Is smth wrong ? Ինչոր բան այնպես չէ.՞ There is smth wrong with the engine Շարժիչի հետ ինչ-որ բան է պատահել. What’s wrong? Ի՞նչ է պատահել[rɔŋ] adv սխալ, անճիշտ. do wrong վատ (բան) անել. do smth wrong այնպես չանել, ճիշտ ձևով չանել. You ‘ve got it all wrong Դու ամեն ինչ սխալ հասկացար. Don’t get me wrong Ինձ ճիշտ հասկացեք. The plan went wrong Ծրագիրը չհաջողվեց/անհաջողության մատնվեց. Smth has gone wrong with fridge Սառնարանի հետ ինչոր բան է պատահելIV[rɔŋ] v անարդար/անիրավացի վարվել. She feels she has been wronged Նա զգում է, որ իրեն հետ անարդարացի են վարվել. You wrong me Դու անարդարացի ես իմ նկատմամբ
См. также в других словарях:
Deceive — De*ceive , v. t. [imp. & p. p. {Deceived}; p. pr. & vb. n. {Deceiving}.] [OE. deceveir, F. d[ e]cevoir, fr. L. decipere to catch, insnare, deceive; de + capere to take, catch. See {Capable}, and cf. {Deceit}, {Deception}.] 1. To lead into error;… … The Collaborative International Dictionary of English
deceive — de‧ceive [dɪˈsiːv] verb [transitive] to make someone believe something that is not true in order to get what you want: • Postal officials have long deceived the public on how slow mail delivery really is. deceive somebody into something •… … Financial and business terms
deceive — de·ceive vb de·ceived, de·ceiv·ing vt: to cause to accept as true or valid what is false or invalid vi: to practice deceit compare defraud, mislead Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster … Law dictionary
deceive — [dē sēv′, disēv′] vt. deceived, deceiving [ME deceiven < OFr deceveir < L decipere, to ensnare, deceive < de , from + capere, to take: see HAVE] 1. to make (a person) believe what is not true; delude; mislead 2. Archaic to be false to;… … English World dictionary
deceive — c.1300, from O.Fr. decevoir (12c., Mod.Fr. décevoir) to deceive, from L. decipere to ensnare, take in, beguile, cheat, from de from or pejorative + capere to take (see CAPABLE (Cf. capable)). Related: Deceived; deceiver; deceiving … Etymology dictionary
deceive — deceive, mislead, delude, beguile, betray, double crossmean to lead astray or into evil or to frustrate by under handedness or craft. A person or thing deceives one by leading one to take something false as true, something nonexistent as real,… … New Dictionary of Synonyms
deceive — [v] mislead; be dishonest bamboozle*, beat, beat out of, beguile, betray, bilk, buffalo*, burn, cheat, circumvent, clip, con, cozen, cross up, defraud, delude, disappoint, double cross, dupe, ensnare, entrap, fake, falsify, fleece, fool, gouge,… … New thesaurus
deceive — ► VERB 1) deliberately mislead into believing something false. 2) (of a thing) give a mistaken impression. DERIVATIVES deceiver noun. ORIGIN Old French deceivre, from Latin decipere ensnare, cheat … English terms dictionary
deceive — de|ceive [dıˈsi:v] v [T] [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: deceivre, from Latin decipere] 1.) to make someone believe something that is not true = ↑trick →↑deception ▪ He had been deceived by a young man claiming to be the son of a… … Dictionary of contemporary English
deceive */ — UK [dɪˈsiːv] / US [dɪˈsɪv] verb [transitive] Word forms deceive : present tense I/you/we/they deceive he/she/it deceives present participle deceiving past tense deceived past participle deceived Metaphor: Deceiving someone is like sending or… … English dictionary
deceive — [[t]dɪsi͟ːv[/t]] deceives, deceiving, deceived 1) VERB If you deceive someone, you make them believe something that is not true, usually in order to get some advantage for yourself. [V n] He has deceived and disillusioned us all... [V n into ing] … English dictionary
