-
61 domina
dŏmĭna, ae (dat. and abl. plur. only dominis, Curt. 3, 12, 8; Inscr. Orell. 1629), f. [dominus].I.Prop., mistress, she who rules or commands, esp. in a household, = hera, materfamilias, Plaut. Cist. 4, 2, 107; id. Stich. 2, 1, 24; Ter. Heaut. 2, 3, 57; Quint. 5, 11, 34 sq.; Ov. M. 4, 5; Juv. 6, 376; 377 al. —II.In gen., like the Gr. despoina, a mistress, lady:b.sit sane Fors domina campi,
Cic. Pis. 2; cf.:haec una virtus omnium est domina et regina virtutum,
id. Off. 3, 6, 28:voluptates blandissimae dominae,
id. ib. 2, 10, 37:cupiditas honoris, imperii, provinciarum quam dura est domina!
id. Par. 5, 2 fin.:juncti currum dominae subiere leones, i. e. of Cybele,
Verg. A. 3, 113; 438;of Venus,
Ov. A. A. 1, 148; Prop. 3, 3, 31 (4, 2, 31 M.);of Juno,
id. 2, 5, 17;of Diana,
Mart. 12, 18;of Isis,
Inscr. Grut. 82, 2; cf. Inscr. Orell. 1884; Vulg. Gen. 16, 4 al.—As adj.:B.domina Urbs,
the queen city, Mart. 12, 21, 9.—In partic.1.The appellation of a lady belonging to the imperial family, Suet. Dom. 13; id. Claud. 39.—2.A term of endearment,a.Wife, Verg. A. 6, 397 Serv.; Ov. Tr. 4, 3, 9; 5, 5, 7; Inscr. Orell. 2663.—b.Sweetheart, Tib. 1, 1, 46; 3, 4, 74; Prop. 1, 4, 2 et saep. -
62 ferox
fĕrox, ōcis ( gen. plur. ferocum, Albin. 1, 275; abl. sing. feroci, Neue, Formenl. 2, 67 sq.), adj. [root in Gr. thêr, Aeol. phêr, thêrion; cf.: ferus, fera; cf. also Zend. dvar, to run, Gr. thrôskô, thorein, Lat. furere], wild, bold, courageous, warlike, spirited, brave, gallant, savage, headstrong, untamable, fierce, insolent (class.; syn.: dirus, ferus, durus, saevus, crudelis; immanis, immitis, barbarus, etc.).I.In a good sense:II.moechus qui formest ferox,
Plaut. Mil. 4, 9, 13:naturā ferox, vehemens, manu promptus erat,
Sall. C. 43 fin.; cf.:nimium es vehemens feroxque naturā,
Cic. Vat. 2, 4:ferox naturā,
Sall. J. 11, 3:vicimus vi feroces,
Plaut. Am. 1, 1, 82: Aequorum magna gens et ferox, warlike, Cic. Rep. 2, 20:Latium,
Hor. C. 1, 35, 10:Roma,
id. ib. 3, 3, 44:Parthi,
id. ib. 3, 2, 3:Sygambri,
id. ib. 4, 2, 34:miles,
id. ib. 1, 6, 3:Hector,
id. ib. 4, 9, 21: virgo (i. e. Minerva), Mart. 14, 179; cf. Sil. 9, 457:loca amoena, voluptaria facile in otio feroces militum animos molliverat,
Sall. C. 11, 5; cf. id. J. 106, 3:ferox bello,
Hor. C. 1, 32, 6; cf.:feroces ad bellandum,
Liv. 38, 13, 11:adversus pericula ferox,
Tac. H. 3, 69 fin.:Triaria ultra feminam ferox,
id. ib. 2, 63:vir nobilis ac ferox,
id. A. 4, 21.—With gen.:animi,
Tac. A. 1, 32. — Sup.:globus ferocissimorum juvenum,
Liv. 1, 12, 9:auxiliarii,
Tac. H. 2, 24:nullo adversante, cum ferocissimi cecidissent,
id. A. 1, 2.In a bad sense:(β).equi indomiti, feroces,
Plaut. Men. 5, 2, 110:leones,
Lucr. 4, 717:aper,
Verg. A. 10, 711:indulgentia ferocem fortasse atque arrogantem et infestum facit,
Cic. Att. 10, 11, 3:dote fretae, feroces,
i. e. arrogant, Plaut. Men. 5, 2, 17; cf.:ferox formā,
id. Mil. 4, 9, 13; Titin. ap. Non. 305, 6:Numidae secundis rebus feroces,
Sall. J. 94, 4; cf.:ferox viribus,
Liv. 1, 7, 5; 7, 5, 6:robore corporis stolide ferox,
Tac. A. 1, 3:nequicquam Veneris praesidio ferox,
Hor. C. 1, 15, 13:sit Medea ferox invictaque,
id. A. P. 123:animus ferox inopiā rei familiaris,
Sall. C. 5, 7; cf.:quibus aetas animusque ferox erat,
id. ib. 38, 1:oculi,
Luc. 5, 211:patribus ferox,
haughty toward the senators, Liv. 7, 40, 8.— Comp.:in bellis civilibus, victoria, etiamsi ad meliores venit, tamen eos ipsos ferociores impotentioresque reddit,
Cic. Fam. 4, 9, 3; id. Fragm. ap. Non. 305, 10:et quia tecum eram, propterea animo eram ferocior,
Plaut. Mil. 4, 8, 13; id. Rud. 3, 1, 14; Quint. 2, 2, 3. — Sup.:duas ferocissimas affectiones amoris atque odii coërcere,
Gell. 1, 3 fin.:bestiae,
Vulg. 2 Macc. 11, 9.—With gen.:(γ).linguae feroces,
Tac. H. 1, 35:ferox scelerum,
eager for, prone to crimes, id. A. 4, 12:deorum Spretor erat mentisque ferox Ixione natus,
Ov. M. 8, 614:scelerum,
Tac. A. 4, 12.—With in and acc.:(δ).ferox in suos erat miles, ignavus in hostes,
Amm. 22, 4, 7.—With inf.:1.ferox est, viginti minas meas tractare sese,
Plaut. As. 2, 4, 62:odium renovare ferox,
Sil. 11, 8.—Hence, adv.: fĕrōcĭter.(Acc. to I.) Courageously, valorously, bravely:2.strenue et ferociter facta in bello plura memorari possunt,
Liv. 3, 47, 2:adequitare,
id. 9, 22, 4:mandata edere,
Tac. A. 15, 5.— Comp.:pauci ferocius decernunt,
Sall. J. 104, 2.— Sup.:cum quo ferocissime pro Romana societate adversus Punicum foedus steterat,
Liv. 23, 8, 3.—(Acc. to II.) Fiercely, savagely, insolently:aspere et ferociter et libere dicta,
Cic. Planc. 13, 33:increpare,
Plaut. Am. 1, 1, 58:dictae sententiae,
Liv. 2, 55, 11.— Comp.:paulo ferocius (exagitatus),
Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:obloqui,
Curt. 10, 2 fin. -
63 ferus
I.Lit., of animals and plants.A.Adj. (syn. immanis, opp. cicur):B.quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum!
Cic. N. D. 2, 39, 99; cf.:si hoc apparet in bestiis, volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris,
id. Lael. 21, 81:apes (opp. cicures),
Varr. R. R. 3, 16, 19:immanes et ferae beluae,
Cic. N. D. 2, 64, 161:fera et immanis belua,
id. Ac. 2, 34, 108; Nep. Dat. 3, 2; Curt. 5, 4, 19; Suet. Aug. 67:leones,
Hor. Epod. 7, 12:equus,
id. S. 1, 5, 57:caprae,
Verg. A. 4, 152:palumbus,
Plin. 30, 7, 20, § 60 et saep.:arbores,
Plin. 14, 20, 25, § 127:oliva,
Stat. Th. 6, 7:fructus,
Verg. G. 2, 36:odor (with solitudinem redolens),
disagreeable, Plin. 12, 17, 37, § 76.—Subst.1.fĕrus, i, m., a wild animal, wild beast ( poet.); a lion, Phaedr. 1, 21, 8; a boar, id. 4, 4, 3; a horse, Verg. A. 2, 51; 5, 818; a stag, id. ib. 7, 489; a serpent, Sil. 6, 268.—2.fĕra, ae (sc. bestia), f., a wild animal, wild beast (class.):II.immani et vastae insidens beluae, quocumque vult, inflectit illam feram,
Cic. Rep. 2, 40; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:neque ulla re longius absumus a natura ferarum,
id. Off. 1, 16, 50:ipsae ferae nullo insequente saepe incidunt (in plagas),
id. ib. 3, 17, 68:multa in ea (silva Hercynia) genera ferarum nasci constat,
Caes. B. G. 6, 25 fin.:neque homini neque ferae parcunt,
id. ib. 6, 28, 2:formidolosae dum latent silvis ferae,
Hor. Epod. 5, 55:more ferarum,
id. S. 1, 3, 109:Romulea fera,
the she-wolf that suckled Romulus, Juv. 11, 104; a sea-monster, Ov. M. 4, 713; 719; a serpent, Hyg. Astr. 2, 42; the ant, Mart. 6, 15, 2; the constellations of the Great and Little Bear:magna minorque ferae,
id. Tr. 4, 3, 1; Vulg. Gen. 37, 20.— Prov.: ferae inter se placidae sunt, morsuque similium abstinent, Sen. de lra, 2, 8, 3.—Transf., of places (syn. incultus):III.in locis feris arbores plura ferunt, in his, quae sunt culta, meliora,
wild, uncultivated, Varr. R. R. 1, 7, 7; cf.: ferus, ager incultus, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.:montes,
Verg. E. 5, 28:silvae,
Hor. S. 2, 6, 92.—Trop., wild, rude, uncultivated; savage, barbarous, fierce, cruel (syn.: immanis, agrestis, inhumanus;opp. mansuetus, humanus): ipsis in hominibus nulla gens est neque tam mansueta neque tam fera, quae non, etc.,
Cic. Leg. 1, 8, 24; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30; id. Phil. 3, 9, 23:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2; id. Verr. 2, 2, 21, § 51:ferus atque agrestis,
id. Rosc. Am. 27, 74:inhumani ac feri testes,
id. Rep. 1, 37 fin.; cf. Ter. And. 1, 5, 43:ferus et ferreus,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 3:quam ferus et vere ferreus ille fuit!
Tib. 1, 10, 2;v. ferreus: nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit,
Hor. Ep. 1, 1, 39:Britanni hospitibus feri,
id. C. 3, 4, 33:Numantia,
id. ib. 2, 12, 1:Iberia,
id. ib. 4, 5, 27:animi hominum, studiis bellandi jam immanes ac feri,
Cic. Rep. 2, 14; id. Fragm. ap. Non. 342, 33 (Rep. 2, 23 ed. Mos.):ingenium immansuetum ferumque,
Ov. M. 15, 85; cf.:(ostendere ejus) mores feros immanemque naturam,
Cic. Rosc. Am. 13, 37:homines a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum civilemque deducere,
id. de Or. 1, 8, 33:victus,
id. Inv. 1, 2, 2:moenera militiaï,
Lucr. 1, 29:munera belli,
id. 1, 32:hiems,
Ov. Tr. 1, 1, 42; cf.:diluvies,
Hor. C. 3, 29, 40:sacra (of death by sacrifice),
Ov. M. 13, 454:dolores lenire requie,
id. ib. 13, 317.—With supine: ferum visu dictuque (= deinon idein kai legein), Sil. 1, 175.—No comp. or sup. -
64 fortassean
fortasse-an (sometimes written separately fortasse an), adv. [cf.: forsan, forsitan, fortan], perhaps, perchance (ante- and post-class.): fortassean sit, quos hic non mertet metus, Att. ap. Non. 138, 33; Sisenn. [p. 772] ib. 82, 6:de fructo, inquit, hoc dico, quod fortassean tibi satis sit,
Varr. R. R. 3, 16, 10; 3, 6, 1:fortasse an pantherae quoque et leones non Africae bestiae dicerentur,
id. L. L. 7, § 40 Müll.:fortassean dixerit, etc.,
Gell. 11, 9, 1:ea omnia comtius fortasse an dici potuerunt, fortius potuisse dici non videntur,
id. 7, 3 fin.; 19, 8, 6. -
65 gemo
gĕmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [Gr. gemô, to be full; hence].I. A.Lit. (freq. and class.):B.accurrit ad me Incurvus, tremulus, labiis demissis, gemens,
Ter. Eun. 2, 3, 44:cum diu occulte suspirassent, postea jam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt,
Cic. Att. 2, 21, 2:neque gementem neque plorantem,
Plaut. Am. 5, 1, 47; cf.:hos pro me lugere, hos gemere videbam,
Cic. Planc. 42, 101:gemere desiderio alicujus,
id. Pis. 11, 25:ah gemat in terris! ista qui protulit ante,
let him groan in the lower world, Prop. 2, 6, 31; cf. id. 2, 25 (3, 20), 12. —Of mournful music:nullo gemit hic tibicina cornu,
Juv. 2, 90; cf.trop.: surda nihil gemeret grave buccina (Vergilii),
id. 7, 69.—Of beasts, to cry, make a mournful noise:(leones) gementes,
Lucr. 3, 297:gemuit noctua,
Prop. 4 (5), 3, 59:turtur ab ulmo,
Verg. E. 1, 59.—Poet. transf.1.Of things, to groan, creak:2.visam gementis litora Bospori,
Hor. C. 2, 20, 14:repleti amnes,
Verg. A. 5, 806:et malus celeri saucius Africo Antennaeque gemant,
Hor. C. 1, 14, 6:gemuit sub pondere cymba,
Verg. A. 6, 413:stridunt funes, curvatur arbor, gubernacula gemunt,
Plin. Ep. 9, 26, 4:gemuit parvo mota fenestra sono,
Ov. P. 3, 3, 10:gemens rota,
Verg. G. 3, 183; Val. Fl. 6, 168.—In gen., of animals, to utter complaints: feras cum hominibus gemere fecimus, Avien. Fab. praef. fin.; id. 26.—II. (α).With acc.:(β).haec gemebant boni, sperabant improbi,
Cic. Sest. 30, 66 fin.:dare, quod gemerent hostes,
Lucr. 5, 1348:talia voce,
Val. Fl. 5, 37: eandem virtutem istam veniet tempus cum graviter gemes, Poët. ap. Cic. Att. 2, 19, 3:flebiliter Ityn,
Hor. C. 4, 12, 5:tacite tristem fortunae vicem,
Phaedr. 5, 1, 6:multa ignominiam,
Verg. G. 3, 226:casus urbis,
Juv. 3, 214.—In pass.:atque hic status est, qui una voce omnium gemitur neque verbo cujusquam sublevatur,
Cic. Att. 2, 18, 1.—With inf. ( poet.):paucis ostendi gemis,
Hor. Ep. 1, 20, 4; Stat. Ach. 1, 281:qui servum te gemis esse diu,
Mart. 9, 93, 2:sane murteta relinqui... Sulphura contemni vicus gemit,
Hor. Ep. 1, 15, 7. -
66 generosus
I.Lit.:B.generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota),
Cic. Par. 3, 1, 20:civili generosa ab stirpe profectus,
id. Div. 1, 12, 20:generosissima femina,
Suet. Tib. 49; cf.:viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus,
Ov. M. 14, 698:non quia, Maecenas, nemo generosior est te... naso suspendis adunco Ignotos,
Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24: quamquam ego naturam unam et communem omnium existimo, sed fortissimum quemque generosissimum, Sall. J. 85, 15:nominibus generosus avitis,
Ov. Tr. 4, 4, 1:Maeoniā generose domo,
Verg. A. 10, 141:miles,
i. e. the Fabii, Ov. F. 2, 199:o generosam stirpem!
Cic. Brut. 58, 213:atria,
Ov. F. 1, 591:quis enim generosum dixerit hunc?
Juv. 8, 30:sapiens et nobilis et generosus,
id. 7, 191; 8, 224.—Transf., of animals, plants, etc., of a good or noble species, noble, superior, excellent (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.sues,
of a noble stock, Plin. 11, 40, 95, § 233:pecus,
Verg. G. 3, 75:equus,
Quint. 5, 11, 4; Symm. Ep. 4, 61:leones generosissimi,
Plin. 10, 21, 24, § 47:testa (i. e. concha),
Hor. S. 2, 4, 31:ostrea,
Plin. 32, 6, 21, § 61:generosum et lene requiro (vinum),
of a good sort, generous, Hor. Ep. 1, 15, 18; cf.vitis,
Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17:pruna,
Ov. M. 13, 818; cf.:generosissima mala,
Plin. 15, 17, 18, § 64:quod est pomum generosissimum? nonne quod optimum?
Quint. 5, 11, 4:sorba,
Plin. 15, 21, 23, § 85:obsonium,
id. 15, 29, 35, § 118:arbor,
Quint. 8, 3, 76:flos,
Ov. F. 5, 211 al.:generosos palmite colles,
id. M. 15, 710; cf.:insula inexhaustis Chalybum generosa metallis,
Verg. A. 10, 174.—Trop.A.Of persons, noble-minded, magnanimous, generous:B.cum de imperio certamen esset cum rege generoso ac potente (Pyrrho),
Cic. Off. 3, 22, 86; cf.:quid homo? nonne is generosissimus qui optimus?
Quint. 5, 11, 4:Alexander generosi spiritus imperator,
Plin. 8, 40, 61, § 149:quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere,
Juv. 8, 30.—Of things, noble, dignified, honorable:humilis et minime generosus ortus amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:quaedam generosa virtus,
id. Tusc. 2, 6, 16:Dolabella, vir simplicitatis generosissimae,
Vell. 2, 125 fin.:quo generosior celsiorque est (animus),
Quint. 1, 2, 3; id. 2, 4, 4:forma magnifica et generosa quodammodo,
Cic. Brut. 75, 261;quoted by Suet. paraphrastically,
Suet. Caes. 55: quicquid est in oratione generosius, Quint. prooem. 24: tamen emerui generosos vestis honores, i. e. the dress of honor (of a mother of three children), Prop. 4, 11, 61. —Hence, * adv.: gĕnĕrōse (acc. to II.), nobly:generosius Perire quaerens,
Hor. C. 1, 37, 21. -
67 immania
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
68 immanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
69 inmanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
70 iracundus
īrācundus, a, um, adj. [ira], irascible, irritable, passionate, choleric, angry, ireful, easily provoked (class.):1.iratus potest non esse iracundus: iracundus non potest aliquando iratus non esse, Sen. de Ira, 1, 4, 1 (al. om. non before potest): ut non tantum iratus sit sapiens, sed iracundus,
id. ib. 2, 6, 3:sunt morosi et anxii et iracundi senes,
Cic. de Sen. 18, 65:iracundum esse in aliquem,
id. Planc. 26, 63:adversus hostes,
Just. 7, 6, 15:quemadmodum posset leniri, Sen. de Ira, 1, 1, 1: tale non est ira, sed quasi ira,
id. ib. 1, 2, 6:leones,
Ov. M. 15, 86:mens,
Lucr. 3, 296.— Comp.:iracundior est paulo,
Hor. S. 1, 3, 29.— Sup.: iracundissimus, Sen. de Ira, 2, 6, 4; 2, 15, 1.— Transf. ( poet.):neque patimur Iracunda Jovem ponere fulmina,
easily provoked, held in readiness to fall, Hor. C. 1, 3, 40.— Adv. in two forms.īrācundē, angrily, passionately:2.agere cum aliquo,
Cic. Phil. 8, 5, 16; Just. 12, 6, 6; Plin. 11, 37, 54, § 143. — Comp.:iracundius docere,
Cic. Rosc. Com. 11, 31.— -
71 jubatus
jŭbātus, a, um, adj. [id.], having a mane or crest, crested:devolant angues jubati deorsum in inpluvium duo,
Plaut. Am. 5, 1, 56:stella,
Varr. L. L. 6, § 6 Müll.:anguis,
Liv. 41, 21 fin.:cervix,
id. 41, 21:leones,
Plin. 8, 16, 20, § 53. -
72 jugum
jŭgum, i, n. [kindred to Sanscr. yuga from yug-, jungere; Gr. zugon; v. jungo], a yoke for oxen, a collar for horses.I.Lit.:B.nos onera quibusdam bestiis, nos juga imponimus,
Cic. N. D. 2, 60, 151:leones jugo subdere, et ad currum jungere,
Plin. 8, 16, 21, § 55:(bos) juga detractans,
Verg. G. 3, 57:tauris solvere,
id. E. 4, 41:frena jugo concordia ferre,
id. A. 3, 542; Ov. M. 12, 77:jugum excutere,
Curt. 4, 15, 16.—Transf.1.A yoke, pair, team of draught-cattle:2.ut minus multis jugis ararent,
Cic. Verr. 2, 3, 51, § 120; a pair of horses, Verg. A. 5, 147:aquilarum,
a pair, Plin. 10, 4, 5, § 16.— Plur.:nunc sociis juga pauca boum,
Juv. 8, 108; also for the chariot itself, Verg. A. 10, 594; Sil. 7, 683:curtum temone jugum,
Juv. 10, 135.—A juger of land:3.in Hispania ulteriore metiuntur jugis: jugum vocant, quod juncti boves uno die exarare possint,
Varr. R. R. 1, 10 (but in Plin. 18, 3, 3, § 9, the correct reading is jugerum; v. Sillig ad h. l.).—A beam, lath, or rail fastened in a horizontal direction to perpendicular poles or posts, a cross-beam, cross-rail:4.palmes in jugum insilit,
Plin. 17, 22, 35, § 175:vineam sub jugum mittere,
Col. 4, 22.—Esp. as the symbol of humiliation and defeat, a yoke, consisting of two upright spears, and a third laid transversely upon them, under which vanquished enemies were made to pass:5.cum male pugnatum apud Caudium esset, legionibus nostris sub jugum missis,
Cic. Off. 3, 30, 109:exercitum sub jugum mittere,
Caes. B. G. 1, 12; 1, 7; Quint. 3, 8, 3; Liv. 1, 26, 13; 2, 34, 9 al.; also,sub jugo mittere,
id. 3, 28 fin. —The constellation Libra:6.Romam, in jugo cum esset luna, natam esse dicebat,
Cic. Div. 2, 47, 98.—The beam of a weaver's loom:7.tela jugo vincta est,
Ov. M. 6, 55.—A rower's bench, Verg. A. 6, 411.—8.A height or summit of a mountain, a ridge; also, a chain of mountains:II.in immensis qua tumet Ida jugis,
Ov. H. 5, 138:montis,
Verg. E. 5, 76; Caes. B. C. 1, 70:suspectum jugum Cumis,
Juv. 9, 57; 3, 191.—Trop., yoke, bonds of slavery, matrimony, etc.: Pa. Jamne ea fert jugum? Ph. Tam a me pudicast quasi soror mea, Plaut. Curc. 1, 1, 50:cujus a cervicibus jugum servile dejecerant,
Cic. Phil. 1, 2, 6:Venus Diductos jugo cogit aëneo,
Hor. C. 3, 9, 18:accipere,
Just. 44, 5, 8:exuere,
to shake off, Tac. Agr. 31:excutere,
Plin. Pan. 11:nondum subacta ferre jugum valet Cervice,
the yoke of marriage, Hor. C. 2, 5, 1. —Of misfortune:ferre jugum pariter dolosi,
Hor. C. 1, 35, 28:pari jugo niti,
to work with equal efforts, Plin. Ep. 3, 9, 9:calamitates terroresque mortalium sub jugum mittere,
to subjugate, Sen. de Prov. 4 init.:felices, qui ferre incommoda vitae, nec jactare jugum vita didicere magistra,
Juv. 13, 22. -
73 jungo
jungo, nxi, nctum, 3, v. a. [Sanscr. jug, junagmi, to unite; juk, joined; Goth. juk; O. H. Germ. joh, joch; Gr. zug, zeugnumi, zugos, zugon], to join or unite together, connect, attach, fasten, yoke, harness.I.Lit.A.In gen.1.With acc.:2.Narcissum et florem anethi,
Verg. E. 2, 48:pontes et propugnacula,
id. A. 9, 170:nemoris carentia sensu robora,
Claud. B. G. 17:gradus,
to close the ranks, Sil. 4, 372:montes,
to heap up, Val. Fl. 1, 198:ostia,
to shut, Juv. 9, 105; cf.:junctas quatere fenestras,
Hor. C. 1, 25, 1:oscula,
to exchange, Ov. M. 2, 357; cf. id. Am. 2, 5, 59; Petr. 67:da jungere dextram,
to clasp, Verg. A. 6, 697:cur dextrae jungere dextram non datur,
id. ib. 1, 408; cf.:quas junximus hospitio dextras,
id. ib. 3, 83;11, 165: duos sinus,
Plin. 5, 29, 31, § 116:juncto ponte milites transmittit,
Tac. A. 1, 49.—So with abl. of means or manner:Ticinum ponte,
to span, Liv. 21, 45, 1:amnem ponte,
Plin. 5, 24, 21, § 86:ratibus flumen,
to bridge, Liv. 21, 47, 2; cf.:qui biduo vix locum rate jungendo flumini inventum tradunt,
id. 21, 47, 6:eo omnia vallo et fossa,
id. 38, 4, 6:plumbum nigrum albo,
Plin. 33, 5, 30, § 94; cf.:nam calamus cera jungitur,
Tib. 2, 5, 32:illos defendit numerus junctaeque umbone phalanges,
Juv. 2, 46:erga juncta est mihi foedere dextra,
Verg. A. 8, 169:Pompei acies junxerat in seriem nexis umbonibus arma,
Luc. 7, 453. —With dat. of indir. object:3.hoc opus ad turrim hostium admovent, ut aedificio jungatur,
Caes. B. C. 2, 10 fin.:humano capiti cervicem equinam,
Hor. A. P. 2:mortua corpora vivis,
Verg. A. 8, 485; cf.:his tignis contraria duo juncta,
Caes. B. G. 3, 17, 5:se Romanis,
Liv. 24, 49, 1:exercitum sibi,
Vell. 2, 80, 1:socia arma Rutulis,
Liv. 1, 2, 3:victores Germani juncturi se Pannoniis,
Suet. Tib. 17:cervicem meam amplexui,
Petr. 86 dub. (Büch., vinxit amplexu):dextra dextrae jungitur,
Ov. M. 6, 447; cf. Verg. A. 1, 408 supra:aeri aes plumbo fit uti jungatur ab albo,
Lucr. 6, 1079:juncta est vena arteriis,
Cels. 2, 10:Comius incensum calcaribus equum jungit equo Quadrati,
drives against, Hirt. B. C. 8, 48.—With inter se:4.tigna bina inter se,
Caes. B. G. 3, 17, 3:maxime autem corpora inter se juncta permanent, cum, etc.,
Cic. N. D. 2, 45, 115:disparibus calamis inter se junctis,
Ov. M. 1, 712:saltus duo alti inter se juncti,
Liv. 9, 2, 7.—With cum:B.cum Bruto Cassioque vires suas,
Vell. 2, 65, 1:legiones se cum Caesare juncturae,
id. 2, 110, 1:erat cum pede pes junctus,
Ov. M. 9, 44:lecto mecum junctus in uno,
id. H. 13, 117:digitis medio cum pollice junctis,
id. F. 5, 433:lingua cum subjecta parte juncta est,
Cels. 7, 12, 4.—Esp.1.To harness, yoke, attach.(α).Of animals: angues ingentes alites juncti jugo, Pac. ap. Cic. Inv. 1, 19, 27 (Trag. v. 397 Rib.):(β).junge pares,
i. e. in pairs, Verg. G. 3, 169; Grat. Cyneg. 263:nec jungere tauros norant,
Verg. A. 8, 316:currus et quatuor equos,
id. G. 3, 114:grypes equis,
id. E. 8, 27 Forbig.:curru jungit Halaesus Equos,
id. A. 7, 724:leones ad currum,
Plin. 8, 16, 21, § 54:mulis e proximo pistrino ad vehiculum junctis,
Suet. Caes. 31.—Of a vehicle (rare):2.reda equis juncta,
Cic. Att. 6, 1, 25:neve (mulier) juncto vehiculo veheretur,
Liv. 34, 1, 3:juncta vehicula, pleraque onusta, mille admodum capiuntur,
id. 42, 65, 3. —Of wounds, etc., to join, bring together, unite, heal:3.ego vulnera doctum jungere Etiona petam,
Stat. Th. 10, 733:parotidas suppuratas,
Scrib. Comp. 206:oras (tumoris),
Cels. 7, 17, 1:oras vulneris,
id. 5, 4, 23 al. —Of lands, territories, etc.:4.juncta pharetratis Sarmatis ora Getis,
adjoining, Ov. Tr. 4, 10, 110; cf.:juncta Aquilonibus Arctos,
id. M. 2, 132:quibus (campis) junctae paludes erant,
Front. Strat. 2, 5, 6; Vell. 2, 110, 4:fundos Apuliae,
to add, join to, Petr. 77:longos jungere fines agrorum,
Luc. 1, 167.—To connect in time, cause to follow immediately:5.cum diei noctem pervigilem junxisset,
Just. 12, 13, 7:somnum morti,
Petr. 79:vidit hic annus Ventidium consularem praetextam jungentem praetoriae,
Vell. 2, 65, 3:nulla natio tam mature consino belli bellum junxit,
id. 2, 110, 5:junge, puer, cyathos, atque enumerare labora,
Stat. S. 1, 5, 10:laborem difficilius est repetere quam jungere,
to resume than to continue, Plin. Ep. 4, 9, 10.—So of pronunciation:si jungas (opp. interpunctis quibusdam),
Quint. 9, 4, 108.—Milit. t. t., of troops, an army, etc., to join, unite:6.cum juncti essent,
Liv. 25, 35; 25, 37:exercitum Pompei sibi,
Vell. 2, 80, 1:junctis exercitious,
Vell. 2, 113, 1:cum collegae se junxisset,
Front. Strat. 1, 1, 9; so,exercitum,
id. ib. 1, 2, 9:Ajacem naves suas Atheniensibus junxisse,
Quint. 5, 11, 40.—To add, give in addition:7.commoda praeterea jungentur multa caducis,
Juv. 9, 89.—In mal. part.:II.corpora,
Ov. M. 10, 464:turpia corpora,
id. H. 9, 134: tu mihi juncta toro, id. F. 3, 511; id. R. Am. 408:si jungitur ulla Ursidio,
Juv. 6, 41; 6, 448; cf.Venerem,
Tib. 1, 9, 76; Ov. H. 353; id. R. Am. 407.Transf.A.In gen., of abstract things, to bring together, join, unite:B.cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,
Cic. Deiot. 9, 27:omnem naturam, quae non solitaria sit... sed cum alio juncta atque conexa, etc.,
id. N. D. 2, 11, 29:an virtus et voluptas inter se jungi copularique possint,
id. de Or. 1, 51, 122:sapientiam junctam habere eloquentiae,
id. ib. 3, 35, 142:indignationem conquestioni,
id. Inv. 2, 11, 36:insignis improbitas et scelere juncta,
id. de Or. 2, 58, 237:plura crimina junguntur,
are combined, Quint. 4, 4, 5.—Esp.1.Of persons, to join, unite, bring together, associate, in love, marriage, relationship, etc.:2.cum impari,
Liv. 1, 46:cum pare,
Ov. F. 4, 98:alicujus filiam secum matrimonio,
Curt. 5, 3, 12:si tibi legitimis pactam junctamque tabellis non es amaturus,
Juv. 6, 200:juncta puella viro,
Ov. A. A. 1, 682; id. Tr. 2, 284. —Of animals, etc.:Appulis jungentur capreae lupis,
Hor. C. 1, 33, 8:variis albae junguntur columbac,
Ov. H. 15, 37:unaque nos sibi operā amicos junget,
Ter. Hec. 5, 2, 32:ut quos certus amor junxit,
Ov. M. 4, 156:amicos,
Hor. S. 1, 3, 54:Geminum mecum tua in me beneficia junxerunt,
Plin. Ep. 10, 26, 1:puer puero junctus amicitia,
Ov. P. 4, 3, 12.—Esp., of a treaty, alliance, etc.:si populus Romanus foedere jungeretur regi,
Liv. 26, 24; Just. 15, 4, 24. —Of things, to make by joining, enter into:3.pacem cum Aenea, deinde adfinitatem,
Liv. 1, 1:nova foedera,
id. 7, 30:cum Hispanis amicitiam,
Just. 43, 5, 3:societatem cum eo metu potentiae ejus,
id. 22, 2, 6:foedus cum eo amicitiamque,
Liv. 24, 48; 23, 33:juncta societas Hannibali,
id. 24, 6:foedera,
id. 7, 30:jungendae societatis gratia,
Just. 20, 4, 2.—Of words, etc., to join, unite.(α).Esp., gram. t. t.: verba jungere, to make by joining, to compound:(β).jungitur verbum ex corrupto et integro, ut malevolus,
Quint. 1, 5, 68:in jungendo aut in derivando,
id. 8, 3, 31; so,juncta verba,
Cic. Or. 56, 186; id. Part. Or. 15, 53.—To connect so as to sound agreeably:quantum interest... verba eadem qua compositione vel in textu jungantur vel in fine claudantur,
Quint. 9, 4, 15.—Hence, P. a.: junc-tus, a, um, joined, united, connected, associated:in opere male juncto,
Quint. 12, 9, 17.— Comp.:causa fuit propior et cum exitu junctior,
Cic. Fat. 16, 36.— Sup.:junctissimus illi comes,
most attached, Ov. M. 5, 69:principum prosperis et alii fruantur: adversae ad junctissimos pertineant,
their nearest of kin, Tac. H. 4, 52. -
74 navis
nāvis, is ( acc. sing. usually navem, Charis. 101 P.; Plaut. Bacch. 2, 3, 57; Cic. de Or. 1, 38, 174; Caes. B. C. 3, 39, 2 et saep.;I.but navim,
Cic. Att. 7, 22, 1; Sall. J. 25, 5; Hor. C. 1, 32, 8; id. Ep. 2, 1, 114; Prop. 2 (3), 22, 41; Ov. M. 11, 663; 14, 218; Liv. 24, 34, 11; 40, 4, 11; Pers. 5, 141; Juv. 6, 98; Lact. 2, 7, 12 al.; abl. navi, Plaut. Bacch. 1, 1, 73; Ter. Hec. 3, 4, 7; Cic. de Or. 3, 40, 159 et saep.;but nave,
id. Inv. 2, 42, 124; id. Verr. 2, 5, 25, § 64; id. Fam. 10, 31, 1; 14, 5, 1; Caes. B. C. 2, 32, 12; Cat. 64, 84; Verg. A. 5, 188; 487; Hor. Ep. 2, 2, 200; Prop. 1, 8, 6; Ov. H. 13, 99; Liv. 5, 28, 2 et saep.; cf. Charis. p. 33 P.; Diom. 1, p. 283 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 200 sq.; 216 sq.), f. [naus; Sanscr. nau, the same], a ship (syn.: navigium).Lit.:B.navis longa,
a ship of war, Liv. 24, 36:oneraria,
a transport, id. 24, 40:mercatoria,
Plaut. Bacch. 2, 3, 2;praedatoria,
id. Men. 2, 3, 87:praetoria,
the admiral's ship, id. 29, 25:tecta,
id. 22, 21;or, constrata,
having a deck, decked, id. 35, 46:aperta,
open, without a deck, id. 32, 21: auri navem evertat gubernator, an paleae, laden with gold or chaff, Cic. Par. 3, 1, 20:navem construere,
id. Sen. 20, 72:triremis instar aedificata,
id. Verr. 2, 5, 17, § 44:navem adornare,
Caes. B. C. 1, 26:armare,
id. B. G. 5, 1:reficere,
id. ib. 4, 31:fabricari,
Tac. A. 14, 29:deducere,
to launch, Caes. B. G. 5, 23:deducere in aquam,
Liv. 28, 17:moliri ab terrā,
id. 28, 7:ex portu educere,
Caes. B. C. 1, 57:subducere,
id. B. G. 5, 11:subducere in aridum,
id. ib. 4, 29:agere,
to work a ship, Hor. Ep. 2, 1, 114:mercibus implere,
Juv. 14, 288:solvere,
to set sail, Caes. B. C. 3, 6; so,naves leni vento solverunt,
id. B. G. 4, 28:mea Hodie solutast navis,
Plaut. Stich. 3, 1, 16:navem appellere ad aliquem locum,
to land, Cic. Att. 13, 21, 3:applicare terrae,
Liv. 28, 17:appellere litori,
Curt. 4, 2, 24:navem fregit,
was shipwrecked, cast away, Ter. And. 1, 3, 17:in portu evertere,
Cic. de Or. 1, 38, 174:impingere,
Quint. 4, 1, 61:deprimere,
Tac. H. 4, 79:gubernare et salvam in portu collocare,
Cic. Pis. 9, 20:remis incitare,
Caes. B. G. 4, 25:in navibus vehi,
Cic. N. D. 3, 37, 89:e navi egredi,
id. Vatin. 5, 12:lassus sum hercle e navi,
from my voyage, Plaut. Am. 1, 1, 173:navis cursum suum tenens,
Cic. Planc. 39, 94:navem statuere,
to heave to, Plaut. Bacch. 2, 3, 57:navium tutela,
the image of a deity placed on the stern of the vessel, under whose protection the ship was placed, Ov. Tr. 1, 10, 1; cf. id. H. 16, 112; Val. Fl. 1, 301. The proper badge of a vessel, after which it was named, was placed on the prow: Aeneia puppis Prima tenet rostro Phrygios subjuncta leones. Verg. A. 10, 157; cf. id. ib. 5, 116 sq.:TRIREME MARTE, Inscr. Mur. 780, 5.—Prov.: navibus atque quadrigis petere aliquid,
i. e. with all one's power, with might and main, Hor. Ep. 1, 11, 28; cf. Juv. 9, 131: navem perforare quā ipse quis naviget, i. e. to do one's self an injury, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 47: navem mortuo applicare, to rescue a drowned man from the water, i. e. to bring assistance when too late, Quint. Decl. 12, 23.—Transf.1.= pudenda muliebria, Plaut. Men. 2, 3, 51; id. Rud. 2, 3, 24; Macr. S. 2, 5.—2.Navis Argolica, or simply Navis, the ship Argo, placed among the constellations, Cic. Arat. 277.—II.Trop., of political affairs:una navis est jam bonorum omnium,
Cic. Fam. 12, 25, 5:navis rei publicae fluctuans in alto tempestatibus seditionum ac discordiarum,
id. Sest. 20, 46. -
75 Numida
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
76 Numidae
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
77 Numidia
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
78 Numidianus
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
79 Numidicus
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
80 paveo
păvĕo, pāvi ( part. pres. gen. plur. paventūm, Ov. M. 14, 412), 2, v. n. and a. [etym. dub.; perh. akin with pavio].I.Neutr., to be struck with fear or terror, to tremble or quake with fear, to be afraid, be terrified (perh. not used by Cic.; not in Cæs.;II.syn.: tremo, trepido, timeo, metuo): nam et intus paveo et foris formido,
Plaut. Cist. 4, 2, 20:mihi paveo,
Ter. Phorm. 1, 4, 10; Plaut. Curc. 2, 1, 10:ne pave,
id. Am. 5, 1, 58; id. Mil. 3, 3, 21:quaeres, quando iterum paveas,
Hor. S. 2, 7, 69:paventes ad omnia,
Liv. 5, 42, 4:repente Maurus incerto vultu pavens ad Sullam accurrit,
in great fear, Sall. J. 106, 2; Ov. M. 8, 89:admiratione paventibus cunctis,
seized with astonishment, Liv. 7, 34, 7; cf.:speque metuque pavent,
Ov. F. 3, 362:in alieno discrimine sibi pavens, ne adlevasse videretur,
Tac. H. 2, 63; cf.venae,
id. ib. 5, 6:hoc sermone pavent,
i. e. express their fears, Juv. 6, 189.—With prepp. (eccl. Lat.):pavete ad sanctuarium meum,
Vulg. Lev. 26, 2; cf. id. Deut. 31, 6:pavens pro arcā Dei,
id. 1 Reg. 4, 13:pavebit a facie consilii Domini,
id. Isa. 19, 17; cf. id. ib. 30, 31;31, 4: super quo pavet anima,
id. Ezech. 24, 21.—Act., to fear, dread, be terrified at:(β).et illud paveo et hoc formido,
Plaut. Cist. 2, 1, 59;so with a general object: ad hoc mulieres... miserari parvos liberos, rogitare, omnia pavere,
Sall. C. 31, 3: noctem paventes, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23:quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen?
Hor. C. 4, 5, 25:ut pavet acres Agna lupos capreaeque leones!
id. Epod. 12, 25:tristiorem casum,
Tac. H. 1, 29:mores alicujus,
id. ib. 1, 50:saturam serpentibus ibin,
Juv. 15, 3:mortem,
Plin. 2, 12, 9, § 54:funera,
Hor. C. 4, 14, 49:(Castanea) pavet novitatem,
Plin. 17, 20, 34, § 149.— Pass. (in Plin. 31, 9, 45, § 104, read batuerentur):nec pedibus tantum pavendas serpentes,
Plin. 8, 23, 35, § 85.—Perh. here too belongs: paveri frumenta dicebant antiqui, quae de vaginā non bene exibant, Fest. p 251 and 253 Müll.; v. Müll. ad loc.—With inf. ( poet.):pavetque Laedere jactatis maternas ossibus umbras,
Ov. M. 1, 386:nec illae numerare aut exigere plagas pavent,
Tac. G. 7.
См. также в других словарях:
Leones del Caracas — League Venezuelan Professional Baseball League Location Caracas, Venezuela Ballpark … Wikipedia
Leones del puente Qasr al-Nil — 2 de los Leones del puente Qasr al Nil Tipo Cuatro esculturas en bronce Ubicación El Cairo … Wikipedia Español
Leones Samsung — Saltar a navegación, búsqueda Leones Samsung Liga KBO Ciudad Daegu País Corea del Sur … Wikipedia Español
Leones Uni-President — Saltar a navegación, búsqueda Leones Uni President Liga CPBL Ciudad Tainan País República de China … Wikipedia Español
Leones De Ponce — Club fondé en Couleurs … Wikipédia en Français
Leones de Yucatán — Fondation 1954 Ligue Ligue mexicaine de baseball … Wikipédia en Français
Leones de ponce — Club fondé en Couleurs … Wikipédia en Français
Leones Negros de la UdeG — Leones Negros U. De G. Voller Name Club Deportivo Leones Negros de la Universidad de Guadalajara Gegründet 1970 (Profiabteilung) Stadion … Deutsch Wikipedia
Leones de Nariño — Fundación 2010 Estadio Coliseo Sergio Antonio Ruano Pasto Capacidad 4000 Presidente Oscar Casabon … Wikipedia Español
Leones Del Caracas — Leones del Caracas … Wikipédia en Français
Leones de Ponce — est un club omnisports portoricain basé à Ponce. Ces principales sections sont celles de baseball (Leones de Ponce (baseball)), de basket ball (Leones de Ponce (basket ball)) et de volley ball (Leones de Ponce (volley ball)). Sommaire 1 Palmarès… … Wikipédia en Français