-
1 świadectwo
świadectwo n (-a) szkolne (Schul)Zeugnis n; ukończenia kursu Zertifikat n, Bescheinigung f; fig Zeugnis n; HDL Zertifikat n;świadectwo dojrzałości Reifezeugnis n; -
2 bekennen
bekennen *I. vtII. vr1) sich zu jdm \bekennen przyznawać się do kogośsich schuldig \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do winysich zu einer Tat \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do jakiegoś czynu2) ( sich zeigen als)\bekennender Christ/\bekennende Christin sein dawać [ perf dać] świadectwo swojej chrześcijańskiej wiarysich zum Deutschtum \bekennen czuć się Niemcem(-ką)
См. также в других словарях:
świadectwo — n III, Ms. świadectwowie; lm D. świadectwoectw 1. «dokument stwierdzający pewien fakt lub prawo do czegoś, zwłaszcza dokument stwierdzający ukończenie jakiejś szkoły, kursu, zakończenie pewnego okresu nauki; zaświadczenie» Świadectwo lekarskie.… … Słownik języka polskiego
znak — m III, D. u, N. znakkiem; lm M. i 1. «to co ma poinformować o czymś przez wywołanie określonych skojarzeń (odruchów warunkowych)» Wymieniać znaki porozumiewawcze. Dać znak gestem, spojrzeniem. Robić coś na dany znak. ∆ Znaki diakrytyczne «znaki… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
referencja — ż I, DCMs. referencjacji; lm D. referencjacji (referencjacyj) zwykle w lm «opinia, informacja udzielana o kimś, zaświadczenie polecające kogoś, świadectwo o kimś jako o pracowniku» Pochlebne referencje. Dawać komuś referencje. Przedstawić, złożyć … Słownik języka polskiego
przypieczętowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk Ib, przypieczętowywaćowuję, przypieczętowywaćowuje, przypieczętowywaćany {{/stl 8}}– przypieczętować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, przypieczętowywaćtuję, przypieczętowywaćtuje, przypieczętowywaćany {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień