-
81 σεμνολογία
σεμνο-λογία, ἡ, das würdevolle, feierliche Sprechen, das Reden in feierlichem oder vornehmem Tone -
82 τερατεία
τερατεία, ἡ, das Reden od. Erzählen von widernatürlichen, ungeheuren wunderbaren Dingen, abenteuerlichen Begebenheiten, auch das Aufschneiden, Lügen -
83 effatus
-
84 illuctor
-
85 risiloquium
rīsiloquium, iī, n. (risus u. loquor), das Reden mit Lachen, Tert. de paen. 10.
-
86 sermocinatio
sermōcinātio, ōnis, f. (sermocinor), I) das Reden, Gespräch, der Dialog, Quint., Gell. u.a. – II) als Redefigur, die Einführung eines Redenden, Cornif. rhet. 4, 55 u. bes. 4, 65. Quint. 9, 2, 31. – III) = die Sprache, communis, Arn. 1, 59.
-
87 verbificatio
verbificātio, ōnis, f. (*verbifico, āre), das Reden, de meo amore, Caecil. com. 63.
-
88 Raisonnement
Raisonnement, ratio (im allg., Betrachtung, Urteil über etwas). – ratiocinatio. argumentatio (Art zu schließen). – sermones (das Reden der Leute). – schlechtes R., ratio male instituta: scharfsinnig in seinem R. sein, argumentari acriter.
-
89 πονηρο-λογία
πονηρο-λογία, ἡ, das Reden von schlechten Dingen, Arist. top. 8, 12.
-
90 σχεδιασμός
σχεδιασμός, ὁ, das Reden, Thun, Schreiben aus dem Stegreif, ohne lange Ueberlegung, Plat. Sisyph. 390 c; Strab. 12, 3, 22, Unüberlegtheit.
-
91 φράσις
-
92 φιλο-λογέω
φιλο-λογέω, eigtl. das Reden lieben; gew. Gelehrsamkeit u. Literatur lieben u. treiben, über gelehrte u. literarische Gegenstände sprechen od. schreiben, gelehrte Gespräche führen, gelehrte Kenntnisse haben, Plut. Cat. min. 6, oft, u. a. Sp.
-
93 γνωμο-λογία
γνωμο-λογία, ἡ, das Reden in Denksprüchen, Plat. Phaedr. 267 c; Arist. rhet. 2, 21; Plut. Thes. 3; Cat. mai. 2, Sammlung solcher Denksprüche.
-
94 εὐ-φημία
εὐ-φημία, ἡ, 1) der gute Ruf, erst bei Sp., Ael. V. H. 3, 47; Plut. u. A. – 2) das Reden guter Worte, die gute Vorbedeutung haben, δι' εὐφημίαν ὄνομα ἀποικίαν τιϑέμενος Plat. Legg. I, 736 a, u. sonst; Φίλιππον νῦν μὲν διὰ τὴν τῶν λόγων εὐφημίαν ἐπαινῶ, worauf folgt ἐὰν δὲ ὁ αὐτὸς ἐν τοῖς ἔργοις γένηται, οἷος νῦν ἐν τοῖς ἐπαγγέλμασιν, – ἀσφαλῆ ποιήσεται τὸν ἔπαινον Aesch. 1, 169; vgl. 3, 92; πᾶσαν εὐφημίαν παρειχόμην, ich habe alles Gute geredet, Dem. ep. 2 g. E.; bes. beim Opfer, Andachtsstille (VLL. σιωπή), εὐφημίαν νῦν ἴσχε, schweige still, Soph. Trach. 177, wie frg. 764 εὐφημίαν μὲν πρῶτα κηρύξας ἔχω; so oft εὐφημία ἔστω, Ar. Th. 303, u. A.; καὶ σιγή Ath. XII, 538 a. Daher = Anbetung, Gebet, Plat. Alc. II, 149 b, wie Pind. ὧν εὐφαμίαις μάλιστ' Ἀπόλλων χαίρει, P. 10, 35. Vgl. noch Din. 2, 14 ὁ νόμος εὐξάμενον κελεύει τὸν κήρυκα μετ' εὐφημίας πολλῆς, οὕτως ὑμῖν τὸ βουλεύεσϑαι παραδιδόναι; anders Plat. εὐφημίαν ἔχειν πρὸς αὑτοῦ γονέας, Legg. IV, 717 c. – Bes. bei Sp. freudiger Zuruf, Beglückwünschung, z. B. εὐφημίαις παντοδαπαῖς ὑπεδέχοντο Hdn. 1, 7, 11. – Gute Aussprache, Demetr. Phal. 175.
-
95 δισσο-γλωττία
δισσο-γλωττία, ἡ, od. διττογ., das Reden zweier Sprachen.
-
96 δημ-ηγορία
δημ-ηγορία, ἡ, das Reden zum Volke in den Volksversammlungen, Plat. Phaedr. 216 d; δημηγορίαν ποιεῖσϑαι ἐπί τινι Dem. 24, 161; bes. eine nur die Ergötzlichkeit der Zuhörer u. Täuschung des Volkes, nicht die Wahrheit bezweckende Rede, Plat. Theaet. 162 d; vgl. Din. 1, 31; daher auch die Dichtkunst so genannt wird, Plat. Gorg. 502 c.
-
97 θε-ηγορία
θε-ηγορία, ἡ, das Reden von Gott, K. S.
-
98 ὀνειρο-λογία
ὀνειρο-λογία, ἡ, das Reden, die Wissenschaft von den Träumen, die Traumdeuterei.
-
99 мне трудно говорить
ngener. das Reden fällt mir schwer -
100 effatus
См. также в других словарях:
Reden — (Verb., s. ⇨ Sprechen). 1. Alles Reden ist verloren, findet man nicht offne Ohren. – Gaal, 1235. 2. Am Reden erkennt man den Menschen, am Geschmack den Wein, am geruch die blumen. – Lehmann, 917, 16. 3. An viel reden kennt man einen Narren. –… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Reden — Rêden, verb. reg. act. et neutr. welches im letztern Falle das Hülfswort haben erfordert. 1. Im weitesten Verstande, vernehmliche Laute hervor bringen, Laute, welche Zeichen der Gedanken sind, hervor bringen, wie sprechen. Das Kind lernt reden.… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Das Sein und das Nichts — Das Sein und das Nichts[jps 1], Versuch einer phänomenologischen Ontologie (orig. L être et le néant. Essai d ontologie phénoménologique von 1943) ist das philosophische Hauptwerk von Jean Paul Sartre, in dessen Zentrum die Frage nach der… … Deutsch Wikipedia
Das Mädchen von Brakel — Dat Mäken von Brakel (Das Mädchen von Brakel) ist eine kurze Geschichte, die in den Kinder und Hausmärchen der Brüder Grimm an Stelle 139 enthalten ist (KHM 139, AaTh 1476). Inhaltsverzeichnis 1 Inhalt 2 Interpretation 3 Herkunft und… … Deutsch Wikipedia
Das Buch Hiob — Das Buch Ijob, hebr. אִיּוֹב (auch Hiob; Job; in der arabischen Überlieferung Aiyub oder Ayub) ist ein Buch des Tanach (Altes Testament der Bibel). Es wird mit den Bibelbüchern Kohelet (Prediger) und dem Buch der Sprichwörter (Sprüche,… … Deutsch Wikipedia
Das Schiff Esperanza — ist ein bekanntes deutsches Hörspiel. Es wurde 1953 von Fred von Hoerschelmann geschrieben und mittlerweile in rund 20 Sprachen übersetzt. Inhaltsverzeichnis 1 Figuren 2 Zeit der Handlung 3 Inhalt 4 … Deutsch Wikipedia
Reden (Pattensen) — Reden Stadt Pattensen Koordinaten … Deutsch Wikipedia
Das Sinngedicht — Das Sinngedicht, Erstdruck 1881 Das Sinngedicht ist ein Novellenzyklus des Schweizer Dichters Gottfried Keller. Erste Ideen zu dem Werk notierte Keller sich 1851 in Berlin, wo er 1855 auch die Anfangskapitel zu Papier brachte. Der größte Teil des … Deutsch Wikipedia
Das Fähnlein der sieben Aufrechten — ist eine Novelle des Schweizer Dichters Gottfried Keller. Geschrieben für Berthold Auerbachs Deutschen Volkskalender erschien sie 1860 in Leipzig, wurde sofort von der Berner Tageszeitung Der Bund nachgedruckt[1] und begründete Kellers Ruhm als… … Deutsch Wikipedia
Das große Leben live — Livealbum von Rosenstolz Veröffentlichung 2006 Label Universal/Island … Deutsch Wikipedia
Das Geständnis (Brigitte Reimann) — Das Geständnis ist eine Erzählung von Brigitte Reimann, die 1960 im Aufbau Verlag in Berlin erschien.[1] Inhaltsverzeichnis 1 Inhalt 2 Form 3 Interpretation 4 … Deutsch Wikipedia