-
1 dawać
I. vt\dawać komuś napiwek jdm Trinkgeld geben\dawać komuś łapówkę jdm Bestechungsgeld geben, jdn bestechen4) ( przyznać) koncesję, zezwolenie erteilen; kredyt gewähren, einräumen; gwarancję, ochronę gewähren; rękojmię leisten; pracę geben; władzę übertragen\dawać komuś rozwód jds Ehe scheiden [ lub auflösen]\dawać komuś ślub jdn mit jdm trauen\dawać komuś posadę jdn anstellen, jdn in Stellung nehmen5) ( przekazać do wykonania)\dawać buty do szewca/radio do naprawy Schuhe beim Schuster abgeben/ein Radio reparieren lassen6) ( wystąpić)\dawać koncert/przedstawienie geben\dawać znać o sobie osoba: von sich wissen lassen, sich +akk melden8) ( umożliwić)daj mi skończyć lass mich ausredendajmy na to nehmen wir an, gesetzt den Falldaj mi spokój lass mich in Ruhedaj spokój! lass das!, lass es sein!nie było mu dane dożyć tej chwili ihm war es nicht vergönnt, diesen Moment mitzuerleben [ lub zu erleben]\dawać komuś do zrozumienia, że... jdm zu verstehen geben, dass...\dawać komuś wolną rękę jdm freie Hand geben\dawać komuś znać jdn wissen lassen, jdn benachrichtigen\dawać radę [coś zrobić] es schaffen [etw zu tun]\dawać sobie radę z czymś mit etw zurechtkommen\dawać słowo sein Wort geben [ lub verpfänden]\dawać komuś w twarz jdm eine Ohrfeige geben\dawać za wygraną sich +akk geschlagen geben, kapitulierenII. vrnie daj się! lass dich nicht unterkriegen! ( fam)2) ( być możliwym)to się da zrobić das lässt sich machen, das ist möglichtego się nie da zrobić das lässt sich nicht machen, das ist unmöglichbrać, ile się da nehmen, soviel man nur kann
См. также в других словарях:
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
dawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, daję, daje, dawaćwaj {{/stl 8}}– dać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIa, dam, da, dadzą, daj, dany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynić kogoś właścicielem lub odbiorcą rzeczy, którą się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
pójść — dk, pójdę, pójdziesz, pójdź, poszedł, poszła, poszli 1. «udać się dokądś, idąc skierować się w którąś stronę; podążyć» Pójść do kina, na spacer. Pójść na przełaj, przed siebie. Pójść w stronę lasu. Pójść szybkimi krokami. Ogary poszły w las.… … Słownik języka polskiego
związać — dk IX, zwiążę, zwiążesz, zwiąż, związaćał, związaćany związywać ndk VIIIa, związaćzuję, związaćzujesz, związaćzuj, związaćywał, związaćywany 1. «wiążąc połączyć końce czegoś» Związać sznurowadła. Związać chustkę, szalik pod brodę. ∆ Związać… … Słownik języka polskiego
pozwolenie — n I 1. rzecz. od pozwolić. 2. lm D. pozwolenieeń «przychylna odpowiedź na prośbę; zgoda na coś; zezwolenie» Pozwolenie na ślub. Dać, dostać, otrzymać, uzyskać pozwolenie. Udzielić pozwolenia. Prosić kogoś o pozwolenie. ∆ przestarz. Za pozwoleniem … Słownik języka polskiego