-
81 birabarki
iz.1. (Zurg.) carpenter's brace2. Tek.a. crankshaftb. [ izenen aurrean ] \birabarki-koxinete crankshaft bearing; \birabarki-erro crankshaft pin -
82 hagin
I.iz.1. ( atzealdean dagoen hortz handia) molarb. ( oro.) tooth; \haginak teeth; \haginetako min tooth achec. [ izenen aurrean ] tooth-, dental; \hagin-erro dental root2. (esa.) \haginak erakutsi to show one's teeth; \haginak berdinduta izan ( du/ad.) to be of ageII.iz. Landr.1. yew2. [ izenen aurrean ] yew-; \hagin-hostoak yew leaves -
83 errare
vi [er'rare]1)(
letter: vagare) errare (per) — to wander (about), roam (about)2) (frm : sbagliare) to be mistaken, make a mistakese non erro... — if I'm not mistaken...
-
84 aberro
I.Lit.:II.puer inter homines aberravit a patre,
Plaut. Men. prol. 31:taurus, qui pecore aberrāsset,
Liv. 41, 13, 2.—Trop.A.(Like abeo, II. A.) To wander from, stray, or deviate from a purpose, subject, etc. (Ciceronian):B.a regulā et praescriptione naturae,
Cic. Acc. 2, 46, 140:ne ab eo, quod propositum est, longius aberret oratio,
id. Caecin. 19; so id. Off. 1, 28; 1, 37; id. Fin. 5, 28 al.—Also without ab:vereor ne nihil conjecturā aberrem,
Cic. Att. 14, 22 (with a conjecturā, id. N. D. 1, 36, 100):etiam si aberrare ad alia coeperit, ad haec revocetur oratio,
id. Off. 1, 37 fin.:rogo, ut artificem (sc. pictorem), quem elegeris, ne in melius quidem sinas aberrare,
that the painter should not depart from the original, even to improve it, Plin. Ep. 4, 28 fin. —To divert the mind or attention, to forget for a time:at ego hic scribendo dies totos nihil equidem levor, sed tamen aberro,
I am indeed not free from sorrow, but I divert my thoughts, Cic. Att. 12, 38; so id. ib. 12, 45 (cf. aberratio). -
85 aderro
-
86 circumerro
circŭm-erro, āre, v. n., to wander round, stroll about:neque turba lateri circumerrat,
Sen. Contr. 2, 9, 7: tempora (of the revolution of Saturn in his orbit), to pass through, App. de Mundo, p. 71, 11. -
87 coerro
cŏ-erro, āre, v. n., to go or wander about together, Dig. 1, 15, 3, § 3. -
88 deerro
dĕ-erro (in the poets dissyllabic, Lucr. 1, 711; Verg. E. 7, 7 al.), āvi, ātum, 1, v. n., to wander away, stray, go astray, go the wrong way, lose one's way (rare, but class.).I.Lit.:b.deerrare a patre,
Plaut. Men. 5, 9, 54 (for which aberrare a patre, id. ib. prol. 31): qui in itinere deerravissent, * Cic. Ac. Fragm. ap. Lact. 6, 24;for which itinere,
Quint. 10, 3, 29: vir gregis ipse caper deerraverat, * Verg. E. 7, 7:equi deerantes via,
Sen. Hippol. 1070.—Of inanimate subjects, Lucr. 3, 873:II.jaculantium ictus deerraturos negant,
Plin. 28, 8, 27, § 100:si potus cibusve in alienum deerravit tramitem,
id. 11, 37, 66, § 176.—Trop., to err, stray, deviate:magnopere a vero,
Lucr. 1, 712:ab eo quod coeperimus exponere,
Auct. Her. 1, 9, 14:verbis,
Quint. 12, 10, 64:significatione,
id. 1, 5, 46:quia sors deerrabat ad parum idoneos,
fell upon improper persons, Tac. A. 13, 29.— Pass. impers.:ubi semel recto deerratum est,
Vell. 2, 3 fin.—Absol.:multos enim deerrasse memoria prodidit,
Col. 1, 4, 6; Quint. 11, 2, 32. -
89 errabundus
errābundus, a, um, adj. [erro], wandering to and fro, wandering about (rare;not in Cic. or Caes.): odor,
floating about, Lucr. 4, 692:nunc errabundi domos suos pervagarentur,
Liv. 1, 29; cf. Suet. Caes. 31:naves (with dispersae), Auct. B. Afr. 2, 4: naves vagabantur,
ib. 21, 3:trieris,
ib. 44, 2:agmen,
Curt. 8, 4, 6.— Poet. transf.:vestigia bovis,
Verg. E. 6, 58. -
90 erratum
errātum, i, n., v. 1. erro, I. B. 2. b. -
91 erratus
errātus, ūs, m. [erro], a wandering, roving about ( poet. and in post-Aug. prose):longis erratibus actus,
Ov. M. 4, 567. -
92 error
error, ōris, m. [id.], a wandering.I. A.Lit.:B.ad quos Ceres m illo errore venisse dicitur,
Cic. Verr. 2, 4, 49, § 108:error ac dissipatio civium (sc. mercatorum),
id. Rep. 2, 4, 7 Mos. (cf. erratio, I.): navium pars ex errore eodem conferebatur, Auct. B. Afr. 11; cf. Ov. H. 16, 29; id. M. 14, 484; id. Tr. 4, 10, 100; Verg. A. 1, 755; 6, 532 et saep.— Transf., of the motion of atoms, Lucr. 2, 132; of the meanderings of rivers, Ov. M. 1, 582; of the mazes of the labyrinth, id. ib. 8, 161; 167.—Trop., a wavering, uncertainty:II.fluctuat incertis erroribus ardor amantum,
Lucr. 4, 1077: [p. 658] nec, quid corde nunc consili capere possim, Scio, tantus cum cura meo est error animo, Plaut. Merc. 2, 3, 13; cf. Liv. 9, 15; 45; 27, 47; Ov. F. 5, 362 al.; so, too, with obj. gen.:viarum,
uncertainty, ignorance, Liv. 24, 17; cf.veri,
Tac. H. 2, 72.—In partic., a wandering from the right way, a going astray.A.Lit. (very seldom):B.reduxit me usque ex errore in viam,
Plaut. Ps. 2, 3, 2; Curt. 5, 13 fin. —Trop., a departing from the truth, an error, mistake, delusion (class.; cf.:(β).erratum, vitium, peccatum): erroris ego illos et. dementiae complebo,
Plaut. Am. 1, 2, 8:opinionibus vulgi rapimur in errorem nec vera cernimus,
Cic. Leg. 2, 17, 43; cf.:inducere imperitos in errorem,
id. Brut. 85, 293; Nep. Hann. 9, 3:errore quodam fallimur in disputando,
Cic. Rep. 3, 35:si errorem velis tollere,
id. ib. 1, 24:errorem tollere,
id. ib. 2, 10; id. Fin. 1, 11, 37:deponere,
id. Phil. 8, 11, 32:eripere alicui,
id. Att. 10, 4, 6:demere,
Hor. Ep. 2, 2, 140 et saep.:mentis,
i. e. distraction, insanity, Cic. Att. 3, 13, 2; cf. Hor. A. P. 454; Verg. G. 3, 513; so poet. of other kinds of mental perturbation, as fear, Ov. F. 3, 555;love,
Verg. E. 8, 41; Ov. Am. 1, 10, 9; cf. ib. 1, 2, 35; id. M. 10, 342: aut aliquis latet error;equo ne credite, Teucri,
some deception, Verg. A. 2, 48; cf. Liv. 22, 1:par forma aut aetas errorem agnoscentibus fecerat,
Tac. A. 4, 63:jaculum detulit error in Idam,
Ov. M. 5, 90.—Esp., an error in language, a solecism, Quint. 1, 5, 47.—(γ). (δ). -
93 exerro
ex-erro, āre, v. n., to wander away (post-Aug. and very rare).I.Lit.:II.dexterque exerrat Arion (equus),
Stat. Th. 6, 444; Anthol. Lat. 5, 172, 1; 6, 17, 22.—Trop., to deviate, err:a via veritatis,
Cypr. Ep. 1, 12; Vulg. Sap. 12, 12:mentibus,
id. 2 Macc. 2, 2. -
94 frater
frāter, tris, m. [Sanscr. bhrātā; Gr. phratêr, phratôr, clansman; Goth. brothar; Engl. brother], a brother.I.Lit.:II.frater mi, salve,
Plaut. Curc. 5, 2, 58; cf.:mi frater, mi frater, mi frater, tune id veritus es? etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 1:amabo te, mi frater, ne, etc.,
id. ib. 1, 4, 1:L. frater meus,
id. Verr. 2, 4, 11, § 25:uxores habent inter se communes: et maxime fratres cum fratribus,
Caes. B. G. 5, 14, 4; cf.:fratrem a fratre renuntiatum,
id. ib. 7, 33, 3:et filius et fratris filius,
id. ib. 5, 27, 2:fratris filia,
Plin. Ep. 8, 11, 1:fratres gemini,
twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46; Hor. Ep. 1, 18, 41:fratres gemelli,
Ov. H. 8, 77;also in the reverse order: gemini fratres,
Cic. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 5, 6; Suet. Caes. 10; Verg. A. 7, 670; Ov. H. 17, 250 (and therefore wrongly censured by Quint.:quaedam ordine permutato fiunt supervacua, ut fratres gemini: nam si praecesserint gemini, fratres addere non est necesse,
Quint. 9, 4, 24).— Also in sing.: To. Hic ejus geminus est frater. Do. Hiccine'st? To. Ac geminissimus. Do. Di deaeque et te et geminum fratrem excrucient, Plaut. Pers. 5, 2, 49 sq.:venimus fratrem quaesitum geminum germanum meum,
my full twin-brother, id. Men. 2, 1, 7; cf.:spes mihi est, vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,
id. ib. 5, 9, 43:Cn. Phaenius... frater germanus Q. Titinii,
full brother, own brother, Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Font. 17, 36:fratres uterini,
brothers by the same mother, uterine brothers, Cod. Just. 5, 62, 21: fratribus illa (templa) deis fratres de gente deorum Circa Juturnae composuere lacus, the brothers of a race of gods (Tiberius and Drusus), descended from the divine brothers (Castor and Pollux), Ov. F. 1, 707.—Of the giants:fratresque tendentes opaco Pelion imposuisse Olympo,
Hor. C. 3, 4, 51:conjurati fratres,
Verg. G. 1, 280.— Poet. of dogs:et Thous et Cyprio velox cum fratre Lycisca,
Ov. M. 3, 220; Grat. Cyneg. 299.Transf.A.Like our word brother, as a familiar appellation of friends and lovers.1.In gen.:2.quam copiose laudatur Apronius a Timarchide... Volo, mi frater, fraterculo tuo credas: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audacia,
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155:frater, pater, adde: Ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,
Hor. Ep. 1, 6, 54:frater erat Romae consulti rhetor,
id. ib. 2, 2, 87:eheu cicatricum et sceleris pudet Fratrumque,
i. e. of dear fellow-citizens, id. C. 1, 35, 34; Juv. 5, 135; cf. Phaedr. 1, 31, 5.—So freq. of civil wars:gaudent perfusi sanguine fratrum,
Verg. G. 2, 510:crudeles gaudent in tristi funere fratrum,
Lucr. 3, 70.—In partic.a.Of lovers:b.nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro: fratre volui dicere: semper hic erro,
Cic. Cael. 13, 32; cf. Tib. 3, 1, 23; Mart. 2, 4, 3; 10, 65, 14 (cf. soror); Petr. 9, 2.—In publicists' lang., an honorary title given to allies:B.Aedui, fratres consanguineique saepenumero a senatu appellati,
Caes. B. G. 1, 32, 2; 2, 3, 5:non modo hostes, sed etiam fratres nostri Aedui,
Cic. Fam. 7, 10 fin.:Aedui fratres nostri pugnant,
id. Att. 1, 19, 2 (cf. fraternitas). —Fratres for brother and sister (as also the Gr. adelphoi):C.Lucius et Titia fratres emancipati a patre,
Dig. 10, 2, 38:tres fratres, Titius, Naevius et Seia,
ib. 2, 14, 35:fratrum incestus, amor,
Tac. A. 12, 4:INFANTIBVS HILARIONI ET REVOCATAE FRATRIBVS,
Inscr. Orell. 4583.—Like Gr. adelphos, of near kindred.1.Frater patruelis, a cousin, a father's brother's son:2.hic illius frater patruelis et socer T. Torquatus,
Cic. Planc. 11, 27; cf.:L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,
id. Fin. 5, 1, 1; cf. Dig. 38, 10, 1, § 10;for which simply frater,
Cic. Clu. 24, 60; id. Att. 1, 5, 1; Cat. 66, 22; Ov. H. 8, 28; id. M. 13, 31; Tac. A. 3, 38; 11, 9; Just. 17, 3; Cic. Post Red. in Sen. 10, 25.—Perh. also for levir (cf. the Fr. beaufrère), a brother-in-law, sister's husband:D.prope attonitus ipso congressu Numida, gratias de fratris filio remisso agit,
Liv. 28, 35, 8 (cf. id. 27, 19, 9).—Fratres Arvales, a college of priests; v. arvalis.—E.Frater Solis et Lunae, the title of the Parthian kings, Amm. 17, 5; 23, 5.—F.Of things of a like kind (so, too, the Gr. adelphos; cf.also soror): aspicies illic positos ex ordine fratres (i. e. libros),
Ov. Tr. 1, 1, 107; so Mart. 12, 3, 6.—As a proper name:(In Mauretania) montes sunt alti, qui... ob numerum Septem, ob similitudinem Fratres nuncupantur,
Mel. 1, 5, 5; Plin. 5, 2, 1, § 18; Sol. 25 (in Ptolemy, Hepta adelphoi; cf. Mann. Afr. 2, p. 459). -
95 fugitivus
fŭgĭtīvus, a, um, adj. [fugio], fleeing away, fugitive; usually subst.: fŭgĭtī-vus, i, m., a fugitive, runaway, deserter.I.Adj.: dicitur mihi tuus servus anagnostes fugitivus cum Vardaeis esse, runaway slave, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2; so,(β).servus,
Sall. C. 56, 5; Just. 2, 5, 5 al.:(apes) fugitivae fiunt,
i. e. they fly away, Varr. R. R. 3, 16, 21:canis,
Plaut. Ps. 1, 3, 85:piscis,
Juv. 4, 50:lapis fugitivus appellatus,
Plin. 36, 15, 23, § 99:retraham ad me illud fugitivum argentum,
Ter. Heaut. 4, 2, 11:teque ipsum vitas fugitivus et erro,
Hor. S. 2, 7, 113.—With ab:(γ).neque tam fugitivi illi a dominis, quam tu ab jure et ab legibus,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 112.—With gen.:II.futurum te fugitivum rei familiaris statimque ad nos evolaturum,
Plin. Ep. 9, 28, 4:Jugurtha finium suorum regnique fugitivus,
Flor. 3, 1, 12:illius loci (columbae),
Plin. 18, 16, 41, § 142.—Subst.A.A runaway or fugitive slave: non fugitivost hic homo;B.conmeminit domi,
Plaut. Trin. 4, 3, 20:quis sit fugitivus, definit Orfilius: Fugitivus est, qui extra domini domum fugae causa, quo se a domino celaret, mansit. Caelius autem fugitivum esse ait eum, qui ea mente discedat, ne ad dominum redeat, etc.,
Dig. 21, 1, 17:vivebat cum fugitivis, cum facinorosis, cum barbaris,
Cic. Tusc. 5, 22, 63; id. Verr. 2, 3, 26, § 66; id. Phil. 11, 7, 16; Caes. B. C. 3, 19, 2; 3, 110, 4; Liv. 30, 43, 11; Quint. 7, 4, 14; Hor. S. 2, 5, 26; Gell. 11, 18, 14 al.—As a vituperative term:fur, fugitive, fraus populi, fraudulente, etc.,
Plaut. Ps. 1, 3, 131; Ter. Eun. 4, 4, 2; id. Phorm. 5, 7, 38. —In milit. lang., a runaway soldier, a deserter:ea res per fugitivos L. Aemilii hostibus nuntiatur,
Caes. B. G. 1, 23, 2; Sall. H. Fragm. 3, 67 Dietsch; cf.:tempus discernit emansorem a fugitivo,
Dig. 48, 19, 16, § 5. -
96 inerrabilis
ĭn-errābĭlis, e, adj. [2. in-erro], unerring (post-class.):meatus,
App. Dogm. Plat. 1, p. 7, 27: orbis, id. de Mundo, p. 58, 6: computatio, August. Civ. Dei, 21, 8. -
97 inerro
I.Lit.:II.Diana montibus,
Plin. Ep. 1, 6, 3; cf.:ignis aedibus,
Stat. S. 1, 5, 58.—Trop.:memoria imaginis oculis inerrabat,
swam before the eyes, Plin. Ep. 7, 27, 6:quod tibi si versus noster totusve, minusve, vel bene sit notus, summo vel inerret in ore,
Tib. 4, 1, 202 (dub.;Müll. inhaereat).— Of those engaged in dancing: decoros ambitus,
App. M. 10, p. 253, 19. -
98 intererro
intĕr-erro, 1, v. n., to wander between or among, to come, go, or be between (postclass.):Deus locis omnibus intererrat, Minuc. Fel. Octav. 10: splendor,
Prud. Cath. 6, 43. -
99 molior
I.Neutr.A.To set one's self or one's powers in motion, to make exertions, exert one's self, to endeavor, struggle, strive, toil, etc. (rare but class.;B.syn.: conor, nitor): viden ut misere moliuntur?
Plaut. Curc. 1, 3, 32:agam per me ipse et moliar,
Cic. Fam. 6, 10, 2:nōsti mores mulierum: Dum moliuntur, dum comuntur, annus est,
Ter. Heaut. 2, 2, 11:horam amplius jam in demoliendo signo permulti homines moliebantur,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95.—To set one's self in motion, endeavor to depart, to depart:II.molientem hinc Hannibalem,
Liv. 28, 44:dum naves moliuntur a terra,
id. 37, 11:in quam (insulam) gladiatores navibus molientes,
Tac. H. 2, 35.—Act.A.To labor upon any thing, exert one's self at or upon, set in motion, work an instrument or engine; to work any thing (cf. ago; class.).1.Nihil enim agit (vita deorum),... nulla opera molitur, Cic. N. D. 1, 19, 51:2.res dura et regni novitas me talia cogant moliri,
Verg. A. 1, 564: validam in vites molire bipennem, to work, i. e. wield, id. G. 4, 331: ancoras, to work, i. e. hoist the anchor, weigh anchor, Liv. 28, 17:agricola incurvo terram molitus aratro,
i. e. to work, cultivate, till the ground, Verg. G. 1, 494; Col. 1 praef. 17;11, 2, 19: erro molirier arva,
Lucr. 5, 932: fores, to work, i. e. to force, to break open, Tac. A. 1, 39; 2, 82; Liv. 23, 18, 2; 24, 46, 5:Atharrias ad Philotam missus clausum aditum domus moliebatur,
Curt. 6, 8, 20:habenas,
to guide, Verg. A. 12, 327:fulmina molitur dextrā,
hurls, id. G. 1, 329:ignem,
id. A. 10, 131:opera,
to begin work, Col. 11, 2, 2:aliquid sub divo moliri potest,
id. 1, 8, 9.—To set in motion, bestir, rouse, cause to remove, displace (syn.:3.deicio, deturbo): montes suā sede,
displaces, Liv. 9, 3:corpora ex somno moliebantur,
aroused, id. 36, 24, 3:onera objecta,
id. 25, 36.—To build, make, erect, construct (syn.:B.condo, fundo, construo): muros,
to build, Verg. A. 3, 132:classem,
id. ib. 3, 6:arcem,
id. ib. 1, 424:atrium,
Hor. C. 3, 1, 46:aedem,
Flor. 1, 7:locum,
prepares, Verg. A. 7, 158:pocula de inimicorum capitibus hominum,
to construct, make, Sol. 15.—Trop., to endeavor to do; to undertake, attempt, set about any thing (cf.:aggredior, apparo): nec ea, quae agunt, molientes cum labore operoso,
performing, doing, Cic. N. D. 2, 23, 59:viam clipei molita per oras,
made its way, Verg. A. 10, 477:inde datum molitur iter,
id. ib. 6, 477:jamque alio moliris iter,
Stat. S. 5, 2, 61:viam et gressus,
Claud. Rapt. Pros. 1, 278; 3, 438: animum, to form or acquire for one's self, Ov. A. A. 2, 119:laborem,
to undertake, Verg. A. 4, 233:struere et moliri aliquid calamitatis alicui,
to try to bring upon, Cic. Clu. 64, 178:fortissimis atque optimis civibus periculum moliri,
id. Sest. 1, 1:pestem patriae nefarie,
id. Cat. 2, 1, 1:perniciem rei publicae,
id. ib. 1, 2, 5: insidias avibus, to lay snares, Verg. G. 1, 271:crimina et accusatorem,
to bring about, find out, Tac. A. 12, 22:triumphos,
Ov. M. 14, 719:fugam,
Verg. A. 2, 109:moram,
to cause, make, occasion, id. ib. 1, 414:opem extremam alicui,
Val. Fl. 6, 431:dolos apertos,
to devise, id. 5, 249:bellum in animo,
to design, meditate, Vell. 2, 46:Athenienses urbem ex integro condere moliuntur,
Just. 2, 15, 1:mundum efficere moliens deus,
attempting, Cic. Univ. 4:fallere,
Val. Fl. 3, 491:de occupando regno moliens,
striving to usurp the government, Cic. Rep. 2, 35, 60:nuptias,
to bring about, Tac. A. 12, 3:apud judices oratione molienda sunt amor, odium, etc.,
are to be excited, called forth, Cic. de Or. 2, 51, 206:tumorem,
Col. 6, 17:vorandi facultatem,
Cels. 1, 3:fidem moliri coepit,
began to meddle with, disturb, Liv. 6, 11, 8. -
100 necne
necnĕ, adv. [neque-ne], or not, is used in the second half of a disjunctive interrogation, corresponding to -ne or utrum, and also without a corresp interrog, particle in the first half (usually in indirect interrogations, and without repeating the verb).I.In indirect interrogations.A.Without [p. 1196] a verb:B.quaero, potueritne Roscius ex societate partem suam petere necne,
Cic. Rosc. Com. 17, 52:jam dudum ego erro, qui quaeram, utrum emeris necne,
id. Verr. 2, 4, 16, § 35:utrum proelium committi ex usu esset necne,
Caes. B. G. 1, 50:nunc habeam necne, incertum est,
Ter. Heaut. 1, 1, 43:posset agi lege necne pauci quondam sciebant,
Cic. Mur. 11, 25:accipiat enim actionem necne ad eventum pertinet,
Quint. 3, 6, 73; cf. id. 1, 4, 21;and Spald. on 7, 3, 30: idcirco quidam, comoedia necne poëma Esset, quaesivere,
Hor. S. 1, 4, 45.—With a verb:II.Aristo dubitat omnino, deus animans necne sit,
Cic. N. D. 1, 14, 37:hoc doce doleam necne doleam nihil interesse,
id. Tusc. 2, 12, 29:fiat necne fiat, id quaeritur,
id. Div. 1, 39, 86:quaeritur sintne di necne sint,
id. N. D. 1, 22, 61:di utrum sint necne sint, quaeritur,
id. ib. 3, 7, 17.—In a direct interrogation (rare):sunt haec tua verba necne?
Cic. Tusc. 3, 18, 41.
См. также в других словарях:
Erró — (1995) Erró (* 19. Juli 1932 in Ólafsvík, Island; eigentlich Guðmundur Guðmundsson) ist ein isländischer Maler. Von 1952 bis 1954 studierte er an der Kunstakademie in Reykjavík und in Oslo. Anschließend ging er nach Florenz, wo er sich bis 1958… … Deutsch Wikipedia
Erro — can refer to:* Erro, Navarre, a municipality in the autonomous community of Navarre, Spain * Eric Roberson, an R B recording artist and songwriter * Erró, a postmodern Icelandic artist * Erro (crater), a lunar crater * Luis Enrique Erro (1897… … Wikipedia
ERRÓ — GUNDMUNDUR GUNDMUNSSON dit (1932 ) Après avoir étudié la peinture à l’Académie de Reykjavik et contribué au sauvetage des passagers d’avions qui s’écrasent parfois sur les sommets de l’Islande ou récupéré la cargaison des bateaux qui font… … Encyclopédie Universelle
erro — |ê| s. m. 1. Ato de errar. 2. Inexatidão. 3. Apartamento, desvio do bom caminho. 4. Engano. 5. Desacerto. 6. incorreção. 7. Pecado, ilusão. 8. erro de caixa: erro de composição tipográfica. 9. salvo erro: se não houver erro … Dicionário da Língua Portuguesa
Erro, Navarre — Erro is a town and municipality located in the province and autonomous community of Navarra, northern Spain.External links* [http://www.euskomedia.org/euskomedia/SAunamendi?idi=en op=7 voz=ERRO ERRO in the Bernardo Estornés Lasa Auñamendi… … Wikipedia
Erró — (born Guðmundur Guðmundsson in 1932 in Ólafsvík, Iceland) is a postmodern artist. He studied art in Norway and in Italy, and has resided in Paris, Thailand and on the island of Formentera for most of his life. In 1989 he donated a large… … Wikipedia
erro — (de «errar»; ant. y usado aún en Hispam.) m. Yerro o error. * * * erro. (De errar). m. Am. Error, yerro … Enciclopedia Universal
Erró — [ɛ ro], eigentlich Guđmundur Guđmundsson [ guȓ ], isländischer Maler und Grafiker, * Ólafsvik 19. 7. 1932; lebt meist in Paris. Erró entwickelte in den 60er Jahren eine aggressiv satirische, gesellschaftskritische Form der Pop Art. Er… … Universal-Lexikon
Erro — Erro, geb. 1790 in Navarra, war 1822 einer der Präsidenten der Regierungsjunta zu Sen d Urgel, Mitglied des Staatsraths, später Finanzminister Ferdinands VII., trat zur Carlistischen Partei über, unterstützte Don Carlos in London, selbst mit… … Pierer's Universal-Lexikon
erro — (De errar). m. Am. Error, yerro … Diccionario de la lengua española
Erró — Pour les articles homonymes, voir Erro et Guðmundur Guðmundsson. Erró (né Guðmundur Guðmundsson le 19 juillet 1932 à Ólafsvík, Islande) est un artiste postmoderne. Sommaire 1 Biographie … Wikipédia en Français