-
1 detractor
dētractŏr, ōris, m. [detraho] celui qui déprécie, qui rabaisse, détracteur. - Tac. A. 11, 11; Vulg. Prov. 24, 9.* * *dētractŏr, ōris, m. [detraho] celui qui déprécie, qui rabaisse, détracteur. - Tac. A. 11, 11; Vulg. Prov. 24, 9.* * *Detractor, Verbale. Sipontinus. Qui mesdit d'autruy, Detracteur. -
2 dētrāctor
dētrāctor ōris, m [de + TRAG-], a disparager: sui, Ta.* * *Idisparger, detractorIIdetractor, defamer; who disparages/belittles/diminisher; decliner/refuser (L+S) -
3 detractor
dētractor, ōris, m. [detraho, no. II. B.], a disparager, detractor:sui,
Tac. A. 11, 11 fin. (for which, detrectator laudum suarum, Liv. 34, 15 fin.):abominatio hominum detractor,
Vulg. Prov. 24, 9 al. -
4 detractor
dētractor, ōris m. [ detraho ]клеветник, хулитель T, Vlg, Eccl -
5 detractor
-
6 detractor
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detractor
-
7 haudquaquam
haud-quāquam (haut-quāquam), auf keine Weise, keineswegs, durchaus nicht, α) bei Verben, zB. h. contemnere, Liv.: h. mirandum est, Cic. – β) mit Adjektiven, zB. h par, Sall.: h. dubius, Liv.: h. incruentus, Liv.: h. mediocris, Acc. fr. u. Cic. – γ) m. Pronom., zB. h. idem animus, Liv.: h. tanta alacritas erat, Liv. – δ) m. Substst., zB. h. contemptor habebatur, Liv.: h. sui detractor, Tac. – ε) m. Adverbien, zB. h. stolide, Liv.: h. prospere, Liv.: h. tam efficax, Liv. Vgl. übh. M. Müller Zum Sprachgebr. des Livius, I. S. 23 ff.
-
8 haudquaquam
haud-quāquam (haut-quāquam), auf keine Weise, keineswegs, durchaus nicht, α) bei Verben, zB. h. contemnere, Liv.: h. mirandum est, Cic. – β) mit Adjektiven, zB. h par, Sall.: h. dubius, Liv.: h. incruentus, Liv.: h. mediocris, Acc. fr. u. Cic. – γ) m. Pronom., zB. h. idem animus, Liv.: h. tanta alacritas erat, Liv. – δ) m. Substst., zB. h. contemptor habebatur, Liv.: h. sui detractor, Tac. – ε) m. Adverbien, zB. h. stolide, Liv.: h. prospere, Liv.: h. tam efficax, Liv. Vgl. übh. M. Müller Zum Sprachgebr. des Livius, I. S. 23 ff.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > haudquaquam
-
9 obtrectātor
obtrectātor ōris, m [obtrecto], a detractor, traducer, disparager: obtrectatores multa finxerunt: laudum mearum.* * *critic, disparager -
10 derogator
detractor, depreciator -
11 detrector
detractor, defamer; who disparages/belittles/diminisher; decliner/refuser (L+S) -
12 derogator
dērŏgātor, ōris, m. [id.], a detractor, depreciator (late Lat.), Sid. Ep. 3, 13. -
13 detractorius
dētractōrius, a, um, adj. [detractor], disparaging, slanderous.—Plur. as subst.: inflammat linguae mobilitas... ad detractoria, (Pseud.) August. ad Frat. Erem. 3. -
14 obtrectator
obtrectātor, ōris, m. [id.], a detractor, traducer, disparager (class.): obtrectator est, qui facit quid contra recte tractantem, Paul. ex Fest. p. 199 Müll.:(β).beneficii,
Cic. Fl. 1, 2:multi communes obtrectatores atque omnium invidi, multa finxerunt,
id. Planc. 23, 57:obtrectatores et invidi Scipionis,
id. Rep. 1, 19, 31; id. Fam 1, 4, 2:non relinquere locum obtrectatorum sermoni,
id. Fl. 28, 68:contra inimicos atque obtrectatores,
Quint. 11, 1, 23:laudum mearum,
Cic. Brut. 1, 2.—With dat.:huic sententiae obtrectatores amici regis erant,
Just. 31, 6, 1.
См. также в других словарях:
detractor — DETRACTÓR, OÁRE, detractori, oare, s.m. şi f. (livr.) Calomniator. – Din fr. détracteur, lat. detractor, oris. Trimis de IoanSoleriu, 16.07.2004. Sursa: DEX 98 DETRACTÓR adj., s. v. bârfitor, calomniator, clevetitor, defăimător, denigrator,… … Dicționar Român
detractor — late 14c., from Anglo Fr. detractour, O.Fr. detractor detractor, backbiter, from L. detractor, agent noun from detrahere (see DETRACTION (Cf. detraction)) … Etymology dictionary
detractor — detractor, ra adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Que critica o habla mal de alguien o algo: un comentario detractor de la operación, los detractores del proyecto … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
detractor — detractor, ra (Del lat. detractor, ōris). 1. adj. Adversario, que se opone a una opinión descalificándola. U. t. c. s.) 2. Maldiciente, que desacredita o difama. U. t. c. s.) … Diccionario de la lengua española
Detractor — De*tract or, n. [L.: cf. F. d[ e]tracteur.] One who detracts; a derogator; a defamer. [1913 Webster] His detractors were noisy and scurrilous. Macaulay. Syn: Slanderer; calumniator; defamer; vilifier. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
detractor — index foe, malcontent Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
detractor — detractor, ra adjetivo y sustantivo maldiciente, infamador, calumniador, denigrador. * * * Sinónimos: ■ crítico, difamador, vituperador, acusador … Diccionario de sinónimos y antónimos
detractor — |àtô| adj. s. m. 1. Que ou aquele que detrai. 2. Difamador. ♦ [Portugal] Grafia de detrator antes do Acordo Ortográfico de 1990. ♦ Grafia no Brasil: detrator … Dicionário da Língua Portuguesa
detractor — ► NOUN ▪ a person who disparages someone or something … English terms dictionary
detractor — ► adjetivo/ sustantivo Se refiere a la persona que desacredita a alguien o algo: ■ se erigió en el detractor del poder establecido. SINÓNIMO infamador * * * detractor, a adj. y n. Con respecto a una persona, otra que la detracta: ‘Él se ríe de… … Enciclopedia Universal
Detractor — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Detractor >N GRP: N 1 Sgm: N 1 detractor detractor reprover Sgm: N 1 censor censor censurer Sgm: N 1 cynic cynic critic caviler carper word catcher frondeur Sgm … English dictionary for students