-
1 depeculatus
dēpĕcūlātus, ūs, m. (depeculor], a plundering: depeculatus a pecore dicitur. Qui enim populum fraudat, peculatus poena tenetur, Paul. ex Fest. p. 75, 11 Müll.: depeculatu (dat.) me meis esse habitum, Plaut. Ep. 3, 4, 83 Jacob. (dub. al. depeculatum). -
2 depeculor
dē-pĕcūlor, ātus (and old Act. fut. infin. depeculassere, Lucil. ap. Non. 97, 9; cf. Neue, Form. 2, 421, and v. infra), 1, v. dep. a. [peculium], to despoil, pillage, rifle, plunder, embezzle (very rare).I.Prop.:II.Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,
Cic. Verr. 2, 4, 17.—Trop.:► In pass.laudem honoremque alicujus,
i. e. to detract from, diminish, Cic. Verr. 2, 4, 36.signif.: ubi senatus intellexit populum depeculari (aposulousthai), Cael. ap. Prisc. p. 793 P.:me impune irrisum esse habitum, depeculatum eis,
Plaut. Ep. 3, 4, 83 (dub. v. depeculatus). -
3 dēpecūlor
dēpecūlor ātus, ārī [cf. peculium], to despoil, plunder, strip: delubra: Apollonium argento.— To embezzle, acquire by fraud: laudem familiae.* * *depeculari, depeculatus sum V DEPdefraud/embezzle, deprive by fraud; steal/rob/plunder/despoil/rifle; diminish -
4 depeculo
depeculare, depeculavi, depeculatus V TRANSdefraud/embezzle, deprive by fraud; steal/rob/plunder/despoil/rifle; diminish -
5 spolio
I.In gen. (rare but class.; syn. exuo): Phalarim vestitu spoliare, Cic. Off. 3, 6, 29:II.consules spoliari hominem et virgas expediri jubent,
Liv. 2, 55 Drak.; cf. Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:Papirius spoliari magistrum equitum ac virgas et secures expediri jussit,
Liv. 8, 32; cf.also,
Val. Max. 2, 7, 8:corpus caesi hostis,
Liv. 7, 26:cadaver,
Luc. 7, 627:Gallum caesum torque,
Liv. 6, 42:corpus jacentis uno torque,
id. 7, 10:jacentem veste,
Nep. Thras. 2, 6:folliculos leguminum,
to strip off, Petr. 135.—Pregn., to rob, plunder, pillage, spoil; to deprive, despoil; usually: aliquem (aliquid) aliquā re, to deprive or rob one of something (the predominant signif. of the word; syn. praedor).(α).With acc.:(β).Chrysalus me miserum spoliavit,
Plaut. Bacch. 5, 1, 8:meos perduelles,
id. Ps. 2, 1, 8:spoliatis effossisque domibus,
Caes. B. C. 3, 42 fin.:fana sociorum,
Cic. Sull. 25, 71:delubra,
Sall. C. 11, 6:templa,
Luc. 3, 167; 5, 305:pars spoliant aras,
Verg. A. 5, 661:deos,
Luc. 1, 379; Quint. 6, 1, 3:spoliare et nudare monumenta antiquissima,
Cic. Verr. 1, 5, 14:pudicitiam,
id. Cael. 18, 42:dignitatem,
id. ib. 2, 3:spoliata fortuna,
id. Pis. 16, 38.—Aliquem (aliquid) aliquā re:* (γ).spoliatur lumine terra,
Lucr. 4, 377:caput,
i. e. of hair, Petr. 108:spoliari fortunis,
Cic. Planc. 9, 22:Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,
id. Verr. 2, 4, 17, § 37:ut Gallia omni nobilitate spoliaretur,
Caes. B. G. 5, 6:provinciam vetere exercitu,
Liv. 40, 35:spoliata armis navis,
Verg. A. 6, 353:magistro,
id. ib. 5, 224:corpus spoliatum lumine,
id. ib. 12, 935:Scylla sociis spoliavit Ulixen,
Ov. M. 14, 71:penetralia donis,
id. ib. 12, 246;11, 514: te spoliare pudicā Conjuge,
id. P. 4, 11, 8:ea philosophia, quae spoliat nos judicio, privat approbatione, omnibus orbat sensibus,
Cic. Ac. 2, 19, 61:regem regno,
id. Rep. 1, 42, 65:aliquem dignitate,
id. Mur. 41, 88; Caes. B. G. 7, 66:probatum hominem famā,
Cic. Off. 3, 19, 77:aliquem ornamento quodam,
id. de Or. 2, 33, 144:aliquem vitā,
Verg. A. 6, 168:spoliare atque orbare forum voce eruditā,
Cic. Brut. 2, 6 et saep.:juris civilis scientiam, ornatu suo spoliare atque denudare,
Cic. de Or. 1, 55, 235.—In a Greek construction:(δ).hiems spoliata capillos,
stripped of his locks, Ov. M. 15, 213.—Absol.:si spoliorum causā vis hominem occidere, spoliasti,
Cic. Rosc. Am. 50, 145.—Hence, * spŏlĭātus, a, um, P. a., plundered, despoiled:nihil illo regno spoliatius,
more impoverished, Cic. Att. 6, 1, 4.
См. также в других словарях:
Depeculation — De*pec u*la tion, n. [L. depeculari, p. p. depeculatus, to rob. See {Peculate}.] A robbing or embezzlement. [Obs.] [1913 Webster] Depeculation of the public treasure. Hobbes. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English