-
1 delictum
dēlictum, ī, n. (delinquo), das Gefehlte, der Fehler, das Versehen, Vergehen, die Übertretung, eius delicti reus, Nep.: uxor delicti manifesta, Tac.: quo delictum maius est, eo poena est tardior, Cic.: delictum admittere in se, Ter.: delictum maius committere, Caes.: cetera quoque concedere delicta, Suet.: delictum facere, Plaut.: delicta fateri nolle, Ov.: delicto od. delictis ignoscere, Suet. u. Hor.: inque vicem illorum patiar delicta libenter, Hor.: nec primum alterumque delictum veniā prosequebatur, sed etc., Tac. – Ggstz., aurigarum equorumque praecipua (Vorzüge) vel delicta (Mängel), Amm. 14, 6, 25.
-
2 delictum
dēlictum, ī, n. (delinquo), das Gefehlte, der Fehler, das Versehen, Vergehen, die Übertretung, eius delicti reus, Nep.: uxor delicti manifesta, Tac.: quo delictum maius est, eo poena est tardior, Cic.: delictum admittere in se, Ter.: delictum maius committere, Caes.: cetera quoque concedere delicta, Suet.: delictum facere, Plaut.: delicta fateri nolle, Ov.: delicto od. delictis ignoscere, Suet. u. Hor.: inque vicem illorum patiar delicta libenter, Hor.: nec primum alterumque delictum veniā prosequebatur, sed etc., Tac. – Ggstz., aurigarum equorumque praecipua (Vorzüge) vel delicta (Mängel), Amm. 14, 6, 25.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delictum
-
3 delictum
dēlictum, i, n. [delinquo], prop. a falling [p. 539] short of the standard of law (hence esp. a transgression against positive law; cf. peccatum, usu. against natural law; cf. also: malefactum, maleficium, facinus, flagitium, scelus, nefas, impietas, culpa), a fault, offence, crime, transgression, wrong:delictum suom Suamque ut culpam expetere in mortalem sinat,
Plaut. Am. 1, 2, 32; so,delictum in se admittere,
Ter. Ad. 4, 5, 48: majore commisso delicto, * Caes. B. G. 7, 4 fin.:quo delictum majus est, eo poena est tardior,
Cic. Caecin. 3: fatetur aliquis se peccasse et ejus delicti veniam petit: nefarium est facinus ignoscere. At leve delictum est;omnia peccata sunt paria,
id. Mur. 30, 62:ubi senatus delicti conscientia populum timet,
Sall. J. 27, 3; 104, 5; 102, 12:defendere delictum,
Hor. A. P. 442 al.:praeoccupatus in delicto,
Vulg. Galat. 6, 1:hostia pro delicto,
a trespass-offering, id. Levit. 7, 1 et saep.—In plur., Cic. Rab. Post. 6; id. Off. 1, 40 fin.; Sall. C. 3, 2; id. J. 3, 2; Hor. Od. 3, 6, 1; id. A. P. 141; 347 et saep. -
4 dēlīctum
dēlīctum ī, n [de + LIC-], a fault, offence, trespass, crime, transgression, wrong, defect: delictum admisisse in me, T.: maiore commisso delicto, Cs.: leve: leviora, Ta.: distinctio poenarum ex delicto, Ta.: quo delictum maius est, eo poena est tardior: delicti conscientiā, S.: animus delicto obnoxius, S.: defendere delictum, H.: quibus (delictis) ignovisse velimus, H.: sua, O.* * *fault/offense/misdeed/crime/transgression; sin; act short of standard; defect -
5 delictum
delictum, i, n. [st2]1 [-] faute, délit, crime, péché. [st2]2 [-] faute (de style).* * *delictum, i, n. [st2]1 [-] faute, délit, crime, péché. [st2]2 [-] faute (de style).* * *Delictum, delicti, minus est quam Peccatum. Plaut. Faulte, Delict.\Manifestus delicti. Tacit. Attainct et convaincu d'une faulte.\Coercere delicta suppliciis. Horat. Punir les faultes.\Illorum patiar delicta libenter. Horat. J'endureray leurs faultes. -
6 delictum
delictum delictum, i n проступок -
7 delictum
delictum delictum, i n преступление -
8 delictum
dēlictum, ī n. [ delinquo ]проступок, правонарушение (d. committere Cs M facere Pl; delicta fateri O); погрешность, ошибка H -
9 delictum
см. delinquere.Латинско-русский словарь к источникам римского права > delictum
-
10 delictum
, i nпроступок, преступление -
11 delinquo
delinquo, ĕre, liqui, lictum - intr. - [st2]1 [-] manquer, faire faute. [st2]2 [-] intr. et tr. - manquer à son devoir, pécher, commetre (une faute). [st2]3 [-] faire défaut, manquer, faillir, être en faute. - adulterium quod pubertate delinquitur, Dig. 48, 5, 38: l'adultère qu'il a commis à sa puberté. - quid ego tibi deliqui? Plaut. Am. 2.2.185: quelle faute ai-je commise envers toi?* * *delinquo, ĕre, liqui, lictum - intr. - [st2]1 [-] manquer, faire faute. [st2]2 [-] intr. et tr. - manquer à son devoir, pécher, commetre (une faute). [st2]3 [-] faire défaut, manquer, faillir, être en faute. - adulterium quod pubertate delinquitur, Dig. 48, 5, 38: l'adultère qu'il a commis à sa puberté. - quid ego tibi deliqui? Plaut. Am. 2.2.185: quelle faute ai-je commise envers toi?* * *Delinquo, delinquis, deliqui, pen. prod. delictum, delinquere. Laisser à faire ce qu'on ne debvoit point laisser, Faillir en quelque chose, Faire quelque faulte, Delinquer.\Aliquid delinquere. Cic. Faillir en quelque chose.\Delinquere erga aliquem. Plaut. Offenser aucun.\Delinquor, Passiuum. Papinianus, Adulterii crimen quod pubertate delinquitur, non excusatur. Qui est commis.\Siquid delinquitur. Cic. Si on fait quelque faulte.\Parum delictum est. Cic. La faulte est petite, On a peu failli. -
12 facinus
făcĭnus, ŏris, n. [st2]1 [-] action, acte, fait, affaire, chose. [st2]2 [-] action extraordinaire, acte héroïque, action d'éclat, exploit ( syn.: factum, res gestae). [st2]3 [-] action coupable, crime, forfait, attentat (syn.: culpa, peccatum, delictum, flagitium, scelus, crimen...). - facinus patrare, Sall. C. 18, 8: perpétrer un crime. - facinus est vincire civem Romanum, Cic.: c'est un crime d'enchaîner un citoyen romain.* * *făcĭnus, ŏris, n. [st2]1 [-] action, acte, fait, affaire, chose. [st2]2 [-] action extraordinaire, acte héroïque, action d'éclat, exploit ( syn.: factum, res gestae). [st2]3 [-] action coupable, crime, forfait, attentat (syn.: culpa, peccatum, delictum, flagitium, scelus, crimen...). - facinus patrare, Sall. C. 18, 8: perpétrer un crime. - facinus est vincire civem Romanum, Cic.: c'est un crime d'enchaîner un citoyen romain.* * *Facinus, pen. cor. huius facinoris, pen. corr. Quelque faict que ce soit, Quelque hault faict.\Facinus istud non est mihi conducibile. Plaut. Ce ne seroit pas mon prouffit que je feisse cela.\Facinus quos inquinat, aequat. Lucan. Touts ceulx qui sont souillez d'un meschant cas, sont esgaulx, Touts ceulx qui sont complices et compaignons à commettre ensembleement un meschant acte, sont aussi grands maistres l'un que l'autre, et subjects les uns aux autres.\Moliri. Sil. Machiner.\Obire. Cic. Faire.\Facinus, pro scelere et flagitio. Plaut. Un cas et faict meschant, Une meschanceté.\Facinoris crimen. Cic. Le blasme de quelque meschanceté.\Non rudis facinorum. Taci. Qui n'est point apprentiz de, etc.\Horridum. Senec. Cas horrible et enorme.\Tum vero indignum facinus clamitantes. Liu. Ils commencerent à crier que c'estoit grand honte. Bud.\In oculis habere. Ouid. L'avoir devant les yeuls. -
13 ignosco
ignosco, ĕre, nōvi, nōtum - tr. et intr. avec dat. - ne pas connaître, fermer les yeux sur (une faute), pardonner, excuser. - part. futur: ignoturus (ignosciturus, Prisc.) - ignoscere delictum alicui, Plaut.: pardonner une faute à qqn. - ignoscere vitiis, Hor.: excuser les défauts. - omnia sibi ignoscere, Vell.: se passer tout à soi-même. - id vos ignorare nolui, Nep.: je n'ai pas voulu vous le cacher. - ignoscuntur poetae, Quint.: on pardonne au poète. - quibus non erat ignotum, Cic. Att. 11: auxquels on n'avait pas pardonné. - alicui ignoscere quod (alicui ignoscere si)... Cic.: excuser qqn de... - ignosce mihi quod sribam..., Cic.: pardonne-moi de t'écrire... - ignosco tibi si non jura calles, Cic.: je te pardonne de ne pas connaître les lois. - ut ignoscatur, postulat, Cic.: il implore son pardon. - ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum, Ter. Hec.: je suis maintenant d'un âge où il serait normal de ne pas pardonner ma faute. - subita incautum dementia cepit amantem, ignoscenda quidem, Virg.: un accès de démence subite s'empara de l'imprudent amant - démence bien pardonnable. - ignotum est, tacitum est, creditum est, Ter. Ad.: on lui pardonne, on se tait, on compte sur lui.* * *ignosco, ĕre, nōvi, nōtum - tr. et intr. avec dat. - ne pas connaître, fermer les yeux sur (une faute), pardonner, excuser. - part. futur: ignoturus (ignosciturus, Prisc.) - ignoscere delictum alicui, Plaut.: pardonner une faute à qqn. - ignoscere vitiis, Hor.: excuser les défauts. - omnia sibi ignoscere, Vell.: se passer tout à soi-même. - id vos ignorare nolui, Nep.: je n'ai pas voulu vous le cacher. - ignoscuntur poetae, Quint.: on pardonne au poète. - quibus non erat ignotum, Cic. Att. 11: auxquels on n'avait pas pardonné. - alicui ignoscere quod (alicui ignoscere si)... Cic.: excuser qqn de... - ignosce mihi quod sribam..., Cic.: pardonne-moi de t'écrire... - ignosco tibi si non jura calles, Cic.: je te pardonne de ne pas connaître les lois. - ut ignoscatur, postulat, Cic.: il implore son pardon. - ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum, Ter. Hec.: je suis maintenant d'un âge où il serait normal de ne pas pardonner ma faute. - subita incautum dementia cepit amantem, ignoscenda quidem, Virg.: un accès de démence subite s'empara de l'imprudent amant - démence bien pardonnable. - ignotum est, tacitum est, creditum est, Ter. Ad.: on lui pardonne, on se tait, on compte sur lui.* * *Ignosco, ignoscis, ignoui, ignotum, pen. prod. ignoscere. Varro. Congnoistre.\Ignoscere. Cic. Pardonner, Quicter la peine.\Fasso ignoscere. Ouid. Pardonner à celuy qui a confessé le faict. -
14 culpa
culpa, ae, f. [kindr. in root with scelus; cf. Sanscr. skhal-, errare], crime, fault, blame, failure, defect (as a state worthy of punishment; on the contr. delictum, peccatum, etc., as punishable acts; diff. from scelus, which implies an intentional injury of others; but culpa includes in it an error in judgment).I.Prop.A.In gen. (very freq. in every period and species of composition):B.delictum suum Suamque ut culpam expetere in mortalem sinat,
Plaut. Am. 1, 2, 33; cf.:non C. Rabirium culpa delicti, non invidia vitae... in discrimen capitis vocaverunt,
Cic. Rab. Perd. 1, 2:in hoc uno genere omnis inesse culpas istius maximas avaritiae, majestatis, dementiae, libidinis, crudelitatis,
id. Verr. 2, 5, 17, § 42:et culpam in facto, non scelus esse meo,
Ov. Tr. 4, 1, 24 et saep.:quicquid hujus factum'st culpa, non factum'st mea,
Ter. Eun. 5, 6, 10:is quidem In culpā non est,
to blame, in fault, id. Hec. 4, 4, 78; cf. id. ib. 3, 1, 19:praesidio ad eorum, qui in culpā essent, timorem uti,
Cic. Fam. 15, 2, 7:malo Tironis verecundiam in culpā esse, quam inliberalitatem Curii,
id. Att. 8, 6, 3; id. Planc. 4, 10; cf.:ut jam sit in iis culpa, qui, etc.,
id. Fam. 1, 9, 13:tua culpa nonnulla est,
you are somewhat to blame, not without fault, id. ib. 3, 8, 6:sed haec mea culpa est,
id. Brut. 35, 133:ne penes ipsos culpa esset cladis,
Liv. 5, 36, 10:penes Aetolos culpam belli esse,
id. 35, 33, 3; Sen. Ben. 7, 18, 2; Plin. Ep. 10, 30 (39), 2:culpa, quae te est penes, Ter. hec. 4, 1, 20: culpa abest ab aliquo,
Quint. 11, 1, 64:aliquem extra culpam belli esse judicare,
Liv. 8, 19, 10:in mutum confers culpam,
Plaut. Truc. 4, 3, 55:conferre in aliquem,
Ter. Eun. 2, 3, 96; Caes. B. G. 4, 27; Cic. Sen. 5, 14 al.; cf.:culpam transferre in aliquem,
Ter. And. 2, 3, 5; Cic. Att. 15, 28; id. Font. 8, 18:suam quisque culpam auctores ad negotia transferunt,
Sall. J. 1, 4:contrahere culpam,
Cic. Att. 11, 24, 1:culpam non modo derivare in aliquem, sed communicare cum altero,
id. Verr. 2, 2, 20, § 49:in culpā ponere aliquem,
id. Clu. 45, 127:indecorant bene nata (pectora) culpae,
Hor. C. 4, 4, 36; 4, 15, 11:seraque fata, Quae manent culpas etiam sub Orco,
id. ib. 3, 11, 29; App. Dogm. Plat. 2, p. 28, 5; Arn. 1, p. 27.—In partic.1.The crime of unchastity, a faux pas (cf. crimen, II. A. 2.), Ov. M. 2, 37 et saep.; Verg. A. 4, 19; 4, 172; Hor. C. 3, 27, 38; 3, 6, 17; Tac. A. 3, 24 et saep.—2.Mostly in jurid. Lat., the fault of remissness, neglect, Dig. 17, 2, 72; 18, 1, 68; 42, 5, 8, § 3:II.nec sum facturus (rem) vitio culpāve minorem,
Hor. S. 2, 6, 6.—Meton., any thing mischievous or injurious, mischief:B.continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce,
Verg. G. 3, 468:sedula (i. e. meretrix),
Prop. 4 (5), 5, 20.—Of things, a fault, defect:operum et laudes et culpae,
Vitr. 3, 1, 4. -
15 delinquo
dē-linquo, līqui, lictum, 3 ( perf. delinquerunt, Liv. 1, 32 codd.), v. n. and a., to fail, be wanting.I.Lit., to fail, be lacking, for the usual deficere (cf. 1. deliquium, = defectus—very rare): delinquere frumentum, Cael. ap. Serv. Verg. A. 4, 390: delinquat aut superet aliquid tibi, Tubero ib.—II.Trop. (class.), to fail, be wanting in one's duty; to commit a fault, to do wrong, transgress, offend; and, delinquere aliquid, to commit, do something wrong.(α).Absol.:(β).QVOD POPVLVS HERMVNDVLVS HOMINESQVE POPVLI HERMVNDVLI ADVERSVS POPVLVM ROMANVM BELLVM FECERE DELIQVERVNTQVE, etc., an old formula used in declaring war,
Gell. 16, 4; cf. id. ap. Liv. 1, 32:an quia non delinquunt viri?
Ter. Hec. 4, 4, 41:ut condemnaretur filius aut nepos, si pater aut avus deliquisset?
Cic. N. D. 3, 38:mercede delinquere (opp. gratis recte facere),
Sall. Hist. Fragm. 3, 61, 5 Dietsch:in vita,
Cic. Tusc. 2, 4 fin.; cf.:in bello miles,
id. Clu. 46; and:hac quoque in re,
id. Inv. 2, 10, 33:in ancilla,
Ov. M. 2, 8, 9:deliquere homines adulescentuli per ambitionem,
Sall. C. 52, 26:paulum deliquit amicus,
Hor. S. 1, 3, 84:multo jam ut praestet laxitate delinquere,
Plin. 17, 12, 19, § 94.—Of errors in language, Quint. 1, 5, 49.—With acc. respect.:dum caveatur praeter aequum ne quid delinquat,
Plaut. Bacch. 3, 3, 14; so,quid,
id. Men. 5, 2, 30; id. Ps. 4, 7, 129; Cic. Agr. 2, 36 fin.; Sall. C. 51, 12:quae,
id. J. 28, 4:quid erga aliquem,
Plaut. Ep. 3, 3, 9:quid ego tibi deliqui?
id. Am. 2, 2, 185.—With object. acc.:flagitia,
Tac. A. 12, 54 fin.; cf.:multo majora deliquit,
Vulg. 2 Par. 33, 23.— Pass.:adulterium quod pubertate delinquitur,
Dig. 48, 5, 38; cf. delictum.— Pass. impers.:ut nihil a me adhuc delictum putem,
Cic. Att. 9, 10 fin.; Gell. 5, 4, 2. -
16 noxa
noxa, ae, f. [for noc-sa, from noc-eo, like rixa from ringor], hurt, harm, injury, which one does or suffers (v. Döderl. Synon. 2, p. 153 sqq.; not in Cic., but cf. noxia; syn.: injuria, contumelia).I.Lit.: QVANDOQVE HICE HOMINES... NOXAM NOCVERVNT, an old fetial formula in Liv. 9, 10 fin.; so, too, perhaps, SI SERVVS FVRTVM FAXIT NOXAMVE NOCVIT, Fragm. XII. Tab. in Dig. 9, 4, 2, § 1 (al. NOXIAMVE):II.servus, qui noxam nocuit,
Dig. 35, 2, 63:si eadem (terra) ad noxam genuit aliqua,
injurious, Plin. 2, 63, 63, § 158:tristes pellere a foribus noxas,
Ov. F. 6, 129:ab noxā curculionum conditas fruges defendere,
Col. 1, 6, 15:nihil eam rem noxae faturam,
Liv. 34, 19:rempublicam non extra noxam modo, sed etiam extra famam noxae conservandam esse,
id. 34, 61:sine ullius noxā urbis,
id. 36, 21: prava incepta consultoribus noxae esse, Sall. Or. Phil. contr. Lep.:sine ullā noxā,
Cels. 7, 26, 4:veram noxam concipere,
i. e. sickness, Col. 12, 3, 7.—Transf.A.An injurious act, i. e. a fault, offence, crime, = delictum:B.noxae appellatione omne delictum continetur,
Dig. 50, 16, 238, § 3:aliquem tenere in noxā,
Plaut. Cas. 2, 8, 71:hic in noxā est,
Ter. Phorm. 2, 1, 36:in noxā esse,
Liv. 32, 26; 7, 4:noxae damnatus,
id. 8, 35:reus ejus noxae,
id. 5, 47:capitalis,
id. 3, 55:neve ea caedes capitalis noxae haberetur,
id. 3, 55: qui in furto aut in latrocinio aut aliquā noxā sint comprehensi, * Caes. B. G. 6, 16:graviorem noxam fateri,
Ov. P. 2, 9, 72:noxa caput sequitur,
Paul. Sent. 2, 31, 8 sq.; cf. also Paul. ex Fest. under noxia init. —Punishment (not ante-Aug.;C.most freq. in jurid. Lat.): noxam merere,
Liv. 8, 28, 8 Drak.:aliquem noxā pecuniāque exsolvere,
id. 23, 14, 3; 2, 59, 6; 26, 29, 4:noxae dedere aliquem,
to deliver one up for punishment, Dig. 4, 3, 9; so ib. 7, 1, 17, § 2; cf. ib. 9, 4, 19;hence: mergi freto, satius illi insulae (Siciliae) esse, quam velut dedi noxae inimico,
Liv. 26, 29, 4; and:rem rusticam pessimo cuique servorum, ut carnifici noxae dedimus,
Col. 1 prooem.:quod ajunt aediles: noxā solutus non sit (servus) sic intellegendum est, ut non hoc debeat pronuntiari, nullam eum noxam commisisse, sed illud, noxā solutum esse, hoc est noxali judicio subjectum non esse: ergo si noxam commisit nec permanet, noxā solutus videtur,
Dig. 21, 1, 17, § 17: non noxae eximitur Q. Fabius, qui contra edictum imperatoris pugnavit;sed, noxae damnatus, donatur populo Romano,
Liv. 8, 35, 5:noxae accipere aliquem,
to receive one for the purpose of punishing him, Dig. 7, 1, 17, § 2.— —Concr., that which commits an offence, an offender, criminal (jurid. Lat.): noxa est corpus, quod nocuit, id est servus;noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,
Just. Inst. 4, 8, 1:aut noxiam sarcire aut noxam dedere oportet,
the guilty thing, Dig. 9, 1, 1, § 11; so,noxae deditio,
ib. 9, 4, 4. -
17 committo
com-mitto, mīsī, missum, ere1) сводить (для состязания, борьбы, драки, ссоры), натравливать, выпускать, бросать друг на друга (pugiles Latinos cum Graecis, aoquales inter se Su)2) сопоставлять, сравнивать ( aliquid alicui rei Prp)c. vates et comparare J — проводить параллель между (великими) поэтамиc. moenia O — возводить (крепостные) стеныoras vulneris suturis inter se c. CC — сшивать края раныquā naris fronti committitur O — там, где нос соединяется со лбомc. dextram dextrae O — подавать друг другу рукиc. manūs alicui V — схватиться (вступить в рукопашный бой) с кем-л.auribus magnos elenchos c. J — вдеть в уши крупные серьги4)а) начинать ( obsidionem QC)bellum prospere commissum L — удачно начатая война (ср. 8.)c. proelium( pugnam) C, Cs etc. — завязать (дать) сражениеб) иногда просто committere5) производить, устраивать (judicium C; spectaculum L); совершать, учинять (aliquid in, erga и adversus aliquem C, L; maleficia, scelus, nefarias res C; delictum majus Cs; caedem O)Caesar respondit, quod neque commissum a se intellegĕret, quare timeret (neque) Cs — Цезарь ответил, что он не сделал ничего такого, чего следовало бы ему опасаться (и не)c. in (contra) legem Dig, C — преступить (нарушить) законlege censoriā c. Vr — нарушить цензорский закон6) допускатьcommisit ut... L, C etc. — (он) допустил (довёл дело до того, был виною того), что...non committam, ut me accusare possis C — я не допущу, чтобы ты мог меня обвинять7) навлекать на себя, заслуживать (poenam, multam C); провиниться ( adversus aliquem L)c. se periculo C — подвергнуть себя опасностиc. aliquam rem in discrimen L — подвергнуть риску (поставить на карту) что-л.8) поручать, вверять, предоставлять (alicui salutem suam QC; rem difficilem C)c. se fidei (in fidem) alicujus H, L, C etc. — довериться кому-л.c. alicui invidiam suam in aliquem Lcn — передать кому-л. свою ненависть к кому-л., т. е. сделать кого-л. орудием своей местиc. alicui bellum C — возложить на кого-л. ведение войны (ср. 4.)c. alicui, ut videat C — поручить кому-л., чтобы он наблюдал (за)se c. alicui tutandum Ph — стать под чью-л. защитуc. pelago ratem H — спустить судёнышко на мореc. judici litem Pt — передать дело судьеnihil his committendum existimavit Cs — (Цезарь) решил, что на них ни в чём положиться нельзяc. rem in aciem L (или proelio Cs) — предоставить решение дела сражениюc. semen solo Col — бросить семя в почвуc. alicui portam V — доверить кому-л. (возложить на кого-л.) охрану дверейaliquid litteris c. C — изложить что-л. в письмеc. se — отваживаться, осмеливаться, решаться идти (in aciem L; in senatum C)se publico non c. Su — не отваживаться показаться на людях9) pass. committi быть предоставленным, доставатьсяcommitti in publicum( fisco) Dig — быть конфискованным, поступить в казнуhypothecae commissae sunt C — на ипотечные ценности выдан исполнительный документ (кредитору, в силу истечения срока и невыполнения обязательства)dies committendi Dig — срок выполнения обязательств, день платежа -
18 delinquo
dē-linquo, līquī, lictum, ere1) редко недоставать, отсутствовать ( luna delinquens Ap)2) совершить проступок, допустить погрешность, провиниться (d. adversus aliquem L; d. aliquā re T, in aliquā re и aliquid Pl etc.)quod venti et fluxus deliquerunt T — то, что натворили ветер и волныnihil a me delictum puto C — я ни в чём, по-моему, не провинилсяhaec, quae deliquit C — допущенные им ошибки -
19 postdelictum
post-dēlictum, ī n.последующее преступление, т. е. рецидив Dig -
20 praetereo
praeter-eo, īvī (iī), itum, īre1) проходить мимо, миновать (aliquem, aliquid C etc.); протекать мимо ( flumina ripas praetereunt H); тянуться вдоль ( mons Ciliciam praetĕrit QC)2) (о времени) проходить, истекатьtempus praeteritum rhH., C etc. — прошедшее времяviri praeteriti Prp — жившие прежде люди, угасшие поколения3) опережать, обгонять ( aliquem cursu V); превзойти (aliquem O; aliquem vincere et p. Sen); переступить ( modum O)4) перен. ускользать, т. е. оставаться неизвестнымhoc me praeterit Ter etc. — это мне неизвестноnon me praeterit C — мне не безызвестно, я (очень) хорошо знаюneminem praetērit C etc. — всем известноp. aliquid silentio C etc. — обойти что-л. молчанием (умолчать о чём-л.)praeteritā, ōrum Hier — paralipomenanon praetereundus VP — о котором нельзя умолчать, т. е. заслуживающий упоминания6) пропускать ( syllabas Su)7) обходить, обделять ( dignos C)aliquis praeterĭtur Cs — кто-л. ничего не получает (уходит ни с чем)8) упускатьpiscem p. Pt — забыть выпотрошить рыбу9) ускользать, избегнуть (aliquid măli p. Ter; poenam PS)erubuimus p. Pt — мы постеснялись уклониться ( от выполнения общего обряда)
См. также в других словарях:
delictum — index crime, delict, delinquency (misconduct), fault (responsibility), misconduct, misdeed, misdemea … Law dictionary
Delictum — • Delictum, проступок не против государства (в этом случае это называется crimen, а также crimen publicum), но против частного лица (напр., грабеж, воровство, оскорбление), дающий потерпевшему право преследовать виновного гражданским… … Реальный словарь классических древностей
Delictum — (lat.), Verbrechen; z.B. D. manifestum, handhafte That; D. universitatis, ein Vergehen von einer Gemeinheit, Corporation, Geseñschast begangen; Delicta nomināta u. D. innomināta, s. u. Amtsverbrechen I … Pierer's Universal-Lexikon
Delictum — (lat.), Verbrechen. Im kanonischen Recht nannte man D. ecclesiasticum (z. B. Apostasie, Häresie, Simonie) eine Straftat, für die nur das geistliche, D. saeculare, für die nur das weltliche, D. mixtum (z. B. Blasphemie, Ehebruch, Konkubinat, Magie … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Delictum — (Delikt, lat.), Verbrechen, Vergehen; nach Deutschem Bürgerl. Gesetzb. § 823 fg. eine unerlaubte Handlung, die den Täter zum Schadenersatz verpflichtet. Deliktsklage, die Schadenersatzklage des durch eine unerlaubte Handlung Verletzten gegen den… … Kleines Konversations-Lexikon
delictum — /dsliktsm/ A delict, tort, wrong, injury, or offense. Actions ex delicto are such as are founded on a tort, as distinguished from actions on contract. Culpability, blameworthiness, or legal delinquency. The word occurs in this sense in the maxim … Black's law dictionary
delictum — /dsliktsm/ A delict, tort, wrong, injury, or offense. Actions ex delicto are such as are founded on a tort, as distinguished from actions on contract. Culpability, blameworthiness, or legal delinquency. The word occurs in this sense in the maxim … Black's law dictionary
delictum — de·lic·tum … English syllables
delictum — A wrongful act; a tortious act; a criminal act; a misdemeanor. See 3 Bl Comm 117. See actions ex delicto; ex delicto … Ballentine's law dictionary
delictum — … Useful english dictionary
DELICTUM COMMISSIONIS, DELICTUM OMISSIONIS — – правонарушение, выразившееся в совершении чего либо (виновное действие); правонарушение, выразившееся в упущении (виновное упущение) … Советский юридический словарь