-
1 purgo
purgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] nettoyer. [st2]2 [-] purger (le corps). [st2]3 [-] enlever (en nettoyant), chasser, dissiper. [st2]4 [-] purifier, dégager débarrasser (d'une erreur ou d'une souillure). [st2]5 [-] laver d'une accusation; excuser, disculper, justifier. - se purgare adversus aliquid: se justifier à l’égard de qqch. - alicui se purgare: se justifier aux yeux de qqn. - aliquem de aliqua purgare: justifier qqn au sujet de qqch, disculper qqn de qqch. - purgare + prop. inf.: s'excuser en alléguant que.* * *purgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] nettoyer. [st2]2 [-] purger (le corps). [st2]3 [-] enlever (en nettoyant), chasser, dissiper. [st2]4 [-] purifier, dégager débarrasser (d'une erreur ou d'une souillure). [st2]5 [-] laver d'une accusation; excuser, disculper, justifier. - se purgare adversus aliquid: se justifier à l’égard de qqch. - alicui se purgare: se justifier aux yeux de qqn. - aliquem de aliqua purgare: justifier qqn au sujet de qqch, disculper qqn de qqch. - purgare + prop. inf.: s'excuser en alléguant que.* * *Purgo, purgas, purgare. Colum. Purger, Nettoyer, Mondifier, Sarcler.\A foliis et stercore purgato. Cato. Oste luy les fueilles, et nettoye l'ordure qui est dessus.\Purgare pisces. Terent. Effondrer poissons.\Purgare se apud aliquem, vel alicui de re aliqua. Terent. S'excuser et purger envers aucun, Se justifier et laver.\Crimen purgare. Cic. Se laver d'aucun cas qu'on nous met à sus, Se purger et justifier.\Fastidium purgare. Plin. Oster la fascherie et desgoustement. -
2 purgo
purgo purgo, avi, atum, are чистить, очищать -
3 purgo
purgo, āvi, ātum, 1, v. a. [contr. for purigo, from purum ago], to make clean or pure, to clean, cleanse, purify (class.).I.Lit.:2.oleam a foliis et stercore purgato,
Cato, R. R. 65, 1: cum falcibus purgarunt locum, cleared the place, freed it from bushes, etc., Cic. Tusc. 5, 23, 65; Liv. 24, 19:arva longis ligonibus,
Ov. P. 1, 8, 59:domum muribus,
Phaedr. 1, 22, 3:fossas,
Plin. 18, 26, 64, § 236:proprios leniter ungues cultello,
Hor. Ep. 1, 7, 51: cana labra, i. e. to clear or free from beard, Mart. 9, 28, 5:pisces,
Ter. Ad. 3, 3, 22:segetes,
Plin. 18, 26, 65, § 241.— Absol.:levi sarculo purgare,
Plin. 18, 26, 65, § 241.—Mid.:purgor in amni,
wash, Sil. 8, 125.—In partic., in medic. lang., to cleanse by stool, vomiting, etc., to purge:B.quid scammoneae radix ad purgandum possit,
Cic. Div. 1, 10, 16; Cato, R. R. 157, 3:si is, qui saepe purgatus est, subito habet alvum suppressam,
Cels. 2, 12:qui purgor bilem sub verni temporis horam,
Hor. A. P. 302:se helleboro,
Val. Max. 8, 7, 5 fin.:se per inferna aut vomitione,
Plin. 25, 5, 21, § 51.—Transf.1.To make even by clearing away, to level, Inscr. Murat. 582 fin.; cf.:2.purgare viam proprie dicitur ad libramentum proprium redigere, sublato eo quod supra eam esset,
Dig. 43, 11, 1, § 1.—To clear away, remove:b.rudera,
Suet. Vesp. 8:vermes clavo aëneo,
Pall. 4, 10, 4:lapides,
id. 3, 6:sordes,
Claud. in Eutr. 1, 383; cf.:scindit se nubes et in aethera purgat apertum,
melts away, Verg. A. 1, 587.—In partic., in medicine, to remove or expel by purging, rinsing, etc., to heal, cure:II.purgatum te illius morbi,
Hor. S. 2, 3, 27:pituitas,
Plin. 20, 17, 73, § 188:fastidium lauri folio,
id. 8, 27, 41, § 101:suppurationes,
id. 23, 1, 16, § 24:tarditatem aurium,
id. 23, 2, 28, § 59:succus purgat cicatrices et nubeculas (oculorum),
id. 27, 12, 85, § 109.—Trop., to cleanse, purify (syn. lustro).A.In gen.:B. C.pectora,
Lucr. 6, 24:urbem,
Cic. Cat. 1, 5, 10:amplissimos ordines contaminatos veteri neglegentiā purgavit,
Suet. Vesp. 9:rationes,
to clear up, settle, pay, id. Calig. 29.—In partic.1.To clear from accusation, to excuse, exculpate, justify (syn. excuso):2.ut me purgarem tibi,
Plaut. Am. 3, 2, 28:QVIBVS DE REBVS VOS PVRGAVISTIS... QVOMQVE DE EIEIS REBVS SENATVEI PVRGATI ESTIS, S. C. de Tiburt. lin. 3 and 12 (ap. Grut. 499, 12): quod te mihi de Sempronio purgas, accipio excusationem,
Cic. Fam. 12, 25, 3:cui se purgat,
id. Or. 29, 230:ego me tibi purgo,
id. Fam. 15, 17, 1; so,Caesarem de interitu Marcelli,
id. Att. 13, 10, 3:si quis tibi se purgare volet, quod, etc.,
Q. Cic. Petit. Cons. 9, 35:si parum vobis essem purgatus,
Cic. Phil. 14, 6, 17:velle Pompeium se Caesari purgatum, ne, etc.,
Caes. B. C. 1, 8; cf. id. B. G. 1, 28:ea pars epistulae tuae, per quam te ac mores tuos mihi purgatos ac probatos esse voluisti,
Cic. Att. 1, 17, 7; Ter. Hec. 2, 2, 12:accedebant blanditiae virorum factum purgantium cupiditate atque amore,
Liv. 1, 9 fin.:factum,
Ov. P. 3, 2, 24:facinus,
Curt. 7, 5, 39; 5, 12, 8:crimina,
to disprove, Cic. Clu. 1, 3; Liv. 38, 48, 14; cf.probra,
Tac. A. 4, 42:adulescentem crimine civilis belli,
to acquit, id. ib. 3, 17:innocentiam suam,
to vindicate, Liv. 9, 26:suspicionem,
to remove, id. 28, 43:ea, quae ipsis obicerentur,
to refute, id. 8, 23:purget miles, quod vicerit hostem,
Sil. 7, 510:aliquem alicujus rei,
Liv. 37, 28:se adversus alicujus criminationes purgare,
Suet. Caes. 55:illi lacrimantes nunc purgare se,
Curt. 5, 10, 11.—With acc. and inf.:laborare regem, ut purganti se nihil hostile dixisse aut fecisse, fides habeatur,
Liv. 42, 14:qui purgarent nec accitos ab eo Bastarnas nec auctore eo quidquam facere,
id. 41, 19.—To cleanse or purge from a crime or sin with religious rites, to make expiation or atonement for, to expiate, purify, atone for, lustrate, = expiare, lustrare ( poet. and in post-Aug. prose):A.di patrii, purgamus agros, purgamus agrestes,
Tib. 2, 1, 17:populos,
Ov. F. 4, 640:myrtea verbena Romanos Sabinosque,
Plin. 15, 29, 36, § 119:pontifices purgantes moenia,
Luc. 1, 593:domus purgantur lustranturque,
Plin. 25, 9, 59, § 105. —With the crime or act as an object: nefas, Ov. M. 13, 952:crimen gladio,
Luc. 8, 518; Vulg. Ecclus. 47, 13.—Hence, purgā-tus, a, um, P. a.Cleansed, purified, pure ( poet.):B.auris,
Hor. Ep. 1, 1, 7:somnia pituitā purgatissima,
Pers. 2, 57:purgatioris auri vena,
Mart. Cap. 1, § 7 (cf. Plaut. Mil. 3, 1, 179).—Excused, exculpated: ita fiducia quam argumentis purgatiores dimittuntur, Sall. Fragm. ap. Non. 310, 22, and ap. Don. Ter. Phorm. 1, 4, 28.—C.Pure, freed from sin (eccl. Lat.):vota purgatiora, Aug. Civ. Dei, 6, 2: purgatissima ecclesia,
id. Doctr. Christ. 2, 16:pietas,
id. Ver. Rel. 1. —Hence, adv.: purgātē, purely:enucleate dicitur purgate, exquisite,
Non. 60, 5. -
4 purgo
pūrgo, āvī, ātum, āre (eig. purigo [s. unten] v. purus), I) im allg., rein machen, reinigen, säubern, 1) eig.: a) übh.: cloacam, ausfegen, Ulp. dig.: u. so lacunas cloacasque, Fronto: Augiae regis bobile, Hyg.: aurum, aurum septuplum (siebenfach), Augustin.: oleam a foliis et stercore, Cato: locum, urbar machen, Cic.: pisces, Ter.: viperam, ausweiden, Plin.: pira granis, entkernen, auskernen, Pallad.: u. so bl. prunum, Plin.: pira, sorba, Apic.: ungues, Hor. – b) insbes. als mediz. t. t.: α) reinigen, vulnus, Cels.: adustum locum aerugine et melle, Cels.: purgatum te illius morbi, von jener K. geheilt, Hor. sat. 2, 3, 27. – β) reinigen = abführen, se, Cels.: quid radix ad purgandum possit, Cic.: purgor bilem, ich reinige mich von der Galle, Hor. de art. poët. 302. – 2) übtr.: a) im allg.: p. urbem (von Verrätern), Cic.: exercitum missionibus (durch Entlassung) turbulentorum hominum, Liv.: amplissimos ordines... veteri neglegentiā, Suet.: purgata auris, zum Anhören geneigtes, für Warnung offenes, Hor. ep. 1, 1, 7. – b) insbes., moralisch reinigen, α) von der Beschuldigung = entschuldigen, rechtfertigen, se alci, sich bei jmd. entschuldigen, Q. Cic., Liv. u.a. (vgl. sui purgandi causā, Caes.): alqm de luxuria, Cic.: per litteras Caesarem de interitu Marcelli, Cic. ep.: civitatem omnis facti dictique hostilis adversus Romanos, wegen usw., Liv.: alqm crimine, freisprechen, Tac.: facinus, Curt.: culpam, Liv.: crimen, crimina, ablehnen, widerlegen, Cic. u. Liv.: innocentiam suam, sich über ihre U. rechtfertigen, Liv.: Tiberii dedecora, entschuldbar machen, Eutr. – se purgare m. folg. quod (daß), ut purgaret se, quod id temporis venisset, Liv. 1, 50, 8. – purg. mit folg. Acc. u. Infin., zur Entschuldigung od. Rechtfertigung anführen (vorbringen), Liv. 1, 9, 16; 24, 47, 6; 28, 37, 2 u.a. – β) von der Schuld, vom Fluche der Sünde usw. reinigen, heiligen, sühnen, populos, Ov.: domum, Plin.: nefas, Ov.: crimen gladio, Lucan.: litterae purgantes se culpā, Itin. Alex. 15 (39). – γ) wieder gut machen, malum facinus forti ac memorabili facinore, Liv. 23, 7, 6. – II) prägn.: A) reinigend gerade machen, ebnen, viam, Ulp. dig. 43, 11, 1. § 1: vias locaque publica, Lex Iul. munic. im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 69. – bildl., rationem, ins reine bringen, berichtigen, bezahlen, Suet. Cal. 29, 2. – B) reinigend wegschaffen, wegräumer, aufräumen, rudera (den Schutt), Suet.: lapides, Pallad.: Augiae regis stercus bobile, Hyg.: stercus ab aede Vestae, Fest.: sordes, Claud.: pituitas, Plin. – bildl., metum doloris, Quint. 12, 2, 3. – / Die urspr. Form purigo, Plaut. Amph. 945; aul. 753; merc. 738. Varro r. r. 2, 4, 14.
-
5 purgo
pūrgo, āvī, ātum, āre (eig. purigo [s. unten] v. purus), I) im allg., rein machen, reinigen, säubern, 1) eig.: a) übh.: cloacam, ausfegen, Ulp. dig.: u. so lacunas cloacasque, Fronto: Augiae regis bobile, Hyg.: aurum, aurum septuplum (siebenfach), Augustin.: oleam a foliis et stercore, Cato: locum, urbar machen, Cic.: pisces, Ter.: viperam, ausweiden, Plin.: pira granis, entkernen, auskernen, Pallad.: u. so bl. prunum, Plin.: pira, sorba, Apic.: ungues, Hor. – b) insbes. als mediz. t. t.: α) reinigen, vulnus, Cels.: adustum locum aerugine et melle, Cels.: purgatum te illius morbi, von jener K. geheilt, Hor. sat. 2, 3, 27. – β) reinigen = abführen, se, Cels.: quid radix ad purgandum possit, Cic.: purgor bilem, ich reinige mich von der Galle, Hor. de art. poët. 302. – 2) übtr.: a) im allg.: p. urbem (von Verrätern), Cic.: exercitum missionibus (durch Entlassung) turbulentorum hominum, Liv.: amplissimos ordines... veteri neglegentiā, Suet.: purgata auris, zum Anhören geneigtes, für Warnung offenes, Hor. ep. 1, 1, 7. – b) insbes., moralisch reinigen, α) von der Beschuldigung = entschuldigen, rechtfertigen, se alci, sich bei jmd. entschuldigen, Q. Cic., Liv. u.a. (vgl. sui purgandi causā, Caes.): alqm de luxuria, Cic.: per litteras Caesarem de interitu Marcelli, Cic. ep.: civitatem omnis facti dictique hostilis adversus Romanos,————wegen usw., Liv.: alqm crimine, freisprechen, Tac.: facinus, Curt.: culpam, Liv.: crimen, crimina, ablehnen, widerlegen, Cic. u. Liv.: innocentiam suam, sich über ihre U. rechtfertigen, Liv.: Tiberii dedecora, entschuldbar machen, Eutr. – se purgare m. folg. quod (daß), ut purgaret se, quod id temporis venisset, Liv. 1, 50, 8. – purg. mit folg. Acc. u. Infin., zur Entschuldigung od. Rechtfertigung anführen (vorbringen), Liv. 1, 9, 16; 24, 47, 6; 28, 37, 2 u.a. – β) von der Schuld, vom Fluche der Sünde usw. reinigen, heiligen, sühnen, populos, Ov.: domum, Plin.: nefas, Ov.: crimen gladio, Lucan.: litterae purgantes se culpā, Itin. Alex. 15 (39). – γ) wieder gut machen, malum facinus forti ac memorabili facinore, Liv. 23, 7, 6. – II) prägn.: A) reinigend gerade machen, ebnen, viam, Ulp. dig. 43, 11, 1. § 1: vias locaque publica, Lex Iul. munic. im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 69. – bildl., rationem, ins reine bringen, berichtigen, bezahlen, Suet. Cal. 29, 2. – B) reinigend wegschaffen, wegräumer, aufräumen, rudera (den Schutt), Suet.: lapides, Pallad.: Augiae regis stercus bobile, Hyg.: stercus ab aede Vestae, Fest.: sordes, Claud.: pituitas, Plin. – bildl., metum doloris, Quint. 12, 2, 3. – ⇒ Die urspr. Form purigo, Plaut. Amph. 945; aul. 753; merc. 738. Varro r. r. 2, 4, 14. -
6 pūrgō
pūrgō āvī, ātus, āre [purus+1 AG-], to free from what is superfluous, make clean, make pure, clean, cleanse, purify: piscīs ceteros purga, bone, T.: falcibus locum, cleared the ground: domum muribus, Ph.: educ omnīs tuos, purga urbem: miror morbi purgatum te illius, H.— To clear the body, purge: quid radix ad purgandum possit<*> Qui purgor bilem, purge myself of, H.— To clear away, remove: ligonibus herbas, O.: scindit se nubes et in aethera purgat apertum, melts away, V.: Cultello unguīs, trim, H.—Fig., of persons, to clear from accusation, excuse, exculpate, justify: Sullam ipsius virtus purgavit: me tibi: Caesarem de interitu Marcelli: si sibi purgati esse vellent, Cs.: civitatem facti hostilis, L.— To remove, refute, repel, justify: Aut ea refellendo aut purgando vobis corrigemus, T.: factum, O.: facinus, Cu.: purgandis criminibus, by disproving: suspicionem, remove, L.: ea, quae ipsis obicerentur, refute, L. — To establish, vindicate, plead: innocentiam suam, L.: viri factum (esse) purgantes cupiditate atque amore, pleading in excuse, L.: purgantibus iis multitudinis concursu factum, L.—In religion, to make atonement for, expiate, purify, atone for, lustrate: populos, O.: nefas, O.* * *purgare, purgavi, purgatus Vmake clean, cleanse; excuse -
7 purgo
purgo, 1, cleanse, purify, Mk. 7:19; L. 3:17; J. 15:2.* -
8 purgo
āvī, ātum, āre [из purīgo от purus + ago ]1) чистить, очищать (cloacas Dig etc.; urbem C); перебирать ( pisum in lance Pt); расчищать ( viam Dig); прочищать, слабить ( radix multum valet ad purgandum C)3) оправдывать или оправдываться (в чём-л.) (p. facīnus QC; dedecora alicujus Eutr); опровергать ( crimen C)aliquem de aliquā re или alicujus rei p. C etc. — оправдывать кого-л. в чём-л.p. se alicui C — оправдываться (защищать себя) перед кем-л.innocentiam suam p. L — доказать свою невиновность4) очищать, освобождатьp. ravim Ap — излечиваться от хрипотыp. rationes Su — регулировать счёты, учинять расчёт, расплачиваться сполна5) убирать (rudēra Su; sordes Cld); удалять, устранять ( meturo doloris O) -
9 purgo
,avi,atum,areчистить, очищать -
10 purgo
сущ.тех. очиститель -
11 purgo
to clean, cleanse, purify/ clear away, wash off/ justify. -
12 purgo
,avi,atum,areчистить, очищать -
13 purgo
, purgavi, purgatum, purgare 1чистить, очищать -
14 ex-pūrgō
ex-pūrgō āvī, ātus, āre, to purge, cleanse, purify: me, i. e. cure of poetic ecstasy, H. — Fig.: expurgandus est sermo.—To clear from censure, exculpate, vindicate, justify, excuse: me, T.: sese parum, fail to vindicate, S.: expurgaturum (obiecta) adseverans, Ta.—Supin. abl.: non facilest expurgatu, T. -
15 per-pūrgō (old perpūrigō)
per-pūrgō (old perpūrigō) āvī, ātus, āre, to cleanse thoroughly, purge: se quādam herbulā.— Fig., to clear up, explain: locus orationis perpurgatus ab iis: de dote tanto magis, arrange. -
16 re-pūrgō
re-pūrgō āvī, ātus, āre, to clean anew, cleanse off, clear again: iter, L.: humum, O.: hortum, Cu.: repurgato caelo, O.—To purge away, take away, remove: Quicquid in Aeneā fuerat mortale, O. -
17 mettere in purgo una notizia
гл.общ. проверить сообщениеИтальяно-русский универсальный словарь > mettere in purgo una notizia
-
18 purgatus
purgatus, a um part. passé de purgo. [st2]1 [-] nettoyé. [st2]2 [-] purgé, débarrassé de. [st2]3 [-] enlevé, rejeté. [st2]4 [-] pur, purifié, débarrassé d'une souillure. [st2]5 [-] disculpé, justifié. - purgatus Caesari: justifié aux yeux de César.* * *purgatus, a um part. passé de purgo. [st2]1 [-] nettoyé. [st2]2 [-] purgé, débarrassé de. [st2]3 [-] enlevé, rejeté. [st2]4 [-] pur, purifié, débarrassé d'une souillure. [st2]5 [-] disculpé, justifié. - purgatus Caesari: justifié aux yeux de César.* * *Purgatus, pen. prod. Aliud participium. Sil. Purgé, Nettoyé.\Si parum vobis essem sine defensione purgatus. Cicero. Excusé. -
19 circumpurgo
circum-pūrgo, —, —, āre -
20 compurgo
com-pūrgo, —, —, āre
См. также в других словарях:
purgo — pùr·go s.m. OB il purgare, il liberare dalle impurità, spec. con riferimento a lane e pelli {{line}} {{/line}} DATA: av. 1565. ETIMO: der. di purgare … Dizionario italiano
purgo — pl.m. purghi … Dizionario dei sinonimi e contrari
Chthonius purgo — Chthonius purgo Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
purgar — (Del lat. purgare.) ► verbo transitivo 1 Limpiar una cosa de lo nocivo e inútil: ■ purgó las plantas de hojas secas. SE CONJUGA COMO pagar SINÓNIMO depurar ► verbo transitivo/ pronominal 2 MEDICINA Dar un medicame … Enciclopedia Universal
Operación Mar Verde — Parte de Guerra de independencia de Guinea Bissau Fecha 22 de noviembre de 1970 Lugar … Wikipedia Español
purgar — Se conjuga como: llegar Infinitivo: Gerundio: Participio: purgar purgando purgado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. purgo purgas purga purgamos purgáis… … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
ՄԱՔՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0233 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 10c, 12c ն. καθαρίζω, ἁνακαθάρω, καθαρεύω , καθαίρω purgo, purifico, mundo ἑκμάσσω expurgo, abstergo σαρόω verro, scopis purgo. Մաքուր եւ սուրբ առնել. սրբել. յստակել. անաղտ եւ պայծառ կամ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
Venter — 1. Der Gott Venter und das Kloster Maulbrunn1 treibt und lehrt alles, was wir thun, reden und können. 1) »Ich meine das Loch unter der Nase.« (Fischart.) 2. Gott Venter und Kloster Maulbrunn regieren. – Eiselein, 616. 3. Purgo meum ventrem et… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
List of Chthoniidae species — This is a list of the described species of the pseudoscorpion family Chthoniidae. The data is taken from Joel Hallan s Biology Catalog.* Afrochthonius Beier, 1930:* Afrochthonius brincki Beier, 1955 Lesotho:* Afrochthonius ceylonicus Beier, 1973… … Wikipedia
Borzenwinkel — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia
Burggen — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia