Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dē-pĭlo

  • 1 pilo

    [st1]1 [-] pĭlo, āre, avi, atum: - [abcl][b]a - intr. - se couvrir de poils. - [abcl]b - tr. - épiler.[/b]    - malam parram pilavit, Petr. 43, 4: [il a plumé un oiseau de mauvais augure] = le malheur s'est abattu sur lui. [st1]2 [-] pīlo, āre, atum: - tr. - appuyer sur, enfoncer. [st1]3 [-] pīlo, āre, āvi, ātum: - tr. - piller, voler.    - pilare castra inimica, Amm. 31, 2, 8: piller le camp ennemi.
    * * *
    [st1]1 [-] pĭlo, āre, avi, atum: - [abcl][b]a - intr. - se couvrir de poils. - [abcl]b - tr. - épiler.[/b]    - malam parram pilavit, Petr. 43, 4: [il a plumé un oiseau de mauvais augure] = le malheur s'est abattu sur lui. [st1]2 [-] pīlo, āre, atum: - tr. - appuyer sur, enfoncer. [st1]3 [-] pīlo, āre, āvi, ātum: - tr. - piller, voler.    - pilare castra inimica, Amm. 31, 2, 8: piller le camp ennemi.
    * * *
        Pilo, pilas, pilare. Afranius. Produire du poil.
    \
        Pilare. Martial. Arracher le poil.

    Dictionarium latinogallicum > pilo

  • 2 pilo

    1. pilo, āre (2. pilus), I) intr. = Haare bekommen, Nov. com. 19. Afran. com. 32. – II) tr. (wie ψιλόω) = A) der Haare berauben, enthaaren, nares, uxores, Mart. 6, 56, 4; 12, 32, 22. – B) übtr., berauben, plündern, castra, villas, Amm. 31, 2, 8 u. 5, 8: pilati caesique, Amm. 14, 2, 3.
    ————————
    2. pīlo, āre (πιλέω), zusammendrücken, hastam, Host. b. Serv. Verg. Aen. 12, 121.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pilo

  • 3 pilo

    1.
    pīlo, no perf., ātum, 1, v. a., = pileô, qs. to ram down; hence, in gen., to thrust home (ante-class. and rare): hastam pilans prae pondere frangit, Host. ap. Serv. ad Verg. A. 12, 121 (pilans id est figens, Serv.). —Hence, pīlātus, a, um, P. a., closepressed, thick, dense = densus, pressus.
    A.
    Lit.: pilatum (agmen), quod sine jumentis incedit, sed inter se densum est, quo facilius per iniquiora loca tramittatur, Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 12, 121: inde loci liquidas pilatasque aetheris oras Contemplor, Enn. ib. (firmas et stabiles significat et quasi pilis fultas, Serv.; cf. Enn. p. 155 Vahl.).—
    B.
    Trop.: sententia praesto pectore pilata, Hostius ap. Serv. Verg. A. 12, 121 (id est fixa, Serv.).
    2.
    pĭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [1. pilus].
    I.
    Neutr., to put forth hairs, to grow hairy: pilat pilos habere incipit, ahas pro detrahit pilos, a quo depilati, Paul. ex Fest. p. 204 Müll.:

    pilare dictum est, ut plumare, pilis vestiri,

    Non. 39, 25:

    corpus meum nunc pilare primum coepit,

    Afran. 39, 27; Nov. 39, 28.—
    II.
    Act. (cf. psiloô).
    A.
    Lit., to deprive of hair, make bald, depilate:

    nates,

    Mart. 6, 56, 4:

    uxores,

    id. 12, 32, 33.—
    B.
    Transf., to plunder, pillage (very rare, and not ante-Aug.;

    whereas compilare is class.): castra inimica,

    Amm. 31, 2, 8:

    villas,

    id. 31, 5, 8:

    pilati caesique,

    id. 14, 2, 3:

    malam parram pilavit,

    Petr. 43, 4 dub.

    Lewis & Short latin dictionary > pilo

  • 4 pilo

    I āvī, —, āre [ pilus I ]
    1) удалять волосы (p. aliquem, aliquid M; resina, quā pilantur uxores M)
    mălam parram p. погов. Ptжить в крайней нужде
    3) перен. разносить, пробирать ( singulos in curiā Pt)
    II pīlo, —, ātum, āre [одного корня с expilo ]

    Латинско-русский словарь > pilo

  • 5 pilo [1]

    1. pilo, āre (2. pilus), I) intr. = Haare bekommen, Nov. com. 19. Afran. com. 32. – II) tr. (wie ψιλόω) = A) der Haare berauben, enthaaren, nares, uxores, Mart. 6, 56, 4; 12, 32, 22. – B) übtr., berauben, plündern, castra, villas, Amm. 31, 2, 8 u. 5, 8: pilati caesique, Amm. 14, 2, 3.

    lateinisch-deutsches > pilo [1]

  • 6 pilo [2]

    2. pīlo, āre (πιλέω), zusammendrücken, hastam, Host. b. Serv. Verg. Aen. 12, 121.

    lateinisch-deutsches > pilo [2]

  • 7 pilo

    pilare, pilavi, pilatus V
    grow hairy; depilate; plunder

    Latin-English dictionary > pilo

  • 8 pilo

    to shave, sut the hair.

    Latin-English dictionary of medieval > pilo

  • 9 ex-pīlō

        ex-pīlō āvī, ātus, āre,    to pillage, rob, plnnder: aerarium, S.: ad expilandos socios: fanum Apollinis: genis oculos, pluck, O.—Fig.; ii, a quibus expilati sumus.

    Latin-English dictionary > ex-pīlō

  • 10 pili-

    -pilo-… prf L
    poil, pileux

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > pili-

  • 11 pilatus

    [st1]1 [-] pĭlātus, a, um: part. passé de pilo ( 1); dégarni de poils, chauve. [st1]2 [-] pīlātus, a, um: part. passé de pilo ( 2); pressé, épais, en rangs serrés; dense, compact. [st1]3 [-] pīlātus, a, um: part. passé de pilo ( 3); pillé. [st1]4 [-] pīlātus, a, um: armé d'un pilum (javelot). [st1]5 [-] Pīlātus, i, m. (Pontius Pilatus): Ponce Pilate (gouverneur de la Judée au temps de Jésus). - voir hors site Pilate.
    * * *
    [st1]1 [-] pĭlātus, a, um: part. passé de pilo ( 1); dégarni de poils, chauve. [st1]2 [-] pīlātus, a, um: part. passé de pilo ( 2); pressé, épais, en rangs serrés; dense, compact. [st1]3 [-] pīlātus, a, um: part. passé de pilo ( 3); pillé. [st1]4 [-] pīlātus, a, um: armé d'un pilum (javelot). [st1]5 [-] Pīlātus, i, m. (Pontius Pilatus): Ponce Pilate (gouverneur de la Judée au temps de Jésus). - voir hors site Pilate.
    * * *
        Pilatus, pe. prod. Adiectiuum, Vnde Pilata cohors. Martial. Portant tel javelot que dict est dessus, Embatonnee de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > pilatus

  • 12 pilus [2]

    2. pilus, ī, m., I) das einzelne Haar am menschl. u. tier. Körper, leporinus, Lampr.: caudae pili equinae, Hor.: pili leonis e fronte, Plin.: pili oculorum, Plin.: palpebrae sunt munitae vallo pilorum, Cic.: pilorum et capillorum tenuitatem habere, Hieron.: im Bilde, v. einer Kleinigkeit, pilo minus amabo, um ein Haar weniger, Cic.: e Cappadocia ne pilum quidem (sq. accepi), ich habe aus K. nicht so viel, als man auf einen Nagel legt, gezogen, Cic.: ne ullum pilum viri boni habere dicatur, kein Haar eines ehrlichen Mannes (wie wir: es ist kein gutes Haar an ihm), Cic.: non facit pili cohortem, hält sie kein Haar wert, Catull.: nec pili facit unius, fragt kein Haar danach, macht sich nichts daraus, Catull. – Sprichw., non minus molestum est calvis quam comatis pilos velli, Sen. de tranqu. anim. 8, 3: propius quidem est a sole mons quam campus aut valles, sed sic, quomodo est pilus pilo crassior, Sen. nat. quaest. 4, 11, 5. – II) kollektiv, der ganze Haarwuchs am Körper, das Haar, crebro pilo, dichtbehaart (Ggstz. glaber), Varro: alci pilus cadit, Plin.

    lateinisch-deutsches > pilus [2]

  • 13 compilo

    1. com-pīlo, āvī, ātum, āre (com u. 1. pilo), enthaaren, Dosith. 64, 11 K. Non. 12, 27. – übtr., a) ausplündern, berauben, alqm, Cic.: aedes, Plaut.: fana, hortos, Cic.: horrea, ICt.: templa omnibus ornamentis compilata, Liv. – b) ausbeuten, ab ipsis capsis iurisconsultorum sapientiam, Cic. Mur. 25 (wahrsch. Glossem): Crispini scrinia, Hor. sat. 1, 1, 121. – c) raubend, stehlend zusammenraffen, rauben, stehlen, quicquid domist, Plaut. Men. 560 ( aber Apul. apol. 96 Krüger concipilare bona eius): materia inordinata sensu compilataque verbis, Ascon. Hor. poët. pr.
    ————————
    2. com-pīlo, āvī, ātum, āre (com u. pīlum), durchprügeln, durchbleuen, Apul. met. 7, 18 u. 9, 2: domum fugi tamquam copo compilatus, Petr. 62, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > compilo

  • 14 pilus

    1. pīlus, ī, m. (2. pilum), I) ein Manipel der Triarier, centurio primi pili, Caes.: primum pilum ducere, Zenturio des ersten M. der Tr. sein, Caes.: assignare primum pilum, Liv.: primos pilos ademit, Suet.: ad primum pilum transducere (befördern), Caes. – bl. pilus. Mart. 1, 31, 3; 6, 58, 10. – II) meton. = der Zenturio der Triarier, primus pilus, der Z. des ersten Manipels der Tr. (dem Range nach der erste unter den 60 Zenturionen der Legion), Liv. 7, 41, 5; 8, 8, 16. Corp. inscr. Lat. 5, 4373. – Form primipilus, Caes. b. G. 2, 25, 1: Form primopilus, Corp. inscr. Lat. 10, 3881 u. 4868: in Inschriften abgekürzt P. P., Corp. inscr. Lat. 14, 3626 u.a. Vgl. übh. Marquardt röm. Staatsverw.2 2, 373 f.
    ————————
    2. pilus, ī, m., I) das einzelne Haar am menschl. u. tier. Körper, leporinus, Lampr.: caudae pili equinae, Hor.: pili leonis e fronte, Plin.: pili oculorum, Plin.: palpebrae sunt munitae vallo pilorum, Cic.: pilorum et capillorum tenuitatem habere, Hieron.: im Bilde, v. einer Kleinigkeit, pilo minus amabo, um ein Haar weniger, Cic.: e Cappadocia ne pilum quidem (sq. accepi), ich habe aus K. nicht so viel, als man auf einen Nagel legt, gezogen, Cic.: ne ullum pilum viri boni habere dicatur, kein Haar eines ehrlichen Mannes (wie wir: es ist kein gutes Haar an ihm), Cic.: non facit pili cohortem, hält sie kein Haar wert, Catull.: nec pili facit unius, fragt kein Haar danach, macht sich nichts daraus, Catull. – Sprichw., non minus molestum est calvis quam comatis pilos velli, Sen. de tranqu. anim. 8, 3: propius quidem est a sole mons quam campus aut valles, sed sic, quomodo est pilus pilo crassior, Sen. nat. quaest. 4, 11, 5. – II) kollektiv, der ganze Haarwuchs am Körper, das Haar, crebro pilo, dichtbehaart (Ggstz. glaber), Varro: alci pilus cadit, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pilus

  • 15 pilum

    pīlum, i, n. [for pis-lum, cf. piso, 1. pila, etc.], a pounder, pestle of a mortar.
    I.
    Lit.:

    pilum fabarium,

    Cato, R. R. 10; 18: quasi tollenonem aut pilum Graecum reciproces planā viā, a pounder, in using which, one side was raised while the other was depressed, Plaut. Fragm. ap. Fest. s v. reciprocare, p. 274 Müll.:

    pinsente pilo praeferrato,

    Plin. 18, 10, 23, § 97:

    pilo contusum,

    Vulg. Exod. 27, 20.—
    II.
    Transf., the heavy javelin of the Roman infantry, which they hurled at the enemy at the commencement of the action, and then took to their swords:

    (caput) adfixum gestari jussit in pilo,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    pilum, haud paulo quam hasta, vehementius ictu missuque telum,

    Liv. 9, 19; cf. Veg. Mil. 2, 15:

    milites e loco superiore pilis missis facile hostium phalangem perfregerunt,

    Caes. B. G. 1, 25:

    pilorum hastarumque honore circumdatus,

    Plin. Pan. 56, 5:

    in imperatorem suum legiones pila torserunt,

    Sen. Ira, 3, 2, 4; cf. Tac. A. 15, 7: pilum praepilatum, having a blunt or rounded end, Auct. B. Afr. 72. They were also used in sieges, being hurled at the enemy from the walls;

    these were called pila muralia,

    Caes. B. G. 5, 40; Tac. A. 4, 51.—Prov.:

    pilum inicere alicui,

    to make an attack on one, Plaut. Most. 3, 1, 43.—
    B.
    Vis certe pila, i. e. to be primipilus of the triarii or veterans who carried two javelins each, Juv. 10, 94; v. Dict. of Antiq. p. 104.

    Lewis & Short latin dictionary > pilum

  • 16 pilus

    1.
    pĭlus, i, m., a hair (syn.: villus, seta).
    I.
    Lit.:

    capra pilos ministrat ad usum nauticum,

    Varr. R. R. 2, 11:

    munitae sunt palpebrae vallo pilorum,

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    caudae pilos equinae vellere,

    Hor. Ep. 2, 1, 45:

    duris aspera crura pilis,

    Ov. A. A. 3, 194:

    contra pilum equum fricare, Pelag. Vet. 26: in capite homini plurimus pilus,

    Plin. 11, 37, 47, § 130.—Prov.:

    non minus molestum est calvis quam comatis pilos velli,

    Sen. Tranq. An. 8, 2, 3:

    propius quidem est a sole mons quam campus aut valles, sed sic, quomodo est pilus pilo crassior,

    Sen. Q. N. 4, 11, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    Collect., hair, the hair:

    fruticante pilo neglecta et squalida crura,

    Juv. 9, 15.—
    B.
    As a designation of insignificance, a hair, a trifle; usually joined with a negative, not a hair, not a bit, not a whit (class.):

    ego ne pilo quidem minus me amabo,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 5:

    interea e Cappadociā ne pilum quidem,

    id. Att. 5, 20, 6:

    ne ullum pilum viri boni habere dicatur,

    has not a hair of a good man about him, id. Rosc. Com. 7, 20:

    non facit pili cohortem,

    does not value it a straw, Cat. 10, 13; cf.:

    nec pili facit uni,

    cares not a pin about it, id. 17, 16.—In plur., a garment or fabric made of hair:

    vestitus pilis cameli,

    Vulg. Marc. 1, 6.
    2.
    pīlus, i, m. [pilum], regularly joined with primus: primus pilus (in the gen. written also as one word, primipili), the division of the triarii in the Roman army:

    P. Sextius Baculus, primi pili centurio,

    Caes. B. G. 3, 5; id. B. C. 1, 13: T. Balventius, qui superiore anno primum pilum duxerat, had been leader, captain of the triarii, id. B. G. 5, 35; Liv. 42, 34, 11: aliquem ad primum pilum transducere, to transfer, advance to the triarii, Caes. B. C. 3, 53, 5: primos pilos ademit, took the command of the triarii, of the primipili, Suet. Calig. 44:

    vetus consuetudo tenuit, ut ex primo principe legionis promeretur centurio primi pili, qui non solum aquilae praeerat, verum etiam quatuor centurias in primā acie gubernabat,

    Veg. Mil. 2, 8.—Without primus:

    referes pili praemia,

    Mart. 6, 58, 10; 1, 32, 3.—
    II.
    Transf.: primipilus (in inscrr. also written PRIMOPIL, and abbrev. P. P.), the chief centurion of the triarii (the transf. arose from the circumstance that the chief centurion of this division was originally designated by the term primi pili, with the omission of the easily supplied centurio, as is shown by the following citation from Liv. 7, 41, 5;

    soon, however, from primi pili, a new word, primipilus or primopilus, was formed): primus centurio erat, quem nunc primi pili appellant,

    Liv. 7, 41, 5; 8, 8, 16:

    primipilo P. Sext. Baculo vulneribus confecto,

    Caes. B. G. 2, 25:

    aquilarum altera vix convelli a primipilo potuit,

    Val. Max. 1, 6, 11; Inscr. (of the time of Trajan) Orell. 799: SEX. AVLIENO SEX. F. PRIMOPIL. II., Inscr. (of the time of Tiberius or Caligula) Orell. 3426 M. P.; cf. Becker, Antiq. 3, 3, p. 264.

    Lewis & Short latin dictionary > pilus

  • 17 pilus

    I ī m.
    pili non facere aliquid Ctl, Pt — ни во что не ставить что-л.
    2) волосяной покров, волосы (p. cadit alicui PM)
    II pīlus, ī m. [ pilum II ]
    primus p. L или primipilus Cs, VM (= centurio primi pili) — первый центурион первого манипула триариев ( старший из всех центурионов легиона)

    Латинско-русский словарь > pilus

  • 18 suppilo

    suppīlo, —, ātum, āre [ sub + pilo, ср. com-pilo\]
    тайком уносить, красть ( aliquid alicui Pl); обкрадывать ( aliquem Pl)

    Латинско-русский словарь > suppilo

  • 19 compilo [1]

    1. com-pīlo, āvī, ātum, āre (com u. 1. pilo), enthaaren, Dosith. 64, 11 K. Non. 12, 27. – übtr., a) ausplündern, berauben, alqm, Cic.: aedes, Plaut.: fana, hortos, Cic.: horrea, ICt.: templa omnibus ornamentis compilata, Liv. – b) ausbeuten, ab ipsis capsis iurisconsultorum sapientiam, Cic. Mur. 25 (wahrsch. Glossem): Crispini scrinia, Hor. sat. 1, 1, 121. – c) raubend, stehlend zusammenraffen, rauben, stehlen, quicquid domist, Plaut. Men. 560 ( aber Apul. apol. 96 Krüger concipilare bona eius): materia inordinata sensu compilataque verbis, Ascon. Hor. poët. pr.

    lateinisch-deutsches > compilo [1]

  • 20 compilo

    [st1]1 [-] compīlo, āre [cum + pilo]: a - dépouiller, piller.    - compilare fana, Cic. Nat. 1, 86: piller les temples.    - malui compilari quam venire, Cic. de Or. 2, 268: j'ai mieux aimé être plumé que vendu.    - compilare scrinia Crispini, Hor. S. 1, 1, 121: piller le coffre (les ouvrages) de Crispinus. b - [jurisp.] détourner, soustraire frauduleusement.    - Dig. 3, 5, 33. [st1]2 [-] compīlo, āre [cum + pilum]: assommer, rouer de coups.    - me membratim compilassent, Apul. M. 9, 2: ils m'auraient écharpé de haut en bas.    - tanquam copo compilatus, Petr. 63, 12: comme un cabaretier copieusement rossé.
    * * *
    [st1]1 [-] compīlo, āre [cum + pilo]: a - dépouiller, piller.    - compilare fana, Cic. Nat. 1, 86: piller les temples.    - malui compilari quam venire, Cic. de Or. 2, 268: j'ai mieux aimé être plumé que vendu.    - compilare scrinia Crispini, Hor. S. 1, 1, 121: piller le coffre (les ouvrages) de Crispinus. b - [jurisp.] détourner, soustraire frauduleusement.    - Dig. 3, 5, 33. [st1]2 [-] compīlo, āre [cum + pilum]: assommer, rouer de coups.    - me membratim compilassent, Apul. M. 9, 2: ils m'auraient écharpé de haut en bas.    - tanquam copo compilatus, Petr. 63, 12: comme un cabaretier copieusement rossé.
    * * *
        Compilo, compilas, pen. prod. compilare. Cic. Horat. Desrobber et piller.

    Dictionarium latinogallicum > compilo

См. также в других словарях:

  • Pilo — (* 11. November 1961 in Bingen am Rhein, eigentlich Martin Rector) ist ein deutscher Musiker, Musikproduzent und Musiktheaterautor. Zu seinem Repertoire zählen Lyrikvertonungen von Johann Wolfgang von Goethe, Rainer Maria Rilke, und Stefan George …   Deutsch Wikipedia

  • pilo-sébacé — ● pilo sébacé, pilo sébacée adjectif Qui concerne à la fois le poil et la glande sébacée. pilo sébacé, ée [pilosebase] adj. ÉTYM. 1878; du lat. pilum « poil », et sébacé. ❖ ♦ Anat. Relatif au poil et à sa glande sébacée …   Encyclopédie Universelle

  • Pilo Halldis Apartments — (Милан,Италия) Категория отеля: Адрес: Different locations in Milan, 20025 …   Каталог отелей

  • Pilo Peristeri — (* 1909 in Korça; möglicherweise †) ist ein ehemaliger albanischer Politiker der Partia e Punës e Shqipërisë (PPSh). Biografie Nach der Gründung der Volksrepublik Albanien am 11. Januar 1946 wurde Pilosteri 1950 Abgeordneter der Volksversammlung… …   Deutsch Wikipedia

  • pilo-sébacée — ● pilo sébacé, pilo sébacée adjectif Qui concerne à la fois le poil et la glande sébacée …   Encyclopédie Universelle

  • pilo — pílo sr <G píla> DEFINICIJA jez. knjiž. piće [jelo i pilo] ETIMOLOGIJA vidi piti …   Hrvatski jezični portal

  • Pilo — Pilo,   Carl Gustav, auch C. G. Pilou [ lo], C. G. Pilhou [ lo], schwedischer Maler, * Runtuna (bei Nyköping) 5. 3. 1711, ✝ Stockholm 2. 3. 1793; bedeutendster skandinavischer Maler des Rokoko. Er malte neben biblischen und historischen Themen v …   Universal-Lexikon

  • pílo — sr 〈G píla〉 jez. knjiž. piće [jelo i ∼] …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • pilo — elem. pili . Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • pilo — s. m. Espécie de dardo pesado, entre os romanos …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Pilo-Klasse — Die Pilo Klasse war eine Klasse von acht verhältnismäßig kleinen Torpedobootszerstörern der italienischen Regia Marina, die erste von vier in den Jahren von 1913 bis 1919 gebauten Klassen von Booten nahezu gleicher Größe, die sich nur… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»