Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dē-libuo

  • 1 delibuo

    dē-lĭbŭo, ŭi, ūtum (dēlībūta comas, Prud. Psych. 312), 3, v. a. [LIBUO = leibô, cf. aleiphô], to besmear, anoint with a liquid: delibuo katabrechô, elaiô, brechô, Gloss. Cyrill. (in the verb. finit. only late Lat.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Verb. finit.:

    eum unguentis delibuit,

    Sol. 12: unguentis delibuitur, Tert. Cor. mil. 12.—
    (β).
    Part. perf.:

    multis medicamentis propter dolorem artuum delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217; cf. Quint. 11, 3, 129: delibutus unguentis, Cic. ap. Non. 309, 2; cf. Phaedr. 5, 1, 12;

    capillus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    (meretrices) Miserae, ceno delibutae,

    Plaut. Poen. 1, 2, 55: tetra sanie, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    atro cruore,

    Hor. Ep. 17, 31: cf.

    dona (Medeae),

    id. ib. 3, 13:

    labra pingui ceroto,

    Mart. 11, 98, 6:

    unguento,

    Vulg. Amos, 6, 6. —
    II.
    Trop. (only in the part. perf.):

    delibutus gaudio,

    Ter. Ph. 5, 6, 16:

    senium luxu delibutum,

    Plin. 4, 12, 26, § 90.

    Lewis & Short latin dictionary > delibuo

  • 2 delibuo

    dē-libuo, buī, būtum, ere [одного корня с libo ]
    мазать, покрывать (sanguine delibutus Sen); умащивать (unguentis delibutus Sen, Ph)

    Латинско-русский словарь > delibuo

  • 3 delibuo

    dē-libuo, buī, būtum, ere (vgl. λείβειν, λιβάς), mit einer fetten Feuchtigkeit benetzen, bestreichen, im verb. finit. nur b. Solin. 12, 9 u. Tert. de cor. mil. 12. – Häufiger im Partic. Perf. Pass., res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. Phaedr.: u. so bl. d. capillus, balsamiert, Cic.: u. m. griech. Acc., luxuria delibuta comas, Prud. – übtr., delibutus gaudio, vor Freude trunken, Ter.: delibuto senio luxu, nachdem sie im Alter noch einmal geschwelgt, Plin.: melleo delibutus eloquio iam tertiae Nestor aetatis, Auson. – / Partiz. dēlībūtus gemessen b. Prud. psych. 312.

    lateinisch-deutsches > delibuo

  • 4 delibuo

    dē-libuo, buī, būtum, ere (vgl. λείβειν, λιβάς), mit einer fetten Feuchtigkeit benetzen, bestreichen, im verb. finit. nur b. Solin. 12, 9 u. Tert. de cor. mil. 12. – Häufiger im Partic. Perf. Pass., res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. Phaedr.: u. so bl. d. capillus, balsamiert, Cic.: u. m. griech. Acc., luxuria delibuta comas, Prud. – übtr., delibutus gaudio, vor Freude trunken, Ter.: delibuto senio luxu, nachdem sie im Alter noch einmal geschwelgt, Plin.: melleo delibutus eloquio iam tertiae Nestor aetatis, Auson. – Partiz. dēlībūtus gemessen b. Prud. psych. 312.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delibuo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»