-
1 Dolon
Dolōn, ōnis, Akk. ōna (Δόλων), 1) ein Trojaner, der sich nachts auf Kundschaft nach dem Lager der Griechen geschlichen hatte u. dabei von Ulixes u. Diomedes ertappt u. getötet wurde; imbellis bei Ovid genannt, weil er sich ohne Kampf gefangen gab, Verg. Aen. 12, 347. Ov. met. 13, 98 u. 244. Macr. sat. 5, 16. – 2) ein Sohn des Königs Priamus, Hygin. fab. 90.
-
2 Dolon
Dolōn, ōnis, Akk. ōna (Δόλων), 1) ein Trojaner, der sich nachts auf Kundschaft nach dem Lager der Griechen geschlichen hatte u. dabei von Ulixes u. Diomedes ertappt u. getötet wurde; imbellis bei Ovid genannt, weil er sich ohne Kampf gefangen gab, Verg. Aen. 12, 347. Ov. met. 13, 98 u. 244. Macr. sat. 5, 16. – 2) ein Sohn des Königs Priamus, Hygin. fab. 90. -
3 dolon
[st1]1 [-] dŏlōn, ōnis, m.: - [abcl][b]a - dolon (bâton armé d'une pointe aiguë). - [abcl]b - canne renfermant une arme. - [abcl]c - aiguillon (de la mouche). - [abcl]d - voile de misaine, petite voile.[/b] - [gr]gr. δόλων, ωνος. [st1]2 [-] Dŏlōn, ōnis, m. (acc. -ōnem, -ōna): Dolon. - [abcl][b]a - espion troyen. - [abcl]b - fils de Priam.[/b] - [gr]gr. Δόλων, ωνος.* * *[st1]1 [-] dŏlōn, ōnis, m.: - [abcl][b]a - dolon (bâton armé d'une pointe aiguë). - [abcl]b - canne renfermant une arme. - [abcl]c - aiguillon (de la mouche). - [abcl]d - voile de misaine, petite voile.[/b] - [gr]gr. δόλων, ωνος. [st1]2 [-] Dŏlōn, ōnis, m. (acc. -ōnem, -ōna): Dolon. - [abcl][b]a - espion troyen. - [abcl]b - fils de Priam.[/b] - [gr]gr. Δόλων, ωνος.* * *Dolon, dolonis, pen. prod. m. g. Sueton. Virgil. Un bourdon dedens lequel est un estoc caché.\Dolones. Liu. Voiles, Toiles. -
4 dolon
1.dŏlo, āvi, ātum, 1 (access. form of the part. pass. dolītus, Varr. ap. Non. 99, 17, and 436, 15), v. a. [cf. Sanscr. dar-, dal-, to tear apart; whence doleo; Lat. dolium], to chip with an axe, to hew.I.Lit.:B.materiem,
Cato R. R. 31 fin.:taleas,
Cat. 45:robur,
Cic. Div. 2, 41, 86: scyphum caelo, Varr. ap. Non. 99, 18:perticas in quadrum,
Col. 8, 3, 7:stipes falce dolatus,
Prop. 4 (5), 2, 59:dolato confisus ligno,
Juv. 12, 57; cf.:non est e robore dolatus,
Cic. Ac. 2, 31, 100:de lapidibus dolatis,
Vulg. 3 Reg. 6, 7.—Transf.:II.fuste,
i. e. to cudgel soundly, belabor, drub, Hor. S. 1, 5, 23.—In mal. part.: uxorem, Pompon. ap. Non. 166, 1. Cf. dedolo.—Trop., to shape, construct:2.(historiam) sicut potuit, dolavit,
Cic. de Or. 2, 13, 54.—And in an alliteration:hodie hunc dolum dolamus,
i. e. to fashion, contrive, devise, Plaut. Mil. 3, 3, 64.† dŏlo or dŏlon, ōnis, m., = dolôn, a staff with a short sharp iron point; a pike, sword-stick (cf.: lancea, spiculum, gaesum, hastile, sarissa, sparus): ingens contus cum ferro brevissimo, Varr. ap. Serv. Verg. A. 7, 664. So Verg. l. l.; Sil. 3, 250.—2.A small sword-cane, hidden dagger, Suet. Claud. 13; id. Dom. 17; Dig. 9, 2, 52; cf. Isid. Orig. 18, 9, 4; Serv. Verg. l. l.—II.Transf., of a fly's sting, Phaedr. 3, 6, 3.—2.The fore-topsail, Liv. 36, 44; 45; 37, 30; cf. Isid. Orig. 19, 3, 3.2.Dŏlo, ōnis, m. nom. propr., = Dolôn.I.A spy of the Trojans in the Trojan war, Ov. M. 13, 98, Verg. A. 12, 347 Serv, Macr S. 5, 16 al.—II.A son of Priam, Hyg. Fab 90. -
5 Dolon
I Dolōn, ōnis m.Долон, троянский разведчик, убитый Одиссеем и Диомедом VII dolōn, ōnis m. v. l. = dolo II -
6 dolon
(δωλον), шпага в трости (1. 52 § 1 D. 9, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > dolon
-
7 dolon
(Persian) a vestibule entrance to a courtyard -
8 Dolon
Δόλων, -ωνος, ὁ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Dolon
-
9 dolon
-
10 dolō or dolōn
dolō or dolōn ōnis, m, δόλων, an ironpointed staff, pike, sword-stick: saevi, V.—A sting, Ph.—The fore-topsail, L. -
11 döl
(dölon, döloid)vējšdöl viheldab – vējš svilpo -
12 dolo
[st1]1 [-] dŏlo, āre, āvi, ātum: - tr. - travailler avec la dolabre, dégrossir, façonner. - dolare in quadrum, Col. 8, 3, 7: équarrir. - costas fuste dolare, Hor. S. 1, 5, 23: frotter les côtes à qqn. [st1]2 [-] dŏlo (dolōn), ōnis, m.: c. dolon.* * *[st1]1 [-] dŏlo, āre, āvi, ātum: - tr. - travailler avec la dolabre, dégrossir, façonner. - dolare in quadrum, Col. 8, 3, 7: équarrir. - costas fuste dolare, Hor. S. 1, 5, 23: frotter les côtes à qqn. [st1]2 [-] dŏlo (dolōn), ōnis, m.: c. dolon.* * *Dolo, dolas, dolaui, dolatum, et dolitum apud veteres, dolare. Varro. Doler, Unir et applanir du bois.\Dolare opus aliquod. Cic. Faire grossement et lourdement. -
13 Dolo
1.dŏlo, āvi, ātum, 1 (access. form of the part. pass. dolītus, Varr. ap. Non. 99, 17, and 436, 15), v. a. [cf. Sanscr. dar-, dal-, to tear apart; whence doleo; Lat. dolium], to chip with an axe, to hew.I.Lit.:B.materiem,
Cato R. R. 31 fin.:taleas,
Cat. 45:robur,
Cic. Div. 2, 41, 86: scyphum caelo, Varr. ap. Non. 99, 18:perticas in quadrum,
Col. 8, 3, 7:stipes falce dolatus,
Prop. 4 (5), 2, 59:dolato confisus ligno,
Juv. 12, 57; cf.:non est e robore dolatus,
Cic. Ac. 2, 31, 100:de lapidibus dolatis,
Vulg. 3 Reg. 6, 7.—Transf.:II.fuste,
i. e. to cudgel soundly, belabor, drub, Hor. S. 1, 5, 23.—In mal. part.: uxorem, Pompon. ap. Non. 166, 1. Cf. dedolo.—Trop., to shape, construct:2.(historiam) sicut potuit, dolavit,
Cic. de Or. 2, 13, 54.—And in an alliteration:hodie hunc dolum dolamus,
i. e. to fashion, contrive, devise, Plaut. Mil. 3, 3, 64.† dŏlo or dŏlon, ōnis, m., = dolôn, a staff with a short sharp iron point; a pike, sword-stick (cf.: lancea, spiculum, gaesum, hastile, sarissa, sparus): ingens contus cum ferro brevissimo, Varr. ap. Serv. Verg. A. 7, 664. So Verg. l. l.; Sil. 3, 250.—2.A small sword-cane, hidden dagger, Suet. Claud. 13; id. Dom. 17; Dig. 9, 2, 52; cf. Isid. Orig. 18, 9, 4; Serv. Verg. l. l.—II.Transf., of a fly's sting, Phaedr. 3, 6, 3.—2.The fore-topsail, Liv. 36, 44; 45; 37, 30; cf. Isid. Orig. 19, 3, 3.2.Dŏlo, ōnis, m. nom. propr., = Dolôn.I.A spy of the Trojans in the Trojan war, Ov. M. 13, 98, Verg. A. 12, 347 Serv, Macr S. 5, 16 al.—II.A son of Priam, Hyg. Fab 90. -
14 dolo
1.dŏlo, āvi, ātum, 1 (access. form of the part. pass. dolītus, Varr. ap. Non. 99, 17, and 436, 15), v. a. [cf. Sanscr. dar-, dal-, to tear apart; whence doleo; Lat. dolium], to chip with an axe, to hew.I.Lit.:B.materiem,
Cato R. R. 31 fin.:taleas,
Cat. 45:robur,
Cic. Div. 2, 41, 86: scyphum caelo, Varr. ap. Non. 99, 18:perticas in quadrum,
Col. 8, 3, 7:stipes falce dolatus,
Prop. 4 (5), 2, 59:dolato confisus ligno,
Juv. 12, 57; cf.:non est e robore dolatus,
Cic. Ac. 2, 31, 100:de lapidibus dolatis,
Vulg. 3 Reg. 6, 7.—Transf.:II.fuste,
i. e. to cudgel soundly, belabor, drub, Hor. S. 1, 5, 23.—In mal. part.: uxorem, Pompon. ap. Non. 166, 1. Cf. dedolo.—Trop., to shape, construct:2.(historiam) sicut potuit, dolavit,
Cic. de Or. 2, 13, 54.—And in an alliteration:hodie hunc dolum dolamus,
i. e. to fashion, contrive, devise, Plaut. Mil. 3, 3, 64.† dŏlo or dŏlon, ōnis, m., = dolôn, a staff with a short sharp iron point; a pike, sword-stick (cf.: lancea, spiculum, gaesum, hastile, sarissa, sparus): ingens contus cum ferro brevissimo, Varr. ap. Serv. Verg. A. 7, 664. So Verg. l. l.; Sil. 3, 250.—2.A small sword-cane, hidden dagger, Suet. Claud. 13; id. Dom. 17; Dig. 9, 2, 52; cf. Isid. Orig. 18, 9, 4; Serv. Verg. l. l.—II.Transf., of a fly's sting, Phaedr. 3, 6, 3.—2.The fore-topsail, Liv. 36, 44; 45; 37, 30; cf. Isid. Orig. 19, 3, 3.2.Dŏlo, ōnis, m. nom. propr., = Dolôn.I.A spy of the Trojans in the Trojan war, Ov. M. 13, 98, Verg. A. 12, 347 Serv, Macr S. 5, 16 al.—II.A son of Priam, Hyg. Fab 90. -
15 dolo
I āvī, ātum, āre1) обделывать, обтёсывать (lignum J etc.)d. fuste H — избить палкой2) обрабатывать вчерне, набрасывать (opus non perpolire, sed d. C)3) замышлять, строитьdolum d. Pl — интриговать, строить козниII dolo (dolōn), ōnis m. (греч.)1) долон, т. е. палка с железным остриём, пика V, Is или палка с кинжалом, кинжал Su, Sil, Dig3) передний парус (самый маленький) LIII dolo dat. labl. sg. к dolus -
16 dolo [2]
2. dolo od. dolōn, ōnis, m. (δόλων), I) ein längerer od. kürzerer Stab mit einem kurzen spitzen Eisen, das vermutl. in den Stab wie in eine Scheide zurückgestoßen werden konnte (vgl. Varro b. Serv. Verg. Aen. 7, 664. Isid. 18, 9, 4), eine Art Pike, Verg. Aen. 7, 664. Sil. 3, 250: eine Art Stilett, Stoßdegen, Suet. Claud. 13, 1; Dom. 17, 1. Alfen. dig. 9, 2, 53. – übtr., v. Stachel der Fliege (die ihn selbst prahlerisch dolo nennt), Phaedr. 3, 6, 3. – II) das kleinste Segel nach dem Vorderteile des Schiffes zu, das Vordersegel, ital. trinchetto (bei günstigem Wind gebraucht; vgl. Isid. 19, 3, 3. Drak. Liv. 36, 45, 1 auch über die Bed. v. no. I), Liv. 36, 44, 3 u. 45, 1 a.
-
17 dolo
1. dolo, āvi, ātum, āre, I) mit einem Hau- oder Schneidewerkzeug bearbeiten, behauen, beschlagen, materiem, Lucr.: materia dolatur, Vitr.: lignum, Iuven., u. Augustin.: robur, Cic.: stipes falce dolatus, Prop.: scyphus caelo dolītus (s. unten ⇒), ziselierter, Varro. – übtr., alcis caput lumbosque saligno fuste, mit dem Knüttel (Prügel) bearbeiten, weidlich durchwalken, Hor.: u. so dolata mille plagis sinciputis particula, Petron.: im obszönen Sinne = futuere, Pompon. com. 82. – II) prägn., mit der Axt zimmern, non est (homo) e saxo sculptus aut e robore dolatus, Cic. Acad. 2, 101. – übtr., d. dolum, Ränke schmieden, Plaut. mil. 938: illud opus, aus dem gröbsten bearbeiten (Ggstz. perpolire), Cic. de or. 2, 54. – ⇒ Nbf. Partiz. Perf. dolītus (v. *dolio, īre), Varro sat. Men. 7.————————2. dolo od. dolōn, ōnis, m. (δόλων), I) ein längerer od. kürzerer Stab mit einem kurzen spitzen Eisen, das vermutl. in den Stab wie in eine Scheide zurückgestoßen werden konnte (vgl. Varro b. Serv. Verg. Aen. 7, 664. Isid. 18, 9, 4), eine Art Pike, Verg. Aen. 7, 664. Sil. 3, 250: eine Art Stilett, Stoßdegen, Suet. Claud. 13, 1; Dom. 17, 1. Alfen. dig. 9, 2, 53. – übtr., v. Stachel der Fliege (die ihn selbst prahlerisch dolo nennt), Phaedr. 3, 6, 3. – II) das kleinste Segel nach dem Vorderteile des Schiffes zu, das Vordersegel, ital. trinchetto (bei günstigem Wind gebraucht; vgl. Isid. 19, 3, 3. Drak. Liv. 36, 45, 1 auch über die Bed. v. no. I), Liv. 36, 44, 3 u. 45, 1 a. -
18 ÞOLA
(þolda, þolt or þolat), v.1) to bear, endure, suffer (þola högg, mannraun dauða); reyna, hvárt hann þyldi járn eða eigi, to try whether he could bear iron or not; þola hart, to suffer hardship; hversu þoldi S. í brennunni, how did S. bear the burning?;2) þola e-m e-t, to bear it at one’s hand (kann verap at þá sá nökkurir svá röskvir, at ei þoli jarli allan ósóma); þola eigi lög, not to bear the law; eigi skal þat, ok skal þola Snorra lög, S. shall have the benefit of the law;3) to feel at rest, be still or quiet; þá œðist dýrit svá at þat þolir hvergi, so that it has no rest; fylgdi svá mikill verkr, at hann mátti hvergi kyrr þola, so great pain that he could nowhere remain quiet.* * *pres. þoli, pret. þolði, subj. þylði (þølði); part. þolt, later form þolat; [Goth. þulan = ἀνέχεσθαι, στέγειν; A. S. þoljan; Old Engl. and Scot. thole.; O. H. G. doljan, dolon; Dan. taale; Germ. dulden; Lat. tulisse, tol-erare; Gr. τλα- in τληναι, etc.]:—to bear, endure, suffer; reyna hvert hann þyldi járn eðr eigi, whether he could bear it or not, Fms. vii. 250; hvárt Þrændir þyldi atgörða-laust, ef …, vi. 38; ok þoli skor, Grág. ii. 188; at þau (the ships) þeyldi (i.e þøldi) mannfarminn, Fms. viii. 380, v. l.; mannraunir er hann hafði þolat, vi. 19; hversu þoldi Skarphéðinn í brennunni … vel fyrst en þó lauk svá at hann grét, Nj. 270; ef slíkt þolist, Ísl. ii. 406; eigi er þat þolanda (gerund.), it is intolerable, K. Á. 36; spyrr hversu lengi hann hafði þat áfelli þolt, Fms. x. 226; lengi höfu vér þolt þeirra ofsa, 237; þau hafa mart högg þolt í dag, 360; hversu hart þeir hafa þolat, Fas. i. 339.2. þola e-m e-t, to bear it at one’s hand; kann vera at þá sé nokkurir svá röskvir at eigi þoli jarli allan ósóma, Fms. i. 208; munt þú skora mér á hólm ok þola eigi lög, Nj. 87; eigi skal þat ok skal þola Snorra lög, let us ‘thole’ the law to Snorri, i. e. let us give him the benefit of the law, Eb. 100; undrumk ek at Guð þolir honum þá ofdirfð, Fms. vii. 261; þeir þolðu honum eigi réttindi, Ó. H. 190; mun konungr eigi þola þér lengr at þú gangir á hans ríki, Fms. xi. 62; hugði hann at jarl mundi þola honum her, he had a mind that the earl should thole war at his hand, he would wage war against the earl, 3; at hann mundi lúka honum skatt eðr tola her ella, Fas. i. 329.3. þola ílla, þola hart, to suffer hardship, Stj. 247, Bs. i. 201; þola önd, to keep breath; hann rann hundrað skrefa meðan hann þoldi önd einu sinni, in one breath, Rb. 482: hence the mod. þola önn (i. e. önd) fyrir e-n, to feel a pang for one, feel anxiety, concern; see önd.II. to feel at rest, be still or quiet, stir not; kistan þoldi uppi sem fyrr eða nokkuru verr …, Bs. i. 712; (one would say that the mod. tolla, to rest, sit fast, was a corruption of this phrase, were it not that tolla occurs in the verse in Hallfr. S.); æðisk dyrit svá at þat þolir hvergi, so that it has no rest, Lækn. 472; fylgði svá mikill verkr, at hann mátti hvergi kyrr þola, so great pain that he could nowhere remain quiet, Grett. 152; rekr Grettir hrossin, ok þolir Kingála eigi í haga, K. was restless, 25 new Ed.; hann þolir ekki við fyrir verkjum, he has no rest for pains. -
19 dalon
s. dolon -
20 dolus
dŏlus, i, m. [Sanscr. dal-bhas, deceit; Gr. dolos, cunning, delear, bait]. Orig., a device, artifice; hence, evil intent, wrongdoing with a view to the consequences (opp. culpa, negligence; cf. also: fallacia, fraus, astutia, calliditas).—In the older, and esp. the jurid. lang.: dolus malus, a standing expression for guile, fraud, deceit: doli vocabulum nunc tantum in malis utimur, apud antiquos etiam in bonis rebus utebatur. Unde adhuc dicimus Sine dolo malo, nimirum quia solebat dici et bonus, Paul. ex Fest. p. 69, 10 Müll.: in quibus ipsis (formulis) cum ex eo (sc. Aquillio) quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat;II.cum esset aliud simulatum, aliud actum,
Cic. Off. 3, 14, 60; cf. id. Top. 9 fin.; and id. N. D. 3, 30: Labeo sic definit: Dolum malum esse omnem calliditatem, fallaciam, machinationem ad circumveniendum, fallendum, decipiendum alterum adhibitam, Dig. 4, 3, 1; so, dolus malus, acc. to Cic. Off. 3, 15, 61; 3, 24; id. Fl. 30, 74; id. Att. 1, 1, 3:dolo malo instipulari,
Plaut. Rud. 5, 3, 25; in a pub. law formula in Liv. 1, 24 fin.; and 38, 11; Ter. Eun. 3, 3, 9 Don.; Dig. 4, 3 tit.: de dolo malo, and ib. 44, 4 tit.: de doli mali et metus exceptione, et saep.; opp. culpa, Cod. 5, 40, 9.—Far more freq. and class. (but rarely in Cic.),Without malus, guile, deceit, deception:III.haud dicam dolo,
Plaut. Trin. 1, 2, 53:non dolo dicam tibi,
id. ib. 2, 4, 79; id. Men. 2, 1, 3; ita omnes meos dolos, fallacias, Praestigias praestrinxit commoditas patris, Poëta ap. Cic. N. D. 3, 29, 73; cf.:huic quia bonae artes desunt, dolis atque fallaciis contendit,
Sall. C. 11, 2:aliquem ductare dolis,
Plaut. Capt. 3, 4, 109:consuere,
id. Am. 1, 1, 211:versare,
Verg. A. 2, 62:nectere,
Liv. 27, 28 init. et saep.:nam doli non doli sunt, nisi astu colas,
Plaut. Capt. 2, 1, 30;so with astu,
Suet. Tib. 65; Verg. A. 11, 704; cf.with astutia,
Sall. C. 26, 2:per sycophantiam atque per doctos dolos,
Plaut. Ps. 1, 5, 70; cf. ib. 113:per dolum atque insidias,
Caes. B. G. 4, 13, 1;and with this last cf.: magis virtute quam dolo contendere, aut insidiis niti,
id. ib. 1, 13, 6.—Prov.:dolo pugnandum est, dum quis par non est armis,
Nep. Hann. 10:tempus atque occasionem fraudis ac doli quaerere,
Caes. B. C. 2, 14, 1;so with fraus,
Liv. 1, 53:consilio etiam additus dolus,
id. 1, 11:per dolum ac proditionem,
id. 2, 3:dolis instructus et arte Pelasgā,
Verg. A. 2, 152 et saep.:subterranei = cuniculi,
Flor. 1, 12, 9:volpis,
Lucr. 3, 742; cf. id. 5, 858 and 863; Vulg. Matt. 26, 4 et saep.—Transf., the means or instrument of deceit:B.dolos saltu deludit, i. e. the nets,
Ov. Hal. 25:subterraneis dolis peractum urbis excidium,
Flor. 1, 12, 9.—Dolus, as a deity, Val. Fl. 2, 205:superavit dolum Trojanum,
Dolon, Plaut. Ps. 4, 7, 142.—= culpa:dolo factum suo,
by his own fault, Hor. S. 1, 6, 90.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Dolon — may refer to: Dolon (mythology), character in Greek mythology who fought for Troy during the Trojan War Dolon (air base), air base in Semipalatinsk, Kazakhstan Dolon, Issyk Kul, village in the Issyk Kul Province of Kyrgyzstan Dolon Nor, town in… … Wikipedia
Dolon — Dolon. Detail eines attisch rotfigurigen Lekythos, um 460 v. Chr. Dolon (griechisch Δόλων) ist eine Gestalt in der griechischen Mythologie, Sohn des Herolds Eumedes. Er war in Homers Ilias ein Kundschafter auf Seiten Trojas. In der … Deutsch Wikipedia
dolon — dolón s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic DOLÓN s.n. Velă mică pătrată, invergată pe un catarg înclinat, la o navă de transport feniciană. [< gr. dolon, cf. lat. dolo]. Trimis de LauraGellner, 25.02.2005. Sursa:… … Dicționar Român
Dolón — Saltar a navegación, búsqueda Dolón disfrazado con una piel de lobo, con intención de a pasar desapercibido caminando a cuatro patas. Museo del Louvre. En la mitología griega, Dolón (en griego antiguo: Δόλων, gen.: Δόλωνος) fue un guerrero del… … Wikipedia Español
Dolon — DOLON, ónis, des Eumedes, eines Herolds zu Troja, Sohn, ließ sich durch große Verheißungen von dem Hektor bewegen, oder erboth sich vielmehr selbst gegen Versprechung der Pferde und Wagen des Achilles, der Griechen Lager zu verkundschaffen.… … Gründliches mythologisches Lexikon
Dolon [1] — Dolon, Sohn des troischen Herolds Eumedes, ging als Späher in das Lager der Griechen u. wurde von Diomedes getödtet … Pierer's Universal-Lexikon
Dolon [2] — Dolon (gr., lat. Dolo, ital. Trinchetto), 1) Stilet; 2) das kleinste Segel nach dem Vordertheil des Schiffes zu … Pierer's Universal-Lexikon
Dolon — Dolon, ein Trojaner, der bei dem Versuch, sich als Späher ins Lager der Griechen zu schleichen, von Diomedes und Odysseus gefangen und getötet wird. Nach ihm heißt das 10. Buch der »Ilias« Doloneia … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Dólon — DÓLON, onis, Gr. Δόλον, ωνος, einer von den vielen Söhnen des Priamus. Hygin. Fab. 90 … Gründliches mythologisches Lexikon
DOLON — vir Troianus egregiâ pedum pernicitate praeditus, qui, cum in castra, Graecorum speculator missus esset, a Diomede et Ulysse deprehensus, consilia Troianorum spe conservandae vitae illis aperuit: quem tamen, ut proditorem falsâ spe delusum,… … Hofmann J. Lexicon universale
Dolon — {{Dolon}} Wenig heldischer Trojaner, der bei einem Spähtruppunternehmen dem Odysseus* und Diomedes* in die Hände fiel, von diesen ausgehorcht und dann umgebracht wurde. Seine Redseligkeit brachte dem Thraker Rhesos* den Tod. Der 10. Gesang der… … Who's who in der antiken Mythologie