-
101 обезкуражаване
ср découragement m. -
102 обезнадеждаване
ср découragement m. -
103 обезсърчаване
ср découragement m. -
104 оклюмване
ср abattement m, alanguissement m, découragement m; lassitude f, dépression f, prostration f. -
105 униване
ср abattement m, découragement m. -
106 réconfort
m. (de réconforter) 1. утеха, утешение; 2. поддръжка, подкрепа, помощ. Ќ Ant. découragement. -
107 démoralisation
f1. (perte du sens moral) деморализа́ция; разложе́ние 2. (découragement) уны́ние, упа́док ду́ха -
108 écøurement
m1. (haut-le-cœur) тошнота́; отвраще́ние [к пи́ще] (dégoût);il fut saisi d'écøurement ∑ — его́ затошни́ло; ∑ ему́ ста́ло то́шно (fig. aussi)
2. fig. отвраще́ние; ↑гадли́вость, гадли́вое чу́вство (répugnance mêlée de mépris)3. (découragement) уны́ние; пода́вленность (abattement) -
109 prompt
-E adj. бы́стрый*, ско́рый*; прово́рный;un prompt rétablissement — бы́строе выздоровле́ние; un prompt départ — ско́рый отъе́зд ║ un esprit prompt — бы́стро схва́тывающий ум; prompt au découragement — легко́ ∫ па́дающий ду́хом <поддаю́щийся уны́нию>; prompt à la réplique (à riposter> — бы́стрый на отве́т; нахо́дчивый; ● il a la main prompte — он скор на ру́куdes gestes prompts — прово́рные <бы́стрые> же́сты;
-
110 se laisser
se traduit souvent avec un changement de structure;ils se sont \se laisserés surprendre par l'orage ∑ — их засти́гла гроза́; il s'est \se laisseré prendre en défaut ∑ — его́ заста́ли враспло́х; он дал заста́ть себя́ враспло́х; il s'est \se laisseré attendrir — он разжа́лобился; ● il se \se laissere mener par le bout du nez ∑ — им мо́жно как уго́дно верте́ть; ∑ из него́ мо́жно верёвки вить ║ se \se laisser faire — поддава́ться/ подда́ться; уступа́ть (céder); ne pas se \se laisser faireil s'est \se laisseré tromper — он дал провести́ себя́, ∑ его́ обману́ли;
1) уме́ть ipf. постоя́ть за себя́2) не поддава́ться (ne pas céder);║ se \se laisser aller — распуска́ть/распусти́ть себя́; поддава́ться (+ D); se \se laisser aller à la colère — поддава́ться чу́вству гне́ва, не сдержа́ть pf. гне́ва; se \se laisser aller au découragement — па́дать/пасть ду́хом; se \se laisser vivre\se laisserez vous faire! — примири́тесь [с э́тим]!
1) жить ipf. потихо́ньку <в своё удово́льствие>2) жить так себе́ (tant bien que mal);se \se laisser tomber sur une chaise — упа́сть <ру́хнуть> pf. на стул; ce vin se \se laissere boire font — э́то вино́ прия́тно пьётся; cela se \se laissere manger — э́то прия́тно есть, э́то вку́сно; ne pas se \se laisser marcher sur les pieds — не дава́ть себя́ в оби́ду ║ je me suis \se laisseré dire que... — я слыха́л <∑ мне говори́ли>, что...se \se laisser mourir — поко́рно принима́ть/приня́ть смерть;
-
111 se prendre
1. pass. бра́ться, принима́ться;ce médicament se \se prendred je matin et le soir — э́то лека́рство принима́ют <принима́ется> у́тром и ве́чером
2. (être attrapé) зацепля́ться/зацепи́ться ◄-'пит-►, запу́тываться/запу́таться; прищемля́ть/прищеми́ть себе́;la mouche s'est prise dans la toile d'araignée — му́ха запу́талась в паути́не; se \se prendre le doigt à la porte — прищеми́ть себе́ па́лец две́рью ║ se \se prendre au jeu — увлека́ться/ увле́чься, втя́гиваться/втяну́ться, входи́ть/войти́ во вкус;sa robe s'est prise dans les ronces — её пла́тье зацепи́лось за колю́чий куста́рник;
● s'en prendre (à) упрека́ть/упрекну́ть (A в P), наки́дываться/наки́нуться (на + A), набра́сываться/набро́ситься (на + A);● tu ne peux, t'en \se prendre qu'à toi-même ∑ — тебе́ не́кого вини́ть, кро́ме са́мого себя́; ∑ тебе́ остаётся то́лько пеня́ть на са́мого себя́il s'en est pris à moi — он наки́нулся <набро́сился> на меня́;
3.:se \se prendre par la main — заставля́ть/заста́вить себя́ де́лать что-л.
4. (se mettre à) принима́ться, начина́ть (+ inf, + nom);elle se prit à pleurer — она́ приняла́сь пла́кать; ↑она́ уда́рилась в слёзы fam.il se prit à espérer ∑ — у него́ возни́кла <появи́лась> наде́жда;
║ (de):se \se prendre d'amitié pour on — проника́ться/прони́кнуться дру́жбой к кому́-л.;
● s'y prendre принима́ться <бра́ться> за де́ло;s'y \se prendre tout de travers — взя́ться за де́ло совсе́м ∫ не с той стороны́ <не с того́ конца́>je ne sais comment — ту \se prendre [— я] не зна́ю, ∫ как <с како́го конца́>) за э́то взя́ться <как к э́тому при́ступить>;
5.:il se \se prendred pour un génie (pourlé centre du monde; — он счита́ет себя́ ге́нием (це́нтром вселе́нной); il se \se prendred trop au sérieux — он сли́шком всерьёз к себе́ отно́сится; pour qui se \se prendred-il? — за кого́ он себя́ принима́ет?se \se prendre pour — принима́ть себя́ за (+ A), счита́ть ipf. себя́ (+);
6. récipr. бра́ться за (+ A), брать друг дру́га за (+ A);se \se prendre par la main — бра́ться/ взя́ться за́ руки́
+■ et adj. pris, -e 1. (occupé) за́нятый;en ce moment je suis très \se prendre — в настоя́щий моме́нт я о́чень за́нятla place est \se prendree — ме́сто за́нято;
2. (saisi) взя́тый; схва́ченный;║ elle a la taille bien \se prendree — у неё стро́йная та́лияcette question, \se prendree dans son ensemble — э́тот вопро́с, ∫ е́сли взять его́ в це́лом <взя́тый в це́лом,>
il a la poitrine \se prendree — у него́ заложи́ло грудь; je fus \se prendre à la gorge ∑ — у меня́ перехвати́ло го́рло <дыха́ние>; il fallut céder, nous étions \se prendre à la gorge — пришло́сь уступи́ть, так как нас взя́ли за го́рло; ● c'est toujours ça de \se prendre — и на том спаси́бо; и то хлеб; parti \se prendre — предвзя́тость, пристра́стиеj'ai le nez \se prendre — у меня́ зало́жен нос;
3. засты́вший; загусте́вший;la mayonnaise est bien \se prendree — майоне́з загусте́лla rivière est \se prendree — река́ ста́ла < замёрзла>;
4. (de) охва́ченный, поражённый (+); подда́вшийся (+ D);\se prendre de pitié — охва́ченный жа́лостью; сжа́лившийся: \se prendre de découragement — па́вший ду́хом ║ il est \se prendre d'un accès de fièvre (de toux) ∑ — у него́ начался́ при́ступ лихора́дки (на него́ напа́л ка́шель) ║ il est \se prendre de boisson — он навеселе́ <под хмелько́м>\se prendre de panique — охва́ченный пани́ческим стра́хом; подда́вшийся па́нике;
-
112 despondency
noun découragement -
113 despondently
adverb avec découragement -
114 discouragement
noun découragement -
115 Messmüat
(d'r) la morosité, le découragement. -
116 Müatlosikait
(d') la démoralisation, le découragement. -
117 depression
nounrécession fcrise fdépression ffin., bus., econ. basse conjoncture fxxxdépression fmalaise mmélancolie frécession fdécouragement m -
118 nedstemthed
nounabsence d'espoir fxxxdécouragement mmélancolie fdépression f -
119 een moedeloos gebaar
een moedeloos gebaar -
120 moedeloos
♦voorbeelden:moedeloos maken • découragerhet is om er moedeloos van te worden • c'est à en perdre couragemoedeloos worden • se décourager
См. также в других словарях:
découragement — [ dekuraʒmɑ̃ ] n. m. • XIIe descoragement; de décourager ♦ État d une personne qui est découragée; perte du courage, de l énergie. ⇒ abattement, accablement, cafard, démoralisation, déprime, désenchantement, écœurement. Se laisser aller au… … Encyclopédie Universelle
découragement — DÉCOURAGEMENT. s. m. Perte de courage, abattement de coeur. Ce Général voyant le découragement de ses soldats, leva le siége. Il a abandonné cette entreprise par découragement. Tomber dans le découragement … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
decouragement — Decouragement. s. m. Perte de courage, abbattement de coeur. Ce General voyant le decouragement de ses soldats leva le siege. il n est rien si dangereux dans la devotion que de tomber dans la tiedeur & dans le decouragement … Dictionnaire de l'Académie française
Decouragement — (frz., spr. kuraschmáng), Entmutigung; decouragieren, entmutigen … Kleines Konversations-Lexikon
DÉCOURAGEMENT — s. m. Perte de courage, abattement de coeur. Ce général, voyant le découragement de ses soldats, leva le siége. Il abandonna cette entreprise par découragement. Tomber dans le découragement. Se laisser aller au découragement. Un découragement… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
découragement — (dé kou ra je man) s. m. Perte de courage. Être, tomber, rester dans le découragement. Se laisser aller au découragement. • Une sorte de découragement qui doit nuire à l énergie des résolutions, STAËL Corinne, IV, 1. • Ce n est pas le bonheur … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
DÉCOURAGEMENT — n. m. état de celui qui est découragé. Il abandonna cette entreprise par découragement. Tomber dans le découragement. Se laisser aller au découragement … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Decouragement — De|cou|rage|ment [...raʒ mã:] das; s <aus gleichbed. fr. découragement, vgl. ↑decouragieren> (veraltet) Entmutigung, Verzagtheit … Das große Fremdwörterbuch
découragement — nm., abattement : dékorazhmê (Albanais.001). A1) débine, découragement profond : DÉBINA nf. sdf. (001, Saxel). E. : Décourager … Dictionnaire Français-Savoyard
lassitude — [ lasityd ] n. f. • XIVe; lat. lassitudo 1 ♦ État d une personne lasse. ⇒ abattement, fatigue. « toujours épuisée et accablée, atteinte de [...] lassitude chronique » (Hugo) . 2 ♦ Abattement mêlé d ennui, de dégoût, de découragement. Auguste fut… … Encyclopédie Universelle
abattement — [ abatmɑ̃ ] n. m. • XIIIe; de abattre I ♦ Action d abattre. 1 ♦ Vx (Concret) ⇒ abat, abattage. 2 ♦ (1259) Diminution; spécialt Rabais sur une somme à payer. ⇒ déduction … Encyclopédie Universelle