Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

d'un+cœur+innocent

  • 41 pūrus

        pūrus adj. with comp. and sup.    [1 PV-], free from dirt, free from admixture, clean, pure, unstained, unspotted: alqd purum liquidumque haurire: aqua, H.: manus, H.: purissima mella, V.: aëre purior ignis, O.: humus, cleared: puro concurrere campo, V.: ab arboribus Campus, O.: puro ac patenti campo, i. e. without houses, L.: locus, untrodden, L.: sol, clear, H.: gemma, O.—As subst n.: per purum, through a clear sky, V.— Plain, naked, unadorned, unwrought: argentum, plain, i. e. without artistic work: argenti vascula puri, Iu.: toga, without purple stripes, Ph.—Fig., pure, unspotted, spotless, chaste, undefiled, unpolluted, faultless: animus purus et integer: estne quisquam qui tibi purior videatur?: vitā et pectore puro, H.: animam puram conservare, free from sensuality: (forum) purum caede servatum: Integer vitae scelerisque purus, H.—Of style, pure, free from error, accurate, faultless: oratio: genus dicendi: brevitas.—In law, unconditional, absolute, complete: iudicium.—As subst n.: quid possit ad dominos puri ac reliqui pervenire, clear gain.—In religion, free, clear, subject to no religious claims: domus ab suspicione religionis: in loco puro poni, L.: familia, free from ceremonial defilement, free from mourning, O.: socios purā circumtulit undā, water of purification, V.: arbor, O.
    * * *
    pura -um, purior -or -us, purissimus -a -um ADJ
    pure, clean, unsoiled; free from defilement/taboo/stain; blameless, innocent; chaste, unpolluted by sex; plain/unadulterated; genuine; absolute; refined; clear, limpid, free of mist/cloud; ringing (voice); open (land); net; simple

    Latin-English dictionary > pūrus

  • 42 sānctus

        sānctus adj. with comp. and sup.    [P. of sancio], consecrated, established as inviolable, sacred, inviolable: campus: tribuni (plebis) sancti sunto: fides induciarum, L.: ius: (litterae) in aerario sanctiore conditae, i. e. in the special treasury, reserved for extreme necessity: hospites sanctos habent, Cs.: uxor, Ph.— Venerable, august, divine, sacred, pure, holy: sanctis Penatium deorum sedibus: polluerat stupro sanctissimas religiones: sanctior dies, H.: ignes (of a sacrifice), V.: amicitiae nomen, O.: pudicitia, L.— Pure, good, innocent, pious, holy, just, conscientious, upright: illo nemo in civitate sanctior: homines sanctissimi: sanctissimus et iustissimus iudex: sanctius consilium, L.: senatus, V.: amores, chaste: Virgines, H.: id, quod mihi est et sanctius et antiquius.
    * * *
    I
    sancta -um, sanctior -or -us, sanctissimus -a -um ADJ
    consecrated, sacred, inviolable; venerable, august, divine, holy, pious, just
    II

    Latin-English dictionary > sānctus

  • 43 hydoneus

    I
    hydonea, hydoneum ADJ
    innocent; unchallengeable; court-worthy; authentic; (see also idoneus)
    II
    hydonea, hydoneum ADJ
    suitable, fit, proper; sufficient for, able; (JFW guess)

    Latin-English dictionary > hydoneus

  • 44 innocens

    (gen.), innocentis ADJ
    harmless, innocent; virtuous, upright

    Latin-English dictionary > innocens

  • 45 innocuus

    innocua, innocuum ADJ
    innocent; harmless

    Latin-English dictionary > innocuus

  • 46 insons

    (gen.), insontis ADJ
    guiltless, innocent; harmless

    Latin-English dictionary > insons

  • 47 Homo praesumitur bonus donec probetur malus

    Latin Quotes (Latin to English) > Homo praesumitur bonus donec probetur malus

  • 48 Qui pro innocente dicit, satis est eloquens

    He who speaks for the innocent is eloquent enough. (Publius Syrus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Qui pro innocente dicit, satis est eloquens

  • 49 Satius est impunitum relinqui facinus nocentis, quam innocentem damnari

    It is better that a crime is left unpunished than that an innocent man is punished. (Corpus Iuris Civilis)

    Latin Quotes (Latin to English) > Satius est impunitum relinqui facinus nocentis, quam innocentem damnari

  • 50 insons

    guiltless, innocent.

    Latin-English dictionary of medieval > insons

  • 51 insontis

    guiltless, innocent.

    Latin-English dictionary of medieval > insontis

  • 52 absolvo

    ab-solvo, vi, ūtum, 3, v. a., to loosen from, to make loose, set free, detach, untie (usu. trop., the fig. being derived from fetters, qs. a vinculis solvere, like vinculis exsolvere, Plaut. Truc. 3, 4, 10).
    I.
    Lit. (so very rare):

    canem ante tempus,

    Amm. 29, 3:

    asinum,

    App. M. 6, p. 184; cf.:

    cum nodo cervicis absolutum,

    id. ib. 9, p. 231:

    valvas stabuli,

    i. e. to open, id. ib. 1, p. 108 fin.:

    absoluta lingua (ranarum) a gutture,

    loosed, Plin. 11, 37, 65, § 172.
    II.
    Trop.
    A.
    To release from a long story, to let one off quickly: Paucis absolvit, ne moraret diutius, Pac. ap. Diom. p. 395 P. (Trag. Rel. p. 98 Rib.); so,

    te absolvam brevi,

    Plaut. Ep. 3, 4, 30.
    B.
    To dismiss by paying, to pay off:

    absolve hunc vomitum... quattuor quadraginta illi debentur minae,

    Plaut. Most. 3, 1, 120; so Ter. Ad. 2, 4, 13 and 18.—Hence, in gen., to dismiss, to release:

    jam hosce absolutos censeas,

    Plaut. Aul. 3, 5, 43;

    and ironic.,

    id. Capt. 3, 5, 73.
    C.
    To free from (Ciceronian): ut nec Roscium stipulatione alliget, neque a Fannio judicio se absolvat, extricate or free himself from a lawsuit, Cic. Rosc. Com. 12:

    longo bello,

    Tac. A. 4, 23: caede hostis se absolvere, to absolve or clear one's self by murdering an enemy, id. G. 31.—With gen.:

    tutelae,

    Dig. 4, 8, 3; hence,
    D.
    In judicial lang., t. t., to absolve from a charge, to acquit, declare innocent; constr. absol., with abl., gen., or de (Zumpt, § 446;

    Rudd. 2, 164 sq.): bis absolutus,

    Cic. Pis. 39:

    regni suspicione,

    Liv. 2, 8: judex absolvit injuriarum eum, Auct. ad Her. 2, 13; so Cic. Verr. 2, 1, 29 al.:

    de praevaricatione absolutus,

    id. Q. Fr. 2, 16.—In Verr. 2, 2, 8, § 22: hic (Dionem) Veneri absolvit, sibi condemnat, are dativi commodi: from the obligation to Venus he absolves him, but condemns him to discharge that to himself (Verres).—With an abstract noun: fidem absolvit, he acquitted them of their fidelity (to Otho), pardoned it, Tac. H. 2, 60.
    E.
    In technical lang., to bring a work to a close, to complete, finish (without denoting intrinsic excellence, like perficere; the fig. is prob. derived from detaching a finished web from the loom; cf.:

    rem dissolutam divulsamque,

    Cic. de Or. 1, 42, 188).—So of the sacrificial cake:

    liba absoluta (as taken from the pan),

    ready, Varr. R. R. 2, 8;

    but esp. freq. in Cic.: ut pictor nemo esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles inchoatam reliquisset, absolveret,

    Cic. Off. 3, 2 (cf. Suet. Claud. 3); id. Leg. 1, 3, 9; id. Att. 12, 45; cf. id. Fin. 2, 32, 105; id. Fam. 1, 9, 4; id. Att. 13, 19 al.—So in Sallust repeatedly, both with acc. and de, of an historical statement, to bring to a conclusion, to relate:

    cetera quam paucissumis absolvam, J. 17, 2: multa paucis,

    Cic. Fragm. Hist. 1, n. 2:

    de Catilinae conjuratione paucis absolvam,

    id. Cat. 4, 3; cf.:

    nunc locorum situm, quantum ratio sinit, absolvam,

    Amm. 23, 6.— Hence, absŏlūtus, a, um, P. a., brought to a conclusion, finished, ended, complete (cf. absolvo, E.).
    A.
    In gen.:

    nec appellatur vita beata nisi confecta atque absoluta,

    when not completed and concluded, Cic. Fin. 2, 27, 87; cf.:

    perfecte absolutus,

    id. ib. 4, 7, 18; and:

    absolutus et perfectus per se,

    id. Part. Or. 26, 94 al. — Comp., Quint. 1, 1, 37.— Sup., Auct. ad Her. 2, 18, 28; Plin. 35, 10, 36, § 74; Tac. Or. 5 al.—
    B.
    Esp.
    1.
    In rhet. lang., unrestricted, unconditional, absolute:

    hoc mihi videor videre, esse quasdam cum adjunctione necessitudines, quasdam simplices et absolutas,

    Cic. Inv. 2, 57, 170.—
    2.
    In gram.
    a.
    Nomen absolutum, which gives a complete sense without any thing annexed, e. g.:

    deus,

    Prisc. p. 581 P.—
    b.
    Verbum absolutum, in Prisc. p. 795 P., that has no case with it; in Diom. p. 333 P., opp. inchoativum.—
    c.
    Adjectivum absolutum, which stands in the positive, Quint. 9, 3, 19.— Adv.: absŏlūtē, fully, perfectly, completely (syn. perfecte), distinctly, unrestrictedly, absolutely, Cic. Tusc. 4, 17, 38; 5, 18, 53; id. Fin. 3, 7, 26; id. Top. 8, 34 al.— Comp., Macr. Somn. Scip. 2, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > absolvo

  • 53 campaneus

    campānĕus or campānĭus, a, um, adj. [campus]; in the land surveyors = campestris, of or pertaining to the fields: loca, Innocent. ap. Goes. pp. 239 and 240.

    Lewis & Short latin dictionary > campaneus

  • 54 campanius

    campānĕus or campānĭus, a, um, adj. [campus]; in the land surveyors = campestris, of or pertaining to the fields: loca, Innocent. ap. Goes. pp. 239 and 240.

    Lewis & Short latin dictionary > campanius

  • 55 collectaculum

    collectācŭlum ( conl-), i, n. [id.], a place of assembling, a receptacle, reservoir: aquae, Innocent. Cas. Lit. p. 230 Goes. vesicae, Cassiod. Var. 10, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > collectaculum

  • 56 conlectaculum

    collectācŭlum ( conl-), i, n. [id.], a place of assembling, a receptacle, reservoir: aquae, Innocent. Cas. Lit. p. 230 Goes. vesicae, Cassiod. Var. 10, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > conlectaculum

  • 57 desub

    dē-sub, praep. c. abl., below, beneath (late Lat.; cf.

    desuper): desub Alpibus, id est, desub ipsis Italiae faucibus,

    Flor. 2, 3, 2:

    desub oculo,

    Veg. Vet. 2, 19:

    desub rivo, Innocent. de Cas. liter. p. 226 ed. Goes.: desub se,

    id. ib. 223:

    lucernam desub modio ejecit,

    Fulg. Mythol. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > desub

  • 58 fontanus

    fontānus, a, um, adj. [id.], of or from a spring or fountain, spring -.
    I.
    Adj.:

    aqua,

    Cels. 2, 18; Col. 12, 9, 2:

    ora,

    Ov. F. 1, 269.—
    II.
    Subst., in late Lat.: fontāna, ae, f., a spring, fountain, Innocent. de Cas. p. 245 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > fontanus

  • 59 immeritus

    immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:

    delicta majorum immeritus lues, Romane,

    Hor. C. 3, 6, 1;

    so of persons,

    id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.

    gens,

    Verg. A. 3, 2:

    urbes,

    Ov. M. 12, 550:

    agni,

    Hor. S. 2, 3, 211:

    locus,

    id. Ep. 1, 14, 12:

    paries,

    id. S. 2, 3, 7:

    vestis,

    id. C. 1, 17, 28:

    arbor,

    Prop. 4 (5), 3, 19:

    ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:

    virtus recludens immeritis mori Caelum,

    Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:

    cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?

    for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—
    II.
    Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):

    laudibus haud immeritis onerare aliquem,

    Liv. 4, 13 fin.:

    credulus immerita Phasida juvit ope,

    Ov. F. 2, 42:

    opes,

    Mart. 7, 32, 6:

    querelae,

    Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):

    jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:

    haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,

    Luc. 8, 824:

    ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,

    with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,

    non immerito,

    id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:

    neque immerito,

    Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;

    12, 10, 75: nec immerito,

    id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > immeritus

  • 60 inmerito

    immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:

    delicta majorum immeritus lues, Romane,

    Hor. C. 3, 6, 1;

    so of persons,

    id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.

    gens,

    Verg. A. 3, 2:

    urbes,

    Ov. M. 12, 550:

    agni,

    Hor. S. 2, 3, 211:

    locus,

    id. Ep. 1, 14, 12:

    paries,

    id. S. 2, 3, 7:

    vestis,

    id. C. 1, 17, 28:

    arbor,

    Prop. 4 (5), 3, 19:

    ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:

    virtus recludens immeritis mori Caelum,

    Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:

    cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?

    for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—
    II.
    Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):

    laudibus haud immeritis onerare aliquem,

    Liv. 4, 13 fin.:

    credulus immerita Phasida juvit ope,

    Ov. F. 2, 42:

    opes,

    Mart. 7, 32, 6:

    querelae,

    Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):

    jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,

    Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:

    haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,

    Luc. 8, 824:

    ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,

    with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,

    non immerito,

    id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:

    neque immerito,

    Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;

    12, 10, 75: nec immerito,

    id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inmerito

См. также в других словарях:

  • innocent — innocent, ente [ inɔsɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1080; lat. innocens, de nocere « nuire » 1 ♦ Qui n est pas souillé par le mal. ⇒ pur; immaculé. Vie innocente, simple et vertueuse. Spécialt Qui ignore le mal, est pur et sans malice. ⇒ candide.… …   Encyclopédie Universelle

  • Innocent III —     Pope Innocent III     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent III     (Lotario de Conti)     One of the greatest popes of the Middle Ages, son of Count Trasimund of Segni and nephew of Clement III, born 1160 or 116 …   Catholic encyclopedia

  • innocent — innocent, ente (i no san, san t ) adj. 1°   Qui ne nuit point, qui ne fait point de mal. L agneau est un animal innocent. •   Mais, seigneur, épargnez un enfant innocent, VOLT. Orphel. III, 2.    Il se dit des choses dans le même sens. Un remède …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Innocent VI — Pape de l’Église catholique Nom de naissance …   Wikipédia en Français

  • Innocent XI —     Pope Innocent XI     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent XI     (Benedetto Odescalchi)     Born at Como, 16 May, 1611; died at Rome, 11 August, 1689. He was educated by the Jesuits at Como, and studied jurisprudence at Rome and Naples …   Catholic encyclopedia

  • INNOCENT° — INNOCENT°, name of 13 popes. INNOCENT II (Gregorio Papareschi), pope 1130–43. His was an uncanonical election because the majority of the cardinals voted for anacletus ii (Pietro Pierleoni). The Jews of Rome supported Anacletus, whose opponents… …   Encyclopedia of Judaism

  • Innocent I —     Pope Innocent I     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent I     Date of birth unknown; died 12 March, 417. Before his elevation to the Chair of Peter, very little is known concerning the life of this energetic pope, so zealous for the… …   Catholic encyclopedia

  • Innocent II —     Pope Innocent II     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent II     (Gregorio Papereschi)     Elected 14 Feb., 1130; died 24 Sept., 1143. He was a native of Rome and belonged to the ancient family of the Guidoni. His father s name is given as …   Catholic encyclopedia

  • Innocent X —     Pope Innocent X     † Catholic Encyclopedia ► Pope Innocent X     (Giambattista Pamfili)     Born at Rome, 6 May, 1574; died there, 7 January, 1655. His parents were Camillo Pamfili and Flaminia de Bubalis. The Pamfili resided originally at… …   Catholic encyclopedia

  • Innocent De Moscou — Innocent de Moscou. Saint Innocent de Moscou dit aussi St Innocent d Alaska Né Ivan Evseyevitch Popov le 26 août 1797, mort le 31 mars 1879). Il est connu aussi sous le nom d Innocent Veniaminov. Il fut métropolite de Moscou de 1868 à sa mort …   Wikipédia en Français

  • Innocent de moscou — Innocent de Moscou. Saint Innocent de Moscou dit aussi St Innocent d Alaska Né Ivan Evseyevitch Popov le 26 août 1797, mort le 31 mars 1879). Il est connu aussi sous le nom d Innocent Veniaminov. Il fut métropolite de Moscou de 1868 à sa mort …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»