-
1 czynić
глаг.• выполнять• действовать• делать• заниматься• исполнять• натворить• оказывать• поступать• причинить• причинять• производить• сделать• совершать• совершить* * *делать, действовать, поступатьnaprawiać, reperować чинить* * *czyn|ić\czynićiony несов. 1. делать;\czynić nadzieję обнадёживать; \czynić postępy делать успехи, успешно развиваться; \czynić uwagi делать замечания; делиться впечатлениями; \czynić kroki принимать меры, предпринимать шаги;
2. составлять;to \czynići poważną sumę это составляет довольно большую сумму;
\czynić sobie niewiele z kogoś, czegoś пренебрегать кем-л., чём-л., не обращать внимания на кого-л., что-л.;\czynić zadość czemuś удовлетворять чему-л.+1. robić 2. stanowić
* * *czyniony несов.1) де́латьczynić postępy — де́лать успе́хи, успе́шно развива́ться
czynić uwagi — де́лать замеча́ния; дели́ться впечатле́ниями
czynić kroki — принима́ть ме́ры, предпринима́ть шаги́
2) составля́тьto czyni poważną sumę — э́то составля́ет дово́льно большу́ю су́мму
czynić sobie niewiele z kogoś, czegoś — пренебрега́ть ке́м-л., че́м-л., не обраща́ть внима́ния на кого́-л., что́-л.
czynić zadość czemuś — удовлетворя́ть чему́-л.
Syn: -
2 zadość
-
3 zadość:
uczynić (czynić) \zadość: komuś, czemuś удовлетворить (удовлетворять) кого-л., что-л.;stało się \zadość: czemuś что-л. восторжествовало -
4 czynić zadość komuś, czemuś
-
5 uczynić zadość komuś, czemuś
= czynić zadość komuś, czemuś удовлетвори́ть (удовлетворя́ть) кого́-л., что́-л.
См. также в других словарях:
czynić – uczynić zadość — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} spełniać jakieś wymagania, warunki, ustalenia itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zjawili się wszyscy, czyniąc zadość dobrym obyczajom. Uczynić zadość postanowieniom traktatu. Syn uczynił zadość życzeniom… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadość — 1. Czemuś stało się, stanie się zadość «o sytuacji, w której coś stało się, stanie się faktem, zgodnie z jakimiś oczekiwaniami»: Przepisom stanie się zadość, jeśli wypłata nastąpi do 6 października (...) Polityka 27/2000. (...) uczynię wszystko,… … Słownik frazeologiczny
czynić — Mieć z kimś, z czymś do czynienia a) «mieć z kimś kontakty, stykać się z kimś, z czymś; załatwiać z kimś sprawy»: W latach osiemdziesiątych mieliśmy do czynienia ze spontanicznym powstawaniem wielu ruchów ekologicznych. S. Kozłowski, Ekorozwój.… … Słownik frazeologiczny
zadość — zadość* {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czynić – uczynić zadość {{/stl 7}}{{stl 8}}{czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}; stało się zadość {{/stl 7}}{{stl 8}}{czemuś} {{/stl 8}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czynić — ndk VIa, czynićnię, czynićnisz, czyń, czynićnił, czynićniony 1. «wykonywać, robić coś, być czynnym, działać» Wszystko, co czynił, czynił z pasją. ∆ Czynić jakimś, kimś, czymś «powodować stawanie się jakimś, kimś lub czymś» ◊ Czynić cuda… … Słownik języka polskiego
zadość — daw. «tyle, ile trzeba dla zadowolenia kogoś, czegoś; dość, wystarczająco; aż nadto» dziś tylko w książk. zwrotach: Czynić zadość czemuś (wymaganiom, dążeniom, chęciom itp.) «spełniać, zaspokajać wymagania, dążenia, chęci itp.» ◊Stało się zadość… … Słownik języka polskiego
zaspokajać — ndk I, zaspokajaćam, zaspokajaćasz, zaspokajaćają, zaspokajaćaj, zaspokajaćał, zaspokajaćany zaspokoić dk VIa, zaspokajaćoję, zaspokajaćoisz, zaspokajaćkój, zaspokajaćił, zaspokajaćojony «czynić komuś lub czemuś zadość; zadowalać kogoś, coś (np.… … Słownik języka polskiego
