-
1 czaić
czaić [ʧ̑aiʨ̑]I. vr\czaić się na kogoś/coś auf jdn/etw lauern, jdm/etw auflauernna kogoś czai się niebezpieczeństwo auf jdn lauert eine Gefahrw czyichś oczach czai się strach in jds Augen flackert die Angstczaisz, o co mi chodzi? kapierst du, was ich meine?
См. также в других словарях:
czaić się — ndk VIa, czaję się, czaisz się, czaj się, czaił się «czekać na kogoś w ukryciu z zamiarem napaści, podchodzić skrycie, skradać się» Czaić się w cieniu. Czające się kroki. przen. tylko w 3 os. «coś się zbliża; widać zapowiedź, oznaki, najczęściej… … Słownik języka polskiego
