Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

cure

  • 1 lækning, meîferî

    Íslensk-ensk orðabók > lækning, meîferî

  • 2 LÆKNA

    * * *
    (að), v. to cure, heal.
    * * *
    að, but older læknði, Fms. x. 370; spelt lecnði, whence lækning, but mod. læknaði:—to cure, heal, Barl. 9; en Ástríð leknði hann, Fms. x. 370; lækna sár, Al. 99, Bs., passim in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > LÆKNA

  • 3 verka

    * * *
    (að), v. to work; v. sér til e-s, to deserve by one’s deeds.
    * * *
    að, to work, esp. as a law term; verka til e-s, to work towards, deserve, Hom. 89, 117; þess manns er áðr hefir til úhelgi sér verkat, to make oneself by one’s deeds, Grág. ii. 10, Orkn. 216; til þessa hefir þú þér verkat, Bs. i. 452.
    2. verka fisk, to dress fish, i. e. split it up, dry and prepare it, a fisherman’s term, and hence to cleanse a thing. II. reflex., verkask til e-s, H. E. i. 238.

    Íslensk-ensk orðabók > verka

  • 4 lækning

    (pl. -ar), f.
    1) cure; Hallr var at lækningu at Hváli, H. was under medical treatment at H.;
    2) medicine (góð l.);
    * * *
    f. a cure, as also the art of healing, Nj. 154, Sks. 117, Stj. 625, Hom. 133, Bs. i. 639–643:—medicine, góð lækning, Pr. 473; lækningar kaup, a fee for a cure, N. G. L. i. 67; lækningar lyf, a medicine, Stj. 272, see lyf; lækuingar bragð, a cure, Fms. viii. 442. lækninga-maðr, m. a leech, = læknir.

    Íslensk-ensk orðabók > lækning

  • 5 BÓT

    * * *
    (pl. bœtr, also poet. bótir), f.
    1) bettering, cure, remedy; fá bót sinna meina, to get cure for one’s evils; ráða e-u bót, ráða es bœtr, to remedy, retrieve; vinna em bót, to relieve one (in sickness); bíða es bót, to get over, recover (a loss, misfortune); bera et til bóta, to amend; þótti mikilla bóta ávant, at; much seemed wanting that; et berr til bóta (impers.), it is a comfort, satisfaction;
    2) atonement, compensation, esp. pl. = mannbœtr, weregild; sœtar syndir verða at sárum bótum, sweet sins are turned to sore penance;
    3) patch (svört bót var á millum herða honum).
    * * *
    ar, f., pl. bætr, [Ulf. bota; A. S. bôt; Engl. boot, booty, to boot; O. H. G. puoz; Germ. büsse; akin to bati, better, etc.]:—bettering, improvement:
    1. a cure, remedy, mental as well as bodily, from sickness, loss, sorrow, etc.; fá bót e-s, meina, Fms. vii. 251, ix. 427, Fas. i. 175; allra meina bót; vinna e-m b., to comfort one, Landn. 212; bera til bóta, to amend, Fms. xi. 236; berja … e-n til óbóta is to beat … one so that he never recovers from it.
    2. as a law term, almost always in pl., atonement, compensation, and esp. = mann-bætr, weregild, cp. vígs-bætr, sak-bætr, etc., Fms. vii. 36, Hrafn. 4, 9, Eb. 106, Ísl. ii. 272, and in endless cases in Grág. (Vl.) and Nj.: bætr and mann-gjöld are often used indiscriminately, e. g. tvennum bótum, or tvennum manngjöldum, a double weregild; cp. also the phrase, halda uppi bótum, to discharge, pay the b.; the sing. is rare in this sense, Nj. 58, Grág. ii. 182.
    3. in such phrases as, e-t berr til bóta (impers.), it is a comfort, satisfaction, Nj. 58, Fms. x. 264; (mikilla) bóta vant, very shortcoming, Ld. 328.
    4. a patch, of an old torn garment; enginn setr bót af nýju klæði á gamalt fat, Matth. ix. 17; svört bót var milli herða honum, Sturl. ii. 230.
    COMPDS: bótalauss, bótamaðr, bótaverðr.

    Íslensk-ensk orðabók > BÓT

  • 6 lyfja

    (að), v. to heal;
    lyfja e-m e-t, to cure one of;
    lyfja e-m elli, to kill one.
    * * *
    að, to heal; in the phrase, lyfja e-m elli, to cure one of old age = to kill him downright, Am. 74, Fas. iii. 155, 156; lyfja þeim sitt of beldi, to cure them of their overbearance, Al. 10; skal ek lyfja þér þína íllsku, Flóv. 43.

    Íslensk-ensk orðabók > lyfja

  • 7 ÁMA

    (að), v. to vex, molest;
    refl., amast við e-n, e-t, to inconvenience, trouble (ömuðust liðsmenn lítt við hana); to object to, disapprove, show dislike to (ama við bygð e-s).
    * * *
    u, f. (and ámu-sótt, f.) erysipelas, Sturl. ii. 116; in common talk corrupted into heimakona or heimakoma.
    2. poët. a giantess, Edda (Gl.); hence the play of words in the saying, gengin er gygr or fæti en harðsperra aptr komin, gone is the giantess (erysipelas), but a worse (sceloturbe) has come after.
    3. a tub, awme, Germ. ahm.
    4. in Norse mod. dialects the larva is called aama (v. Ivar Aasen); and ámu-maðkr, spelt ánu-maðkr, a kind of maggot, lumbricus terrestris, is probably rightly referred to this. Fél. ix. states that it has this name from its being used to cure erysipelas.

    Íslensk-ensk orðabók > ÁMA

  • 8 brenna

    * * *
    I)
    (brenn; brann, brunnum; brunninn), v.
    1) to burn with a flame (logi, ljós, eldr, kerti brennr);
    2) to be consumed by fire (á Flugumýri brann fé mikit);
    nú breðr (= brennr) víðara en hann vildi, the fire spreads wider than he wished;
    brenna inni, to perish by fire;
    brenna upp, to be burnt up (á þeiri nátt brann upp allt Danavirki);
    hlutr e-s brennr við, one gets the worst of it;
    brann brátt þeirra hlutr við, it soon grew too hot for them;
    rautt mun fyrir brenna, mun nökkut fyrir brenna, things will brighten up or improve.
    (-da, -dr), v.
    1) to burn (brenna bál);
    2) to destroy by fire (brenna bœ, hof, skip at köldum kolum);
    brenna e-t upp, to burn up;
    3) to cauterize (as a surgical operation);
    brenna e-n við bölvi, to burn one to cure his malady;
    brenna e-m díla, to burn spots on one’s back; fig. to brand one’s back;
    brenna e-m illan díla, to inflict a severe injury upon one;
    4) to produce by burning (brenna e-t til líms);
    brenna salt, to produce salt by burning (sea-weed);
    5) to purify (silver or gold) by burning;
    brent silfr, pure silver (eyrir brendr, mörk brend).
    f. the burning of a house or person (þá er brenna var á Flugumýri; Njáls brenna).
    * * *
    1.
    d, with acc. to burn; b. bál, to burn or light a balefire, Hervar. S. (in a verse).
    2. to destroy by fire, devastate, Fms. xi. 391, Ann. 1329, 1289: b. upp, to burn up, Eg. 49; b. e-n inni, to burn one alive, Nj. 115, Grág. ii. 128, Landn. 215, v. l.
    3. medic. to cauterise (of hot iron), Grág. ii. 133; b. e-m díla, to burn spots on one’s back, body (medic.), Bs. 1. 644.
    β. metaph. to brand one’s back; eigi þurfu Danir at hælast við oss Norðmenn, margan díla höfum vér brent þeim frændum, Hkr. iii. 148; b. e-m illan díla, id., Fbr. 190 (in a verse).
    γ. b. kol, to burn, i. e. make charcoal (cp. charcoal-burner), Grág. i. 200.
    δ. part., brennt silfr, gull = skírt silfr, gull, pure silver, gold, K. Þ. K. 172, 152; eyrir brendr (= eyrir brends silfrs), mörk brend, Fms. ix. 421, Hkr. iii. 12; b. gull, Fms. xi. 77.
    2.
    u, f. fire, burning, Grág. ii. 129, Nj. 158, 199; Njáls brenna, Blundketils brenna, etc., Ann. 962, 1010: the burning of a dead body, Edda 38 (= bálför).
    β. astron., according to Finn Magnusson (Lex. Mythol.) Sirius is called Loka brenna, the conflagration of Loki, referring to the end of the world.
    COMPDS: brennumaðr, brennumál, brennusaga, brennustaðr, brennusumar, brennuvargr.

    Íslensk-ensk orðabók > brenna

  • 9 BRENNA

    * * *
    I)
    (brenn; brann, brunnum; brunninn), v.
    1) to burn with a flame (logi, ljós, eldr, kerti brennr);
    2) to be consumed by fire (á Flugumýri brann fé mikit);
    nú breðr (= brennr) víðara en hann vildi, the fire spreads wider than he wished;
    brenna inni, to perish by fire;
    brenna upp, to be burnt up (á þeiri nátt brann upp allt Danavirki);
    hlutr e-s brennr við, one gets the worst of it;
    brann brátt þeirra hlutr við, it soon grew too hot for them;
    rautt mun fyrir brenna, mun nökkut fyrir brenna, things will brighten up or improve.
    (-da, -dr), v.
    1) to burn (brenna bál);
    2) to destroy by fire (brenna bœ, hof, skip at köldum kolum);
    brenna e-t upp, to burn up;
    3) to cauterize (as a surgical operation);
    brenna e-n við bölvi, to burn one to cure his malady;
    brenna e-m díla, to burn spots on one’s back; fig. to brand one’s back;
    brenna e-m illan díla, to inflict a severe injury upon one;
    4) to produce by burning (brenna e-t til líms);
    brenna salt, to produce salt by burning (sea-weed);
    5) to purify (silver or gold) by burning;
    brent silfr, pure silver (eyrir brendr, mörk brend).
    f. the burning of a house or person (þá er brenna var á Flugumýri; Njáls brenna).
    * * *
    an old obsol. form brinna; pret. brann, 2nd pers. brant, mod. branst; pl. brunnu; sup. brunnit; pres. brenn, 3rd pers. brennr; old breðr, Grág. ii. 295, Fms. vii. 20 (in a verse); brenn (dropping the r), Hm. 56; with the neg. suffix, brennr-at ( non urit), 153, [Ulf. brinnan; A. S. byrnan; Early Engl. to ‘brenn;’ Germ. brennen; the strong form is almost obsolete in Germ.]:—to burn:
    1. of a light; þeir þóttust sjá fjögr ljós b., Nj. 118, Fas. i. 340; hrælog brunnu ( blazed) af vápnum þeirra, Bs. i. 509: of a candle, to burn out, eigi lengr en kerti þat brennr, Fas. i. 341, 342; cp. Fms. viii. 276.
    2. to be consumed by fire; kyrtillinn var brunninn, Fms. xi. 420; nú breðr viðara en hann vildi, the fire spreads wider than he would, Grág. l. c.
    β. of a volcano; er hér brann hraunit, er nú stöndu vér á, Bs. i. 22; brann þá Borgarhraun, Landn. 78, Ann. several times.
    γ. b. upp, to be burnt up. Grág. i. 459, K. Þ. K. 42; b. inni, to perish by fire, Gþl. 252, Nj. 198, 200.
    δ. to fester, Fms. xi. 288.
    ε. to be scolded, Eb. 198; skulu grónir grautar dílarnir þeir er þú brant, 200.
    3. metaph. in the phrase, e-t or e-s hlutr brennr við, one’s lot or portion of meat gets burnt in the cooling, one gets the worst of it; broth ‘brennr við,’ is burnt: ortu bændr þegar á um bardagann ( they made an onslaught), en þó brann brátt þeirra hlutr við, but it grew soon too hot for them, Fms. iv. 250; Sigurðr kvað sitt skyldu við brenna, quoth Sigurd, he would get the worst of it, i. e. it would never do, Fær. 236: the phrase, e-t brennr fyrir, or e-t rautt brennr fyrir, of bright hopes, rautt mun fyrir b. ok til virðingar snúa, Fs. 68; mun enn nokkut fyrir b. er þér komit heim, Fas. iii. 81.

    Íslensk-ensk orðabók > BRENNA

  • 10 græðing

    f. growth, Hom. 24: a healing, cure, Greg. 20, 45, H. E. i. 476; ný-græðingr, the green crop in the spring.

    Íslensk-ensk orðabók > græðing

  • 11 græðsla

    u, f. cure, healing, Grett. 73.

    Íslensk-ensk orðabók > græðsla

  • 12 HEILL

    * * *
    I)
    a.
    1) hale, sound; illa heill, in ill health; hann sagði at þar var vel heilt, he said they were all well there; kona eigi heil, enceinte; grœða e-n at heilu, to heal one fully;
    2) whole, healed, in respect of wounds or illness, with gen. (verða heill sára sinna); er um heilt bezt at binda, it is better to bind a hale than a hurt limb;
    3) blessed, happy; njótið heilir handa, ‘bless your hands’, well done; kom heill! welcome, hail! far heill, farewell!
    4) whole, entire; heill hleifr, a whole loaf; sjau hundruð heil, full seven hundred;
    5) true, upright; ráða e-m heilt, to give one a wholesome (good) advice; af heilum hug, af heilu, sincerely; heilt ráð, wholesome advice; heil kenning, a useful, profitable lesson.
    n. and f. luck, omen, foreboding; góðu (illu) heilli, in a good (evil) hour; mörg eru giptusamlig heill, there are many good auspices; fall er farar heill, a fall is a good omen; hann bað þeim heill duga, he wished them good speed; heillum horfinn, forsaken by luck; ok var brugðit heillum sverðsins, the spell of the sword was broken.
    * * *
    1.
    n. and f. [Dan. held], good luck; the gender of this word varies.
    A. Neut., which seems to be the older gender, an omen, auspice, foreboding; hver’ro bözt heill (pl.), which are the best auspices? the answer, mörg eru góð heill, there are many good auspices, Skv. 2. 19, 20, cp. 22; giptusamlegt heill, a favourable omen, Al. 13; the neut., which is obsolete elsewhere, has remained in the phrases, góðu heilli (bono augurio), íllu heilli ( malo augurio), in a good, evil hour; íllu heilli bauð ek þér barnfóstr, Ísl. ii. 141; íllu heilli vartú skapað, Hom. 153; íllu heilli höfu vér hér dvalizt, Nj. 241; fórtú fá heilli heiman, with small luck, Ó. H. 107; verstu heilli, Heir. 4; góðu heilli, in a good hour, Fms. ix. 236, x. 18 (in a verse): talismans, of hidden magical runes written on ‘gumna heillum’ (on talismans?), Sdm. 16.
    B. Fem. good luck, happiness:
    1. plur., with the notion of being the gift of auspices or of an oracle, esp. in pl., so that the gender is dubious; fékk Ingólfr at blóti miklu ok leitaði sér heilla um forlög sín, Landn. 33; skal Þórólfr blóta ok leita heilla þeim bræðrum, Eg. 257; hefir þessi flokkr leitað sér heilla at tilvísan fjölkunnigra manna, at þeir skyldi um nætr berjask, Fms. vii. 296; Hallsteinn skaut setstokkum fyrir borð í hafi til heilla sér eptir fornum sið, Fs. 123, Landn. 34; þá skaut Steinþórr spjóti at fornum sið til heilla sér yfir flokk Snorra, Eb. 228 (an old heathen rite); þótti þat líkast til langlífis ok heilla, 126 new Ed.; ok var brugðit heillum sverðsins, the spell of the sword was broken, Korm. 84; áttú, Sigmundr, af þeim hring heillir at taka, Fær. 103.
    2. esp. (also in pl.) with the personal notion of a good spirit or angel, cp. hamingja; eigi veit ek hvárt vit eigum heill saman, i. e. if we shall have luck together, of two persons having one life and one heart, Nj. 3; þótti stór heill til hans horfit hafa, Fs. 194; Leifr kvað hann enn mundu mestri heill stýra af þeim frændum, Fb. i. 538; hann bað þeim heill duga, he wished them good speed, Gullþ. 14; fær þú braut bú þitt ok vestr yfir Lagarfljót, þar er heill þín öll, Hrafn. 1; heillum horfinn, forsaken by luck, Grett. 150.
    3. sayings, íllt er fyrir heill at hrapa, ’tis ill to rush on and leave one’s good luck behind, Skv. 2. 25; hátíðir eru til heilla beztar (mod. hátíð er til heilla bezt), denoting that high feasts ought to be chosen for momentous affairs, Ld. 176 (of one being christened at Yule time); fall er farar-heill, a fall is a good omen (in departing), Fms. vi. 414: the phrase, vera e-m lítil heilla-þúfa, to be a stumbling-block to one, the metaphor prob. taken from the popular lore as to mounds with hidden hoards, ek heft orðit lítil heilla þúfa um at þreifa flestum mönnum, Grett. 143.
    4. in mod. usage as a term of endearment, heillin, heillin mín, dear! my dear! the address of a husband to his wife; the bride asks, hverjum ætlarðú at bjóða í veizluna okkar, hjartað mitt? the bridegroom answers, eg veil það nú ekki, heillin mín! Ísl. Þjóðs. i. 243; getrþu ekki gefið manninum hressingu, heillin? Hrólfr. 8; hann (our son) er svo kargr, heillin mín! hann nennir ekki neitt að gera, látum við strákinn stúdiera, Grönd. 72; cp. Bb. 3. 21—hún (the wife) kyssir og með klappi segir, komdú blessaðr, heillin mín!—heillin góð! is in many Icel. houses the address of the servants to the mistress: æ! hvernig getið þér nú farið að tala, heillin góð? Piltr og Stúlka, 36; sælir og blessaðir, Auðun minn! sælar og blessaðar, heillin góð! Hrólfr. 6.
    COMPDS: heillabrigði, heilladrjúgr, heillalauss, heillaleysi, heillamaðr, heillaráð, heillavænligr, heillavænn.
    2.
    adj. [Ulf. hails = ὑγιής, ὑγιαίνων, χαιρε, etc.; A. S. hâl; Engl. hail and hale are of Scandinavian origin, whole of Saxon; O. H. G. heil; lost in mod. Germ.; Dan. heel; Swed. hel]:—whole:
    I. hale, sound; ílla heill, in ill health, Hm. 68; heilir hildar til, heilir hildi frá, fara þeir heilir hvaðan, hale, unscathed, 157; heilar hendr, Gkv. 3. 10; heilar sjónir, hale eyes, Lex. Poët.; spurði Þorsteinn hvernig þar væri heilt, hann sagði at þar var vel heilt, Th. asked how they were in health, and he said that they were well, Eg. 743; heilir, opp. to sárir, Am. 56; heilan (unbroken), Hvm. 29; heill hjálmstofn, hale skull, 31; hvergi var heilt hold á líkam hans, 623. 44; græða at heilu, to cure so as to be hale and well, 655 xi. 3; Önundr var svá frækinn maðr at fáir stóðusk honum þótt heilir væri, that few men were a match for him, though they were hale and sound, Grett. 87; sjórinn var hvergi heill, the sea was nowhere hale, i. e. the waves rose high, Vígl. 22; silki-ræma heil ok ú-sökuð, Fms. iv. 110.
    2. healed, of wounds, illness, in gen. pl.; verða heill sára sínna, Eg. 35; Helga dóttir bónda var þá á fouun ok heil meina sinna, 586; ok var þó eigi heill sársins, Fbr. 164.
    3. phrases, gróa um heilt (see gróa), Fms. xi. 87; binda um heilt, to bind up a hale limb; er um heilt bezt at binda, ‘tis better to bind a hale than a hurt limb, Ld. 206; betra heilt en gróið, better hale than healed; með heilu ok höldnu, safe and sound, Fms. x. 376; þar skal hverr heill verða sem haltr varð, he that was halt must be made hale, a law phrase, he that has a blemish upon him must clear himself of it, N. G. L. i. 326: cp. the phrase, svelta heill hungri (mod. svelta heilu hungri), to starve, Ls. 62: a guest is asked, hvað er í fréttum, what news? to which the reply is, mannheilt og ósjúkt, all hale and ‘unsick,’ i. e. all well! eigi heil, not hale, i. e. enceinte, þú ert kona eigi heil, Fas. i. 52; húsfreyja þín er eigi heil, ok mun hón fæða meybarn, Ísl. ii. 196; Freydís vildi fylgja þeim ok varð heldr sein, því at hón var eigi heil, Þorf. Karl. 428.
    4. answering to Gr. χαιρε, in exclamation; njótið heilir handa, ‘bless your hands!’ well done! Nj. 71; mæl drengja heilastr, well spoken, Fms. viii. 97; báðu hann tala konunga heilstan (i. e. cheered him), vi. 240; mæltu, at hann skyldi mæla allra höfðingja heilastr, viii. 290.
    β. in greeting, Vþm. 4, 6, Sdm. 3, 4; kom heill, welcome! hail! Blas. 42; far heill, farewell! Fms. vii. 197; heill, Magnús frændi! 171; sít heill, sit hail! Glúm. 391, Fms. x. 201; heill svá! Stj. 621; heilir svá! 475; heilar svá! 124, Karl. 507; ek svá heill, by my soul! forsooth! Fms. v. 230; svá vil ek heil! Grett. 170 new Ed.; bað þá heila fara ok heila hittask, Fms. iv. 171.
    5. whole, entire, Lat. integer; sjau hundruð heil, full seven hundred, Íb. 16; heil vika, 7, K. Þ. K. 102; heil dægr (opp. to half), Rb. 16; heil alin, N. G. L.; heilt ár, Bs. ii. 152.
    II. metaph. true, upright; allit., heilt ráð ok heimilt, a hale and good bargain, without fraud or flaw, Grág. i. 317; með heilum fortölum, Dipl. i. 3; ráða e-m heilt, to give wholesome (good, wise) advice to one, Nj. 31, (heilræði); með heilum hug, sincerely, cp. Hm. 106; heilum sáttum, Háv. 50 new Ed., Al. 60.
    β. safe; prestinum þótti eigi heilt at setja hann annat sinn undir sama váða, Fms. x. 417.

    Íslensk-ensk orðabók > HEILL

  • 13 heilsu-bragð

    n. a cure, ek skal sýna þér öruggt h., Fb. i. 439.

    Íslensk-ensk orðabók > heilsu-bragð

  • 14 heilsu-gjöf

    f. a ‘gift of health,’ cure, Fas. iii. 277, Magn. 532: eccl. salvation, Stj. 141.

    Íslensk-ensk orðabók > heilsu-gjöf

  • 15 kall

    n.
    1) call, cry, shouting (heyra kall mikit);
    2) appellation, name (þeir nefna hann jarl enn illa, var þetta kall haft lengi síðan).
    * * *
    n. a call, cry, shouting; óp ok kall, Nj. 236; heyra kall mikit, Fs. 179; með hátíðligu kalli, Sks. 748; kall ok eggjan, Ó. H. 215; kall ok lúðra-þytr, Þiðr. 324.
    2. a calling on; Eyjólfr heyrir kallit, ok lítr við, Fbr. 61 new Ed.; eigi skaltú herstask á annan mann í kalli þínu, Hom. 16.
    3. a call, name; nefna jarl enn ílla … var þat kall haft lengi síðan, Hkr. i. 254; þessi eru at kalli (are by name, are called) in mestu ref-hvörf, Edda (Ht.)
    II. eccl. a call, cure of souls, (cp. Scot. ‘call’ of a minister); kjól ok kall, Dan. præste-kald, mod.
    2. a claim; kalls-lauss, adj. free from claim, Fms. ix. 409.

    Íslensk-ensk orðabók > kall

  • 16 lækn

    f. a cure, = lækning; koma til læknar, Hkr. i. 102, Post. 248; þeir er vilja læknar lifa (lyfa?), Hm. 148.

    Íslensk-ensk orðabók > lækn

  • 17 grœðing

    f.
    1) growth, increase (byrr var í grœðingu);
    2) healing, cure (g. sótta; andlig g.).

    Íslensk-ensk orðabók > grœðing

  • 18 heilsubragð

    n. cure.

    Íslensk-ensk orðabók > heilsubragð

  • 19 heilsugjöf

    f. cure, restoration to health.

    Íslensk-ensk orðabók > heilsugjöf

  • 20 læknan

    f. cure, = lækning.

    Íslensk-ensk orðabók > læknan

См. также в других словарях:

  • cure — cure …   Dictionnaire des rimes

  • curé — curé …   Dictionnaire des rimes

  • cure — 1. (ku r ) s. f. 1°   Soin, souci. Ce mot ne se dit guère qu avec le verbe avoir et sans article. Il n a cure de rien. •   L âne, qui goûtait fort l autre façon d aller, Se plaint en son patois ; le meunier n en a cure, LA FONT. Fabl. III, 1.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • curé — 1. (ku ré) s. m. 1°   Prêtre placé à la tête d une paroisse, et soumis dans l exercice de ses fonctions à l évêque du diocèse. •   On ne peut pas faire une loi qui obligeât les curés à dire la messe, PASC. Prov. 6. •   Ce que je trouvai de plus… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • cure — CURE. subst. f. Soin, souci. En ce sens il n est guère d usage que dans quelques phrases familières. J ai beau lui donner de bons avis, il n en a cure. f♛/b] On dit proverbialement, A beau parler qui n a cure de bien faire, en parlant d Un homme… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Cure — (k[=u]r), n. [OF, cure care, F., also, cure, healing, cure of souls, L. cura care, medical attendance, cure; perh. akin to cavere to pay heed, E. cution. Cure is not related to care.] 1. Care, heed, or attention. [Obs.] [1913 Webster] Of study… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cure — vb cured, cur·ing vt: to deal with in a way that eliminates or corrects: as a: to use judicial procedures to undo (damage to a litigant s case caused by procedural errors made during a trial) subsequent proceedings cured harm caused by trial… …   Law dictionary

  • cure — cure·less; ep·i·cure; ped·i·cure; pro·cure; pro·cure·ment; se·cure·ly; se·cure·ment; se·cure·ness; cure; man·i·cure; se·cure; si·ne·cure; for·tes·cure; in·se·cure·ly; in·se·cure·ness; …   English syllables

  • cure — n *remedy, medicine, medicament, medication, specific, physic cure vb Cure, heal, remedy mean to rectify an unhealthy or undesirable condition especially by some specific treatment (as medication). Cure and heal may apply interchangeably to both… …   New Dictionary of Synonyms

  • curé — CURÉ. s. mas. Prêtre pourvu d une Cure. Bon Curé. Curé de Paris. Curé de Village. Curé d un tel lieu, d une telle Paroisse. Le Curé et les Paroissiens. Curé primitif. Curé amovible. [b]f♛/b] On dit proverbialement, que C est gros Jean qui… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Cure — bezeichnet: Cure (Fluss), einen Fluss in Frankreich, Nebenfluss der Yonne Cure (Film), einen japanischen Film The Cure, eine englische Rockband The Permanent Cure, eine deutsch irische Musikgruppe Pretty Cure, japanische Anime Fernsehserie Cure… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»