-
1 cudzy
прил.• чужой* * *чужой;żyć \cudzym kosztem жить на чужой счёт
* * *чужо́йżyć cudzym kosztem — жить на чужо́й счёт
-
2 cudzy chleb
чужой хлебOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy chleb
-
3 cudzy dług
чужой долг -
4 cudzy grunt
чужой грунтOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy grunt
-
5 cudzy koszt
чужие издержкиOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy koszt
-
6 cudzy pomysł
чужая мысльOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy pomysł
-
7 cudzy porządek
чужой уставOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy porządek
-
8 cudzy rejon
чужой районOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy rejon
-
9 cudzy samochód
чужая машинаOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy samochód
-
10 cudzy spór
чужой спор -
11 cudzy teren
чужая местностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cudzy teren
-
12 cudzy wikt
чужие харчи -
13 cudzy żart
чужая шутка -
14 obcy
прил.• заграничный• заморский• зарубежный• иногородний• иноземный• иностранный• посторонний• пришлый• странный• чужой* * *obc|y1. чужой; чуждый;\obcy ludzie чужие люди; \obcy element чуждый элемент;
2. иностранный;język \obcy иностранный язык; wyrazy \obcye (-ego pochodzenia) иностранные (заимствованные) слова;
3. \obcyу ♂ чужой; посторонний; незнакомец;\obcyym wstęp wzbroniony посторонним вход воспрещён;
● ciało \obcye инородное тело+1. cudzy 3. nieznajomy, postronny
* * *1) чужо́й; чу́ждыйobcy ludzie — чужи́е лю́ди
obcy element — чу́ждый элеме́нт
2) иностра́нныйjęzyk obcy — иностра́нный язы́к
wyrazy obce (obcego pochodzenia) — иностра́нные (заи́мствованные) слова́
3) obcy м чужо́й; посторо́нний; незнако́мецobcym wstęp wzbroniony — посторо́нним вход воспрещён
•Syn: -
15 fremd
dieser Mensch ist mir fremd ten człowiek jest dla mnie obcy;alles erschien ihm fremd wszystko wydawało mu się obce;sich fremd fühlen czuć się obco
См. также в других словарях:
cudzy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} stanowiący własność, mienie drugiej osoby, związany z kimś innym; nie swój : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cudze dzieci. Cudze problemy. Uszanować cudzą pracę. Powtarzać cudze myśli.{{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cudzy — 1. «należący do kogoś innego, będący własnością kogoś innego, nie swój» Cudza własność. Cudze pieniądze. Cudze kłopoty, sprawy. Żyć z cudzej pracy. ◊ Bawić się cudzym kosztem «czynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów; wyśmiewać się z kogoś» □ Nie… … Słownik języka polskiego
cudzy — Bawić się, zabawić się cudzym kosztem zob. koszt 1. Nie tknąć (czegoś) cudzego zob. tknąć. Sięgać po cudze zob. sięgnąć 3. Stroić się w cudze piórka zob. piórko 2. Wchodzić na cudze podwórko zob. wejść 6. Wtykać, wsadzać, wścibiać, pchać itp. nos … Słownik frazeologiczny
чужой — укр. чужий, др. русск. чужь, ст. слав. штоуждь ἀλλότριος, ξένος (Остром., Супр.). Диссимилировано в тоуждь – то же (Клоц., Еuсh. Sin., Мар., Зогр., Ассем., Савв.; см. Дильс, Aksl. Gr. 140 и сл.) и стоуждь (Еuсh. Sin., Супр.), сербск. цслав. чуждь … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Theodiscus — Theodiscus, the Latinised form of a Germanic word meaning vernacular or of the people , is a Middle Latin adjective referring to the Germanic vernaculars of the Early Middle Ages. The Old High German language in Latin sources of the time is… … Wikipedia
Чешский язык — Самоназвание: Čeština, Český jazyk Страны: Чехия … Википедия
чужой — Древнерусское – чужь, чужий (принадлежащий другому, посторонний, незнакомый, иностранный). Старославянское – чоуждь. Общеславянское tjudjь. Древнерусское слово известно с XI в. Время широкого распространения прилагательного в языке – XV–XVI вв.… … Этимологический словарь русского языка Семенова
armator — m IV, DB. a, Ms. armatororze; lm M. armatororzy, DB. ów 1. mors. «osoba fizyczna lub prawna eksploatująca własny albo cudzy statek handlowy, odpowiedzialna majątkowo za wszelkie zobowiązania i szkody wynikające z tytułu eksploatacji» 2. daw.… … Słownik języka polskiego
darmozjad — m IV, DB. a, Ms. darmozjadadzie; lm M. y, DB. ów «ten, kto żyje na cudzy koszt, z cudzej pracy; pasożyt» Żywić, karmić darmozjada. Pracować na darmozjadów … Słownik języka polskiego
egoista — m odm. jak ż IV, CMs. egoistaiście; lm M. egoistaiści, DB. egoistatów «człowiek przejawiający egoizm, przedkładający zawsze interes własny nad cudzy; samolub, sobek» … Słownik języka polskiego
jeść — ndk, jem, jesz, jedzą, jedz, jadł, jedli, jedzony 1. «spożywać pokarmy przeżuwając i połykając» Jeść chciwie, łapczywie. Jeść ze smakiem, z apetytem. Jeść obiad, śniadanie, kolację. Jeść łyżką, widelcem, palcami. Jeść z miski, z talerza. Jeść… … Słownik języka polskiego