cudzoziemiec

См. также в других словарях:

• cudzoziemiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. cudzoziemiecmcze || cudzoziemiecmcu; lm M. cudzoziemiecmcy {{/stl 8}}{{stl 7}} mieszkaniec krajów leżących poza granicami danego państwa, osoba niemająca obywatelstwa państwa, na którego terenie przebywa;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cudzoziemiec — m II, DB. cudzoziemiecmca, W. cudzoziemiecmcze (cudzoziemiecmcu); lm M. cudzoziemiecmcy, DB. cudzoziemiecmców «obywatel obcego państwa; obcokrajowiec» Wycieczka cudzoziemców. Być cudzoziemcem …   Słownik języka polskiego

• zagraniczniak — Cudzoziemiec Eng. A foreigner …   Słownik Polskiego slangu

• Mirosław Zbrojewicz — (born 25 February 1957) is a Polish actor. Contents 1 Filmography 1.1 Actor cast 2 External links 3 References …   Wikipedia

• barbarzyńca — m odm. jak ż II, DCMs. barbarzyńcacy; lm M. barbarzyńcacy, DB. barbarzyńcaców 1. «człowiek niecywilizowany, odznaczający się prymitywizmem myślenia, postępowania; człowiek bezwzględny, okrutny» Barbarzyńca niszczący dobro społeczne. 2. «człowiek… …   Słownik języka polskiego

• cudzoziemka — ż III, CMs. cudzoziemkamce; lm D. cudzoziemkamek forma ż. od cudzoziemiec …   Słownik języka polskiego

• dewizowiec — m II, DB. dewizowiecwca; lm M. dewizowiecwcy, DB. dewizowiecwców 1. «posiadacz konta bankowego z wkładem dewizowym» 2. pot. «cudzoziemiec opłacający swój pobyt w Polsce dewizami» …   Słownik języka polskiego

• etranżer — m IV, DB. a, Ms. etranżererze; lm M. owie, DB. ów przestarz. «cudzoziemiec» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• imigrant — m IV, DB. a, Ms. imigrantncie; lm M. imigrantnci, DB. ów «cudzoziemiec osiedlający się w jakimś kraju; osiedleniec» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• indygena — m odm. jak ż IV, CMs. indygenanie; lm M. indygenani, DB. indygenanów «w dawnej Polsce: cudzoziemiec, który otrzymał prawa i przywileje szlachcica polskiego» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• obcokrajowiec — m II, DB. obcokrajowiecwca, W. obcokrajowiecwcze a. obcokrajowiecwcu; lm M. obcokrajowiecwcy, DB. obcokrajowiecwców «obywatel, mieszkaniec obcego kraju; cudzoziemiec» …   Słownik języka polskiego