Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

crustae+n+f

  • 1 crūsta

        crūsta ae, f    [CRV-], a hard surface, rind, shell, crust, bark: fluminis, a crust of ice, V.—Inlaid work, chasing, embossed work, stucco, mosaic: eis (vasis) crustae detrahebantur: capaces Heliadum crustae, chased cups, Iu.
    * * *
    rind/shell/peel/bark/crust, hard surface; scab; leaf/flake/thin slab (mineral); cup holder, embossed work; inlay; plaster/stucco/mosaic work (L+S)

    Latin-English dictionary > crūsta

  • 2 crusta

    crusta, ae, f. [cf. crudus], the hard surface of a body, the rind, shell, crust, bark, etc.
    I.
    In gen.:

    luti,

    Lucr. 6, 626; cf.

    soli,

    Dig. 39, 2, 9:

    panis,

    Plin. 19, 8, 53, § 168:

    glandis,

    id. 15, 28, 34, § 112:

    piscium,

    id. 9, 28, 44, § 83:

    locustarum,

    id. 9, 30, 50, § 95:

    ulcerum,

    the scab, Cels. 5, 9; cf. id. 5, 10: fluminis, a covering or crust of ice, Verg. G. 3, 360 et saep.—
    II.
    In partic., t. t. of plastic art, inlaid, chased, or embossed work on walls or vessels, plasterwork, stucco-work, mosaic work:

    parietis,

    Plin. 35, 12, 45, § 154; cf. id. 36, 6, 7, § 48:

    quae (vasa) probarant, eis crustae aut emblemata detrahebantur,

    Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; Plin. 36, 6, 6, § 47; 36, 6, 7, § 48:

    capaces Heliadum crustae,

    Juv. 5, 38; Dig. 34, 2, 32, § 1.—
    * B.
    Trop.: non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, plaster- or outside-work, Sen. Prov. 6, 3; cf. tectorium.

    Lewis & Short latin dictionary > crusta

  • 3 con-crēscō

        con-crēscō crēvī    (concrēsse, O.), crētus, ere, to grow together, harden, condense, curdle, stiffen, congeal: Concrescunt in flumine crustae, V.: rigido rostro Ora, stiffen, O.: Gorgone conspectā, to be petrified, O.: Concreta radix, frozen, V.: (aqua) nive pruināque concresceret: Frigora canā concreta pruinā, stiffened by, V.: concretos sanguine crinīs, clotted, V.: aër concretus in nubīs cogitur: nanus concretus in artūs, shortened, Pr.—To take form, grow, increase: mundi orbis, V.: initia unde omnia concreta sint.

    Latin-English dictionary > con-crēscō

  • 4 Hēliades

        Hēliades um, f, *(ηλιάδεσ, daughters of Helios, changed into poplars, O.: nemus Heliadum, i. e. poplar-grove, O.; their tears became amber, hence, Heliadum lacrimae, i. e. amber, O.: capaces Heliadum crustae, i. e. of amber, Iu.

    Latin-English dictionary > Hēliades

  • 5 concresco

    con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    concrescunt semina (opp. extenuantur),

    Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

    concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

    Verg. G. 3, 360;

    opp. liquere,

    Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

    Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

    id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

    quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

    Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

    imbres gelidis concrescunt ventis,

    Ov. M. 9, 220:

    (aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    gelidus concrevit frigore sanguis,

    Verg. A. 12, 905:

    cum lac concrevit,

    Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

    concreta sanguine barba,

    Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

    crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

    harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

    aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101.—
    II.
    Meton.
    A.
    To take form, to grow, increase:

    de terris terram concrescere parvis,

    Lucr. 1, 840:

    terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

    id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

    indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

    valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

    Col. 3, 11, 8.—With ex:

    omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

    composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
    2.
    Trop.:

    illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

    Cic. Pis. 9, 21. —
    B.
    (Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

    (lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

    Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

    dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

    aër crassus et concretus,

    id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

    aër (opp. fusus, extenuatus),

    Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

    pingue et concretum esse caelum,

    id. Div. 1, 57, 130:

    umores (opp. acres),

    id. N. D. 2, 23, 59:

    spuma,

    Ov. M. 4, 537:

    lac,

    Verg. G. 3, 463:

    in sanguine,

    Ov. M. 13, 492:

    mare,

    Plin. 4, 16, 30, § 104:

    nix concreta pruinā,

    Lucr. 3, 20:

    concreta et durata glacies,

    Liv. 21, 36, 8; cf.:

    concreta frigora canā pruinā,

    stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

    gelu,

    Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

    shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

    dolor,

    benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

    species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

    Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

    nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

    Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

    semen concretius,

    Lucr. 4, 1240:

    spuma lactis concretior,

    Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concresco

  • 6 concretum

    con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    concrescunt semina (opp. extenuantur),

    Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

    concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

    Verg. G. 3, 360;

    opp. liquere,

    Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

    Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

    id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

    quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

    Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

    imbres gelidis concrescunt ventis,

    Ov. M. 9, 220:

    (aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    gelidus concrevit frigore sanguis,

    Verg. A. 12, 905:

    cum lac concrevit,

    Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

    concreta sanguine barba,

    Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

    crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

    harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

    aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101.—
    II.
    Meton.
    A.
    To take form, to grow, increase:

    de terris terram concrescere parvis,

    Lucr. 1, 840:

    terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

    id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

    indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

    valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

    Col. 3, 11, 8.—With ex:

    omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

    composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
    2.
    Trop.:

    illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

    Cic. Pis. 9, 21. —
    B.
    (Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

    (lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

    Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

    dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

    aër crassus et concretus,

    id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

    aër (opp. fusus, extenuatus),

    Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

    pingue et concretum esse caelum,

    id. Div. 1, 57, 130:

    umores (opp. acres),

    id. N. D. 2, 23, 59:

    spuma,

    Ov. M. 4, 537:

    lac,

    Verg. G. 3, 463:

    in sanguine,

    Ov. M. 13, 492:

    mare,

    Plin. 4, 16, 30, § 104:

    nix concreta pruinā,

    Lucr. 3, 20:

    concreta et durata glacies,

    Liv. 21, 36, 8; cf.:

    concreta frigora canā pruinā,

    stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

    gelu,

    Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

    shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

    dolor,

    benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

    species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

    Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

    nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

    Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

    semen concretius,

    Lucr. 4, 1240:

    spuma lactis concretior,

    Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concretum

  • 7 dorsualia

    dorsŭālis, e, adj. [dorsum], of or on the back, dorsal (post-class):

    notae equi,

    App. M. 11, p. 266, 32; cf.:

    crustae ferarum,

    Amm. 22, 15;

    and, pinnae,

    Sol. 12.— Subst.: dorsualia, ium, n., a cover for the back of beasts, Trebell. Gallien. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > dorsualia

  • 8 dorsualis

    dorsŭālis, e, adj. [dorsum], of or on the back, dorsal (post-class):

    notae equi,

    App. M. 11, p. 266, 32; cf.:

    crustae ferarum,

    Amm. 22, 15;

    and, pinnae,

    Sol. 12.— Subst.: dorsualia, ium, n., a cover for the back of beasts, Trebell. Gallien. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > dorsualis

  • 9 Heliades

    Hēlĭădĕs, um, f., = Hêliades, daughters of Helios and sisters of Phaëthon, who were changed into poplars (acc. to others, into alders) and their tears into amber, Hyg. Fab. 154; Ov. M. 2, 340 (cf. Verg. A. 10, 190, with id. E. 6, 62): nemus Heliadum, i. e. poplar - or alder-grove, Ov. M. 10, 91:

    Heliadum lacrimae,

    i. e. amber, id. ib. 10, 263;

    called also: Heliadum gemma,

    Mart. 9, 14, 6;

    hence: capaces Heliadum crustae,

    i. e. of amber, Juv. 5, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > Heliades

  • 10 inspergo

    inspergo, spersi, spersum (also in-spargo, Plin. 18, 11, 29, § 115;

    and insparsus,

    id. 26, 14, 87, § 140), 3, v. a. [in-spargo], to sprinkle or scatter into or upon; to sprinkle (class.).
    I.
    Lit.:

    molam ac vinum,

    Cic. Div. 2, 16, 37.—With dat.:

    farinam potioni,

    Plin. 26, 8, 46, § 73; Col. 11, 2, 18:

    papaver panis rustici crustae inspergitur,

    Plin. 19, 8, 53, § 168.—With abl. means:

    oleam sale,

    Cato, R. R. 65:

    aqua,

    Plin. 28, 3, 6, § 32. —
    II.
    Transf., with abl.:

    egregio inspersos reprehendas corpore naevos,

    Hor. S. 1, 6, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > inspergo

  • 11 onychitinus

    ŏnychītĭnus, a, um, adj., = onuchitinos, of or belonging to onyx (post-class.):

    crustae (al. onychintinae),

    Sid. Ep. 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > onychitinus

  • 12 vermiculor

    vermĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. n. [vermiculus], to be full of worms, wormy, to be worm-eaten, of trees:

    vermiculantur magis minusve quaedam arbores,

    Plin. 17, 24, 37, § 220.—Hence, vermĭcŭlātus, a, um, P. a., in the form of worms:

    gummi,

    Plin. 13, 21, 20, § 66.—Esp., of mosaic work, inlaid so as to resemble the tracks of worms, vermiculated: pavimento atque emblemate vermiculato, Lucil. ap. Cic. Or. 44, 149:

    crustae,

    Plin. 35, 1, 1, § 2.—Of a quick movement of the finger, Mart. Cap. 7, § 729.— Adv.: vermĭcŭlātē, in a vermiculated manner:

    tesserulas, ut ait Lucilius, struet, et vermiculate inter se lexeis committet,

    Quint. 9, 4, 113.

    Lewis & Short latin dictionary > vermiculor

См. также в других словарях:

  • CRUSTAE vestes — Graece κρουςταὶ, dicebantur illae ex sericis, quarum trama quidem erat purpurea, subtemen autem aliô colore infectum. Cuiusmodi vestium usum privatis passim permissum, solae scenicae et mimae usurpare vetabantur. Cod. Theodos. l. 11. de Scen. His …   Hofmann J. Lexicon universale

  • crustae — crus·tae (krusґte) [L.] genitive and plural of crusta …   Medical dictionary

  • КРУСТЫ —    • Crustae,          также emblemata, назывались у римлян рельефные и резные украшения, на мелких изящных вещах, напр. на кубках, которые в виде штукатурки или мозаики служили как бы корою и обкладкою этих вещиц. Кроме бокалов из янтаря с… …   Реальный словарь классических древностей

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • CRUSTA — apud Ciceronem, 6. Verr. Quae probârant, iis crustae aut emblemata detrabuntur, de vasis argenteis caelatis dicitur. Nempe cum haec modo caelarent figuris toris exstantibus, modo dimidiatis: illa emblemata, signaque ἔκτυπα et περιφανῆ; haec… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PERIPHANA — Graece περιφανῆ et ἐκφανῆ, simulacra dicebantur, in caelatura, quaetota et apparentia ex omni parte eminebant; quemadmodum πρόςτυπα vocabantur, cum velut affixae imagines unum tantum latus ostenderent: quorum hoc Galli appellant en bosse, illud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Blessur — Als eine Läsion (von lateinisch laesio Verletzung) wird eine Schädigung, Verletzung oder Störung einer anatomischen Struktur oder physiologischen Funktion bezeichnet. Inhaltsverzeichnis 1 Läsion: Verletzung, Verwundung 2 Functio laesa 3… …   Deutsch Wikipedia

  • Functio laesa — Als eine Läsion (von lateinisch laesio Verletzung) wird eine Schädigung, Verletzung oder Störung einer anatomischen Struktur oder physiologischen Funktion bezeichnet. Inhaltsverzeichnis 1 Läsion: Verletzung, Verwundung 2 Functio laesa 3… …   Deutsch Wikipedia

  • Läsion — Als eine Läsion (von lateinisch laesio Verletzung) wird eine Schädigung, Verletzung oder Störung einer anatomischen Struktur oder physiologischen Funktion bezeichnet. Inhaltsverzeichnis 1 Läsion: Verletzung, Verwundung 2 Functio laesa …   Deutsch Wikipedia

  • Läsur — Als eine Läsion (von lateinisch laesio Verletzung) wird eine Schädigung, Verletzung oder Störung einer anatomischen Struktur oder physiologischen Funktion bezeichnet. Inhaltsverzeichnis 1 Läsion: Verletzung, Verwundung 2 Functio laesa 3… …   Deutsch Wikipedia

  • Arte en España — Saltar a navegación, búsqueda Las Meninas de Diego Velázquez, en el Museo del Prado, Madrid. Este cuadro es uno de los más representativos del arte español junto a la representación de El tres de mayo de 1808 de Goya y a otras obras de Velázquez …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»