-
1 crepitus
-
2 crepitus
crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.
-
3 crepitus
crepitus, ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, das Klappern (Geklapper), das Knattern (Geknatter), das Knarren (Geknarr), Knurren (Geknurr), Knallen (Geknall), Klatschen (Geklatsch); das Knistern (Geknister), Knittern (Geknitter), Knirschen (Geknirsch), Klirren (Geklirr); das Schwirren (Geschwirr); das Knacken (Geknack), Krachen (Gekrach), Dröhnen (Gedröhn); das Rasseln (Gerassel), das Prasseln (Geprassel); das Rauschen, Sausen, Brausen; das Plätschern; das Schmatzen, Schnalzen, cr. creber (in Städten u. Dörfern), Varro: echo crepitu clangente cachinnat, Acc. fr.: num qui strepitus, clamor, crepitus exauditus est? Cornif. rhet.: quemadmodum aves etiam inanis fundae sonitus (Sausen) territat, ita nos non ad ictum (Schlag) tantum exagitamur, sed ad crepitum (Krachen), Sen.: magis mihi vox avocare (stören) videtur, quam crepitus, Sen. – u. so von Waffen, cr. armorum, Liv.: cr. gladiorum, Auct. b. Hisp.: quatientium scuta in patrium quendam modum horrendus armorum cr., Liv.: ad crepitum primum missilium avolare (v. Vögeln), Liv.: ancilia cum crepitu suā sponte mota, Iul. Obs. – v. metallenen, irdenen usw. Geräten, crepitus (Plur.) frenorum, Varro: cr. calicis, Vitr.: si trulla inverso crepitum dedit aurea fundo, Iuven. – der Türangeln————u. Türriegel, sonitum prohibe forium et crepitum cardinum, Plaut.: sonitum et crepitum claustrorum audio, Plaut. – der Mühle, molae crepitum faciebant, Naev. com. 114. – v. einem Plantuche, das der Wind aufpeitscht, carbasus ut quondam magnis intenta theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu (unter Beckenschall), Liv.: ebenso crepitus (Beckengeklirr, -gerassel) ululatusque nocturni (bei den Bacchanalien), Liv.: cr. testarum (Kastagnetten aus Ton), Iuven.: crepitu dissono auxilians (bei Mondfinsternis), Plin.: magno tibiarum et scabellorum crepitu, Suet. – v. berstenden, brechenden usw. Ggstdn., cr. arboris, Plin.: crispans cr. aedificiorum, das wirbelnde Krachen, Plin.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo, Plin. – v. Feuer u. v. brennenden Ggstdn., cr. ignis od. ignium, Plin. u. Amm.: cr. viridis materiae flagrantis, Liv. – v. Regen, imbrium per folia cr., Plin. – v. Donner u. Dröhnen in der Luft, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: u. (beim Erscheinen einer Gottheit) strepitus (Lärm), crepitus (Prasseln), sonitus (Krachen), tonitrus (Donnern), Plaut. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, cr. alarum, Liv.: cr. articulorum, cum se ipsae manus frangunt, Sen.: cr. dentium, Zähneklappern, Cic.: cr. digitorum, Schnalzen der F., Schnippchenschlagen (als Zeichen————für den Sklaven, zum Dienst des Herrn zu erscheinen), Mart.: cr. illisae manus umeris, Sen.: pedum crepitus (schallende, knarrende Fußtritte), strepitus hominum, Cic. – von auf den Körper fallenden Schlägen, cr. plagarum, Cic. – v. lauten Blähungen, cr. polentarius, Plaut.: cr. ventris, im Zshg. auch bl. crepitus, der Knall (griech. πορδή, hingegen flatus, der Wind, die lautlose Blähung, griech. βδέσμα), ventre redditi crepitus, Sen.: veniam dare flatum crepitumque ventris in convivio emittendi, Suet.: reddere crepitus (auch vom Esel usw.), Sen. u. Plin.: sed illi (Stoici) crepitus aiunt aeque liberos ac ructus esse oportere, Cic. – v. artikul. Tönen, crepitus vocum, laut schallende Töne, Sen.: virtus et philosophia et iustitia verborum inanium crepitus est, sind ein leerer Schall, Amm.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepitus
-
4 crepitus
crĕpĭtŭs, ūs, m. [crepo] craquement, crépitement, claquement, cliquetis. - crepitus (ventris), Cic. Suet. Plin.: vent, pet. - crepitus dentium, Cic. Tusc. 4, 19: claquement de dents. - crepitus armorum, Liv. 25, 6, 21: cliquetis des armes.* * *crĕpĭtŭs, ūs, m. [crepo] craquement, crépitement, claquement, cliquetis. - crepitus (ventris), Cic. Suet. Plin.: vent, pet. - crepitus dentium, Cic. Tusc. 4, 19: claquement de dents. - crepitus armorum, Liv. 25, 6, 21: cliquetis des armes.* * *Crepitus, huius crepitus, pen. cor. Le son rude ou violent et aspre de quelque chose que ce soit.\Armorum crepitus. Pli. Le retentissement des harnois et le chapplis.\Dentium. Cic. Claquetement de dents.\Forium. Plaut. Le bruyement, Le bruit, Le criquement des huis.\Pedum. Cic. Le son des pieds.\Plagarum. Cic. Le son des coups, quand on fouette une personne.\Crepitus. Cic. Un pet. \ Crepitum reddere. Plin. Peter. -
5 crepitus
crepitus ūs, m [crepo], a rattling, creaking, clattering, clashing, rustling: dentium. chattering: fulmine Dissultant crepitūs, V.: armorum, L.: plagarum: materiae flagrantis, crackling, L.* * *rattling, rustling, crash (thunder); chattering (teeth); snap (fingers); fart -
6 crepitus
crepitus crepitus, us m шум -
7 crepitus
crepitus crepitus, us m треск -
8 crepitus
crĕpĭtus, ūs, m. [crepo], a rattling, creaking, clattering, clashing, rustling, a noise, etc. (in good prose).I.In gen.:II.cardinum,
Plaut. Curc. 1, 3, 1; cf.claustrorum (with sonitus),
id. ib. 1, 3, 47:carbasi,
Lucr. 6, 110:e motu frenorum,
Varr. R. R. 2, 7, 12:dentium,
a chattering, Cic. Tusc. 4, 8, 19:pedum,
id. Top. 12, 52:armorum,
Liv. 25, 6, 21; 38, 17, 5: alarum (anserum). id. 5, 47, 4:plagarum,
Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162:inlisae manus umeris,
Sen. Ep. 56, 1:tibiarum et scabellorum,
Suet. Calig. 54:arboris,
Plin. 10, 18, 20, § 40:imbrium,
a pattering, id. 12, 1, 5, § 10:sonitus, tonitrus,
a crash, Plaut. Am. 5, 1, 10: digitorum, a snapping of the fingers, as the signal of a command (cf. crepo and concrepo), Mart. 14, 119.—In partic.: crepitus (sc. ventris), a breaking wind with noise, = pordê (diff. from flatus, without noise), Plaut. Curc. 2, 3, 16; Cic. Fam. 9, 22, 5: Sen. Ep. 91, 19; Plin. 27, 12, 87, § 110 al.;with flatus,
Suet. Claud. 32. -
9 crepitus
crepitus[´krepitəs] n мед. 1. изпускане на чревни газове; 2. хъркане на белите дробове. -
10 crepitus
m. s.&pl.1 crepitus, rale, crepitation.2 crepitus, articular crepitus, scratching sound in a rough joint.3 crepitus, scratching sound made by a broken bone, bony crepitus. -
11 crepitus
-
12 crepitus
s.crepitación, crépito, crepitus, estertor, estertor crepitante. -
13 crepitus
Большой англо-русский и русско-английский словарь > crepitus
-
14 crepitus
-
15 crepitus
ūs m. [ crepo ]1) лязгание, бряцание (armorum L; gladiorum bH)2) бренчание, звон (frenorum Vr; calicis Vtr)3) скрипение, визг ( cardinum Pl)4) треск, трещание (arboris PM; testarum J)5) потрескивание ( ignis PM)6) шум, плеск ( imbrium per folia PM)7) грохот, шум ( montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo PM)8) хлопанье (alarum, sc. anserum L)9) щёлканье (dentium C; digitorum M)10) стук, звук (plagarum C; c. ventris Sen, PM)pedum c. C — звук шагов -
16 crepitus
Медицина: крепитация, треск -
17 crepitus
мед.сущ. крепитация; хруст крепитирующий* * *крепитация, треск -
18 crepitus
subst. \/ˈkrepɪtəs\/( medisin) krepitasjon (knitrelyd) -
19 crepitus
-
20 crepitus
n; мед.
См. также в других словарях:
Crepitus — est prétendument le dieu des pets, gaz et autres flatulences dans la Rome antique. Il est évoqué dans plusieurs œuvres littéraires françaises, mais la seule source antique qui en parle est une satire chrétienne. Le nom Crepitus en latin serait… … Wikipédia en Français
crepitus — c.1810, from L. crepitus a rattling, creaking; another word for CREPITATION (Cf. crepitation), which is from the same root … Etymology dictionary
Crepitus — Crep i*tus (kr?p ? t?s), n. [L., fr. crepare to crack.] (Med.) (a) The noise produced by a sudden discharge of wind from the bowels. (b) Same as {Crepitation}, 2. [1913 Webster] || … The Collaborative International Dictionary of English
Crepĭtus — Crepĭtus, Geräusch; C. ventris, lauter Abgang von Blähungen; C. lupi, so v.w. Fungus chirurgorum … Pierer's Universal-Lexikon
crepitus — 1. flatulencia o descarga ruidosa de gas fétido procedente del intestino a través del ano. 2. sonido crepitante asociado a la gangrena gaseosa, a la … Diccionario médico
Crepitus — This article is about the medical term. For the Roman god, see Crepitus (mythology). Crepitus Classification and external resources ICD 9 719.60, 756.0 Crepitus is a medical term to descr … Wikipedia
Crepitus — A clinical sign in medicine characterized by a peculiar crackling, crinkly, or grating feeling or sound under the skin, around the lungs, or in the joints. Crepitus in soft tissues is often due to gas, most often air, that has penetrated and… … Medical dictionary
crepitus — n. 1) a crackling sound or grating feeling produced by bone rubbing on bone or roughened cartilage, detected on movement of an arthritic joint. Crepitus in the knee joint is a common sign of chondromalacia patellae in the young and osteoarthritis … The new mediacal dictionary
Crepitus (mythology) — Crepitus is an alleged Roman god of flatulence. It is unlikely that Crepitus was ever actually worshiped. The only ancient source for the claim that such a god was ever worshiped comes from Christian satire. The name Crepitus standing alone would … Wikipedia
Crepĭtus ventris — Crepĭtus ventris, s. Blähungen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
crepitus redux — crepitus heard in the resolving stage of pneumonia … Medical dictionary