-
1 credulus
crēdulus, a, um (credo), I) aktiv, leichttrauend, leichtgläubig, arglos, stultus et cr. auditor, Cic.: me libenter credulum praebeo, Cic.: piscis, Ov.: armenta, Hor.: cr. alci, der einem leicht glaubt, Verg. u. Hor.: cr. in rem, Ov. – v. Lebl., aures, Curt.: rates, Sen. poët.: convivia, von Mißtrauen freie, Iustin. – II) passiv, leicht geglaubt, fama, Tac. hist. 1, 34.
-
2 credulus
crēdulus, a, um (credo), I) aktiv, leichttrauend, leichtgläubig, arglos, stultus et cr. auditor, Cic.: me libenter credulum praebeo, Cic.: piscis, Ov.: armenta, Hor.: cr. alci, der einem leicht glaubt, Verg. u. Hor.: cr. in rem, Ov. – v. Lebl., aures, Curt.: rates, Sen. poët.: convivia, von Mißtrauen freie, Iustin. – II) passiv, leicht geglaubt, fama, Tac. hist. 1, 34.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credulus
-
3 credule
crēdulē, Adv. (credulus), leichtgläubig, Chalcid. Tim. 127.
-
4 credulitas
crēdulitās, ātis, f. (credulus), Leichtgläubigkeit, Planc. in Cic. ep. 10, 21, 1 u.a.
-
5 discerno
dis-cerno, crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, I) eig.: a) übh.: qui (longurii) equas discernant, ne inter se pugnare possint, Varro: multis lignum hoc a carnibus discernitur tunicis, Plin.: mons, qui fines eorum discerneret, abgrenzen, Sall.; vgl. poet., ac litem ut discerneret (fern halte) arvis, v. Grenzstein, Verg.: duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae, Liv.: Gabinus ager ab reliquo discretus, Varro LL.: Agrippina discreta velo, Tac.: separati epulis, discreti cubilibus, Tac.: discretae sedes piorum, abgesondert, abgelegen, Hor.: septem discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich entfernen, e medio se conspectu, Amm. 26, 6, 3: manibus repens et pedibus longius sese discrevit, Amm. 29, 5, 54. – II) übtr.: a) unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz (s. Liv. 7, 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.: pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres, Sall.: ut discernere nequeas, utrumne... an... an etc., Lact.: nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent, Liv. – b) entscheiden, schlichten, v. Richter, hoc, Calp. ecl. 6, 91: ruricolûm lites, ibid. 8, 52. – übtr., v. Lebl., oracula dubia legimus, quae non nisi casus discrovere supremi, deren Bedeutung erst der Ausgang entschieden hat, Amm. 23, 5, 9.
-
6 incautus
in-cautus, a, um, PAdi., I) unbehutsam, unbedachtsam, unvorsichtig, nicht od. weniger auf der Hut, sorglos vor Gefahr, arglos (Ggstz. cautus, praeparatus), homo inc. et rusticus, Cic.: homo simplex et inc., Plin. ep.: ut praeparati incautos aggredi possetis Liv.: incautum crudeli morte sodalis excipit, Verg.: ut rebus secundis avidi, ita adversis incauti, Tac.: quod ego non suspicans incautior fuissem, Cic. ep. 9, 24, 1: incautissimus, quia credulus, Sidon. epist. 8, 11, 4. – m. folg. ab u. Abl., inc. a fraude, Liv.: ab secundis rebus, Liv. – m. folg. Genet., inc. sui, Stat.: futuri, Hor. – mit folg. ad u. Akk., inc. ad credendum pavor, Liv. – incautum est m. Infin., Plin. ep. 3, 19, 4. – II) passiv, wovor man sich nicht hütet od. hüten kann: 1) unverwahrt, unbewacht, unsicher, iter hostibus inc., Tac.: tenebrae inc., Lucr.: quod neglexeris incautum atque apertum habeas, Liv.: repente incautos agros invasit, Sall. fr. – 2) unvorhergesehen, unvermutet, unverhofft, scelus, Lucr.: ictus, Sil.: sic est incautum, quidquid habetur amor, Prop.
-
7 incredulus
in-crēdulus, a, um = ἄπιστος, I) aktiv = ungläubig, Hor. de art. poët. 188. Quint. 10, 3, 11 u. 12, 8, 11. Vulg. num. 20, 10 u. ö. Heges. 1, 40, 8. – II) passiv = unglaublich, res, Gell. 9, 4, 3: quod si cui videtur incredulum, Hieron. praef. in Iob.
-
8 credule
crēdulē, Adv. (credulus), leichtgläubig, Chalcid. Tim. 127. -
9 credulitas
crēdulitās, ātis, f. (credulus), Leichtgläubigkeit, Planc. in Cic. ep. 10, 21, 1 u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > credulitas
-
10 discerno
dis-cerno, crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, I) eig.: a) übh.: qui (longurii) equas discernant, ne inter se pugnare possint, Varro: multis lignum hoc a carnibus discernitur tunicis, Plin.: mons, qui fines eorum discerneret, abgrenzen, Sall.; vgl. poet., ac litem ut discerneret (fern halte) arvis, v. Grenzstein, Verg.: duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae, Liv.: Gabinus ager ab reliquo discretus, Varro LL.: Agrippina discreta velo, Tac.: separati epulis, discreti cubilibus, Tac.: discretae sedes piorum, abgesondert, abgelegen, Hor.: septem discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich entfernen, e medio se conspectu, Amm. 26, 6, 3: manibus repens et pedibus longius sese discrevit, Amm. 29, 5, 54. – II) übtr.: a) unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz (s. Liv. 7, 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.:————pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres, Sall.: ut discernere nequeas, utrumne... an... an etc., Lact.: nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent, Liv. – b) entscheiden, schlichten, v. Richter, hoc, Calp. ecl. 6, 91: ruricolûm lites, ibid. 8, 52. – übtr., v. Lebl., oracula dubia legimus, quae non nisi casus discrovere supremi, deren Bedeutung erst der Ausgang entschieden hat, Amm. 23, 5, 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discerno
-
11 incautus
in-cautus, a, um, PAdi., I) unbehutsam, unbedachtsam, unvorsichtig, nicht od. weniger auf der Hut, sorglos vor Gefahr, arglos (Ggstz. cautus, praeparatus), homo inc. et rusticus, Cic.: homo simplex et inc., Plin. ep.: ut praeparati incautos aggredi possetis Liv.: incautum crudeli morte sodalis excipit, Verg.: ut rebus secundis avidi, ita adversis incauti, Tac.: quod ego non suspicans incautior fuissem, Cic. ep. 9, 24, 1: incautissimus, quia credulus, Sidon. epist. 8, 11, 4. – m. folg. ab u. Abl., inc. a fraude, Liv.: ab secundis rebus, Liv. – m. folg. Genet., inc. sui, Stat.: futuri, Hor. – mit folg. ad u. Akk., inc. ad credendum pavor, Liv. – incautum est m. Infin., Plin. ep. 3, 19, 4. – II) passiv, wovor man sich nicht hütet od. hüten kann: 1) unverwahrt, unbewacht, unsicher, iter hostibus inc., Tac.: tenebrae inc., Lucr.: quod neglexeris incautum atque apertum habeas, Liv.: repente incautos agros invasit, Sall. fr. – 2) unvorhergesehen, unvermutet, unverhofft, scelus, Lucr.: ictus, Sil.: sic est incautum, quidquid habetur amor, Prop.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incautus
-
12 incredulus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incredulus
См. также в других словарях:
credulus — index credulous Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Credulus, S. — S. Credulus, (13. Mai), ein Martyrer zu Pollenza auf einer der balearischen Inseln. S. S. Victor … Vollständiges Heiligen-Lexikon
crédule — [ kredyl ] adj. • 1393; lat. credulus, de credere « croire » ♦ Qui croit trop facilement; qui a une confiance aveugle en ce qu il entend ou lit. ⇒ candide, confiant, naïf, simple; fam. gobeur, 2. gogo, jobard. « C est d ailleurs le propre de l… … Encyclopédie Universelle
credul — CREDÚL, Ă, creduli, e, adj. Care crede prea uşor, fără a cerceta mai de aproape, care se încrede lesne în cineva sau în ceva. – Din fr. crédule, lat. credulus. Trimis de LauraGellner, 23.12.2008. Sursa: DEX 98 Credul ≠ bănuitor Trimis de siveco … Dicționar Român
crédulo — (Del lat. credulus.) ► adjetivo Que cree las cosas con excesiva facilidad: ■ se le puede contar cualquier mentira, es muy crédulo. SINÓNIMO inocente ANTÓNIMO incrédulo * * * crédulo, a (del lat. «credŭlus») adj. Se aplica a la persona que *cree… … Enciclopedia Universal
homo — 1. homo [ omo ] n. et adj. • 1964; abrév. de homosexuel ♦ Fam. Homosexuel, homosexuelle. Des homos. Rare Une homo. Adj. Il, elle est homo. Un bar homo, des revues homos. ⇒ gay. homo 2. homo [ omo ] n. m. • 1735; lat. homo, hominis « homme » ♦ Sc … Encyclopédie Universelle
croire — Croire, Credere. Croire et dire, Autumare. Aisé à croire, Credibilis. Croire facilement, Se credulum praebere. Croire pour tout certain, Pro haud dubio habere. Comme je croy par quelques conjectures que j ay, Vt coniicio. Chacun le croit ainsi… … Thresor de la langue françoyse
Credulity — Cre*du li*ty (kr? d? l? t?), n. [L. credulitas, fr. credulus: cf. F. cr[ e]dulit[ e]. See {Credulous}.] Readiness of belief; a disposition to believe on slight evidence. [1913 Webster] That implict credulity is the mark of a feeble mind will not… … The Collaborative International Dictionary of English
Credulous — Cred u*lous (kr?d ? l?s; 135), a. [L. credulus, fr. credere. See {Creed}.] 1. Apt to believe on slight evidence; easily imposed upon; unsuspecting. Landor. [1913 Webster] Eve, our credulous mother. Milton. [1913 Webster] 2. Believed too readily.… … The Collaborative International Dictionary of English
credulous — adjective Etymology: Latin credulus, from credere Date: 1576 1. ready to believe especially on slight or uncertain evidence < accused of swindling credulous investors > 2. proceeding from credulity … New Collegiate Dictionary
incredulous — adjective Etymology: Latin incredulus, from in + credulus credulous Date: 1579 1. unwilling to admit or accept what is offered as true ; not credulous ; skeptical 2. incredible 1 3. expressing incredulity < an incredulous stare > • incredulo … New Collegiate Dictionary