Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

crapula

  • 1 crapula

    crāpula, ae, f. (κραιπάλη), I) der Weinrauch mit seinen Folgen, der Taumel, Schwindel, das Übelbefinden, crapulae plenus, Liv., od. crapulā plenus, Rutil. Lup.: septem dierum crapulā graves, Curt.: crapulam potare, Plaut.: crapulam edormiscere, Plaut.: crapulam edormire et exhalare, Cic.: nondum Apronianii convivii crapulam exhalasse, Cic.: crapulam amovere, Plaut.: crapulam excutere, Liv.: crapulam discutere, v. Mitteln, Plin., v. Pers., Apul.: crapulam arcere, v. Mitteln, Plin.: crapulā plenum expergisci, Rutil. Lup.: ex somno plenum crapulae surgere, Liv. – II) meton., das Rausch erzeugende Harz, womit der Wein zuw. gemischt wurde, Plin. 14, 124 u.a.

    lateinisch-deutsches > crapula

  • 2 crapula

    crāpula, ae, f. (κραιπάλη), I) der Weinrauch mit seinen Folgen, der Taumel, Schwindel, das Übelbefinden, crapulae plenus, Liv., od. crapulā plenus, Rutil. Lup.: septem dierum crapulā graves, Curt.: crapulam potare, Plaut.: crapulam edormiscere, Plaut.: crapulam edormire et exhalare, Cic.: nondum Apronianii convivii crapulam exhalasse, Cic.: crapulam amovere, Plaut.: crapulam excutere, Liv.: crapulam discutere, v. Mitteln, Plin., v. Pers., Apul.: crapulam arcere, v. Mitteln, Plin.: crapulā plenum expergisci, Rutil. Lup.: ex somno plenum crapulae surgere, Liv. – II) meton., das Rausch erzeugende Harz, womit der Wein zuw. gemischt wurde, Plin. 14, 124 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crapula

  • 3 crapula

    crāpŭla, ae, f. [st2]1 [-] pesanteur de la tête (à cause d'un excès de boisson ou de nourriture), mal de tête, ivresse, indigestion. [st2]2 [-] Plin. résine qu'on mêlait au vin pour le rendre plus capiteux.    - [gr]gr. κραιπάλη.    - crapulam obdormire (edormire, exhalare, discutere): cuver son vin.
    * * *
    crāpŭla, ae, f. [st2]1 [-] pesanteur de la tête (à cause d'un excès de boisson ou de nourriture), mal de tête, ivresse, indigestion. [st2]2 [-] Plin. résine qu'on mêlait au vin pour le rendre plus capiteux.    - [gr]gr. κραιπάλη.    - crapulam obdormire (edormire, exhalare, discutere): cuver son vin.
    * * *
        Crapula, crapulae, pen. corr. Plin. Yvrongnerie, Toute maladie venant de trop boire.
    \
        Exhalare crapulam. Cic. Dormir son vin, et reposer, Cuver son vin.
    \
        Edormiscere crapulam. Plaut. Reposer son vin, Se desenyvrer à force de dormir.

    Dictionarium latinogallicum > crapula

  • 4 crāpula

        crāpula ae, f, κραιπάλη, excessive drinking, intoxication: convivii: crapulae plenus, L.: crapulam edormire: crapulā graves, Cu.
    * * *
    drunkenness, intoxication; hangover; resin residue used to flavor wine

    Latin-English dictionary > crāpula

  • 5 crapula

    crāpula, ae f. (греч.)
    1) сильное опьянение, хмель
    crapulam edormire C (edormiscere Pl, exhalare C) — проспать хмель
    crapulae plenus L — пьяный, во хмелю
    2) род опьяняющей камеди (примешивавшейся к вину) PM
    3) чревоугодие, обжорство Aug, Is

    Латинско-русский словарь > crapula

  • 6 crapula

    crāpŭla, ae, f., = kraipalê, excessive wine-drinking, intoxication, inebriation, Plaut. Most. 5, 2, 1; id. Ps. 5, 1, 46; Cic. Verr. 2, 3, 11, § 28; id. Phil. 2, 12, 30; Liv. 9, 30, 9; Plin. 21, 20, 83, § 142 et saep.—
    II.
    Meton., a resin producing intoxication, which was sometimes mingled with wine, Plin. 14, 20, 25, § 124 sq.; 23, 1, 24, § 46.

    Lewis & Short latin dictionary > crapula

  • 7 crapula

    • wine intoxication, drunkenness.
    • wine-drinking, intoxication, drunkenness.

    Latin-English dictionary of medieval > crapula

  • 8 crapulanus

    crāpulānus, a, um [ crapula ]

    Латинско-русский словарь > crapulanus

  • 9 crapularius

    crāpulārius, a, um [ crapula ]
    хмельной, пьянящий ( unctio Pt)

    Латинско-русский словарь > crapularius

  • 10 crapulatus

    crāpulātus, a, um [ crapula ]
    пьяный, хмельной Vlg

    Латинско-русский словарь > crapulatus

  • 11 compesco

    compēsco, pēscuī, ere (verwandt mit comparco), einzwängen, eig. u. übtr. = in Fesseln-, in Schranken-, im Zaume halten, beschränken, bezähmen, unterdrücken, ter amplum Geryonem Tityonque tristi undā, Hor.: equum celerem artato freno, Tibull.: infantium fletum infuso lacte, Sen.: e diverso crapulā conpesci feritatem nimiam (musti), Plin.: linguam, Plaut.: incendia, Plin. ep.: ramos, Verg.: vitem, beschneiden, Col.: cretam, zertreten, Titin. com. fr. – clamorem, Hor.: (animum) hunc frenis, hunc catenā, Hor.: alcis furorem armis, Vell.: hostilem terrorem, Plin. pan.: tumentes populos, Plin. pan.: c. se ab alqo decipiendo, Augustin. ep. 157, 2: compesce in illum dicere iniuste, höre auf zu usw., Plaut. Bacch. 463. – / Supin. compescitum ohne Beleg bei Prisc. 10, 19.

    lateinisch-deutsches > compesco

  • 12 crapulanus

    crāpulānus, a, um (crapula), den Weinrausch vertreibend, pix, Plin. 14, 120 D.

    lateinisch-deutsches > crapulanus

  • 13 crapularius

    crāpulārius, a, um (crapula), zum Weinrausche gehörig, unctio, Plaut. Stich. 230.

    lateinisch-deutsches > crapularius

  • 14 crapulentus

    crāpulentus, a, um (crapula), stark berauscht, Amm. 29, 5, 54.

    lateinisch-deutsches > crapulentus

  • 15 crapulor

    crāpulor, ātus sum, ārī (crapula), einen Rausch haben, berauscht sein, Eccl. – gew. Partic. Perf. crāpulātus, berauscht, a vino, Vulg. psalm. 77, 65. Gregor. hist. Franc. 2, 7 u.a.: crepulatus et ebrius, Rufin. orig. in levit. 16, 2.

    lateinisch-deutsches > crapulor

  • 16 crapulosus

    crāpulōsus, a, um (crapula), rauschsüchtig, Firm. math. 8, 20.

    lateinisch-deutsches > crapulosus

  • 17 gravis

    gravis, e (altind. gurú-h, griech. βαρύς, gotisch kaurus), schwer, I) an sich schwer, wuchtig (Ggstz. levis), 1) eig.: a) v. Lebl.: α) übh.: onus, Hor.: onus armorum, Caes.: pera, Phaedr.: catena, Ov.: arma, tela, Sen. u. Curt.: argentum, massives, Sen. – β) v. Boden, schwer, fett, terra. Hor.: tellus, Verg. – γ) v. Speisen, schwer, schwer verdaulich, cibus, Cic.: cena, Plin. ep.: gravissima bubula, Cels. – b) v. leb. Wesen: α) schwer = groß u. stark, Verg. Aen. 5, 447. – β) schwer = schwerbewaffnet, agmen, Liv.: u. miles, Tac. – γ) schwer = schwerfällig, canis (Ggstz. pernix), Col. 7, 12, 8. – 2) übtr.: a) v. Tone, tief, Baß- (Ggstz. acutus), vox, sonus, Cic.: syllaba, unbetonte (Ggstz. acuta), Quint.: u. poet. übh. tief, dumpf, stark, vox, sonus, Ov.: fragor, Ov. – b) als habituelle Eigenschaft leb. Wesen u. lebl. Ggstde.: α) wichtig, gewichtig, schwer ins Gewicht fallend, gewichtvoll, bedeutend (Ggstz. levis), civitas, Sall. fr. u. Liv.: gravissima civitas, Tac.: epistula, Cic.: causa, Cic.: auctoritas, Cic.: nec umquam fuit apud populum gravior oratio, quam etc., machte mehr Eindruck auf das V., Cic.: v. Pers., vir, Sall. fr. u. Liv.: testis, auctor, Cic.: historicus, Nep.: auctoritate graviores, Cic. – β) würdevoll, erhaben, feierlich, majestätisch (Ggstz. levis), plectrum, Ov.: numen, Cic.: bes. v. der Rede u. v. Redner, genus epistularum severum et grave (Ggstz. familiare et iocosum), Cic.: genus dicendi, oratio, Quint.: carmen, episches (Ggstz. molles versus), Prop.: Aesopus, Hor.: Aeschylus, Quint.: tum graves sumus, tum subtiles, Cic. – γ) charakterfest, konsequent (Ggstz. levis), homo, Cic.: vir, Vell.: od. ernst, besonnen, bedächtig, streng, hart (Ggstz. blandus, iucundus), supercilium, Plin. pan.: senatus consultum, Cic.: sententia, Cic.: gravior (Cato) in laudando, Cic.: gravissimi domini, Cic.: quando tuus animus est natu gravior, den Jahren nach besonnener ist, Ter. heaut. 645. – c) als ausgeübte Eigenschaft α) übh., schwer, wuchtig, drückend, heftig, stark, mächtig, gewaltig, hart, tüchtig, derb, arg, schlimm, furchtbar, sol, Hor.: aestus, Hor.: frigus, Eutr.: aestas, Verg.: tempestas, Cic.: Africus, Tac.: alapa, Phaedr.: ictus, Hor.: sopor, somnus, Curt.: morbus, Nep.: vulnus, Caes.: bellum, Sall.: pugna, Eutr.: proelium, Nep.: imperium, Liv.: iniuriae, Cic.: contumeliae, Hor. u. Vell.: poena, Sall.: supplicium, Curt.: inimicitiae, Sall.: graviore verbo uti non libet od. nihil gravius dicam, gelinder gesprochen, Cic.: ne quid gravius in fratrem statueret, Caes.: quod si quid ei a Caesare gravius accĭdisset, Caes.: v. Pers., gewaltig, victor, Verg.: acies, Liv.: gravis ictu, mit gew. Schlage, Verg.: Nerëidum numen, schwer zürnend, Ov. – poet. Acc. grave (gewaltig) statt des Adv., grave risit, gr. mugit, Stat.: gr. vociferaris, Val. Flacc. – β) schwer dem numer. Werte nach, hoch, pretium, Sall. fr.: fenus, Suet.: vectigalia, Suet.: dah. wertvoll, kostbar, supellex, Plin. ep. – γ) groß der Zahl nach, pavonum greges, Varro sat. Men. 183. – d) als auf einen Ggstd. einwirkende Eigenschaft,

    α) auf die Sinne, u. zwar auf den Geruchsinn, stark, auffallend, empfindlich, ekelhaft, widerlich, odor gr., iucunde od. suaviter gravis, Plin.: odor caeni gravis, Verg.: elleborus, Verg.: hircus, Hor. – u. auf den Geschmacksinn, streng, bitter, absinthius, Varro sat. Men. 440. – u. auf den Geruchsinn, widerlich, stinkend, sentina, Iuven. 6, 99: mullus iam gravis est, stinkt schon, Petron. poët. 93, 2. – β) dem Körper lästig, nachteilig, schädlich, ungesund, aureum amiculum, Cic.: locus, Liv.: Minturnae, Ov.: solum caelumque, Tac.: anni tempus, Cic.: autumnus, Caes.: pestilentiā gravis annus, Liv. – γ) übh. schwer, beschwerlich, unbequem, empfindlich, hart, drückend, lästig, unerträglich, schädlich, herb, schlimm, traurig, unheilvoll, αα) v. Lebl.: opus, labores, Verg.: causa (Prozeß), Quint.: fortuna, Caes.: senectus, Cic.: vita, Sall.: mors, Ov.: militia, Hor.: m. Dat., alci gravis est militia, Curt.: hoc si tibi grave est, Nep.: hic dies nostris longe gravissimus fuit, Caes.: (alci) grave est m. folg. Infin., Ter., Cic. u. Tac.: in populum Rom. grave est m. folg. Infin., Cic.: grave duxi m. folg. Infin., Cic.: u. gravis m. 2. Sup., grave est dictu, Cic.: haec gravia auditu, Liv.: conatu quam effectu gravius, Liv.: u. n. pl. subst, gravia perpessus, Eutr.: passus graviora, Verg.: graviora minari, schlimmere Strafen, Ov. – ββ) v. Pers., beschwerlich, lästig, unangenehm, unerträglich, adversarius, Cic.: accolae, Curt.: m. Dat., alci odiosus et gr., Cic.: libertati Graeciae gravis, Liv.: gravis etiam eorum auribus, qui etc., Curt.: cogor ipse meis auribus esse gravis, Prop.: m. in u. Akk., gravis in rem publicam mater, Tac. – II) schwer durch etw. = mit etw. beschwert, beladen, belastet, geschwängert, stark besetzt, bedeckt, 1) eig., absol., agmen, Liv.: comitatus, schwerfälliger Troß, Curt.: arbor (fruchtbeschwert), Ov.: gew. m. Abl., miles gr. armis, Liv.: quasi gravis vinculis, als wenn ihr die K. zu schwer wären, Plin. ep.: agmen praedā grave, Liv.: graves hostilibus spoliis naves, Liv.: gr. dextera iaculo, Ov.: gr. habenae auro, Ov.: barba gr. nimbis, Ov. – 2) übtr.: a) geschwängert, schwanger, trächtig, uterus, Ov. (vgl. gravis maturo pondere venter, Ov.): graves fetae, Verg.: fit gravis, Ov.: sacerdos Marte gravis, Verg.: ballaenae utero graves, Plin. – b) beschwert, voll von Speisen u. Getränken, trunken vom Schlafe, graves somno epulisque, Liv.: graves crapulā (Ggstz. sobrii), Curt.: mero ac vigiliis gravis, Curt. – c) beschwert, beladen mit einem phys. Übel usw., schwach, krank durch etw., corpus, Hor.: gew. m. Abl.: vulnere, Vell.: graves avide hausto umore, Curt.: m. de u. Abl., de vulnere, Val. Flacc. – d) beschwert, gebeugt von Jahren, hoch an Jahren, hochbetagt, m. Abl., gravis od. gravior aetate, Liv.: gr. senectute, Tac.: gr. annis, Verg. u. Hor.: gr. iam aetate et corpore, Vell.: iam aetate et viribus erat gravior, Liv.

    lateinisch-deutsches > gravis

  • 18 lapso

    lāpso, āre (Intens. v. labor), wanken, Priamus lapsans, Verg.: equi sanguine suo et lubrico paludum lapsantes, Tac.: cum subinde crapulā et capitis errore lapsaret, Flor.: lapsantes gressus, Sil.: lapsantes pedum palmae, Amm. – prägn., hinwanken = fallen, Stat. Theb. 5, 223. – übtr., verba lapsantia, hingeplapperte, Gell. 1, 15, 1. – / Depon. Nbf. lāpsor, ārī, Diom. 344, 21.

    lateinisch-deutsches > lapso

  • 19 compesco

    compēsco, pēscuī, ere (verwandt mit comparco), einzwängen, eig. u. übtr. = in Fesseln-, in Schranken-, im Zaume halten, beschränken, bezähmen, unterdrücken, ter amplum Geryonem Tityonque tristi undā, Hor.: equum celerem artato freno, Tibull.: infantium fletum infuso lacte, Sen.: e diverso crapulā conpesci feritatem nimiam (musti), Plin.: linguam, Plaut.: incendia, Plin. ep.: ramos, Verg.: vitem, beschneiden, Col.: cretam, zertreten, Titin. com. fr. – clamorem, Hor.: (animum) hunc frenis, hunc catenā, Hor.: alcis furorem armis, Vell.: hostilem terrorem, Plin. pan.: tumentes populos, Plin. pan.: c. se ab alqo decipiendo, Augustin. ep. 157, 2: compesce in illum dicere iniuste, höre auf zu usw., Plaut. Bacch. 463. – Supin. compescitum ohne Beleg bei Prisc. 10, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > compesco

  • 20 crapulanus

    crāpulānus, a, um (crapula), den Weinrausch vertreibend, pix, Plin. 14, 120 D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crapulanus

См. также в других словарях:

  • crápula — sustantivo masculino 1. Uso/registro: elevado. Pragmática: peyorativo. Hombre que lleva una vida dedicada al alcohol y al sexo: Mis amigos son todos unos crápulas. El crápula de tu vecino llega todas las noches de madrugada, y no quiero decirte… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Crapula — Crap u*la (kr?p ? l?), Crapule Crap ule (kr?p ?l), n. [L. crapula intoxication.] Same as {Crapulence}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • crapula — / krapula/ s.f. [dal lat. crapŭla, gr. kraipálē ], lett. [il mangiare e il bere smodatamente e disordinatamente: darsi alla c. ] ▶◀ abbuffata, baccanale, bagordo, baldoria, bisboccia, gozzoviglia, orgia, stravizio. ◀▶ continenza, digiuno,… …   Enciclopedia Italiana

  • crápula — (Del lat. crapŭla, y este del gr. κραιπάλη). 1. f. Embriaguez o borrachera. 2. Disipación, libertinaje. 3. m. Hombre de vida licenciosa …   Diccionario de la lengua española

  • Crapŭla — (lat.), 1) Rausch; 2) Kopfschmerz, als Folge u. Begleiter einer Berauschung. Daher Crapuliren, sich berauschen, u. Crapulös, berauscht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Crapŭla — (lat.), der Rausch, auch der Katzenjammer …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • crápula — s. f. 1. Devassidão grosseira. 2. Desregramento habitual e abjeto. 3. Libertinagem. • s. m. 4. Indivíduo crapuloso …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • crápula — (Del lat. crapula, embriaguez, borrachera.) ► sustantivo masculino femenino 1 Persona de vida lienciosa o viciosa: ■ era un crápula y no dejaba de molestar a sus vecinos con sus entradas y salidas ruidosas. SINÓNIMO calavera depravado libertino 2 …   Enciclopedia Universal

  • crápula — {{#}}{{LM C10808}}{{〓}} {{SynC11069}} {{[}}crápula{{]}} ‹crá·pu·la› {{《}}▍ s.m.{{》}} Hombre de vida licenciosa, viciosa o deshonesta. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín crapula (embriaguez, borrachera). {{#}}{{LM SynC11069}}{{〓}} {{CLAVE… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • crapula — crà·pu·la s.f. CO il mangiare e bere oltre misura per golosità: abbandonarsi, darsi alla crapula Sinonimi: bagordo, baldoria, gozzoviglia. {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XIV sec. ETIMO: dal lat. crapŭla(m), dal gr. kraipálē …   Dizionario italiano

  • crapula — noun Sickness or indisposition caused by excessive eating or drinking …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»