Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

corruptionis+n+f

  • 1 corruptio

    corruptio, ōnis, f. (corrumpo), das Verderben, I) aktiv = die Verführung, namentlich durch Geschenke, die Bestechung, militum, Tac. ann. 11, 2: iudicii, Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 15. p. 131 B.: absol., eo usque corruptionis provectus est, ut etc., Tac. ann. 2, 55. – II) passiv = das Verdorbensein, der verdorbene Zustand, der physische, corporis, Cic. Tusc. 4, 28: Plur., corruptiones corporum mortuorum, Augustin. de civ. dei 22, 12. p. 559, 15 D.2der geistige, die Verkehrtheit, c. opinionum, Cic. Tusc. 4, 29.

    lateinisch-deutsches > corruptio

  • 2 proveho

    prō-veho, vēxī, vectum, ere, vor-, vorwärtsführen, -fahren, fortführen, -fahren, I) aktiv: A) eig.: pol provexi, avehere non quivi, Plaut. – aër a tergo quasi provehit, Lucr.: alvos apum mulis, Plin.: saxa navis provehit, Plin. ep. – im Bilde, vitam in altum, aufs hohe (stürmische) Meer der Gefahr, Lucr. – B) übtr.: 1) übh., fort-, zu weit führen, verführen ( verleiten), hinreißen, fortreißen, Passiv provehi = sich hinreißen od. fortreißen lassen (s. M. Müller Liv. 2, 50, 5), v. lebl. Subjj., vestra benignitas provexit orationem meam, Cic.: haec spes provexit, ut etc., Liv.: ultra privatum pecuniae modum fortuna te provehet, Sen.: gaudio provehente (sc. me), Liv.: epulantium comitas provexit omnes ad largius vinum, Curt.: Passiv, studio rerum rusticarum provectus sum, die Vorliebe für das Landleben hat mich zu weit geführt, Cic.: amore provehor, Liv.: provectus est intemperantiā linguae in maledicta, Liv.: aviditate certā provecti, hingerissen, Liv.: largitione, ambitu eo usque corruptionis provectus est, ut etc., trieb er es in der Verführung so weit, daß er usw., Tac. – 2) zu einem Ziele weiterführen, vim temperatam in maius, gedeihen lassen, Hor. carm. 3, 4, 66. – u. bes. jmd. weiterbringen, emporbringen, heben, befördern, avancieren, studiosus amat, fovet, provehit, Plin. ep.: ecquo te tua virtus provexisset? Cic. – bes. auf dem Felde der Ehren, alqm ad summos honores, Liv.: alqm ad amplissimos honores, Suet.: alqm ad ordines militiae, Frontin.: alqm virtutis causā, Iustin.: alqm in consulatus, censuras et triumphos, Vell.: ii, quos Hadrianus provexerat, Capit.: dignitatem a Domitiano longius provectam, weiter befördert, Tac.: m. dopp. Acc., alqm militiae rectorem (zum usw.), Amm. 26, 5, 2: alqm correctorem Lucaniae, Aur. Vict. epit. 35, 7. – II) Passiv provehor medial, fortfahren ( fortsegeln), fortreiten, ausrücken, vorrücken, vordringen, A) eig.: a) v. Pers., u. zwar v. Schiffern, portu, Verg.: in eam insulam non posse ultra quasdam columnas provehi, Plin.: leni Africo provectus, Caes.: in altum provectus, Liv. fr.: provectus navigio in altum, Plin.: im Bilde, ipsa sibi imbecillitas indulget in altumque provehitur imprudens, fährt unvorsichtig ins Weite hinaus, Cic. – v. Reitern, paulum ab suis equo provectus, Liv.: provectus ante stationes equo, Liv. – b) v. Schiffen: serius a terra provectae naves, Caes.: naves provectae in altum, Caes. – B) übtr.: 1) im allg., in etw. fortgehen, weiter-, zu weit gehen, longius in amicitia provehi, den Weg in der Fr. etwas weiter (miteinander) fortsetzen, Cic.: sentio me longius provectum, quam etc., weiter gegangen als usw., Cic.: quid ultra provehor? was rede ich noch weiter? Verg. Aen. 3, 480 sq. – 2) insbes.: a) der Zeit nach vorrücken, (bellum) enim longius provectum est, er zog sich weiter hinaus, Tac. – u. vorrücken = zunehmen, provecta nox erat, Tac.: provecto die, Apul. – bes. dem Alter, den Jahren nach, postquam provecta iam senectus, Tac.: provectae aetatis mulieres od. uxores, Firm. math.: so auch provectus aetate, annis, im Alter vorgerückt, in vorgerückteren Jahren, Nep. u. Liv.: longius aetate provectus, Cic.: provectior aetate, Iul. Val., senectute, Arnob.: ebenso virgo provectior (bejahrtere), Ggstz. puella, Sen.: sim provectior Nestore, Auson.: equi provectiores, Pallad. – b) zu einem Ziele vorrücken, fortschreiten, ut in eo provehatur (im Lernen), Quint.: ne ultra nostra provehantur, Quint. – bes. auf dem Felde der Ehren, e gregariis ad summa militiae provectus, befördert, Tac.: Agrippinae gratiā provectus, emporgekommen, Tac.

    lateinisch-deutsches > proveho

  • 3 corruptio

    corruptio, ōnis, f. (corrumpo), das Verderben, I) aktiv = die Verführung, namentlich durch Geschenke, die Bestechung, militum, Tac. ann. 11, 2: iudicii, Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 15. p. 131 B.: absol., eo usque corruptionis provectus est, ut etc., Tac. ann. 2, 55. – II) passiv = das Verdorbensein, der verdorbene Zustand, der physische, corporis, Cic. Tusc. 4, 28: Plur., corruptiones corporum mortuorum, Augustin. de civ. dei 22, 12. p. 559, 15 D.2der geistige, die Verkehrtheit, c. opinionum, Cic. Tusc. 4, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corruptio

  • 4 proveho

    prō-veho, vēxī, vectum, ere, vor-, vorwärtsführen, - fahren, fortführen, -fahren, I) aktiv: A) eig.: pol provexi, avehere non quivi, Plaut. – aër a tergo quasi provehit, Lucr.: alvos apum mulis, Plin.: saxa navis provehit, Plin. ep. – im Bilde, vitam in altum, aufs hohe (stürmische) Meer der Gefahr, Lucr. – B) übtr.: 1) übh., fort-, zu weit führen, verführen ( verleiten), hinreißen, fortreißen, Passiv provehi = sich hinreißen od. fortreißen lassen (s. M. Müller Liv. 2, 50, 5), v. lebl. Subjj., vestra benignitas provexit orationem meam, Cic.: haec spes provexit, ut etc., Liv.: ultra privatum pecuniae modum fortuna te provehet, Sen.: gaudio provehente (sc. me), Liv.: epulantium comitas provexit omnes ad largius vinum, Curt.: Passiv, studio rerum rusticarum provectus sum, die Vorliebe für das Landleben hat mich zu weit geführt, Cic.: amore provehor, Liv.: provectus est intemperantiā linguae in maledicta, Liv.: aviditate certā provecti, hingerissen, Liv.: largitione, ambitu eo usque corruptionis provectus est, ut etc., trieb er es in der Verführung so weit, daß er usw., Tac. – 2) zu einem Ziele weiterführen, vim temperatam in maius, gedeihen lassen, Hor. carm. 3, 4, 66. – u. bes. jmd. weiterbringen, emporbringen, heben, befördern, avancieren, studiosus amat, fovet, provehit, Plin. ep.: ecquo te tua virtus provexisset? Cic. – bes. auf dem
    ————
    Felde der Ehren, alqm ad summos honores, Liv.: alqm ad amplissimos honores, Suet.: alqm ad ordines militiae, Frontin.: alqm virtutis causā, Iustin.: alqm in consulatus, censuras et triumphos, Vell.: ii, quos Hadrianus provexerat, Capit.: dignitatem a Domitiano longius provectam, weiter befördert, Tac.: m. dopp. Acc., alqm militiae rectorem (zum usw.), Amm. 26, 5, 2: alqm correctorem Lucaniae, Aur. Vict. epit. 35, 7. – II) Passiv provehor medial, fortfahren ( fortsegeln), fortreiten, ausrücken, vorrücken, vordringen, A) eig.: a) v. Pers., u. zwar v. Schiffern, portu, Verg.: in eam insulam non posse ultra quasdam columnas provehi, Plin.: leni Africo provectus, Caes.: in altum provectus, Liv. fr.: provectus navigio in altum, Plin.: im Bilde, ipsa sibi imbecillitas indulget in altumque provehitur imprudens, fährt unvorsichtig ins Weite hinaus, Cic. – v. Reitern, paulum ab suis equo provectus, Liv.: provectus ante stationes equo, Liv. – b) v. Schiffen: serius a terra provectae naves, Caes.: naves provectae in altum, Caes. – B) übtr.: 1) im allg., in etw. fortgehen, weiter-, zu weit gehen, longius in amicitia provehi, den Weg in der Fr. etwas weiter (miteinander) fortsetzen, Cic.: sentio me longius provectum, quam etc., weiter gegangen als usw., Cic.: quid ultra provehor? was rede ich noch weiter? Verg. Aen. 3, 480 sq. – 2) insbes.: a) der Zeit nach vorrücken, (bellum) enim longius provectum est, er
    ————
    zog sich weiter hinaus, Tac. – u. vorrücken = zunehmen, provecta nox erat, Tac.: provecto die, Apul. – bes. dem Alter, den Jahren nach, postquam provecta iam senectus, Tac.: provectae aetatis mulieres od. uxores, Firm. math.: so auch provectus aetate, annis, im Alter vorgerückt, in vorgerückteren Jahren, Nep. u. Liv.: longius aetate provectus, Cic.: provectior aetate, Iul. Val., senectute, Arnob.: ebenso virgo provectior (bejahrtere), Ggstz. puella, Sen.: sim provectior Nestore, Auson.: equi provectiores, Pallad. – b) zu einem Ziele vorrücken, fortschreiten, ut in eo provehatur (im Lernen), Quint.: ne ultra nostra provehantur, Quint. – bes. auf dem Felde der Ehren, e gregariis ad summa militiae provectus, befördert, Tac.: Agrippinae gratiā provectus, emporgekommen, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > proveho

См. также в других словарях:

  • Jacques de Venise — (fl. deuxième quart du XIIe siècle mort après 1147) est un clerc et canoniste vénitien surtout connu pour ses traductions d Aristote, dans l important mouvement de traductions latines de l époque. Sept siècles après Boèce, il est l un des… …   Wikipédia en Français

  • Pineau — (spr. Pinoh, Pinäus), Severin, geb. in Chartres; lehrte u. übte die Chirurgie in Paris, wo er 1619 als königlicher Wundarzt starb; bes. als Lithotom in Ruf; er schr.: Opusculum tractans notas integritatis et corruptionis virginum, deinde… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Naturstand — (lat. status naturālis), in der Dogmatik der Zustand des Menschen, abgesehen von seiner Erlösung durch Christus, sowohl der ursprüngliche vor dem Sündenfall (auch status integritātis) als der des Verderbens nach demselben (status corruptiōnis) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • ФОЛЛИБИЛИЗМ —     ФОЛЛИБИЛИЗМ (от англ. fallible подверженный ошибкам) совокупность идей, концентрирующихся вокруг положения о принципиальной “погрешимости”, т. е. подверженности ошибкам и заблуждениям человеческого знания. Это положение, восходящее к античным …   Философская энциклопедия

  • Vice — • Regarded as a habit inclining one to sin Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Vice     Vice     † …   Catholic encyclopedia

  • фоллибилизм —         ФОЛЛИБИЛИЗМ (от англ. fallible подверженный ошибкам) совокупность идей, концентрирующихся вокруг положения о принципиальной «погрешимости», т.е. подверженности ошибкам и заблуждениям человеческого знания. Это положение, восходящее… …   Энциклопедия эпистемологии и философии науки

  • Nikolaus Friedrich Stöhr — (* 28. September 1706 in Kirchenlamitz; † 13. November 1766 in Wunsiedel) war ein deutscher Pädagoge und lutherischer Theologe. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Wirken 3 Werke …   Deutsch Wikipedia

  • ADAM — I. ADAM Graecis Κρόνος, Latinis Saturnus. Gallis Dis, Germanis Mannus. In tribus eius filiis trium Saturni liberorum memoria deprchenditur. Quippe Abel elt pluto, primus morti, et sepulchro, i. e. inferis traditus. Cain est Neptunus, habitans in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AQUA Incorrupta — in phiala hermetice clausa, asservatur in musaeo Kircheriano romae. Ventricosum vas est, in longitudine quatuor palmorum gracilescens a Christophoro Clavio concinnatum; qui ei indidit aquam puram et naturalem, e Iordane Romam allatam ac Hermetice …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AZYMA — Hebr. Gap desc: Hebrew, cuius vocis origo non liquet. Docet tamen ex Arabismo, Bochartus, Gap desc: Hebrew proprie esse puros et sinceros panes et ab omni fermento expurgatos, quod corruptionis esse genus voluerunt multi Veteres. Hinc Hieronym. 1 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DII Manes — Δαίμονες, etiam unius defuncti. Liv. l. 3. Colleg. deor. manes, τοὓς τοῦ συνάρχοντος δαίμονας. Gentiles enim defunctos Deos appellabant. Cic. de LL. l. 2. Deorum manium iure sancta sunt. Hos leto datos deivos habento. Vide quoque Plin. l. 7. c. 4 …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»