Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

corrŭo

  • 1 corruo

    corrŭo, ĕre, corrŭi    - conr- N.-Tir. 75, 75. - intr. - [st1]1 [-] s'écrouler, crouler.    - aedes corruerunt, Cic. Top. 15: une maison s'est écroulée. --- Att. 14, 9, 1; Div. 1, 26 ; 1, 78.    - arbor corruit, Ov. M. 8, 777: l'arbre tombe.    - paene ille timore, ego risu corrui, Cic. Q. 2, 8, 2: nous avons failli nous écrouler, lui de peur, moi de rire. --- Liv. 1, 25, 5 ; 8, 9, 12 ; 22, 3, 11, etc.    - corruere in vulnus, Virg. En. 10, 488: tomber sur sa blessure (en avant).    - quo cum conruit (ales), Lucr. 6, 824: quand l'oiseau s'est abattu là.    - Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. Off. 1, 84: la puissance de Lacédémone s'écroula.    - si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, Cic. Q. 1, 4, 1: si mon seul destin a causé votre ruine et à toi et à tous les miens.    - triclinium supra convivas corruit, Quint. 11, 2, 13: la salle s'est effondrée sur les convives.    - in quo me (= in me quo) corruerit genere, Catul. 68, 52: de quelle manière elle s'est acharnée sur moi. [st1]2 [-] échouer, faire un four.    - Cic. CM 64 II échouer en justice. --- Plin. Ep. 3, 9, 34.    - eum corruere non sivit, Cic.: il l'empêcha de faire faillite. - tr. - [st1]3 [-] ramasser, entasser.    - corruere ditias, Plaut. Rud. 542: amasser des richesses. --- cf. Varr. L. 5, 139 ; Lucr. 5, 368. [st1]4 [-] abattre, faire tomber.    - Catul. 68, 52 ; Apul. M. 8, 8.
    * * *
    corrŭo, ĕre, corrŭi    - conr- N.-Tir. 75, 75. - intr. - [st1]1 [-] s'écrouler, crouler.    - aedes corruerunt, Cic. Top. 15: une maison s'est écroulée. --- Att. 14, 9, 1; Div. 1, 26 ; 1, 78.    - arbor corruit, Ov. M. 8, 777: l'arbre tombe.    - paene ille timore, ego risu corrui, Cic. Q. 2, 8, 2: nous avons failli nous écrouler, lui de peur, moi de rire. --- Liv. 1, 25, 5 ; 8, 9, 12 ; 22, 3, 11, etc.    - corruere in vulnus, Virg. En. 10, 488: tomber sur sa blessure (en avant).    - quo cum conruit (ales), Lucr. 6, 824: quand l'oiseau s'est abattu là.    - Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. Off. 1, 84: la puissance de Lacédémone s'écroula.    - si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, Cic. Q. 1, 4, 1: si mon seul destin a causé votre ruine et à toi et à tous les miens.    - triclinium supra convivas corruit, Quint. 11, 2, 13: la salle s'est effondrée sur les convives.    - in quo me (= in me quo) corruerit genere, Catul. 68, 52: de quelle manière elle s'est acharnée sur moi. [st1]2 [-] échouer, faire un four.    - Cic. CM 64 II échouer en justice. --- Plin. Ep. 3, 9, 34.    - eum corruere non sivit, Cic.: il l'empêcha de faire faillite. - tr. - [st1]3 [-] ramasser, entasser.    - corruere ditias, Plaut. Rud. 542: amasser des richesses. --- cf. Varr. L. 5, 139 ; Lucr. 5, 368. [st1]4 [-] abattre, faire tomber.    - Catul. 68, 52 ; Apul. M. 8, 8.
    * * *
        Corruo, penult. corr. corrui, corrutum, pen. cor. corruere. Liu. Cheoir.
    \
        Corruere. Cic. Faillir, Errer.
    \
        Corruisse opes dicuntur, quae corruptae sunt. Cic. Qui sont descheues.

    Dictionarium latinogallicum > corruo

  • 2 corruo

    cor-ruo, ruī, —, ere
    1) рушиться, обрушиваться, рухнуть ( aedes corruerunt C): падать, валиться (arbor corruit O, Su)
    corruit telis obrutus L — он пал, засыпанный (пронзённый) дротиками
    c. in vulnus Vупасть на рану (т. е. вперёд)
    2) падать, погибать
    corruit ipse suo saucius ense latus Prp — (Гемон) пал от раны, которую он своим же мечом нанёс себе в бок
    3) потерпеть неудачу, провалиться ( inexercitati histriones corruerunt C)
    5) бросаться друг на друга, сталкиваться ( accipitres inter se corruunt QC)
    6) редко сбрасывать, собирать в кучу, сгребать (divitias Pl; hanc rerum summam Lcr)
    7) губить, сокрушать ( aliquem Ctl)

    Латинско-русский словарь > corruo

  • 3 corruo

    cor-ruo, ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), I) v. intr. zusammenstürzen, einstürzen, umstürzen, bei Angabe wo? m. Advv. oder m. Praepp. (in, sub m. Abl.) od. m. bl. Abl., u. bei Ang. wodurch? m. Abl., 1) eig.: a) v. sächl. Subjj.: arbor repente corruit, Suet.: labefacta tandem ictibus innumeris adductaque funibus arbor corruit, Ov.: statuae eius equestres fractis repente cruribus corruerunt, Suet. – bes. v. Bauwerken, sowohl v. einzelnen, Memnonis arduus alto corruit igne rogus, Ov.: tabernae mihi duae corruerunt, reliquae rimas agunt, Cic.: si aedes eae corruerunt vitiumve fecerunt... heres restituere non debet nec reficere, Cic.: u. (im Bilde) corruit haec... sub uno, sed non exiguo crimine domus, Ov.: u. (im Bilde) quae (eloquentia) nisi oratoris futuri fundamenta feliciter iecerit, quicquid superstruxeris corruet, Quint.: conclave illud... proximā nocte corruit, Cic.: triclinium illud supra convivas (über den Köpfen der G.) corruit, Quint. – als v. ganzen Städten, bes. bei (Erdbeben, tota urbs eorum corruit, Plin.: tantos terrae motus tota in Italia factos esse, ut multa oppida corruerint, Cic. b) v. leb. Wesen, longe violentius ex necessitate, quam ex virtute corruitur, weit gewaltsamer stürzt man immer nieder, wenn man nicht anders kann, als wenn man sich mutig darein gefügt hat, Sen. – vor Furcht usw. (in Ohnmacht fallen), paene ille timore, ego risu corrui, Cic. – vor Entkräftung, Schwäche, quo (wohin) cum corruit (ales caeco correpta veneno), Lucr. – durch Epilepsie, corruens morbo comitiali, Plin. – durch einen Stoß, Schlag, adverso parieti caput ingenti impetu impegit et corruit, Plin. ep.: detractum eum lecto rex praecipitat in terram. Et cum is pronus corruisset... inquit etc., Curt. – bes. durch einen Schwertstreich usw. tödlich verwundet, namentlich im Kampfe, quo loco icta corruerat (Horatia), Liv.: ubi vero corruit telis obrutus, Liv.: duo Romani super alium alius vulneratis tribus Albanis corruerant, Liv.: super ingentem stragem, quam ipse fecerat, corruit, Val. Max. – corruit in vulnus (auf die W. = vorwärts), Verg. – corruit equus, Sil.: elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. – durch eigene Hand, quid? non Antigones tumulo Boeotius Haemon corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. – durch die Hand des Opferschlächters, von Opfertieren, haedus ubi agrestis corruet ante focos, Prop. – und von Menschen als Opfer, Iuppiter, haec hodie tibi victima corruet Acron, Prop.

    2) übtr.: a) v. Zuständen usw.: α) v. politischen, noch im Bilde, quae (nostrae contentiones) in medio spatio (Bahn) franguntur et corruunt, Cic.: illa plaga pestifera, quā, cum Cleombrotus invidiam timens temere cum Epaminonda conflixisset, Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. – rein übtr., quoniam consul id agit, ut cum omnibus legibus Romanum imperium corruat, Val. Max. – β) v. geistigen Zuständen, iam explicatā totā Carneadis sententiā Antiochea ista corruent universa, wird das ganze System des Antiochus zusammenstürzen (über den Haufen fallen), Cic. Acad. 2, 98.

    b) v. leb. Wesen, stürzen, ins Verderben stürzen, zugrunde gehen, im polit. Leben, non statuendo felicitati modum nec cohibendo efferentem se fortunam, quo altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv.: amabo te, mi frater, ne, si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, improbitati et sceleri meo potius, quam imprudentiae miseriaeque assignes, Cic. – im Geschäftsleben, stürzen, fallen (= bankrott werden), qui homines, si stare (stehen = sich halten) non possunt, corruant, Cic.: equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem excepit, corruere non sivit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide, Cic. – auf der Bühne, durchfallen, abfallen, im Bilde, ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse nec tamquam inexercitati histriones in extremo actu corruisse, Cic. de sen. 64. – vor Gericht, fallen = verurteilt werden, quod accusator eius praevaricationis crimine corruisset, Plin. ep. 3, 9, 34.

    II) v. tr. etw. zusammenstürzen, zusammenwerfen, A) im allg.: 1) eig.: hanc rerum summam, Lucr.: corpus, Apul.: eo spicas, Varro LL. – 2) übtr.: in quo me corruerit genere (Amathusia), ins Verderben stürzte, Catull. 68, 52. – B) insbes., eilig zusammenscharren, ditias, Plaut. rud. 542.

    lateinisch-deutsches > corruo

  • 4 corruo

    cor-ruo, ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), I) v. intr. zusammenstürzen, einstürzen, umstürzen, bei Angabe wo? m. Advv. oder m. Praepp. (in, sub m. Abl.) od. m. bl. Abl., u. bei Ang. wodurch? m. Abl., 1) eig.: a) v. sächl. Subjj.: arbor repente corruit, Suet.: labefacta tandem ictibus innumeris adductaque funibus arbor corruit, Ov.: statuae eius equestres fractis repente cruribus corruerunt, Suet. – bes. v. Bauwerken, sowohl v. einzelnen, Memnonis arduus alto corruit igne rogus, Ov.: tabernae mihi duae corruerunt, reliquae rimas agunt, Cic.: si aedes eae corruerunt vitiumve fecerunt... heres restituere non debet nec reficere, Cic.: u. (im Bilde) corruit haec... sub uno, sed non exiguo crimine domus, Ov.: u. (im Bilde) quae (eloquentia) nisi oratoris futuri fundamenta feliciter iecerit, quicquid superstruxeris corruet, Quint.: conclave illud... proximā nocte corruit, Cic.: triclinium illud supra convivas (über den Köpfen der G.) corruit, Quint. – als v. ganzen Städten, bes. bei (Erdbeben, tota urbs eorum corruit, Plin.: tantos terrae motus tota in Italia factos esse, ut multa oppida corruerint, Cic. b) v. leb. Wesen, longe violentius ex necessitate, quam ex virtute corruitur, weit gewaltsamer stürzt man immer nieder, wenn man nicht anders kann, als wenn man sich mutig darein gefügt hat, Sen. – vor Furcht usw. (in Ohnmacht fallen), paene ille timore, ego risu cor-
    ————
    rui, Cic. – vor Entkräftung, Schwäche, quo (wohin) cum corruit (ales caeco correpta veneno), Lucr. – durch Epilepsie, corruens morbo comitiali, Plin. – durch einen Stoß, Schlag, adverso parieti caput ingenti impetu impegit et corruit, Plin. ep.: detractum eum lecto rex praecipitat in terram. Et cum is pronus corruisset... inquit etc., Curt. – bes. durch einen Schwertstreich usw. tödlich verwundet, namentlich im Kampfe, quo loco icta corruerat (Horatia), Liv.: ubi vero corruit telis obrutus, Liv.: duo Romani super alium alius vulneratis tribus Albanis corruerant, Liv.: super ingentem stragem, quam ipse fecerat, corruit, Val. Max. – corruit in vulnus (auf die W. = vorwärts), Verg. – corruit equus, Sil.: elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. – durch eigene Hand, quid? non Antigones tumulo Boeotius Haemon corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. – durch die Hand des Opferschlächters, von Opfertieren, haedus ubi agrestis corruet ante focos, Prop. – und von Menschen als Opfer, Iuppiter, haec hodie tibi victima corruet Acron, Prop.
    2) übtr.: a) v. Zuständen usw.: α) v. politischen, noch im Bilde, quae (nostrae contentiones) in medio spatio (Bahn) franguntur et corruunt, Cic.: illa plaga pestifera, quā, cum Cleombrotus invidiam timens temere cum Epaminonda conflixisset, Lacedaemoniorum opes corruerunt, Cic. – rein übtr., quoniam consul
    ————
    id agit, ut cum omnibus legibus Romanum imperium corruat, Val. Max. – β) v. geistigen Zuständen, iam explicatā totā Carneadis sententiā Antiochea ista corruent universa, wird das ganze System des Antiochus zusammenstürzen (über den Haufen fallen), Cic. Acad. 2, 98.
    b) v. leb. Wesen, stürzen, ins Verderben stürzen, zugrunde gehen, im polit. Leben, non statuendo felicitati modum nec cohibendo efferentem se fortunam, quo altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv.: amabo te, mi frater, ne, si uno meo fato et tu et omnes mei corruistis, improbitati et sceleri meo potius, quam imprudentiae miseriaeque assignes, Cic. – im Geschäftsleben, stürzen, fallen (= bankrott werden), qui homines, si stare (stehen = sich halten) non possunt, corruant, Cic.: equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem excepit, corruere non sivit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide, Cic. – auf der Bühne, durchfallen, abfallen, im Bilde, ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse nec tamquam inexercitati histriones in extremo actu corruisse, Cic. de sen. 64. – vor Gericht, fallen = verurteilt werden, quod accusator eius praevaricationis crimine corruisset, Plin. ep. 3, 9, 34.
    II) v. tr. etw. zusammenstürzen, zusammenwerfen, A) im allg.: 1) eig.: hanc rerum summam, Lucr.:
    ————
    corpus, Apul.: eo spicas, Varro LL. – 2) übtr.: in quo me corruerit genere (Amathusia), ins Verderben stürzte, Catull. 68, 52. – B) insbes., eilig zusammenscharren, ditias, Plaut. rud. 542.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corruo

  • 5 corruo

    corruere, corrui, corrutus V
    fall/break down, fall to ground/from height, collapse; be ruined, come to grief; topple (house/wall), totter; subside (ground); rush/sweep together; overthrow

    Latin-English dictionary > corruo

  • 6 corruo

    to fall to the ground, sink down / be ruined, destroyed.

    Latin-English dictionary of medieval > corruo

  • 7 corruo

    cor-rŭo ( conr-), ŭi, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr.
    A.
    To fall together, fall or tumble down, fall, sink to the ground, etc. (class. in prose and poetry).
    1.
    Lit.:

    tabernae mihi duae corruerunt,

    Cic. Att. 14, 9, 1; cf.:

    aedes corruerunt,

    id. Top. 3, 15:

    triclinium supra convivas,

    Quint. 11, 2, 13:

    quicquid superstruxeris corruet,

    id. 1, 4, 5:

    quid labefactum viribus ignis,

    Ov. M. 2, 403; cf.:

    arbor labefacta Ictibus innumeris,

    id. ib. 8, 777; so,

    arbor,

    Suet. Dom. 15:

    statuae equestres,

    id. Vit. 9 et saep.:

    paene ille timore, ego risu conrui,

    Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2:

    nec corruit ille, Sed retinente manum moriens e poste pependit,

    Ov. M. 5, 126; so,

    exspirantes corruerunt,

    Liv. 1, 25, 5; cf. id. 1, 26, 14:

    morbo comitiali,

    Plin. 28, 6, 17, § 63:

    in vulnus,

    Verg. A. 10, 488:

    haedus ante focos,

    Prop. 2 (3), 19, 14; cf. id. 4 (5), 10, 15 sq.—
    2.
    Trop.:

    si uno meo fato et tu et omnes mei conruistis,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 1:

    quanto altius elatus erat, eo foedius corruit,

    Liv. 30, 30, 23:

    Lacedaemoniorum opes,

    Cic. Off. 1, 24, 84:

    Antiochea ista universa,

    id. Ac. 2, 31, 98.—Of actors:

    ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse, nec tamquam inexercitati histriones corruisse,

    Cic. Sen. 18, 64.—In a cause in court, to fail, Plin. Ep. 3, 9, 34.—
    B.
    To fall, to rush headlong (very rare):

    quo cum corruit haec vis,

    Lucr. 6, 825: accipitres velut rostris inter se corruerent, were falling upon each other (al. leg. concurrerent), Curt. 3, 3, 18.— Impers.:

    longe violentius semper ex necessitate quam ex virtute corruitur,

    the onset is made, Sen. Q. N. 2, 59, 5.—
    II.
    Act., to bring to the ground, to heap together, overthrow, ruin (very rare).
    1.
    Lit.:

    hanc rerum summam,

    Lucr. 5, 369:

    corpus,

    App. M. 8, p. 204, 37:

    divitias,

    to heap up, Plaut. Rud. 2, 6, 58:

    corbes ab eo quod eo spicas aliudve quid corruebant,

    Varr. L. L. 5, § 139 Müll.—
    * 2.
    Trop.:

    in quo me corruerit genere,

    Cat. 68, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > corruo

  • 8 corruō (conr-)

        corruō (conr-) uī, —, ere    [com- + ruo], to fall together, fall down, fall, tumble, sink: aedes corruerunt: adducta funibus arbor, O.: igne rogus, O.: paene risu: exspirantes corruerunt, L.: quo loco corruerat icta (Horatia), L.: in volnus, V.: tibi victima, Pr.—Fig., to fall, sink, fail, go down: si uno meo fato et tu et omnes mei conruistis: tamquam inexercitati histriones, break down.—To ruin, destroy: in quo me corruerit genere, Ct.

    Latin-English dictionary > corruō (conr-)

  • 9 supercorruo

    super-corruo, —, —, ere
    (по)валиться, рухнуть VM

    Латинско-русский словарь > supercorruo

  • 10 supercorruo

    sŭper-corrŭo, ĕre, v. n., to fall down thereon, Val. Max. 5, 6, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > supercorruo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»