Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cornĕus

  • 1 corneus

        corneus adj.    [cornu], of horn, horny: rostrum: arcus, O.: porta Somni, V.
    * * *
    I
    cornea, corneum ADJ
    made of/belonging to cornel-tree/wood; (of genus Cornus); (for arrow/javelin)
    II
    cornea, corneum ADJ
    of horn, made of horn, horn-; resembling horn (hardness/appearance); horny

    Latin-English dictionary > corneus

  • 2 corneus

        corneus adj.    [1 cornus], of the cornel-tree: virgulta, V.— Of cornel-wood: hastilia, V., O.
    * * *
    I
    cornea, corneum ADJ
    made of/belonging to cornel-tree/wood; (of genus Cornus); (for arrow/javelin)
    II
    cornea, corneum ADJ
    of horn, made of horn, horn-; resembling horn (hardness/appearance); horny

    Latin-English dictionary > corneus

  • 3 corneus

    [st1]1 [-] cornĕus, a, um [cornu]: - [abcl][b]a - de corne, en corne. - [abcl]b - Plin. dur comme la corne. - [abcl]c - Plin. corné, qui a l'apparence de la corne.[/b] [st1]2 [-] cornĕus, a, um [cornus]: Virg. de cornouiller.
    * * *
    [st1]1 [-] cornĕus, a, um [cornu]: - [abcl][b]a - de corne, en corne. - [abcl]b - Plin. dur comme la corne. - [abcl]c - Plin. corné, qui a l'apparence de la corne.[/b] [st1]2 [-] cornĕus, a, um [cornus]: Virg. de cornouiller.
    * * *
    I.
        Corneus, Adiect. vt Corneum rostrum. Cic. Qui est de corne.
    \
        Corneus color. Plin. Semblable à couleur de corne.
    \
        Ora cornea. Ouid. Bec d'oiseau.
    II.
        Corneus, Adiect. vt Cornea virga. Plaut. Faicte du bois de cornillier.

    Dictionarium latinogallicum > corneus

  • 4 corneus

    1. corneus, a, um (v. cornu), I) aus Horn, hörnern, rostrum, Cic.: ora (n. plur.), Ov.: lanterna, Mart. – II) hornartig, A) = trocken –, fest wie Horn,corpora c., Plin.: cornea fibra, bildl. = hartes Herz, Gefühllosigkeit, Pers. 1, 47. – B) der Farbe nach, hornähnlich, hornfarbig, color, Plin.: in sardonyche hoc c. invenitur, Plin.
    ————————
    2. corneus, a, um (cornus), vom Kornelkirschbaume, Kornelkirschen –, virgulta, Verg.: clavi, Cato: arcus, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corneus

  • 5 corneus

    1.
    cornĕus, a, um, adj. [cornu].
    I.
    Of horn, horny, horn- (rare but class.): corneo proceroque rostro (ibes), * Cic. N. D. 1, 36, 101:

    ora,

    Ov. M. 8, 545:

    arcus,

    id. ib. 1, 697:

    pyxis,

    Plin. 29, 6, 39, § 142:

    laterna,

    Mart. 14, 61:

    crater,

    id. 12, 32, 12:

    ungula (equi),

    Luc. 6, 83; cf.

    solum,

    Varr. R. R. 2, 9, 4:

    porta Somni,

    Verg. A. 6, 894; cf. Stat. S. 5, 3, 288.—
    II.
    Hard as horn, horny (very rare):

    corpora piscatorum,

    Plin. 31, 9, 45, § 102; 7, 19, 18, § 80.—
    B.
    Trop.:

    fibra,

    hard-heartedness, insensibility, Pers. 1, 47; cf.

    corda,

    Sid. Ep. 4, 1.—
    III.
    Of the color of korn (post-Aug.):

    cereum aut corneum,

    Plin. 37, 6, 23, § 89:

    color,

    id. 36, 8, 12, § 61; Serv. ad Verg. A. 6, 894.
    2.
    cornĕus, a, um, adj. [1. cornus], of or belonging to the cornel-tree or cornelwood:

    virgulta,

    Verg. A. 3, 22: clavi, Cato, R. R. 18, 9:

    hastilia,

    Verg. A. 5, 557:

    venabula,

    Ov. H. 4, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > corneus

  • 6 corneus

    I a, um [ cornu ]
    1) роговой, из рога (rostrum C; arcus O; portae Somni V; ungula Lcn)
    2) похожий на рог, рогообразный ( corpora PM)
    color c. PMцвет рога
    3) чёрствый, бесчувственный
    II corneus, a, um [ cornus I \]

    Латинско-русский словарь > corneus

  • 7 corneus [1]

    1. corneus, a, um (v. cornu), I) aus Horn, hörnern, rostrum, Cic.: ora (n. plur.), Ov.: lanterna, Mart. – II) hornartig, A) = trocken –, fest wie Horn,corpora c., Plin.: cornea fibra, bildl. = hartes Herz, Gefühllosigkeit, Pers. 1, 47. – B) der Farbe nach, hornähnlich, hornfarbig, color, Plin.: in sardonyche hoc c. invenitur, Plin.

    lateinisch-deutsches > corneus [1]

  • 8 corneus [2]

    2. corneus, a, um (cornus), vom Kornelkirschbaume, Kornelkirschen –, virgulta, Verg.: clavi, Cato: arcus, Ov.

    lateinisch-deutsches > corneus [2]

  • 9 corneus

    -a/um adj A
    corné

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > corneus

  • 10 corneus

    , a,um
    роговой, из рога

    Latin-Russian dictionary > corneus

  • 11 corneolus

    cornĕŏlus, a, um [corneus] [st2]1 [-] de corne, de la nature de la corne. [st2]2 [-] Petr. dur comme la corne.
    * * *
    cornĕŏlus, a, um [corneus] [st2]1 [-] de corne, de la nature de la corne. [st2]2 [-] Petr. dur comme la corne.
    * * *
        Corneolus, pen. cor. Diminutiuum. Cic. Dur quasi comme corne.

    Dictionarium latinogallicum > corneolus

  • 12 corneolus

    a, um [ corneus I ]
    1) роговой, похожий на рог (duri et quasi corneoli introitus, sc. auris C)
    2) твёрдый, крепкий (sc. senex Pt)

    Латинско-русский словарь > corneolus

  • 13 circulus

    circulus, ī, m. (Demin. v. circus), die beschriebene Kreislinie, der umgebende Kreis, Ring, I) übh. circulus aut orbis, qui κύκλος Graece dicitur, Cic.: coronae modici circuli, von mäßigem Umkreis, Liv.: c. aurei coloris, Plin.: virgā alqm amplo circulo includere, Iustin.: priusquam hoc circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris varii circulum, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.: circulus ad speciem caelestis arcus orbem solis ambiit, Suet. Aug. 95: cernuntur circa solis orbem... versicolores circuli, Plin. 2, 98. – dah. a) als astron. t. t. (wie orbis), α) der Kreis, caelum dividitur in circulos quinque, qui per mundi cardines eunt; est septentrionalis, est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius septentrionali, Sen.: caelum ab aequinoctiali circulo ad solstitialem et hinc ad septentrionalem divisum, Varr. LL.: meridianus circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), Plin. u. Hyg.: paralleli circuli, Hyg. – β) der Kreis, den ein Gestirn durchläuft, die Kreisbahn, quot Luna circlos annuo in cursu institit, Acc. tr. 100: stellae circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili, Cic. de rep. 6, 15. – b) als geogr. t. t., der Parallelkreis,Plin. 6, 212. – II) insbes., a) ein kreisförmiger Körper, der Reif, Ring, Ringel, circuli catenarum. Auson. edyll. 12 (Technop.) praef. 1. p. 132 Schenkl: circuli suspensi, Curt. 6, 5 (16), 16: c. corneus, Suet. Aug. 80: eboreus, Petr. 32, 4: laxi tenui de vimine circli, Verg. georg. 3, 166: flexilis obtorti circulus auri, poet. umschr. = torques aureus, Verg. Aen. 5, 595: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg. Aen. 10, 338: circuli ex auro, quibus brachia artantur, Tertul. de cult. fem. 1, 2. – bes. der Reif eines Fasses, circulus ingens, de cupa grandi excussus, Petr. 60, 3: vasa circulis cingunt, Plin. 14, 132. – u. der Reif eines Äquilibristen, circulos ardentes transilire, Petr. 53, 11. – u. der Ringel als Backwerk, Varr. LL. 5, 106: dulcia et circuli, Maec. Falc. bei Vopisc. Tac. 6, 5. – b) der Ring einer Mauer, die Ringmauer, circulus muri exterior, Liv. 36, 9, 12. – c) als mediz. t. t., der Ring, aspera arteria constat ex circulis quibusdam, Cels. 4, 1. p. 120, 21 D.: cutis nudatur circa pubem velut circulus, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 15 D.: c. glandis, der Eichelrand, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 20 D.: dass. a pube usque circulum, ibid. p. 305, 28 D. – d) die Scheibe des Mondes, lunae, Mart. Cap. 8. § 858. Leo ep. 133, 2 extr. – e) eine runde Schüssel, Mart. 14, 138, 2. – f) in einen Kreis zum Gespräch, zur Geselligkeit zusammengetretene Menschen, die Gruppe, der enge, gesellige Kreis, - Zirkel, -Verein, der Privatkreis, sermones inter se serentium circuli, Liv.: ut in circulis (vor dem Straßenpublikum) mos est, Petr.: circulos aliquos et sessiunculas consectari, Cic.: per fora et circulos loqui, Tac.: de circulo se subducere, Cic.: more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant, Cic.: primo in circulis conviviisque celebrata sermonibus res est, Liv. – / Synkop. circlus, Acc. tr. 100. Verg. georg. 3, 166.

    lateinisch-deutsches > circulus

  • 14 corneolus

    corneolus, a, um (Demin. v. 1. corneus) = κερατοειδής hornartig, Cic. de nat. deor. 2, 144. – übtr., hart –, fest wie Horn, bacillum, Afran. com. 224: corneolus fuit, bene aetatem ferebat, Petron. 43, 7.

    lateinisch-deutsches > corneolus

  • 15 pediculus [1]

    1. pediculus, ī, m. (Demin. v. pes), I) ein kleiner Fuß, das Füßchen, Plin. u.a.: corneus, an einer Schale, Val. Max. – II) übtr.: 1) der Stiel an einer Frucht (Apfel, Traube usw.), Colum.: so auch des Blattes, Plin. – 2) das unterste Ende, der Zipfel, utris, Paul. ex Fest. 15, 2.

    lateinisch-deutsches > pediculus [1]

  • 16 clauus

        Clauus, claui. Plin. Un clou.
    \
        Claui adamantini. Horat. Clous infrangibles.
    \
        Clauus capitatus. Varro. Un clou à teste.
    \
        Clauus corneus. Cato. Cheville de bois de cornoillier.
    \
        Pangere clauum. Liu. Ficher.
    \
        Clauus. Plaut. Le gouvernal d'une navire.
    \
        Torquere clauum ad littora. Virgil. Tourner vers, etc.
    \
        Viduus clauus. Stat. Qui n'ha point de gouverneur.
    \
        Vendicare sibi regendum clauum. Claud. Prendre la charge de conduire le gouvernal.
    \
        Dum clauum rectum teneam. Quintil. Pourveu que je face mon office et mon debvoir.
    \
        Clauus, Genus tuberculi. Plin. Un clou, Un froncle.
    \
        Clauus, pro callo. Celsus. Un durillon, ou gallon, qui vient és mains par trop labourer, ou és pieds par trop cheminer, Un cal.
    \
        Clauum etiam patiuntur arbores. Plin. Une maladie és arbres provenant de la bruslure du soleil.
    \
        Claui. Varro. Des neuds, ou rondeaulx de pourpre en forme de teste de clou, qui estoyent semez et tissus és chamarres des Senateurs de Romme.
    \
        Latusclauus, quod et Laticlauium dicitur. Herodianus, Un chamarre broché de pourpre que les Senateurs de Romme souloyent anciennement porter soubs leurs robbes longues sans ceincture.

    Dictionarium latinogallicum > clauus

  • 17 circulus

    circulus, ī, m. (Demin. v. circus), die beschriebene Kreislinie, der umgebende Kreis, Ring, I) übh. circulus aut orbis, qui κύκλος Graece dicitur, Cic.: coronae modici circuli, von mäßigem Umkreis, Liv.: c. aurei coloris, Plin.: virgā alqm amplo circulo includere, Iustin.: priusquam hoc circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris varii circulum, Sen. nat. qu. 1, 2, 1.: circulus ad speciem caelestis arcus orbem solis ambiit, Suet. Aug. 95: cernuntur circa solis orbem... versicolores circuli, Plin. 2, 98. – dah. a) als astron. t. t. (wie orbis), α) der Kreis, caelum dividitur in circulos quinque, qui per mundi cardines eunt; est septentrionalis, est aequinoctialis, est brumalis, est contrarius septentrionali, Sen.: caelum ab aequinoctiali circulo ad solstitialem et hinc ad septentrionalem divisum, Varr. LL.: meridianus circulus, qui horizonta rectis lineis secat, Sen.: horizon sive finiens circulus, Sen.: zodiacus circulus, Hyg.: lacteus circulus, die Milchstraße (bei Cic. lacteus orbis), Plin. u. Hyg.: paralleli circuli, Hyg. – β) der Kreis, den ein Gestirn durchläuft, die Kreisbahn, quot Luna circlos annuo in cursu institit, Acc. tr. 100: stellae circulos suos orbesque conficiunt celeritate mirabili, Cic. de rep. 6, 15. – b) als geogr.
    ————
    t. t., der Parallelkreis,Plin. 6, 212. – II) insbes., a) ein kreisförmiger Körper, der Reif, Ring, Ringel, circuli catenarum. Auson. edyll. 12 (Technop.) praef. 1. p. 132 Schenkl: circuli suspensi, Curt. 6, 5 (16), 16: c. corneus, Suet. Aug. 80: eboreus, Petr. 32, 4: laxi tenui de vimine circli, Verg. georg. 3, 166: flexilis obtorti circulus auri, poet. umschr. = torques aureus, Verg. Aen. 5, 595: molli subnectit (crines) circulus auro, Verg. Aen. 10, 338: circuli ex auro, quibus brachia artantur, Tertul. de cult. fem. 1, 2. – bes. der Reif eines Fasses, circulus ingens, de cupa grandi excussus, Petr. 60, 3: vasa circulis cingunt, Plin. 14, 132. – u. der Reif eines Äquilibristen, circulos ardentes transilire, Petr. 53, 11. – u. der Ringel als Backwerk, Varr. LL. 5, 106: dulcia et circuli, Maec. Falc. bei Vopisc. Tac. 6, 5. – b) der Ring einer Mauer, die Ringmauer, circulus muri exterior, Liv. 36, 9, 12. – c) als mediz. t. t., der Ring, aspera arteria constat ex circulis quibusdam, Cels. 4, 1. p. 120, 21 D.: cutis nudatur circa pubem velut circulus, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 15 D.: c. glandis, der Eichelrand, Cels. 7, 25, 1. p. 305, 20 D.: dass. a pube usque circulum, ibid. p. 305, 28 D. – d) die Scheibe des Mondes, lunae, Mart. Cap. 8. § 858. Leo ep. 133, 2 extr. – e) eine runde Schüssel, Mart. 14, 138, 2. – f) in einen Kreis zum Gespräch, zur Geselligkeit zusammengetretene Menschen, die Gruppe, der enge, gesellige Kreis, -
    ————
    Zirkel, -Verein, der Privatkreis, sermones inter se serentium circuli, Liv.: ut in circulis (vor dem Straßenpublikum) mos est, Petr.: circulos aliquos et sessiunculas consectari, Cic.: per fora et circulos loqui, Tac.: de circulo se subducere, Cic.: more hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant, Cic.: primo in circulis conviviisque celebrata sermonibus res est, Liv. – Synkop. circlus, Acc. tr. 100. Verg. georg. 3, 166.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circulus

  • 18 corneolus

    corneolus, a, um (Demin. v. 1. corneus) = κερατοειδής hornartig, Cic. de nat. deor. 2, 144. – übtr., hart –, fest wie Horn, bacillum, Afran. com. 224: corneolus fuit, bene aetatem ferebat, Petron. 43, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corneolus

  • 19 pediculus

    1. pediculus, ī, m. (Demin. v. pes), I) ein kleiner Fuß, das Füßchen, Plin. u.a.: corneus, an einer Schale, Val. Max. – II) übtr.: 1) der Stiel an einer Frucht (Apfel, Traube usw.), Colum.: so auch des Blattes, Plin. – 2) das unterste Ende, der Zipfel, utris, Paul. ex Fest. 15, 2.
    ————————
    2. pēdiculus, ī, m. (pedis), die kleine Laus, Cels.: bei Hühnern, Colum.: pediculi terrae, sonst scarabaei terrestres gen., Plin. – Nbf. peduculus, φθείρ, Gloss. u. Pelagon. veterin. 7 (118 u. 122 Ihm): u. synk. peduclus, Petron. 57, 8. p. 38, 25 B5. Iunior. orb. descr. 3 (Class. auct. 3, 390).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pediculus

  • 20 corneolus

        corneolus adj. dim.    [1 corneus], horny, of horn: introitus (auris).
    * * *
    corneola, corneolum ADJ

    Latin-English dictionary > corneolus

См. также в других словарях:

  • CORNEUS Color — quem in Onychite lapide improbat Plinius, candidus est et similis vitro, qui tamen color lapidi nomen dedit, ut et gemmae. Utrumque enim a corneo unguis candore dictum, ὀνύκειον gemma, ὀνυχίτης λίθος. Epiphanius ἐξὕδατος ἀςτάκτου πεπῆχθαι talem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • corneus — cọrne|us, ...ea, ...e|um [zu lat. cornucorneus= Horn]: hörnern, aus verhornten Zellen bestehend; z. B. in der Fügung ↑Stratum corneum (Anat.) …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Planorbarius corneus — Planorbis corneus Planorbe rouge …   Wikipédia en Français

  • Planorbis corneus — Planorbe rouge …   Wikipédia en Français

  • Planorbis corneus — Planorbe rouge P …   Wikipédia en Français

  • Planorbarius corneus — A live individual of Planorbarius corneus, carrying the shell with the umbilicus uppermost Conservation status NE …   Wikipedia

  • Lithocarpus corneus — Systematik Eurosiden I Ordnung: Buchenartige (Fagales) Familie: Buchengewächse (Fagaceae) Unterfamilie: Quercoideae …   Deutsch Wikipedia

  • Planorbarius corneus — Posthornschnecke Planorbarius corneus Systematik Klasse: Schnecken (Gastropoda) Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Cryptogemma corneus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Ga …   Wikipedia

  • PHILIPPUS Corneus JCtus Perusianus — Perusii, Ferrariae et Pisis publice docuit, et iura annos prope quinquaginta professus est: Nonnullis de Iure confectis Commentariis, fere octogenarius decessit A. C. 1460 in urbe patria. Ioh. Calvin. Lexic. Iurid …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cuneus corneus — raginis pleištas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Cuneus corneus ryšiai: platesnis terminas – kanopos pleištas siauresnis terminas – centrinė pleišto vaga siauresnis terminas – išorinė pleišto koja… …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»