Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

corius

  • 1 corius

    cŏrĭum, ii, n. (ante-class. cŏrĭus, ii, m., Plaut. Poen. 1, 1, 11; id. Fragm. ap. Paul. ex Fest. p. 60, 7; Sillig reads caros in both places; Varr. ap. Non. p. 199, 16) [for scorium, kindr. with scortum; Sanscr. kar; old Germ. sceran; Gr. chorion], skin, hide, leather.
    A.
    In gen.
    1.
    Prop., of animals, Cato, R. R. 135, 3; Varr. L. L. 7, § 84 Müll.; Lucr. 4, 935; Cic. N. D. 2, 47, 121; Caes. B. G. 7, 22; Plin. 13, 9, 19, § 63 et saep.: corium formā publicā percussum, of the leather money of the Lacedæmonians, Sen. Ben. 5, 14, 4.—
    2.
    Of human beings, only in comic or contemptuous sense:

    Erus meus elephanti corio circumtentust, non suo,

    Plaut. Mil. 2, 2, 80; cf. B. 3. infra. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of plants, rind, skin, bark, covering, shell, etc., Plin. 15, 28, 34, § 112; Pall. Jan. 15, 12; Dig. 32, 52.—
    2.
    Of paper, Plin. 13, 12, 24, § 79.—
    3.
    Prov.: alicui corium concidere, to curry his hide, i.e. to beat him, Plaut. Am. prol. 85; cf.:

    fiet tibi puniceum corium, postea atrum denuo,

    id. Rud. 4, 3, 61:

    Hercle detegetur corium de tergo meo,

    id. Ep. 1, 1, 65;

    Varr. ap. Non. l. l.: satis facere alicui de corio alicujus,

    Sen. Suas. 7, p. 53 Bip.:

    petere corium,

    to flog, Cic. Tull. 24, 54; Sen. Const. 14, 2: canis a corio numquam absterrebitur uncto, i. e. habits stick closely, like the Gr. chalepon choriôi kuna geusai, it is bad to let the dog taste leather, Hor. S. 2, 5, 83; and:

    de alieno corio ludere,

    i. e. at another's expense, App. M. 7, p. 193; cf. Tert. Pall. 3; and:

    corio suo ludere,

    at one's own expense, Mart. 3, 16, 4.—
    II.
    Meton.
    A.
    A leather whip, thong, or strap, Plaut. Poen. 1, 1, 11; Auct. Her. 1, 13, 23.—
    B.
    In building, the upper surface, a layer, stratum of earth, lime, etc.:

    pavimenti,

    Cato, R. R. 18, 7:

    harenae,

    Vitr. 7, 3, 8:

    summum laterum,

    id. 2, 3:

    parietum,

    id. 2, 8; Pall. 1, 17; cf. id. 1, 15:

    terrae,

    Plin. 31, 3, 28, § 47.—So of the building of the bees, Plin. 11, 7, 6, § 16.

    Lewis & Short latin dictionary > corius

  • 2 corius

    ī m. арх., Pl, Vr = corium

    Латинско-русский словарь > corius

  • 3 corius

    skin/leather/hide; peel/rind/shell/outer cover; layer/coating; thong/strap/whip

    Latin-English dictionary > corius

  • 4 corium

    corium, iī, n. (κόριον), die dickere, festere Haut, I) eig.: 1) tierischer Körper, die Haut, das dicke Fell, der dicke Balg, u. gegerbt = das dicke Leder (zu Schuhsohlen, Wagendecken, Schilden u. dgl.), a) eig.: animantium aliae coriis tectae sunt (die sogen. Dickhäuter, Pachydermen, wie der Elefant, das Nashorn, das Rind, das Schwein usw.), aliae villis vestitae, aliae spinis hirsutae, Cic.: c. elephanti, Plaut.: c. hyaenae, Scrib.: c. bovis, Tac.: c. piscis, Plin.: c. serpentis, Gell.: pecudum ferarumque coria, Mela. – c. bubulum, Varro: c. caprinum, Plin. – c. crudum, ungegerbte, Varro LL. u. Vitr.: u. so c. bubulum infectum, Edict. Diocl. – c. depstum, gegerbte, Cato. – corium formā publicā percussum, v. Ledergeld der Lazedämonier, Sen. – c. ex vetere calceamento, Plin.: plaustra coriis tecta, Iustin.: scuta Numidica ex coriis, Sall. – occisis feminis coria detrahere, Mela: super lateres coria inducere, Caes.: coriis integere turres, Caes.: coriis crudis involvi, Vitr.: obvolutus et obligatus corio (v. Vatermörder), Cornif. rhet.: coria perficere, gar machen, Plin.: apro corium tollere (abziehen), Apic. – Scherzh. in der Vulgärsprache, von körperlicher Züchtigung, si in una peccavisses sullaba fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium, Plaut.: alci corium concīdere, das Leder voll hauen, das Leder ausgerben, Plaut.: perdere corium, Plaut.: periit meum c., Plaut.: huc afferam meum corium et flagra, ich will meine H. zu Markte bringen u. die Peitsche dazu, Varro: petere corium, jmdm. (mit der Peitsche) aufs Leder rücken, Cic. pro Tull. § 54. Sen. de const. sap. 14, 2: satisfacere alci de corio alcis, einem das Leder voll hauen lassen als Genugtuung für jmd., Sen. suas. 7. § 13: debuit de corio eius nobis satis fieri? Sen. contr. 10. praef. 10. – Sprichw., canis a corio numquam absterrebitur uncto, wie das griech. χαλεπον χορίων κύνα γεῦσαι u. unser »an Riemen lernt der Hund Leder fressen«, Hor. sat. 2, 5, 83. – corio suo od. de corio suo ludere, seine eigene Haut zu Markte tragen, Mart. 3, 16, 4 u. Tert. de pall. 3; Ggstz. ludere de alieno corio, Apul. met. 7, 11. – b) meton., die Riemenpeitsche, Plaut. Poen. 139. – 2) Pflanzenkörper, die Haut, dicke Schale, dicke Hülse, mali, Scrib.: mali granati, Scrib.: pomi, Augustin.: castaneae, Plin.: amygdalae, Pallad. – II) übtr., der harte, dicke, krustige Überzug, der Auftrag, die Schicht, Lage, die Kruste, c. pavimenti, Cato: c. parietum, Vitr.: summum c. laterum (der Ziegelsteine), Vitr.: tenuissmum caespitum c., Rasendecke, Plin.: c. papyri, Plin.: per singula coria substernere diploidem, Apic.: se coriis luti loricare (v. einem Wassertiere), Plin. – / Nbf. corius, iī, m., Plaut. fr. bei Paul. ex Fest. 60, 7. Plaut. Poen. 139. Varr. sat. Men. 135.

    lateinisch-deutsches > corium

  • 5 corium

    corium, iī, n. (κόριον), die dickere, festere Haut, I) eig.: 1) tierischer Körper, die Haut, das dicke Fell, der dicke Balg, u. gegerbt = das dicke Leder (zu Schuhsohlen, Wagendecken, Schilden u. dgl.), a) eig.: animantium aliae coriis tectae sunt (die sogen. Dickhäuter, Pachydermen, wie der Elefant, das Nashorn, das Rind, das Schwein usw.), aliae villis vestitae, aliae spinis hirsutae, Cic.: c. elephanti, Plaut.: c. hyaenae, Scrib.: c. bovis, Tac.: c. piscis, Plin.: c. serpentis, Gell.: pecudum ferarumque coria, Mela. – c. bubulum, Varro: c. caprinum, Plin. – c. crudum, ungegerbte, Varro LL. u. Vitr.: u. so c. bubulum infectum, Edict. Diocl. – c. depstum, gegerbte, Cato. – corium formā publicā percussum, v. Ledergeld der Lazedämonier, Sen. – c. ex vetere calceamento, Plin.: plaustra coriis tecta, Iustin.: scuta Numidica ex coriis, Sall. – occisis feminis coria detrahere, Mela: super lateres coria inducere, Caes.: coriis integere turres, Caes.: coriis crudis involvi, Vitr.: obvolutus et obligatus corio (v. Vatermörder), Cornif. rhet.: coria perficere, gar machen, Plin.: apro corium tollere (abziehen), Apic. – Scherzh. in der Vulgärsprache, von körperlicher Züchtigung, si in una peccavisses sullaba fieret corium tam maculosum quam est nutricis pallium, Plaut.: alci corium concīdere, das Leder voll hauen, das Leder ausgerben, Plaut.: perdere corium,
    ————
    Plaut.: periit meum c., Plaut.: huc afferam meum corium et flagra, ich will meine H. zu Markte bringen u. die Peitsche dazu, Varro: petere corium, jmdm. (mit der Peitsche) aufs Leder rücken, Cic. pro Tull. § 54. Sen. de const. sap. 14, 2: satisfacere alci de corio alcis, einem das Leder voll hauen lassen als Genugtuung für jmd., Sen. suas. 7. § 13: debuit de corio eius nobis satis fieri? Sen. contr. 10. praef. 10. – Sprichw., canis a corio numquam absterrebitur uncto, wie das griech. χαλεπον χορίων κύνα γεῦσαι u. unser »an Riemen lernt der Hund Leder fressen«, Hor. sat. 2, 5, 83. – corio suo od. de corio suo ludere, seine eigene Haut zu Markte tragen, Mart. 3, 16, 4 u. Tert. de pall. 3; Ggstz. ludere de alieno corio, Apul. met. 7, 11. – b) meton., die Riemenpeitsche, Plaut. Poen. 139. – 2) Pflanzenkörper, die Haut, dicke Schale, dicke Hülse, mali, Scrib.: mali granati, Scrib.: pomi, Augustin.: castaneae, Plin.: amygdalae, Pallad. – II) übtr., der harte, dicke, krustige Überzug, der Auftrag, die Schicht, Lage, die Kruste, c. pavimenti, Cato: c. parietum, Vitr.: summum c. laterum (der Ziegelsteine), Vitr.: tenuissmum caespitum c., Rasendecke, Plin.: c. papyri, Plin.: per singula coria substernere diploidem, Apic.: se coriis luti loricare (v. einem Wassertiere), Plin. – Nbf. corius, iī, m., Plaut. fr. bei Paul. ex Fest. 60, 7. Plaut. Poen. 139. Varr. sat. Men. 135.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corium

  • 6 corium

    cŏrĭum, ii, n. (ante-class. cŏrĭus, ii, m., Plaut. Poen. 1, 1, 11; id. Fragm. ap. Paul. ex Fest. p. 60, 7; Sillig reads caros in both places; Varr. ap. Non. p. 199, 16) [for scorium, kindr. with scortum; Sanscr. kar; old Germ. sceran; Gr. chorion], skin, hide, leather.
    A.
    In gen.
    1.
    Prop., of animals, Cato, R. R. 135, 3; Varr. L. L. 7, § 84 Müll.; Lucr. 4, 935; Cic. N. D. 2, 47, 121; Caes. B. G. 7, 22; Plin. 13, 9, 19, § 63 et saep.: corium formā publicā percussum, of the leather money of the Lacedæmonians, Sen. Ben. 5, 14, 4.—
    2.
    Of human beings, only in comic or contemptuous sense:

    Erus meus elephanti corio circumtentust, non suo,

    Plaut. Mil. 2, 2, 80; cf. B. 3. infra. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of plants, rind, skin, bark, covering, shell, etc., Plin. 15, 28, 34, § 112; Pall. Jan. 15, 12; Dig. 32, 52.—
    2.
    Of paper, Plin. 13, 12, 24, § 79.—
    3.
    Prov.: alicui corium concidere, to curry his hide, i.e. to beat him, Plaut. Am. prol. 85; cf.:

    fiet tibi puniceum corium, postea atrum denuo,

    id. Rud. 4, 3, 61:

    Hercle detegetur corium de tergo meo,

    id. Ep. 1, 1, 65;

    Varr. ap. Non. l. l.: satis facere alicui de corio alicujus,

    Sen. Suas. 7, p. 53 Bip.:

    petere corium,

    to flog, Cic. Tull. 24, 54; Sen. Const. 14, 2: canis a corio numquam absterrebitur uncto, i. e. habits stick closely, like the Gr. chalepon choriôi kuna geusai, it is bad to let the dog taste leather, Hor. S. 2, 5, 83; and:

    de alieno corio ludere,

    i. e. at another's expense, App. M. 7, p. 193; cf. Tert. Pall. 3; and:

    corio suo ludere,

    at one's own expense, Mart. 3, 16, 4.—
    II.
    Meton.
    A.
    A leather whip, thong, or strap, Plaut. Poen. 1, 1, 11; Auct. Her. 1, 13, 23.—
    B.
    In building, the upper surface, a layer, stratum of earth, lime, etc.:

    pavimenti,

    Cato, R. R. 18, 7:

    harenae,

    Vitr. 7, 3, 8:

    summum laterum,

    id. 2, 3:

    parietum,

    id. 2, 8; Pall. 1, 17; cf. id. 1, 15:

    terrae,

    Plin. 31, 3, 28, § 47.—So of the building of the bees, Plin. 11, 7, 6, § 16.

    Lewis & Short latin dictionary > corium

См. также в других словарях:

  • CORIUS — Bernardinus, Mediolanensis Chronicon Patriae, vitas Imperatorum, usque ad Fridericum Barbarossam, aliaque Latine et Italice scripsit: Quibusdam non usquequaque fidelis Historicus. Obiit A. C. 1499. aetat. 40. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 8. p.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • corius — obs. f. curious …   Useful english dictionary

  • pramicorius — ×pramìcorius (ntl.) scom. (1) J, Všk, Slv, Gr, Ar žr. pramatorius 2: Pramìcorius esi kalčiausias – kelią pravedei Bsg. Tai to pramìcoriaus darbai Jrb. Ne kas kitas, kaip tas pramicorius bus ir dabar smala suolelį nutepęs Kair …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • zakucorius — ×zakùcorius, ė (l. zekucarz) smob. (1) žr. zakucninkas: 1. Brs. 2. Ka nebibuntavotumias, buvę parkelti tie tatai kareiviai, i reikėjo maitinti anus, zakùcoriai anie Kal. ^ Sėda kaip zakùcorius tas Urbonas, tik lauka, kumet ėsti kas įtratins… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Rheingold M. Glière Music College — Glière Music College was the first music conservatory established in the late 19th century in Kiev. In the early 20th century it was split into two music schools, Glière Music College and Kiev Conservatory, (now Kiev Academy of Music). Over the… …   Wikipedia

  • Alexander, son of Lysimachus — Alexander (Gr. polytonic|Ἀλέξανδρος), the son of Lysimachus by an Odrysian woman whom Polyaenus calls Macris. [Polyaenus, vi. 12] On the murder of his brother Agathocles by the command of his father in 284 BC, he fled into Asia with his brother s …   Wikipedia

  • AMBROSINI — Carolo du Fresine in Gloss. dicuntur nummi Dominorum ac Ducum Mediolani, S. Ambrosii cquô insidentis et flagellum dextrâ tenentis imagine insignes, cuiusmodi passim videre est. Cudi coepêre, postquam Luchinus Vicecomes, Mediolanensium copiarum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BERNABON — Vice Comes Mediolanensis in suos, in vicinos saevus, Ecclesiasticorum contemptor: Proin, a Carolo IV. ac Urbano V. damnatus, et victus est A. C. 1363. Ob paros aliquot, qui agros vastaverant, interemptos, ad centum homines crudeliter occidit,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BIDELLUS — Dominico Macro est officialis Universitatis Studiorum, qui curam habet exsequendi commissiones ad studia spectantes. Cuius vocis originem cum aliunde alii derivent, Carolis frater eius a voce Bidellum deducit: quam apud Langobardos primario locum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CIMELIARCHA — in Collatione factâ Constantinop. sub Iuliano, Vir vener abilis Eusebius Presbyter et Cimiliarcha sanctissimae maioris Ecclesiae: Κειμηλιάρχης, in l. fin. §. 1. Cod. de Bon. auctor. iudic. possid. et Nov. 40. §. 1. Κειμηλιοφύλαξ, in Concil.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MATTHAEUS I — I. MATTHAEUS I. coguomine Magnus, Vice Comes Mediolanensis ex familia Turrianorum, Vicarius Generalis ab Imperatore in Longobardia creatus, hunc aliosque status occupavit, intricatissimis cum Imperatoribus et Papis se negotiis involvens. A… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»