-
1 cordus
-
2 cordus
-
3 cordus
[st1]1 [-] cordus, a, um: c. chordus. [st1]2 [-] Cordus, i, m.: Cordus (nom d'homme, en part. Cremutius Cordus, historien romain. --- Tac. An. 4, 34).* * *[st1]1 [-] cordus, a, um: c. chordus. [st1]2 [-] Cordus, i, m.: Cordus (nom d'homme, en part. Cremutius Cordus, historien romain. --- Tac. An. 4, 34).* * *Cordus, Adiectiuum: vt Foenum cordum. Columel. Foin d'arriere saison, Regaing.\Cordi agni. Plin. Qui naissent sur l'arriere saison. -
4 Cordus
-
5 cordus
-
6 cordus
-
7 cordus
corda, cordum ADJlate-born/produced out of/late in the season; second (crop of hay), aftermath -
8 chordus
-
9 Cremutius
Cremūtius, a, umКремуций, римск. nomen: A. C. Cordus — см. Cordus -
10 Mucius
Mūcius, a, umМуций, римск. nomen; наиболее известны1) C. M. Cordus, позднее прозванный Scaevola («левша»), известный своим мужественным поведением в стане этрусск. царя Порсены (508 г. до н. э.) L, C, Sen etc.2) P. M. Scaevola, консул в 133 г. до н. э., известный юрист; вначале он поддерживал Тиб. Гракха, впоследствии примкнул к партии оптиматов C, Pers, J3) Q. M. Scaevola Augur, в 120 г. до н. э. наместник в Азии, в 117 г. до н. э. консул; юрист и философ-стоик, учитель Цицерона и Аттика C -
11 chordus
chordus, a, um, s. cordus.
-
12 Cremutius
Cremūtius, iī, m., vollst. A. Cremutius Cordus, latein. Historiker, Zeitgenosse des Kaisers Tiberius, bekannt durch seine Freimütigkeit, Sen. suas. 6, 19. Sen. ad Marc. 1, 2. Tac. ann. 4, 34 sq. Vgl. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 277.
-
13 Mucius
Mūcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. Mucius Cordus (Scaevola), der in das Lager Porsenas kam, um diesen zu töten, aber beim Mordversuche ergriffen, sich als Zeichen seiner Furchtlosigkeit die rechte Hand abbrannte u. daher den Beinamen Scaevola erhielt, den alle Mucii beibehielten, Liv. 2, 12. Cic. Sest. 48; parad. 1, 2, 12. Flor. 1, 10. Sen. ep. 24, 5 u. 66, 51. Sil. 8, 386. Lact. 5, 13, 13 (wo Mutius). – P. Mucius Scaevola, Freund der Gracchen, Feind des jüngeren Scipio Afrikanus, Cic. de rep. 1, 31 u.a. Pers. 1, 114. Iuven. 1, 154. – Q. Mucius Scaevola, Augur, Gemahl der Lälia, Cic. Brut. 211 u.a. – u. Q. Mucius Scaevola, großer Jurist u. Staatsmann, Pontifex Maximus, als Statthalter in Asien so gerecht, daß seine Verwaltung in langem Andenken blieb und die Asiaten zur Erinnerung an sie das Fest Mucia feierten, Cic. div. in Caecil. 57 u.a. – fem. Mucia, Gemahlin des Cn. Pompejus, später von ihm geschieden, Cic. ep. 5, 2, 6; ad Att. 1, 12, 3. – Plur. Scaevolae, Männer wie Scävola, Augustin. de civ. dei 5, 14. p. 220, 4 D.2 – Adi. mucisch, Liv. u.a.: subst., Mūcia, ōrum, n., das dem Q. Mucius (s. oben) zu Ehren in Asien gefeierte Fest, das Muciusfest, Cic. Verr. 2, 51. – Dav. Mūciānus, a, um, mucianisch, des Mucius, cautio, nach dem großen Juristen u. Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola benannt, Ict.: exitus, des Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola, der im Vestatempel von Damasippus ermordet wurde, Cic.
-
14 chordus
chordus, a, um, s. cordus. -
15 Cremutius
Cremūtius, iī, m., vollst. A. Cremutius Cordus, latein. Historiker, Zeitgenosse des Kaisers Tiberius, bekannt durch seine Freimütigkeit, Sen. suas. 6, 19. Sen. ad Marc. 1, 2. Tac. ann. 4, 34 sq. Vgl. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 277.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cremutius
-
16 Mucius
Mūcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. Mucius Cordus (Scaevola), der in das Lager Porsenas kam, um diesen zu töten, aber beim Mordversuche ergriffen, sich als Zeichen seiner Furchtlosigkeit die rechte Hand abbrannte u. daher den Beinamen Scaevola erhielt, den alle Mucii beibehielten, Liv. 2, 12. Cic. Sest. 48; parad. 1, 2, 12. Flor. 1, 10. Sen. ep. 24, 5 u. 66, 51. Sil. 8, 386. Lact. 5, 13, 13 (wo Mutius). – P. Mucius Scaevola, Freund der Gracchen, Feind des jüngeren Scipio Afrikanus, Cic. de rep. 1, 31 u.a. Pers. 1, 114. Iuven. 1, 154. – Q. Mucius Scaevola, Augur, Gemahl der Lälia, Cic. Brut. 211 u.a. – u. Q. Mucius Scaevola, großer Jurist u. Staatsmann, Pontifex Maximus, als Statthalter in Asien so gerecht, daß seine Verwaltung in langem Andenken blieb und die Asiaten zur Erinnerung an sie das Fest Mucia feierten, Cic. div. in Caecil. 57 u.a. – fem. Mucia, Gemahlin des Cn. Pompejus, später von ihm geschieden, Cic. ep. 5, 2, 6; ad Att. 1, 12, 3. – Plur. Scaevolae, Männer wie Scävola, Augustin. de civ. dei 5, 14. p. 220, 4 D.2 – Adi. mucisch, Liv. u.a.: subst., Mūcia, ōrum, n., das dem Q. Mucius (s. oben) zu Ehren in Asien gefeierte Fest, das Muciusfest, Cic. Verr. 2, 51. – Dav. Mūciānus, a, um, mucianisch, des Mucius, cautio, nach dem großen Juristen u. Pontif. Max. Q. Mucius————Scaevola benannt, Ict.: exitus, des Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola, der im Vestatempel von Damasippus ermordet wurde, Cic. -
17 Chordus
1.chordus ( cordus, v. the letter C), a, um, adj. [a very ancient word relating to husbandry, of unknown etym.], lateborn, or produced late in the season:2.dicuntur agni chordi, qui post tempus nascuntur,
Varr. R. R. 2, 1, 29; cf. Plin. 8, 47, 72, § 187; Varr. R. R. 2, 1, 19; 2, 2, 5: faenum, the second crop of hay or after-math, Cato, R. R. 5 fin.; Col. 7, 3, 21; Plin. 18, 28, 67, § 262:olus,
Col. 12, 13, 2: frumenta, Paul. ex Fest. p. 65, 10.Chordus, i, m., a Roman cognomen; esp.:H. Cremutius Chordus,
an historian of the times of Augustus and Tiberius, Quint. 1, 4, 25; Tac. A. 4, 34; Suet. Aug. 35; id. Calig. 16; Sen. Cons. ad Marc. 1, 2. -
18 chordus
1.chordus ( cordus, v. the letter C), a, um, adj. [a very ancient word relating to husbandry, of unknown etym.], lateborn, or produced late in the season:2.dicuntur agni chordi, qui post tempus nascuntur,
Varr. R. R. 2, 1, 29; cf. Plin. 8, 47, 72, § 187; Varr. R. R. 2, 1, 19; 2, 2, 5: faenum, the second crop of hay or after-math, Cato, R. R. 5 fin.; Col. 7, 3, 21; Plin. 18, 28, 67, § 262:olus,
Col. 12, 13, 2: frumenta, Paul. ex Fest. p. 65, 10.Chordus, i, m., a Roman cognomen; esp.:H. Cremutius Chordus,
an historian of the times of Augustus and Tiberius, Quint. 1, 4, 25; Tac. A. 4, 34; Suet. Aug. 35; id. Calig. 16; Sen. Cons. ad Marc. 1, 2. -
19 Cremutius
Crĕmūtĭus, ĭi, m., a Roman proper name:A. Cremutius Cordus,
a Roman historian under Tiberius, distinguished by his frankness, Tac. A. 4, 34; Sen. Suas. 7, p. 44; Quint. 10, 1, 104; Sen. Cons. Marc. 1, 2.
См. также в других словарях:
Cordus — may mean: Aulus Cremutius Cordus, Roman historian Euricius Cordus (1486 1535), German intellectual Valerius Cordus (1515 1544), German naturalist, son of Euricius Quintus Naevius Cordus Sutorius Macro, Roman prefect See also Cordia This… … Wikipedia
Cordus — Cordus, Cremutius, s. Cremutius Cordus … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Cordus — Cordus, 1) Cremutius C., s. Cremutius. 2) Eurich, geb. 1486 zu Simmershausen in Hessen; war Professor in Erfurt, dann in Marburg u. st. 1535 als praktischer Arzt in Bremen; er schr.: Botanologicum, Köln 1534, Par. 1551; Poetische Werke lateinisch … Pierer's Universal-Lexikon
Cordus — Cordus, Valerius, Verfasser der ersten deutschen Pharmakopöe, geb. 18. Febr. 1515 in Erfurt, gest. 25. Sept. 1544 in Rom … Kleines Konversations-Lexikon
Cordus — Personen namens Cordus sind Aulus Cremutius Cordus, († 25 n. Chr.), römischer Geschichtsschreiber Aelius Cordus (auch Junius Cordus), fiktiver römischer Historiker, der in der Historia Augusta erwähnt wird Euricius Cordus, genannt Eberwein,… … Deutsch Wikipedia
Cordus — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Cordus est un nom de famille notamment porté par : Aulus Cremutius Cordus, sénateur romain qui vivait au Ier siècle. Valerius Cordus (1515 1544),… … Wikipédia en Français
Cordus — Cọrdus, 1) Euricius, eigentlich Heinrich Ritze (latinisiert Euricius) Sọlden, humanistischer Dichter und Arzt, * Simtshausen (heute zu Münchhausen, bei Marburg) 1486, ✝ Bremen 24. 12. 1535. Der jüngstgeborene (das ist Cordus, der »Späte«)… … Universal-Lexikon
CORDUS — I. CORDUS inter praeceptores Alexandri Mammeae nominatur. II. CORDUS nomine Fulius, Aquitaniae Praeses, a quo Provincia in verba Othonis adstricta non diu mansit. Tacit. l. 1. Hist. c. 76 … Hofmann J. Lexicon universale
CORDUS Aelius — vel Iunius, Historicus, qui Imperatorum vitas conscripsit, cui vitio vertitur, quod eorum, qui obscuriores essent, minima etiam prosequeretur. Vixit sub Maximinis et Gordianis. Laudatus Iul. Capitolino, in Clodio Albino. c. 5. et 11. Item, in… … Hofmann J. Lexicon universale
CORDUS Cremutis — declamator nobilis, Sueton. in Calig. c. 16. Vide in voce Cremutius, etc … Hofmann J. Lexicon universale
CORDUS Julius — vide Iuluis … Hofmann J. Lexicon universale