Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cordus

  • 1 cordus

    cordus ( nicht chordus), a, um, spät geboren,gewachsen, agni, Varro: fenum, Grummet, Cato: olus, Col.

    lateinisch-deutsches > cordus

  • 2 cordus

    cordus ( nicht chordus), a, um, spät geboren,gewachsen, agni, Varro: fenum, Grummet, Cato: olus, Col.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cordus

  • 3 cordus

    [st1]1 [-] cordus, a, um: c. chordus. [st1]2 [-] Cordus, i, m.: Cordus (nom d'homme, en part. Cremutius Cordus, historien romain. --- Tac. An. 4, 34).
    * * *
    [st1]1 [-] cordus, a, um: c. chordus. [st1]2 [-] Cordus, i, m.: Cordus (nom d'homme, en part. Cremutius Cordus, historien romain. --- Tac. An. 4, 34).
    * * *
        Cordus, Adiectiuum: vt Foenum cordum. Columel. Foin d'arriere saison, Regaing.
    \
        Cordi agni. Plin. Qui naissent sur l'arriere saison.

    Dictionarium latinogallicum > cordus

  • 4 Cordus

    1.
    cordus, a, um, v. chordus.
    2.
    Cordus, v. Cremutius.

    Lewis & Short latin dictionary > Cordus

  • 5 cordus

    1.
    cordus, a, um, v. chordus.
    2.
    Cordus, v. Cremutius.

    Lewis & Short latin dictionary > cordus

  • 6 cordus

    I a, um v. l. = chordus II Cordus, ī m. (Cremutius)
    Кремуций Корд, римск. историк при Августе и Тиберии T

    Латинско-русский словарь > cordus

  • 7 cordus

    corda, cordum ADJ
    late-born/produced out of/late in the season; second (crop of hay), aftermath

    Latin-English dictionary > cordus

  • 8 chordus

    (cordus), a, um

    Латинско-русский словарь > chordus

  • 9 Cremutius

    Cremūtius, a, um
    Кремуций, римск. nomen: A. C. Cordus — см. Cordus

    Латинско-русский словарь > Cremutius

  • 10 Mucius

    Mūcius, a, um
    Муций, римск. nomen; наиболее известны
    1) C. M. Cordus, позднее прозванный Scaevola («левша»), известный своим мужественным поведением в стане этрусск. царя Порсены (508 г. до н. э.) L, C, Sen etc.
    2) P. M. Scaevola, консул в 133 г. до н. э., известный юрист; вначале он поддерживал Тиб. Гракха, впоследствии примкнул к партии оптиматов C, Pers, J
    3) Q. M. Scaevola Augur, в 120 г. до н. э. наместник в Азии, в 117 г. до н. э. консул; юрист и философ-стоик, учитель Цицерона и Аттика C
    4) Q. M. Scaevola Pontifex Maximus, в 100 г. до н. э. наместник в Азии, в 95 г. до н. э. консул; в 82 г. до н. э. убит по приказу Мария Младшего C

    Латинско-русский словарь > Mucius

  • 11 chordus

    chordus, a, um, s. cordus.

    lateinisch-deutsches > chordus

  • 12 Cremutius

    Cremūtius, iī, m., vollst. A. Cremutius Cordus, latein. Historiker, Zeitgenosse des Kaisers Tiberius, bekannt durch seine Freimütigkeit, Sen. suas. 6, 19. Sen. ad Marc. 1, 2. Tac. ann. 4, 34 sq. Vgl. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 277.

    lateinisch-deutsches > Cremutius

  • 13 Mucius

    Mūcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. Mucius Cordus (Scaevola), der in das Lager Porsenas kam, um diesen zu töten, aber beim Mordversuche ergriffen, sich als Zeichen seiner Furchtlosigkeit die rechte Hand abbrannte u. daher den Beinamen Scaevola erhielt, den alle Mucii beibehielten, Liv. 2, 12. Cic. Sest. 48; parad. 1, 2, 12. Flor. 1, 10. Sen. ep. 24, 5 u. 66, 51. Sil. 8, 386. Lact. 5, 13, 13 (wo Mutius). – P. Mucius Scaevola, Freund der Gracchen, Feind des jüngeren Scipio Afrikanus, Cic. de rep. 1, 31 u.a. Pers. 1, 114. Iuven. 1, 154. – Q. Mucius Scaevola, Augur, Gemahl der Lälia, Cic. Brut. 211 u.a. – u. Q. Mucius Scaevola, großer Jurist u. Staatsmann, Pontifex Maximus, als Statthalter in Asien so gerecht, daß seine Verwaltung in langem Andenken blieb und die Asiaten zur Erinnerung an sie das Fest Mucia feierten, Cic. div. in Caecil. 57 u.a. – fem. Mucia, Gemahlin des Cn. Pompejus, später von ihm geschieden, Cic. ep. 5, 2, 6; ad Att. 1, 12, 3. – Plur. Scaevolae, Männer wie Scävola, Augustin. de civ. dei 5, 14. p. 220, 4 D.2 – Adi. mucisch, Liv. u.a.: subst., Mūcia, ōrum, n., das dem Q. Mucius (s. oben) zu Ehren in Asien gefeierte Fest, das Muciusfest, Cic. Verr. 2, 51. – Dav. Mūciānus, a, um, mucianisch, des Mucius, cautio, nach dem großen Juristen u. Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola benannt, Ict.: exitus, des Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola, der im Vestatempel von Damasippus ermordet wurde, Cic.

    lateinisch-deutsches > Mucius

  • 14 chordus

    chordus, a, um, s. cordus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > chordus

  • 15 Cremutius

    Cremūtius, iī, m., vollst. A. Cremutius Cordus, latein. Historiker, Zeitgenosse des Kaisers Tiberius, bekannt durch seine Freimütigkeit, Sen. suas. 6, 19. Sen. ad Marc. 1, 2. Tac. ann. 4, 34 sq. Vgl. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 277.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cremutius

  • 16 Mucius

    Mūcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten C. Mucius Cordus (Scaevola), der in das Lager Porsenas kam, um diesen zu töten, aber beim Mordversuche ergriffen, sich als Zeichen seiner Furchtlosigkeit die rechte Hand abbrannte u. daher den Beinamen Scaevola erhielt, den alle Mucii beibehielten, Liv. 2, 12. Cic. Sest. 48; parad. 1, 2, 12. Flor. 1, 10. Sen. ep. 24, 5 u. 66, 51. Sil. 8, 386. Lact. 5, 13, 13 (wo Mutius). – P. Mucius Scaevola, Freund der Gracchen, Feind des jüngeren Scipio Afrikanus, Cic. de rep. 1, 31 u.a. Pers. 1, 114. Iuven. 1, 154. – Q. Mucius Scaevola, Augur, Gemahl der Lälia, Cic. Brut. 211 u.a. – u. Q. Mucius Scaevola, großer Jurist u. Staatsmann, Pontifex Maximus, als Statthalter in Asien so gerecht, daß seine Verwaltung in langem Andenken blieb und die Asiaten zur Erinnerung an sie das Fest Mucia feierten, Cic. div. in Caecil. 57 u.a. – fem. Mucia, Gemahlin des Cn. Pompejus, später von ihm geschieden, Cic. ep. 5, 2, 6; ad Att. 1, 12, 3. – Plur. Scaevolae, Männer wie Scävola, Augustin. de civ. dei 5, 14. p. 220, 4 D.2 – Adi. mucisch, Liv. u.a.: subst., Mūcia, ōrum, n., das dem Q. Mucius (s. oben) zu Ehren in Asien gefeierte Fest, das Muciusfest, Cic. Verr. 2, 51. – Dav. Mūciānus, a, um, mucianisch, des Mucius, cautio, nach dem großen Juristen u. Pontif. Max. Q. Mucius
    ————
    Scaevola benannt, Ict.: exitus, des Pontif. Max. Q. Mucius Scaevola, der im Vestatempel von Damasippus ermordet wurde, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Mucius

  • 17 Chordus

    1.
    chordus ( cordus, v. the letter C), a, um, adj. [a very ancient word relating to husbandry, of unknown etym.], lateborn, or produced late in the season:

    dicuntur agni chordi, qui post tempus nascuntur,

    Varr. R. R. 2, 1, 29; cf. Plin. 8, 47, 72, § 187; Varr. R. R. 2, 1, 19; 2, 2, 5: faenum, the second crop of hay or after-math, Cato, R. R. 5 fin.; Col. 7, 3, 21; Plin. 18, 28, 67, § 262:

    olus,

    Col. 12, 13, 2: frumenta, Paul. ex Fest. p. 65, 10.
    2.
    Chordus, i, m., a Roman cognomen; esp.:

    H. Cremutius Chordus,

    an historian of the times of Augustus and Tiberius, Quint. 1, 4, 25; Tac. A. 4, 34; Suet. Aug. 35; id. Calig. 16; Sen. Cons. ad Marc. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Chordus

  • 18 chordus

    1.
    chordus ( cordus, v. the letter C), a, um, adj. [a very ancient word relating to husbandry, of unknown etym.], lateborn, or produced late in the season:

    dicuntur agni chordi, qui post tempus nascuntur,

    Varr. R. R. 2, 1, 29; cf. Plin. 8, 47, 72, § 187; Varr. R. R. 2, 1, 19; 2, 2, 5: faenum, the second crop of hay or after-math, Cato, R. R. 5 fin.; Col. 7, 3, 21; Plin. 18, 28, 67, § 262:

    olus,

    Col. 12, 13, 2: frumenta, Paul. ex Fest. p. 65, 10.
    2.
    Chordus, i, m., a Roman cognomen; esp.:

    H. Cremutius Chordus,

    an historian of the times of Augustus and Tiberius, Quint. 1, 4, 25; Tac. A. 4, 34; Suet. Aug. 35; id. Calig. 16; Sen. Cons. ad Marc. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > chordus

  • 19 Cremutius

    Crĕmūtĭus, ĭi, m., a Roman proper name:

    A. Cremutius Cordus,

    a Roman historian under Tiberius, distinguished by his frankness, Tac. A. 4, 34; Sen. Suas. 7, p. 44; Quint. 10, 1, 104; Sen. Cons. Marc. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Cremutius

См. также в других словарях:

  • Cordus — may mean: Aulus Cremutius Cordus, Roman historian Euricius Cordus (1486 1535), German intellectual Valerius Cordus (1515 1544), German naturalist, son of Euricius Quintus Naevius Cordus Sutorius Macro, Roman prefect See also Cordia This… …   Wikipedia

  • Cordus — Cordus, Cremutius, s. Cremutius Cordus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cordus — Cordus, 1) Cremutius C., s. Cremutius. 2) Eurich, geb. 1486 zu Simmershausen in Hessen; war Professor in Erfurt, dann in Marburg u. st. 1535 als praktischer Arzt in Bremen; er schr.: Botanologicum, Köln 1534, Par. 1551; Poetische Werke lateinisch …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cordus — Cordus, Valerius, Verfasser der ersten deutschen Pharmakopöe, geb. 18. Febr. 1515 in Erfurt, gest. 25. Sept. 1544 in Rom …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Cordus — Personen namens Cordus sind Aulus Cremutius Cordus, († 25 n. Chr.), römischer Geschichtsschreiber Aelius Cordus (auch Junius Cordus), fiktiver römischer Historiker, der in der Historia Augusta erwähnt wird Euricius Cordus, genannt Eberwein,… …   Deutsch Wikipedia

  • Cordus — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Cordus est un nom de famille notamment porté par : Aulus Cremutius Cordus, sénateur romain qui vivait au Ier siècle. Valerius Cordus (1515 1544),… …   Wikipédia en Français

  • Cordus — Cọrdus,   1) Euricius, eigentlich Heinrich Ritze (latinisiert Euricius) Sọlden, humanistischer Dichter und Arzt, * Simtshausen (heute zu Münchhausen, bei Marburg) 1486, ✝ Bremen 24. 12. 1535. Der jüngstgeborene (das ist Cordus, der »Späte«)… …   Universal-Lexikon

  • CORDUS — I. CORDUS inter praeceptores Alexandri Mammeae nominatur. II. CORDUS nomine Fulius, Aquitaniae Praeses, a quo Provincia in verba Othonis adstricta non diu mansit. Tacit. l. 1. Hist. c. 76 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CORDUS Aelius — vel Iunius, Historicus, qui Imperatorum vitas conscripsit, cui vitio vertitur, quod eorum, qui obscuriores essent, minima etiam prosequeretur. Vixit sub Maximinis et Gordianis. Laudatus Iul. Capitolino, in Clodio Albino. c. 5. et 11. Item, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CORDUS Cremutis — declamator nobilis, Sueton. in Calig. c. 16. Vide in voce Cremutius, etc …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CORDUS Julius — vide Iuluis …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»